King Naresuan The Great (1555 – 160

King Naresuan The Great (1555 – 1605) was Warrior Kings of Thailand, the hero to countless generations and the arbiter of the entire Golden Peninsula during the classical age. King Naresuan The Great declared the independence of Siam and embodied the national spirits, history, military might, society. His achievements were a rare combination in the religious and military sphere. He proved that military brilliance can give way to a peaceful mind. King Naresuan The Great is the greatest king and Thai people give him their utmost allegiance, their deep devotion and their esteem.

King Naresuan The Great promoted Buddhism along with the building of peace, spread the teachings of the Buddha across the country as well as establishing the country’s monasteries for the education. Among many was Wat Yai Chaimongkol. From the 16th century, Wat Yai Chaimongkol became the holy place of kings, scholars, Buddhist monks, and the spiritual centre of Thai society. King Naresuan The Great is more than a king, he is also a constant source of courage and inspiration to the Thai army and Thai people.
The Reality of Being a Royal Family Member

His parents, King Somdej Phra Maha Thammarachathirat (Sanphet I), at the time was King of Pitsanulok - the sovereign princely state of the Ayutthaya Kingdom - and Pra Visutkasattri, a descendant of King Chakrapat and Queen Suriyothai[1] of the Ayutthaya Kingdom. Footnotes to history are always intriguing. Queen Suriyothai made a great contribution to Siamese history. Queen Suriyothai’s death is a crucial moment in Thai popular history, marking the point at which Pegu’s army called for an immediate withdrawal of troops due to it being such a terrible shame to fight woman.

It can be clearly seen that Prince Naresuan’s early experience was mostly making a sacrifice for the country. Prince Naresuan was the eldest son, second in line to the Ayutthaya throne. He was brought up in the Chan Palace in Pitsanulok, 400 kms north of Ayutthaya, together with his elder sister, Princess Supankulayanee and his younger brother, Prince Eka Thossarot. All of the princes and the princess had grown up an inspirational, intellectual, and purposeful environment. During their childhood, they were brought up side-by-side, rarely apart. In appearance and character, the two princes were quite different. Prince Naresuan (Black Prince) was dark, tall, bursting with strength, special powers and even special wisdom, while Prince Eka Thossarot (White Prince) was white, polite and affectionate with everyone.

Unfortunately, Siam in the approximately three decades before Prince Naresuan’s accession to the throne had come on hard times. There has been so much turmoil and tragedy, so many wars all over the country.

In the war of 1564, Pitsanulok was seized by the King Bayinnaung of Pegu (in Thai, it was written as Burengnong). When Pitsanulok was annexed to victorious Burma as a sovereign princely state, the Golden Peninsula entered the Age of King Bayinnaung. King Bayinnaung it brought catastrophic consequences to Siam: massacre, battles, bloodshed, and eventually the fall of Ayutthaya for the very first time.

During a brief visit to Pitsanulok, King Bayinnaung met Prince Naresuan and realized his intellectual talents. King Bayinnuang demanded that Prince Naresuan be given to him and live with him in Pegu. In other word, this was to ensure King Somdet Phra Maha Thammarachathirat’s loyalty. To Prince Naresuan, being taken a political hostage must have been the saddest moment of his life.

Figure 1 : A figure of King Naresuan The Great pouring the lustral water from a golden container and declaring Ayutthaya's independence.

The True Spirits of the Warrior

King Bayinnaung had the greatest influence on Prince Naresuan’s life and really deserves praise. King Bayinnuang not only clarified the teachings of Sun Tzu’s strategies (The Art of War) in the light of his seemingly limitless learning and wisdom, but also in love and care of young prince as though the crown prince had been his own son. The spirit of a great warrior was gradually implanted in the heart of Prince Naresuan from the age of nine to adulthood. Over many years of heart-felt advice, King Bayinnaung natured those seeds of courage Queen Suriyothai had sowed in Prince Naresuan blossom.

Prince Naresuan was different from other children in all aspects. Within those 7 years in a foreign land, Prince Naresuan could speak bilingually and spoke Burmese like his native tongue. Prince Naresuan The Great also had a deep interest in Buddhism and was motivated to restore the independence of Siam.

Figure 2 : The elephant war in 1592 that stamped the supremacy of Siam in the history.

Life and Legend
At a very young age, he followed the practice of meditation with complete dedication guided by a wise father-figure monk, Maha Khanchong. It was meditation that helped him conquer his innermost energies, transform it into creativity and paved the way to finding inner peace. King Naresuan The Great was a highly accomplished practitioner of meditation. The spiritual sustenance to King Naresuan The Great that Wat Yai Chaimongkol provided, through the performance of meditation teachings and rituals, was full of beautiful memories.

With youthful high motivation, he had an intense interest in the restored independence of Siam. His serious goal in life was to make Siam, predominant in the entire Golden Peninsula. He spent his childhood conducting his own political and military intrigues as shown in his skills and strategy in cockfighting. His interest in the security and prosperity of Siam inspired him and he carried this inspiration until the end of his life. For the entire 15 years he spent on the throne, King Naresuan The Great most of the time on the battlefield, otherwise he spent the time in rural areas and temples. He even died on the way to the battlefield.
Prince Naresuan returned to Siam when he was 16 years of age on the condition that his sister, Princess Supankulayanee must be sent to Pegu as a hostage and a consort to King Bayinnaung. Although it meant the sacrifice of her own happiness and it was a painful experience for both of them, however, to Princess Supankulayanee, this was a price to be paid for a chance to save her country. Thai people owed Princess Supankulayanee a great debt. It was her scarifice that allowed Siam to gain independence in the next decade.

When the crown prince set foot in his homeland, he was appointed ruler of Pitsanulok at the age of 16. It marked the beginning of his warrior life: the rise of Siam, the end of tears and fears of his people. Shortly after King Bayinnuang’s death (1581)[2] , King Naresuan The Great declared independence from Pegu (1584) and started the Decade of Revolution. Siam rising against the Burmese monarchy was like a dream comes true. King Naresuan The Great was involved with the endlessly complicated business of war and governance for the remainder of this life.

