The dazzling sunshine woke me from

The dazzling sunshine woke me from my sleep, reminding me of the loathsome sun from my childhood. It truly does feel like I have grown up. After washing my face, I went outside and took a deep breath. When the light elements within me sensed the fresh air, they grew excited, thus giving me much vigor. Today is the day I set off. I’ll be separated from the most familiar places of my life.

“Zhang Gong, it’s time to eat breakfast.” Mom’s voice carried over from the kitchen.

“Coming!” At this moment, I truly wish to cherish the short amount of time I have left with my family before my departure. I hurriedly ran downstairs. The whole family was there sitting in a circle around the dining table.

“Ah. Eat some more Zhang Gong. You won’t be able to eat mom’s cooking for a long time.” Mother benevolently added more and more food onto my bowl.

“You should eat too mom. You can be at ease, I will definitely return home safe and sound.”

“After seeing you two like this, I don’t know if letting Zhang Gong go on a journey is a good choice anymore.” Teacher Di jokingly said after seeing a meal full of deep affection.

At last, the time of departure has come.

“Pay attention to your safety on the journey.” Mom said with red eyes.

“Don’t disappoint me.” Dad said with trembling hands.

“Don’t forget about the escape scrolls I gave you.” Said Teacher Di.

Although I was reluctant to part, I bid farewell to them and set foot on my journey of learning.

As I walked away from the village, I repeatedly turned back to take a look. I’ve left home already. The melancholy I’m feeling within my heart is impossible to resolve. According to Teacher Di’s plan, I first have to go to the Xiuda kingdom to find his good friend. The Dean of Xiuda’s Knight Academy, Teacher Li Ke Wen. I’ll cultivate there for a bit before continuing my mission.

Without any feelings of anxiousness, I slowly walked on upon the road while admiring my surroundings beautiful scenery. My homeland is actually so beautiful. Ahead of me there was some steam drizzling down. I opened up the map Teacher Di gave me and inspected it. My walking speed truly isn’t that slow. I have already reached Serene Dream Lake. After crossing another province, I’ll be at the Xiuda kingdom’s borders. In the past, I heard Teacher Di say that this area’s scenery was exceptionally beautiful. I want to hurry up and go take a look. I increased my pace and advanced towards Serene Dream Lake.

Ah! The lake sure is big. I can’t even see the shore on the other side. I can even see the fish in the clear dark blue lake water. Truly beautiful. I crouched down beside the lake and splashed my face with the clear lake water. It felt so cold. So comfortable. Right now it was the start of summer so soaking in the ice-cold lake water is indeed extremely comfortable.

I took off my shoes and began walking in the water. Enjoying this scenic lake and mountain gave me a wonderful feeling. Suddenly, there was a rustle behind me. I turned my head to take a look. I saw seven or eight people in black running in my direction. It looks like their figures are awfully vigorous. It seems that they practice martial skills. From their slender figures, I can make out that they’re all women.

As they progressed, I counted how many there was. There was nine people. Today there was such a great heat yet they’re wearing cloaks that cover up their whole body. It looks like the tallest one is their boss while all the other one’s seemed like stars holding up the moon. I don’t know how they grew up, but why do they all need to wear cloaks that cover up their whole body? I can’t help but stare at them.

I don’t know if it was my stare that was too glaring, but one of them noticed me. “Hey, that brat over there. What are you looking at! Hurry up and get lost. We want to rest over here. If you keep looking we’ll scoop out your eyes.”

Wow! They’re so violent. She truly is a loathsome woman. It goes without saying that the lady wants to rest and being the gentleman that I am, I was going to go to the side. However, after hearing her words I’m not going anymore. I refuse to acknowledge her. I raised my head to her and hummed a tune from my hometown. “Sometimes the hurriedly worn socks will be inside-out, sometimes I really want to wash dishes tomorrow since I’m too muddle-headed and just a bit lazy. Don’t bother me and let me be a spoiled child sometimes~” This song was something dad was often singing called “Great Woman”. Maybe he sang it because he was afraid of mom. After listening to it for so long, naturally I learned it.

