Proponents of collaborative learnin

Proponents of collaborative learning claim that the active exchange of ideas within small groups not only increases interest among the participants but also promotes critical thinking. According to Johnson and Johnson (1986), there is persuasive evidence that cooperative teams achieve at higher levels of thought and retain information longer than students who work quietly as individuals. The shared learning gives students an opportunity to engage in discussion, take responsibility for their own learning, and thus become critical thinkers (Totten, Sills, Digby, & Russ, 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Proponents เรียนรู้ร่วมกันเรียกร้องว่า การแลกเปลี่ยนความคิดภายในกลุ่มขนาดเล็กใช้งานไม่เพียงแต่เพิ่มดอกเบี้ยระหว่างผู้เข้าร่วม แต่ยัง ส่งเสริมความคิดที่สำคัญ ตาม Johnson และ Johnson (1986), มีหลักฐาน persuasive ทีมสหกรณ์ประสบความสำเร็จระดับสูงคิด และเก็บข้อมูลนานกว่านักเรียนคนทำงานอย่างเงียบ ๆ เป็นรายบุคคล การเรียนรู้ที่ใช้ร่วมกันให้นักเรียนมีโอกาสมีส่วนร่วมในการสนทนา ความรับผิดชอบการเรียนรู้ของตนเอง และจึง กลายเป็น สำคัญ thinkers (Totten, Sills บาย และ รัส 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้เสนอของการเรียนรู้การทำงานร่วมกันอ้างว่าการแลกเปลี่ยนการใช้งานของความคิดที่อยู่ในกลุ่มเล็ก ๆ ไม่เพียง แต่เพิ่มความสนใจในหมู่ผู้เข้าร่วม แต่ยังส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ตามที่จอห์นสันและจอห์นสัน (1986) มีหลักฐานว่าทีมสหกรณ์ประสบความสำเร็จในระดับที่สูงขึ้นของความคิดและการเก็บข้อมูลนานกว่านักเรียนที่ทำงานอย่างเงียบ ๆ เป็นบุคคลที่ การเรียนรู้ที่ใช้ร่วมกันจะช่วยให้นักเรียนมีโอกาสที่จะมีส่วนร่วมในการอภิปรายจะรับผิดชอบในการเรียนรู้ของตนเองและทำให้กลายเป็นนักคิดที่สำคัญ (Totten, ธรณีประตูดิกและรัส, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เสนอของการเรียนรู้ร่วมกันเรียกร้องว่าใช้งานแลกเปลี่ยนความคิดภายในกลุ่มเล็ก ๆที่ไม่เพียง แต่เพิ่มความสนใจในหมู่ผู้เข้าร่วม แต่ยังส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ตามที่จอห์นสันและจอห์นสัน ( 1986 ) มีหลักฐานว่าทีมที่ประทับสหกรณ์บรรลุระดับที่สูงขึ้นของความคิด และเก็บข้อมูลนานกว่านักเรียนทำงานอย่างเงียบ ๆ บุคคลแบ่งปันการเรียนรู้ช่วยให้นักเรียนมีโอกาสที่จะมีส่วนร่วมในการอภิปราย รับผิดชอบการเรียนรู้ของตนเอง และจึงกลายเป็นนักคิดที่สำคัญ ( ท็ , Sills ดิกบี้ & , Russ , 1991 )