In 1590, King Naresuan The Great acceded to the throne at the age of 35. Although Siam had started to expand in all directions long before his reign, but the supremacy of Siam was stamped in the history of the sixteenth century during the Great War of 1592 in Supanburi.

He applied ambush strategies, and raids designed to catch the Burmese off guard and lure them into waiting traps. No matter how high the casualties of his troops, King Naresuan The Great was relentless until he and his elephant entered the midst of Pegu’s troops without any bodyguards. To accept the fact that he fought alone, confronting the whole enemy army was not easy. With his enormous spiritual strengths and special wisdoms that he learned from King Bayinnaung, he then challenged Phra Maha Upparaja, the Crown Prince of Burma to hand-to-hand combat on elephant back. King Naresuan succeeded in killing the Burmese Crown Prince and annihilating Pegu’s army.

Upon the returning in triumph from the elephant war, thousands of soldiers should have been executed according to tradition law for not fulfilling their duty to protect the king. It was due to Somdej Phra Wannarat, the Head Monk who dared to suggest to the King that he undertake the journey to liberation and spare the lives of his soldiers.

In commemoration of this victory over Burma and in honor of his generosity, the Great Pagoda of Wat Yai Chaimongkol was promptly built. The Great Pagoda therefore displays religious faith as well as possesses the vision of the humanity of King Naresuan as indicated in its name (In Thai, Yai means great; Chaiya means victory; Mongkol means sacred).

King Naresuan The Great reigned for 15 years with dignity and the royal prerogative in domestic and foreign affairs. He displayed an all-embracing openness to the modern world. In October 1592, King Naresuan sent a mission to China, offering to send the Siamese navy to help in Korea, then a vessel of China, and repel the Japanese.

Nowa predominant power, Siam began to change due to, on one hand, being a great military power with successful and strong fleets and armies, on the other hand, applying the far-sighted foreign policy with the exchange of ambassadors and the development of the total well-being of the Siamese people.

King Naresuan The Great died of illness at the age of fifty in 1605, while leading an army to attack Pegu. He had skin pustules, a toxic disease and a deadly killer of the sixteenth century. At the moment of loss and sorrow, the whole Kingdom mourned.

King Naresuan The Great’s Statue: Declaring the Independence of Siam

In the front of the Great Pagoda of Wat Yai Chaimongkol is a beautiful place with fragrant flowers and green grass where the Statue, a symbolic figure, of King Naresuan The Great stands. The 12 feet high structure in a declaring independence posture is a commemoration of his fame and great contribution to the country. Visitors continue to visit h

King Naresuan The Great promoted Buddhism along with the building of peace, spread the teachings of the Buddha across the country as well as establishing the country’s monasteries for the education. Among many was Wat Yai Chaimongkol. From the 16th century, Wat Yai Chaimongkol became the holy place of kings, scholars, Buddhist monks, and the spiritual centre of Thai society. King Naresuan The Great is more than a king, he is also a constant source of courage and inspiration to the Thai army and Thai people. 
The Reality of Being a Royal Family Member

His parents, King Somdej Phra Maha Thammarachathirat (Sanphet I), at the time was King of Pitsanulok - the sovereign princely state of the Ayutthaya Kingdom - and Pra Visutkasattri, a descendant of King Chakrapat and Queen Suriyothai[1] of the Ayutthaya Kingdom. Footnotes to history are always intriguing. Queen Suriyothai made a great contribution to Siamese history. Queen Suriyothai’s death is a crucial moment in Thai popular history, marking the point at which Pegu’s army called for an immediate withdrawal of troops due to it being such a terrible shame to fight woman.

It can be clearly seen that Prince Naresuan’s early experience was mostly making a sacrifice for the country. Prince Naresuan was the eldest son, second in line to the Ayutthaya throne. He was brought up in the Chan Palace in Pitsanulok, 400 kms north of Ayutthaya, together with his elder sister, Princess Supankulayanee and his younger brother, Prince Eka Thossarot. All of the princes and the princess had grown up an inspirational, intellectual, and purposeful environment. During their childhood, they were brought up side-by-side, rarely apart. In appearance and character, the two princes were quite different. Prince Naresuan (Black Prince) was dark, tall, bursting with strength, special powers and even special wisdom, while Prince Eka Thossarot (White Prince) was white, polite and affectionate with everyone.

Unfortunately, Siam in the approximately three decades before Prince Naresuan’s accession to the throne had come on hard times. There has been so much turmoil and tragedy, so many wars all over the country.

In the war of 1564, Pitsanulok was seized by the King Bayinnaung of Pegu (in Thai, it was written as Burengnong). When Pitsanulok was annexed to victorious Burma as a sovereign princely state, the Golden Peninsula entered the Age of King Bayinnaung. King Bayinnaung it brought catastrophic consequences to Siam: massacre, battles, bloodshed, and eventually the fall of Ayutthaya for the very first time.

During a brief visit to Pitsanulok, King Bayinnaung met Prince Naresuan and realized his intellectual talents. King Bayinnuang demanded that Prince Naresuan be given to him and live with him in Pegu. In other word, this was to ensure King Somdet Phra Maha Thammarachathirat’s loyalty. To Prince Naresuan, being taken a political hostage must have been the saddest moment of his life.
 
Figure 1 : A figure of King Naresuan The Great pouring the lustral water from a golden container and declaring Ayutthaya's independence.

The True Spirits of the Warrior

King Bayinnaung had the greatest influence on Prince Naresuan’s life and really deserves praise. King Bayinnuang not only clarified the teachings of Sun Tzu’s strategies (The Art of War) in the light of his seemingly limitless learning and wisdom, but also in love and care of young prince as though the crown prince had been his own son. The spirit of a great warrior was gradually implanted in the heart of Prince Naresuan from the age of nine to adulthood. Over many years of heart-felt advice, King Bayinnaung natured those seeds of courage Queen Suriyothai had sowed in Prince Naresuan blossom.