Seeing that I didn’t react, the one who shouted angrily at me before began walking towards me while spitting anger. Apparently she wants to be rude to me. Hmph! Who’s afraid of who here?

The leader of the young women began speaking. “Ling Zi, don’t cause trouble. Have you already forgotten what my dad told you to do when going out?” What a sweet-sounding voice. Even a skylark’s chirping would be eclipsed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสงแดดพราวฉันตื่นจากการนอนหลับของฉันเตือนฉันของดวงอาทิตย์น่าขยะแขยงจากวัยเด็กของฉัน มันอย่างแท้จริงไม่รู้สึกเหมือนฉันได้เติบโตขึ้น หลังจากล้างหน้าของฉันฉันออกไปข้างนอกและเอาหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อองค์ประกอบแสงภายในฉันรู้สึกมีอากาศบริสุทธิ์พวกเขาเติบโตตื่นเต้นจึงทำให้ฉันมีความแข็งแรงมาก วันนี้เป็นวันที่ผมตั้งปิด ฉันจะแยกออกมาจากสถานที่ที่คุ้นเคยมากที่สุดในชีวิตของฉัน. "จางกงมันถึงเวลาที่จะกินอาหารเช้า." เสียงของแม่ยกมาจากห้องครัว. "มา!" ในขณะนี้ผมต้องการอย่างแท้จริงจะหวงแหนจำนวนเงินระยะสั้นของ เวลาที่ฉันได้ทิ้งให้อยู่กับครอบครัวของฉันก่อนออกเดินทางของฉัน ฉันรีบวิ่งลงมาชั้นล่าง ทุกคนในครอบครัวอยู่ที่นั่นนั่งอยู่ในวงกลมรอบโต๊ะรับประทานอาหารได้. "อา กินมากขึ้นบาง Zhang Gong คุณจะไม่สามารถที่จะกินการปรุงอาหารของแม่เป็นเวลานาน. "แม่ benevolently เพิ่มอาหารมากขึ้นและอื่น ๆ ลงในชามของฉัน. " คุณแม่ควรกินมากเกินไป คุณสามารถเป็นที่ง่ายแน่นอนฉันจะกลับบ้านปลอดภัยและเสียง. " " หลังจากที่ได้เห็นคุณทั้งสองเช่นนี้ผมไม่ทราบว่าถ้าปล่อยให้จางกงเดินทางไปเป็นทางเลือกที่ดีอีกต่อไป. "ครู Di กล่าวติดตลกว่าหลังจากที่ได้เห็น อาหารที่เต็มไปด้วยความรักลึก. ที่ผ่านมาเวลาของการเดินทางที่มีมา. "ความสนใจกับความปลอดภัยของคุณในการเดินทาง." แม่กล่าวด้วยดวงตาสีแดง. "ไม่ทำให้ผิดหวังครับ." พ่อกล่าวด้วยมือตัวสั่น. "ดอน 't ลืมเกี่ยวกับการเลื่อนการหลบหนีฉันให้คุณ. "กล่าวว่าครู Di. ถึงแม้ว่าผมจะไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งที่ผมกล่าวคำอำลากับพวกเขาและตั้งเท้าบนการเดินทางของฉันของการเรียนรู้. ขณะที่ผมเดินออกไปจากหมู่บ้านผมซ้ำ ๆ หันกลับไป ลองดูสิ. ฉันได้ออกจากบ้านแล้ว หดหู่ฉันรู้สึกภายในหัวใจของฉันเป็นไปไม่ได้ที่จะแก้ปัญหา