Prince Naresuan was different from other children in all aspects. Within those 7 years in a foreign land, Prince Naresuan could speak bilingually and spoke Burmese like his native tongue. Prince Naresuan The Great also had a deep interest in Buddhism and was motivated to restore the independence of Siam.

Figure 2 : The elephant war in 1592 that stamped the supremacy of Siam in the history.

Life and Legend
 At a very young age, he followed the practice of meditation with complete dedication guided by a wise father-figure monk, Maha Khanchong. It was meditation that helped him conquer his innermost energies, transform it into creativity and paved the way to finding inner peace. King Naresuan The Great was a highly accomplished practitioner of meditation. The spiritual sustenance to King Naresuan The Great that Wat Yai Chaimongkol provided, through the performance of meditation teachings and rituals, was full of beautiful memories.

With youthful high motivation, he had an intense interest in the restored independence of Siam. His serious goal in life was to make Siam, predominant in the entire Golden Peninsula. He spent his childhood conducting his own political and military intrigues as shown in his skills and strategy in cockfighting. His interest in the security and prosperity of Siam inspired him and he carried this inspiration until the end of his life. For the entire 15 years he spent on the throne, King Naresuan The Great most of the time on the battlefield, otherwise he spent the time in rural areas and temples. He even died on the way to the battlefield. 
Prince Naresuan returned to Siam when he was 16 years of age on the condition that his sister, Princess Supankulayanee must be sent to Pegu as a hostage and a consort to King Bayinnaung. Although it meant the sacrifice of her own happiness and it was a painful experience for both of them, however, to Princess Supankulayanee, this was a price to be paid for a chance to save her country. Thai people owed Princess Supankulayanee a great debt. It was her scarifice that allowed Siam to gain independence in the next decade.

When the crown prince set foot in his homeland, he was appointed ruler of Pitsanulok at the age of 16. It marked the beginning of his warrior life: the rise of Siam, the end of tears and fears of his people. Shortly after King Bayinnuang’s death (1581)[2] , King Naresuan The Great declared independence from Pegu (1584) and started the Decade of Revolution. Siam rising against the Burmese monarchy was like a dream comes true. King Naresuan The Great was involved with the endlessly complicated business of war and governance for the remainder of this life.

In 1590, King Naresuan The Great acceded to the throne at the age of 35. Although Siam had started to expand in all directions long before his reign, but the supremacy of Siam was stamped in the history of the sixteenth century during the Great War of 1592 in Supanburi.

He applied ambush strategies, and raids designed to catch the Burmese off guard and lure them into waiting traps. No matter how high the casualties of his troops, King Naresuan The Great was relentless until he and his elephant entered the midst of Pegu’s troops without any bodyguards. To accept the fact that he fought alone, confronting the whole enemy army was not easy. With his enormous spiritual strengths and special wisdoms that he learned from King Bayinnaung, he then challenged Phra Maha Upparaja, the Crown Prince of Burma to hand-to-hand combat on elephant back. King Naresuan succeeded in killing the Burmese Crown Prince and annihilating Pegu’s army.

Upon the returning in triumph from the elephant war, thousands of soldiers should have been executed according to tradition law for not fulfilling their duty to protect the king. It was due to Somdej Phra Wannarat, the Head Monk who dared to suggest to the King that he undertake the journey to liberation and spare the lives of his soldiers.

In commemoration of this victory over Burma and in honor of his generosity, the Great Pagoda of Wat Yai Chaimongkol was promptly built. The Great Pagoda therefore displays religious faith as well as possesses the vision of the humanity of King Naresuan as indicated in its name (In Thai, Yai means great; Chaiya means victory; Mongkol means sacred).

King Naresuan The Great reigned for 15 years with dignity and the royal prerogative in domestic and foreign affairs. He displayed an all-embracing openness to the modern world. In October 1592, King Naresuan sent a mission to China, offering to send the Siamese navy to help in Korea, then a vessel of China, and repel the Japanese.

Nowa predominant power, Siam began to change due to, on one hand, being a great military power with successful and strong fleets and armies, on the other hand, applying the far-sighted foreign policy with the exchange of ambassadors and the development of the total well-being of the Siamese people.

King Naresuan The Great died of illness at the age of fifty in 1605, while leading an army to attack Pegu. He had skin pustules, a toxic disease and a deadly killer of the sixteenth century. At the moment of loss and sorrow, the whole Kingdom mourned.

King Naresuan The Great’s Statue: Declaring the Independence of Siam

In the front of the Great Pagoda of Wat Yai Chaimongkol is a beautiful place with fragrant flowers and green grass where the Statue, a symbolic figure, of King Naresuan The Great stands. The 12 feet high structure in a declaring independence posture is a commemoration of his fame and great contribution to the country. Visitors continue to visit h

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

พระนเรศวรมหาราช (1555-1605) เป็นกษัตริย์นักรบไทย ฮีโร่รุ่นนับไม่ถ้วนและตัดสินของคาบสมุทรทองทั้งหมดในช่วงยุคคลาสสิก พระนเรศวรมหาราชประกาศเอกราชของสยาม และรวบรวมไว้สุราแห่งชาติ ประวัติ กำลัง สังคม ความสำเร็จของเขาชุดหายากในเรื่องศาสนา และการทหารได้ เขาพิสูจน์ว่า โชติช่วงที่ทหารจะไปมีจิตใจสงบ สมเด็จพระนเรศวรมหาราชเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด และคนไทยให้เขาให้สัตยาบันความสูงสุด ความจงรักภักดีของพวกเขาลึก และเห็นคุณค่าของพวกเขาพระนเรศวรมหาราชส่งเสริมพระพุทธศาสนากับการสร้างสันติภาพ แพร่กระจายคำสอนของพระพุทธเจ้าทั่วประเทศตลอดจนสร้างอารามของประเทศสำหรับการศึกษา มากมายวัดมงคลใหญ่ จากศตวรรษ 16 วัดใหญ่มงคลกลายเป็น สถานศักดิ์สิทธิ์ของพระมหากษัตริย์ นักวิชาการ พระสงฆ์ และศูนย์กลางทางจิตวิญญาณของสังคมไทย พระนเรศวรมหาราชเป็นกษัตริย์มากกว่า เขายังเป็นแหล่งคงที่ของความกล้าหาญและแรงบันดาลใจกองทัพไทยและคนไทย ความเป็นจริงของการเป็นสมาชิกในครอบครัวรอยัลพ่อ แม่พระพระสมเด็จพระมหา Thammarachathirat (สรรเพชญ์ฉัน), เมื่อถูกพระพิษณุโลก -อธิปไตย princely สถานะของราชอาณาจักรอยุธยา - และพระ Visutkasattri หลานของกษัตริย์ Chakrapat และทัย [1] ของอาณาจักรอยุธยา เชิงอรรถการประวัติมักน่า ทัยร่วมสยามประวัติดีได้ ควีนสุริโยทัยตายเป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัตินิยมไทย ทำเครื่องหมายจุดที่กองทัพของ Pegu เรียกสำหรับการถอนทหารเนื่องจากอับอายกลัวมันต่อยผู้หญิงทันที ให้ชัดเจนเห็นว่า เจ้าชายนเรศวรก่อนประสบการณ์เป็นส่วนใหญ่ทำให้บูชาสำหรับประเทศ เจ้าชายนเรศวรถูกอ้าย ที่สองในรายการราชบัลลังก์อยุธยา เขาถูกนำขึ้นในวังจันทร์ในพิษณุโลก 400 กิโลเมตรทางเหนือของอยุธยา ร่วมกับพี่น้อง Supankulayanee เจ้าหญิงและพระน้องชาย เจ้าชายความ Thossarot การปริ๊นซ์และเจ้าหญิงทั้งหมดมีโตสภาพแวดล้อมที่สร้างแรงบันดาลใจ ปัญญา และ purposeful ในช่วงวัยเด็กของพวกเขา พวกเขาถูกนำขึ้น--เคียงข้างกัน ไม่ค่อยห่างกัน ลักษณะที่ปรากฏและอักขระ ปริ๊นซ์สองค่อนข้างแตกต่าง สมเด็จพระนเรศวรมหาราชเจ้าชาย (เจ้าชายดำ) เป็นสีเข้ม จริง กับความแข็งแรง อำนาจพิเศษ และ ภูมิปัญญาแม้พิเศษ ในขณะที่เจ้าชายความ Thossarot (เจ้าขาว) มีสีขาว สุภาพ และสุภาพกับทุกคน อับ สยามในประมาณสามทศวรรษที่ผ่านมาก่อนเจ้าชายนเรศวรทะเบียนราชบัลลังก์มาในเวลายาก มีได้มากความวุ่นวายและโศกนาฏกรรม สงครามจำนวนมากทั่วประเทศ ในสงคราม 1564 พิษณุโลกถูกยึด โดย Bayinnaung คิงของ Pegu (ภาษาไทย ที่เขียนเป็น Burengnong) เมื่อพิษณุโลกได้ annexed ชนะพม่าเป็นรัฐอธิปไตย princely เพนนินซูล่าโกลเด้นป้อนอายุ Bayinnaung คิง Bayinnaung กษัตริย์จะนำผลกระทบที่รุนแรงกับสยาม: การสังหารหมู่ ต่อสู้ การเสียเลือดเนื้อ และในที่สุดการล่มสลายของอยุธยาเป็นครั้งแรก ในช่วงสั้น ๆ เยือนพิษณุโลก King Bayinnaung พบเจ้าชายนเรศวร และรับรู้ความสามารถทางปัญญาของเขา คิง Bayinnuang แค่ว่า เจ้าชายนเรศวรให้ กับเขา และอยู่กับเขาใน Pegu ในคำอื่น ๆ นี้ถูกให้พระมหากษัตริย์สมเด็จพระมหา Thammarachathirat ของสมาชิก ให้เจ้าชายนเรศวร นำตัวประกันทางการเมืองต้องได้ช่วงเวลาที่เศร้าของชีวิต รูปที่ 1: ตัวเลขของพระนเรศวรมหาราชเทน้ำมนต์จากภาชนะทอง และประกาศอิสรภาพของอยุธยาจิตวิญญาณที่แท้จริงของนักรบKing Bayinnaung มีอิทธิพลมากที่สุดในชีวิตเจ้าชายนเรศวร และจริง ๆ สมควรสรรเสริญ คิง Bayinnuang ขึ้สอนอาทิตย์สำนักงานใหญ่ซู่กลยุทธ์ (ศิลปะสงคราม) นี้เขาดูเหมือนเบื่อเรียน และภูมิปัญญา แต่ในความรัก และการ ดูแลเจ้าชายหนุ่มไม่เพียงว่ายุพราชได้บุตรของท่านเอง จิตวิญญาณของนักรบมากถูกลิฟต์ค่อย ๆ แห่งเจ้าชายนเรศวรจากอายุเก้าเพื่อวุฒิ หลายปีเกินแนะนำหัวใจสักหลาด King Bayinnaung มากที่เมล็ดกล้าทัยมี sowed เจ้าชายนเรศวรออกดอก เจ้าชายนเรศวรได้แตกต่างจากเด็กอื่น ๆ ในทุกด้าน ภายในปีที่ 7 ในต่างแดน เจ้าชายนเรศวรสามารถพูด bilingually และพูดพม่าเช่นลิ้นเขาพื้นเมือง เจ้าชายนเรศวรมหาราชยังมีสนใจลึกในพระพุทธศาสนา และมีแรงจูงใจการคืนเอกราชของสยาม รูปที่ 2: การสงครามช้างใน 1592 ที่ประทับมไหศวรรย์ของสยามในประวัติศาสตร์ชีวิตและตำนาน ที่อายุยังน้อยมาก เขาตามการฝึกนั่งสมาธิพร้อมอุทิศตนทำคำแนะนำจากพระบิดารูปฉลาด Khanchong มหา ทำสมาธิที่ช่วยเขาเอาชนะพลังงานเขาก้น แปลงเป็นความคิดสร้างสรรค์ และปูทางในการหาความสงบสุข ได้ พระนเรศวรมหาราชเป็นผู้ประกอบการสูงสำเร็จของสมาธิ บวงสรวงวิญญาณกับพระนเรศวรมหาราชที่วัดใหญ่มงคล โดยประสิทธิภาพของการสอนปฏิบัติธรรมและพิธีกรรม เต็มไปด้วยความทรงจำที่สวยงามได้ มีแรงจูงใจสูงอ่อนเยาว์ เขามีความสนใจที่รุนแรงในเอกราชคืนของสยาม เป้าหมายของเขาอย่างจริงจังในชีวิตเพื่อ ให้สยาม กันในคาบสมุทรทองทั้งนั้น เขาใช้เวลาวัยเด็กของเขาดำเนิน intrigues ของตัวเองทางการเมือง และการทหารแสดงทักษะและกลยุทธ์ใน cockfighting ของเขา เขาสนใจในความปลอดภัยและความเจริญของสยามแรงบันดาลใจให้เขา และเขาทำแรงบันดาลใจนี้จนถึงสิ้นชีวิต ทั้งหมด 15 ปีเขาใช้เวลาบนราชบัลลังก์ พระนเรศวรมหาราชส่วนใหญ่แล้วในสนามรบ มิฉะนั้นเขาใช้เวลาในพื้นที่ชนบทและวัด แม้เขาเสียชีวิตมาสนามรบ เจ้าชายนเรศวรกลับไปสยามเมื่อเขาอายุ 16 ปีให้น้อง เจ้าหญิง Supankulayanee ต้องถูกส่งไป Pegu เป็นตัวประกันและมเหสีกับ King Bayinnaung แม้ว่ามันหมายถึง การเสียสละความสุขของตนเอง และเป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดทั้งนั้น อย่างไรก็ตาม ให้เจ้าหญิง Supankulayanee นี้ได้ราคาต้องจ่ายสำหรับโอกาสบันทึกประเทศของเธอ คนไทยเป็นหนี้หนี้ดีของเจ้าหญิง Supankulayanee Scarifice ของเธอที่ยอมให้สยามเพื่ออิสรภาพในทศวรรษถัดไป ได้เมื่อเจ้าชายก้าวเข้ามาในบ้านเกิดเมืองนอนของเขา เขาได้รับเจ้าพิษณุโลกอายุ 16 จะทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของชีวิตนักรบ: การเพิ่มขึ้นของสยาม สิ้นน้ำตาและความกลัวของผู้คนของเขา หลังจากกษัตริย์ Bayinnuang ตาย (1581) [2], พระนเรศวรมหาราชประกาศเอกราชจาก Pegu (1584) แล้วเริ่มต้นทศวรรษปฏิวัติ สยามที่ขึ้นกับพระมหากษัตริย์พม่าได้เหมือนความฝันที่เป็นจริง พระนเรศวรมหาราชเกี่ยวข้องกับธุรกิจซับซ้อนไม่รู้จบของสงครามและการบริหารจัดการส่วนเหลือของชีวิตใน 1590 พระนเรศวรมหาราชภาคยานุวัติบัลลังก์อายุ 35 แม้ว่าสยามได้เริ่มขยายตัวใน ทุกทิศทางยาวก่อนรัชกาล แต่เป็นที่ประทับของสยามประวัติศาสตร์ศตวรรษ sixteenth ระหว่างสงครามใหญ่ของ 1592 ใน Supanburi เขาใช้กลยุทธ์มา และบุกมาจับพม่าปิดยาม และล่อให้เข้าไปในกับดักรอ ไม่สูงจำนวนคนตายของทหารของเขา พระนเรศวรมหาราชถูก relentless จนกว่าเขา และช้างของเขาใส่ใจของกำลังพลของ Pegu ไม่มีปืนใด ๆ ยอมรับความจริงที่ว่าเขาสู้คนเดียว เผชิญศัตรูทั้งกองทัพไม่ได้ง่าย ด้วยจุดแข็งฝ่ายวิญญาณมหาศาลของเขาและ wisdoms พิเศษที่เขาได้เรียนรู้จาก King Bayinnaung เขาแล้วท้าทายพระมหา Upparaja เจ้าชายพม่าเพื่อต่อสู้ hand-to-hand บนช้างกลับ สมเด็จพระนเรศวรประสบความสำเร็จในการฆ่าพม่าพระยุพราช และ annihilating Pegu ของกองทัพ เมื่อการกลับมาในชัยชนะจากสงครามช้าง พันทหารควรมีการดำเนินการตามกฎหมายประเพณีสำหรับการไม่ดำเนินการตามหน้าที่เพื่อปกป้องพระมหากษัตริย์ ก็เนื่องจากสมเด็จพระวรรณรัตน์ พระใหญ่ที่กล้าแนะนำที่ว่า เขาทำการเดินทางเพื่อปลดปล่อย และอะไหล่ชีวิตของทหารของเขา ของนี้ชัยชนะเหนือพม่า และเกียรติของความเอื้ออาทรของเขา ดีเจดีย์ของวัดใหญ่มงคลถูกสร้างขึ้นมาทันที เจดีย์มากจึงแสดงความเชื่อทางศาสนา ตลอดจนมีวิสัยทัศน์ที่น่าสนใจของสมเด็จพระนเรศวรตามที่ระบุในชื่อ (ในไทย ใหญ่หมายถึงดี ไชยาหมายถึง ชัยชนะ มงคลหมายถึงมงคล)พระนเรศวรมหาราช reigned 15 ปีกับศักดิ์ศรี และพระราชอำนาจในภายในประเทศ และต่างประเทศ เขาแสดงเป็นแขกทั้งหมดเพื่อโลกสมัยใหม่ ในเดือน 1592 ตุลาคม สมเด็จพระนเรศวรไปภารกิจจีน เพื่อส่งกองทัพเรือสยามช่วยในเกาหลี แล้วเรือของจีน และขับไล่ญี่ปุ่น Nowa กันพลังงาน สยามเริ่มเปลี่ยนครบกำหนด บนมือหนึ่ง ถูกทหารอำนาจ fleets ประสบความสำเร็จ และเข้มแข็งและกองทัพ บนมืออื่น ๆ การใช้นโยบายต่างประเทศที่มองการณ์ไกล ด้วยการแลกเปลี่ยนของแอมบาสเดอร์และการพัฒนารวมความเป็นอยู่ของชาวสยามพระนเรศวรมหาราชตายเจ็บป่วยอายุห้าสิบใน 1605 ในขณะที่ผู้นำกองทัพโจมตี Pegu เขามีผิว pustules โรคพิษ และนักฆ่ามรณะของศตวรรษ sixteenth ในช่วงเวลาของการสูญเสียและความเสียใจ ราชอาณาจักรทั้งหมด mournedคิงนเรศวรรูปปั้นของมหาราช: ประกาศอิสรภาพของสยามอยู่หน้าการดีเจดีย์ของวัดใหญ่มงคลเป็นสถานสวยงาม ด้วยดอกไม้หอมและหญ้าสีเขียวซึ่งหมายถึงรูปปั้น รูปแบบสัญลักษณ์ ของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช โครงสร้างสูง 12 ฟุตในการประกาศอิสรภาพท่าปของชื่อเสียงและสัดส่วนที่ดีไปยังประเทศของเขาได้ ผู้เข้าชมต่อไป h

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ( 0 –ค.ศ. ) คือนักรบกษัตริย์ของประเทศไทย พระเอกรุ่นนับไม่ถ้วน และผู้ชี้ขาดของคาบสมุทรทองทั้งหมดในยุคคลาสสิค สมเด็จพระนเรศวรมหาราชประกาศเอกราชจากสยามและ embodied จิตวิญญาณแห่งชาติ , ประวัติศาสตร์ , อาจ , สังคมทหาร ความสำเร็จของเขาคือการรวมกันที่หายากในทางศาสนาและการทหารทรงกลมเขาพิสูจน์ได้ว่าทหารจะโชติช่วงทางที่จะให้จิตใจสงบ สมเด็จพระนเรศวรมหาราชเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและคนไทยให้ความจงรักภักดีของพวกเขาอย่างเต็มที่ , ความจงรักภักดีลึกของพวกเขาและเห็นคุณค่าของตนเอง

สมเด็จพระนเรศวรมหาราชส่งเสริมพระพุทธศาสนา พร้อมกับการสร้างสันติภาพเผยแพร่พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ข้ามประเทศ รวมทั้งการสร้างของประเทศวัดเพื่อการศึกษา เป็นวัดใหญ่ชัยมงคล ท่ามกลางหลาย . จากศตวรรษที่ 16 วัดใหญ่ไชยมงคล เป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ของกษัตริย์ นักวิชาการ พระภิกษุ และเป็นศูนย์รวมจิตศรัทธาของสังคมไทย สมเด็จพระนเรศวรมหาราช เป็นยิ่งกว่ากษัตริย์เขายังเป็นแหล่งคงที่ของความกล้าหาญและแรงบันดาลใจให้กับกองทัพบก และประชาชนชาวไทย
ความจริงที่จะเป็นราชวงศ์

พ่อแม่ พระสมเด็จ พระ สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช ( สรรเพชญ์ ) ในเวลาที่เป็นกษัตริย์ของพิษณุโลก - กษัตริย์ของเจ้ารัฐของอาณาจักรอยุธยา และพระ visutkasattri , เป็นผู้สืบทอดของ chakrapat กษัตริย์และพระราชินีสุริโยทัย [ 1 ] ของอาณาจักรอยุธยา .เชิงอรรถประวัติศาสตร์เสมอที่รัก พระราชินีสุริโยทัยทำผลงานยอดเยี่ยมสยามประวัติ พระราชินีสุริโยทัยตายคือช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์ไทยยอดนิยม , การทำเครื่องหมายจุดที่กองทัพหงสาวดีก็เรียกร้องให้มีการถอนทหารทันทีเนื่องจากมันทำตัวน่าละอายที่จะสู้กับผู้หญิง

มันสามารถเห็นได้ว่า องค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชก่อนประสบการณ์ส่วนใหญ่ที่ทำเสียสละเพื่อประเทศ เจ้าชายนเรศวรเป็นลูกชายคนโต สองแถวอยุธยา บัลลังก์ เขาถูกนำขึ้นในจันพาเลซในพิษณุโลก , 400 กิโลเมตรทางตอนเหนือของอยุธยา ร่วมกับพี่สาว และน้องชายของเขา supankulayanee เจ้าหญิง เจ้าชาย อีกา thossarot .ทั้งหมดของเจ้าชายและเจ้าหญิงก็โตขึ้นเป็นแรงบันดาลใจ , ภูมิปัญญา , สิ่งแวดล้อมและเด็ดเดี่ยว ในวัยเด็กของพวกเขาที่พวกเขานำขึ้นเคียงข้าง ไม่ค่อยแยกจากกัน ในรูปลักษณ์และบุคลิก เจ้าชายทั้งสองแตกต่างกันมาก เจ้าชายนเรศวร ( เจ้าชายสีดำมืด สูง เปี่ยมด้วยพลัง พลังพิเศษ และแม้แต่ปัญญาพิเศษในขณะที่เจ้าชาย eka thossarot ( องค์ขาว ) คือ สีขาว และสุภาพ น่ารักกับทุกคน

ขออภัย สยามในประมาณสามทศวรรษก่อนขององค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชขึ้นครองราชย์ ก็ลำบาก มีดังนั้นความวุ่นวายและโศกนาฏกรรมสงครามมากมายทั่วประเทศ

ในสงคราม 1031 เท่ากับถูกยึดโดยกษัตริย์พระเจ้าบุเรงนองพะโค ( ในไทยมันถูกเขียนเป็น burengnong ) ที่พิษณุโลกมียึดที่จะชนะพม่าเป็นอธิปไตยของเจ้ารัฐ คาบสมุทรทองคำป้อนอายุของกษัตริย์พระเจ้าบุเรงนอง . กษัตริย์พระเจ้าบุเรงนองได้นำผลกระทบรุนแรงไปสยาม : การสังหารหมู่ , การต่อสู้นองเลือด และในที่สุดการล่มสลายของอยุธยาเป็นครั้งแรก

ระหว่างการเยี่ยมชมสั้น ๆในจังหวัดพิษณุโลกกษัตริย์พระเจ้าบุเรงนองได้พบองค์นเรศวรและตระหนักถึงความสามารถทางปัญญาของเขา กษัตริย์บุเรงนองได้เรียกร้องให้เจ้าชายนเรศวรได้รับกับเขาและอยู่กับเขาในหงสาวดี . ในคำอื่น ๆนี้คือเพื่อให้แน่ใจว่ากษัตริย์สมเด็จพระสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราชของความจงรักภักดี เจ้าชายนเรศวร , ถูกนำตัวประกันทางการเมืองต้องมีช่วงเวลาที่น่าเศร้าที่สุดในชีวิตของเขา . . . . . .

รูปที่ 1 :รูปสมเด็จพระนเรศวรมหาราชเทน้ำสรงจากภาชนะทองและประกาศเอกราช อยุธยา .

จริง วิญญาณของนักรบ

กษัตริย์พระเจ้าบุเรงนองมีใหญ่ที่สุดองค์นเรศวรมีอิทธิพลต่อชีวิตและสมควรได้รับคำยกย่องจริงๆกษัตริย์บุเรงนองไม่เพียงชี้แจงคำสอนของกลยุทธ์ของซุนวู ( ตำราพิชัยสงคราม ) ในแง่ของการเรียนรู้ที่ดูเหมือนไร้ขีด จำกัด ของเขา และปัญญา แต่ความรักและการดูแลของเจ้าชายหนุ่มเป็นถึงองค์รัชทายาทถูกลูกชายของเขาเอง วิญญาณของนักรบที่ดีคือค่อยๆ ฝังอยู่ในจิตใจของเจ้าชายนเรศวรตั้งแต่อายุเก้าที่จะโตเป็นผู้ใหญ่กว่าหลายปีของหัวใจรู้สึกคำแนะนำกษัตริย์พระเจ้าบุเรงนองปกติเมล็ดของความกล้าหาญพระราชินีสุริโยทัยได้หว่านในองค์นเรศวรเบ่งบาน

องค์นเรศวร แตกต่างจากเด็กอื่น ๆ ในทุกด้าน ภายใน 7 ปีในต่างแดน องค์นเรศวรพูด bilingually พูดพม่าเหมือนภาษาแม่ของเขาองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชที่ยิ่งใหญ่ก็มีความสนใจลึกในพุทธศาสนาและมีแรงจูงใจที่จะเรียกคืนความเป็นอิสระแห่งสยาม

รูปที่ 2 : ช้างศึกใน 1205 ที่ประทับประมุขสูงสุดแห่งสยาม ในประวัติศาสตร์

ชีวิตและตำนาน
ที่อายุยังน้อยมาก เขาไปฝึกสมาธิด้วยการแนะนำเสร็จสมบูรณ์ โดย พระ พ่อปัญญามหา khanchong .มันเป็นสมาธิที่ช่วยให้เขาเอาชนะพลังสุดของเขา มันเป็นความคิดสร้างสรรค์และปูทางเพื่อค้นหาความสงบภายใน . สมเด็จพระนเรศวรมหาราช เป็นอย่างสูงที่ได้ปฏิบัติกรรมฐาน โภชนทางจิตวิญญาณสมเด็จพระนเรศวรมหาราชว่า วัดใหญ่ไชยมงคล ให้ ผ่านการปฏิบัติธรรมสมาธิและพิธีกรรม เต็มไปด้วยความทรงจำที่สวยงาม

กับหนุ่มสูงแรงจูงใจ เขามีความสนใจที่รุนแรงในการเรียกคืนความเป็นอิสระแห่งสยาม เป้าหมายที่ร้ายแรงในชีวิตของเขาเพื่อให้สยาม เด่นในคาบสมุทรทองคำทั้งหมด เขาใช้เวลาในวัยเด็กของเขาเองการ intrigues การเมืองและการทหารตามที่แสดงในฝีมือของเขา และกลยุทธ์ในการจุ่ม .ความสนใจของเขาในการรักษาความปลอดภัยและความเจริญรุ่งเรืองของ สยาม เป็นแรงบันดาลใจให้เขาและเขานำแรงบันดาลใจนี้จนกว่าจะสิ้นสุดของชีวิตของเขา ตลอด 15 ปี เขาใช้เวลาบนพระที่นั่งสมเด็จพระนเรศวรมหาราชส่วนใหญ่ของเวลาในสนามรบ มิฉะนั้น เขาใช้เวลาในชนบทและวัด เขาเสียชีวิตระหว่างทางไปสนามรบ
เจ้าชายนเรศวรกลับมาสยาม เมื่อเขาอายุ 16 ปี ในสภาพที่น้องสาวของเขา เจ้าหญิง supankulayanee ต้องถูกส่งไปเป็นตัวประกันที่หงสาวดี และมเหสีกษัตริย์พระเจ้าบุเรงนอง . แม้ว่ามันจะหมายถึงการเสียสละความสุขของตัวเอง และมันเป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดมากสำหรับทั้งสองของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เจ้าหญิง supankulayanee นี้คือราคาที่ต้องจ่ายสำหรับโอกาสที่จะปกป้องประเทศของเธอคนไทยเป็นหนี้เจ้าหญิง supankulayanee หนี้ที่ดี มันเป็นเธอ scarifice ที่อนุญาตให้สยามได้เอกราชในทศวรรษหน้า .

ตอนที่เจ้าชายตั้งเท้าในบ้านเกิดของเขาเขาได้รับการแต่งตั้งผู้ปกครองของจังหวัดพิษณุโลก ที่อายุ 16 มันเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตของเขา : การเพิ่มขึ้นของนักรบสยาม สุดท้ายน้ำตาและความหวาดกลัวของประชาชนของพระองค์ หลังจากการตายของกษัตริย์บุเรงนอง ( 104 ) [ 2 ]สมเด็จพระนเรศวรมหาราชประกาศเอกราชจากพะโค ( 1584 ) และเริ่มทศวรรษของการปฏิวัติ สยาม จัตวากับกษัตริย์พม่าที่เป็นเหมือนฝันที่เป็นจริง สมเด็จพระนเรศวรมหาราช เกี่ยวข้องกับอย่างไม่รู้จบ ความซับซ้อนของธุรกิจของสงครามและการปกครองสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตนี้

ใน 1549 สมเด็จพระนเรศวรมหาราช , แห่งบัลลังก์ที่อายุ 35ถึงสยามได้เริ่มที่จะขยายในเส้นทางยาวทั้งหมดก่อนรัชสมัยของพระองค์ แต่อำนาจสูงสุดแห่งสยาม ประทับในประวัติศาสตร์ของศตวรรษที่ 16 ในระหว่างสงครามของ 1205 ในจังหวัดสุพรรณบุรี

เขาใช้กลยุทธ์ซุ่มโจมตี และปล้นที่ออกแบบมาเพื่อจับพม่าปิดยาม และล่อพวกเขาเข้าไปรอดัก ไม่ว่าสูงผู้เสียชีวิตของทหารของเขาสมเด็จพระนเรศวรมหาราชเป็นอย่างไม่หยุดยั้งจนกว่าเขาและช้างของเขาเข้ามาท่ามกลางกองทัพหงสาวดีก็ไม่มีองครักษ์ ต้องยอมรับความจริงว่าเขาสู้ตามลำพัง เผชิญหน้ากับกองทัพศัตรูทั้งหมดได้ง่าย กับจุดแข็งของเขาใหญ่หลวงจิตวิญญาณและภูมิปัญญา พิเศษที่เขาได้เรียนรู้จากกษัตริย์พระเจ้าบุเรงนอง พระองค์ก็เสด็จ upparaja ท้าทายพระ ,องค์รัชทายาทของพม่าเพื่อมือการรบบนหลังช้าง . ประสบความสำเร็จในการฆ่าพม่า สมเด็จพระนเรศวรองค์รัชทายาท และทำลายกองทัพหงสาวดี .

เมื่อกลับมาในชัยชนะจากสงครามช้าง พันทหารควรถูกประหารชีวิตตามกฎหมายประเพณีไม่ทำหน้าที่ปกป้องพระราชา มันเป็นเพราะนายสมเด็จ พระ ,หัวพระที่กล้าแนะนำให้พระราชา เขารับปากเดินทางเพื่อการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ และปล่อยชีวิตของทหารของเขา

ในพิธีฉลองชัยชนะเหนือพม่าและในเกียรติของความเอื้ออาทรของเขา มหาเจดีย์ วัดใหญ่ชัยมงคล ได้ทันทีสร้างมหาเจดีย์ จึงแสดงความเชื่อทางศาสนาตลอดจนมีวิสัยทัศน์ของมนุษยชาติสมเด็จพระนเรศวรตามที่ระบุในชื่อ ( ภาษาไทยใหญ่ แปลว่า ยิ่งใหญ่ ไชยา หมายถึงชัยชนะ ; มงคล หมายถึง ศักดิ์สิทธิ์ ) .

สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงครองราชย์ได้ 15 ปี ด้วยศักดิ์ศรีและสิทธิราช ในกิจการในประเทศและต่างประเทศ เขาแสดงทั้งหมดกอดเปิดกว้างสู่โลกสมัยใหม่ในเดือนตุลาคม 1205 , กษัตริย์นเรศวรส่งภารกิจที่ประเทศจีน เสนอที่จะส่งสยามกองทัพเรือช่วยในเกาหลี แล้วเรือของจีน และขับไล่ญี่ปุ่น

โนว่า ี าโดด พลังสยามเริ่มเปลี่ยนไป เนื่องจาก ในมือข้างหนึ่งมีอำนาจทางทหารมากกับยานประสบความสำเร็จ และแข็งแรง และกองทัพ ในมืออื่น ๆการมีวิสัยทัศน์กว้างไกล นโยบายต่างประเทศ มีการแลกเปลี่ยนทูตและการพัฒนารวมเป็นอยู่ที่ดีของมหาชนชาวสยาม

สมเด็จพระนเรศวรมหาราชป่วยตายเมื่ออายุ 50 มากกว่า ในขณะที่นำทัพโจมตีหงสาวดี . เขามีตุ่มหนอง ผิวหนัง , โรคพิษและฆาตกรร้ายแรงของศตวรรษที่ 16 ในช่วงเวลาของการสูญเสียและความเศร้าโศก , โศกเศร้า

ทั่วราชอาณาจักร .สมเด็จพระนเรศวรมหาราชเป็นรูปปั้น : ประกาศเอกราชสยาม

ในด้านหน้าของมหาเจดีย์ วัดใหญ่ไชยมงคล เป็นสถานที่สวยงามด้วยดอกไม้หอม และหญ้าสีเขียวที่รูปปั้น รูปลักษณ์ ของสมเด็จพระนเรศวร ยืนเยี่ยม 12 ฟุตสูงโครงสร้างในประกาศอิสรภาพท่าทางของที่ระลึกของชื่อเสียงและสนับสนุนที่ดีในประเทศของเขาผู้เข้าชมยังคงเยี่ยมชม H

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.