ตามแผนของครู Di ครั้งแรกที่ผมต้องไปราชอาณาจักร Xiuda ที่จะหาเพื่อนที่ดีของเขา คณบดี Xiuda อัศวินสถาบันการศึกษาครูหลี่เหวิน Ke ฉันจะปลูกฝังมีสำหรับบิตก่อนดำเนินการต่อภารกิจของฉัน. โดยไม่มีความรู้สึกของความวิตกกังวลใด ๆ ฉันค่อยๆเดินบนถนนในขณะที่สภาพแวดล้อมของฉันชื่นชมทัศนียภาพที่สวยงาม บ้านเกิดของฉันเป็นจริงเพื่อความสวยงาม ข้างหน้าผมมีบางละอองฝนลงอบไอน้ำ ผมเปิดขึ้นแผนที่ครู Di ให้ผมและการตรวจสอบมัน ความเร็วในการเดินของฉันอย่างแท้จริงไม่ว่าจะช้า ฉันได้มาถึงแล้วซีรีนฝันทะเลสาบ หลังจากข้ามจังหวัดอื่นฉันจะเป็นที่ชายแดนอาณาจักร Xiuda ของ ในอดีตที่ผ่านมาผมได้ยินครู Di บอกว่าทัศนียภาพของบริเวณนี้เคยเป็นที่สวยงามเป็นพิเศษ ฉันต้องการที่จะรีบขึ้นไปและใช้เวลาดู ฉันเพิ่มขึ้นก้าวของฉันและก้าวไปสู่ความฝันซีรีทะเลสาบ. Ah! ทะเลสาบแน่ใจว่ามีขนาดใหญ่ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะเห็นฝั่งในด้านอื่น ๆ ฉันยังสามารถเห็นปลาในที่มืดชัดเจนน้ำในทะเลสาบสีฟ้า สวยงามอย่างแท้จริง ผมหมอบลงข้างทะเลสาบและสาดใบหน้าของฉันกับน้ำในทะเลสาบที่ชัดเจน มันให้ความรู้สึกเย็น ให้ความสะดวกสบาย ตอนนี้ก็คือจุดเริ่มต้นของฤดูร้อนเพื่อให้แช่ในน้ำในทะเลสาบน้ำแข็งเย็นแน่นอนสบายมาก. ผมถอดรองเท้าของฉันและเริ่มเดินในน้ำ เพลิดเพลินกับจุดชมวิวทะเลสาบและภูเขาให้ฉันรู้สึกที่ยอดเยี่ยม ทันใดนั้นเสียงกรอบแกรบอยู่ข้างหลังผม ผมหันหัวของฉันที่จะดู ผมเห็นเจ็ดหรือแปดคนในการทำงานสีดำในทิศทางของฉัน ดูเหมือนว่าตัวเลขของพวกเขามีพลังอย่างมาก มันดูเหมือนว่าพวกเขาได้ฝึกทักษะการต่อสู้ จากตัวเลขเรียวของพวกเขาผมสามารถทำออกมาว่าพวกเขากำลังผู้หญิงทุกคน. ขณะที่พวกเขาก้าวหน้าฉันนับหลายวิธีที่มี มีเก้าคนเป็น วันนี้มีเป็นเช่นความร้อนที่ดี แต่พวกเขากำลังสวมใส่เสื้อคลุมที่ปกปิดร่างกายทั้งหมดของพวกเขา ดูเหมือนว่าสูงที่สุดคนหนึ่งเป็นเจ้านายของพวกเขาในขณะที่ทุกคนอื่น ๆ ดูเหมือนว่าดาวถือขึ้นดวงจันทร์ ผมไม่ทราบว่าวิธีการที่พวกเขาเติบโตขึ้น แต่ทำไมพวกเขาทุกคนต้องสวมเสื้อคลุมที่ปกปิดร่างกายของพวกเขา? ฉันไม่สามารถช่วย แต่จ้องมองที่พวกเขา. ผมไม่ทราบว่ามันเป็นของฉันจ้องมองที่เป็นที่เห็นได้ชัดเกินไป แต่หนึ่งของพวกเขาสังเกตเห็นฉัน "เฮ้เด็กเหลือขอที่มีมากกว่า สิ่งที่คุณกำลังมองหาที่! รีบขึ้นและได้หายไป เราต้องการที่จะพักผ่อนมากกว่าที่นี่ หากคุณให้มองเราจะตักออกตาของคุณ. " ว้าว! พวกเขากำลังมีความรุนแรงดังนั้น เธออย่างแท้จริงเป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยง มันจะไปโดยไม่บอกว่าผู้หญิงต้องการที่จะพักผ่อนและเป็นสุภาพบุรุษที่ผมผมก็จะไปที่ด้านข้าง อย่างไรก็ตามหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเธอฉันจะไม่ได้อีกต่อไป ฉันปฏิเสธที่จะยอมรับเธอ ผมยกหัวของฉันกับเธอและฮัมเพลงจากบ้านเกิดของฉัน "บางครั้งถุงเท้าสวมใส่จะรีบภายในออกบางครั้งผมต้องการที่จะล้างจานในวันพรุ่งนี้ตั้งแต่ฉันเกินไปงงงวยและเพียงเล็กน้อยขี้เกียจ ไม่รำคาญฉันและให้ฉันเป็นเด็กนิสัยเสียบางครั้ง ~ "เพลงนี้เป็นสิ่งที่พ่อก็มักจะร้องเพลงที่เรียกว่า" Great ผู้หญิง " บางทีเขาอาจจะร้องเพลงเพราะเขากลัวแม่ หลังจากที่ได้ฟังมันนานดังนั้นธรรมชาติผมได้เรียนรู้มัน. เห็นว่าผมไม่ได้ตอบสนองคนที่ตะโกนด้วยความโกรธที่ผมก่อนที่จะเริ่มเดินไปฉันในขณะที่คายความโกรธ เห็นได้ชัดว่าเธออยากจะหยาบคายกับฉัน ฮึ่ม! ใครกลัวใครบ้างที่นี่? ผู้นำของหญิงสาวเริ่มพูด "หลิง Zi ไม่ก่อให้เกิดปัญหา คุณลืมไปแล้วสิ่งที่พ่อของฉันบอกให้คุณทำเมื่อจะออก? "สิ่งที่เสียงหวานหู แม้ร้องเจี๊ยก ๆ Skylark ของจะถูกบดบัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสงแดดเจิดจ้าปลุกผมตื่นจากการนอนหลับของฉันเตือนฉันของซุนน่ารังเกียจจากวัยเด็กของฉัน มันอย่างแท้จริงจะรู้สึกเหมือนฉันได้เติบโตขึ้น หลังจากล้างหน้า ฉันออกไปข้างนอกและเอาลมหายใจลึก เมื่อแสงองค์ประกอบภายในฉัน สัมผัสอากาศบริสุทธิ์ พวกเขาเติบโตตื่นเต้นจึงให้ฉันมีความแข็งแรงมาก วันนี้เป็นวันที่ฉันจะออกเดินทาง ผมจะอยู่ห่างจากสถานที่ที่คุ้นเคยมากที่สุดในชีวิตของฉัน" จางกง ได้เวลาอาหารเช้าแล้วค่ะ " เสียงของแม่อุ้มไปจากครัว" มาแล้ว ! " ตอนนี้ฉันอย่างแท้จริงต้องการที่จะสนุกกับเวลาสั้น ๆที่ผมมีกับครอบครัว ก่อนออกเดินทาง ฉันรีบวิ่งลงไปข้างล่าง ทั้งครอบครัวก็มี นั่งล้อมวงรอบโต๊ะอาหาร" อ่า กินอีกจางกง คุณจะไม่กินแม่ทำอาหารมานานแล้ว แม่ benevolently เพิ่มมากขึ้นและอาหารลงในชาม" เธอควรจะกินนะแม่ คุณจะได้สบายใจ ผมจะกลับบ้านปลอดภัย”" หลังจากเห็นคุณสองแบบนี้ ฉันไม่รู้ ถ้าปล่อยให้จางกง เดินทางไป ก็เป็นทางเลือกที่ดีอีก " ครูตี้ติดตลกกล่าวหลังจากเห็นอาหารเต็มรูปแบบของความรักที่ลึกซึ้งในที่สุด เวลาแห่งการเดินทางมาถึงแล้ว" ให้ความสนใจกับความปลอดภัยในการเดินทาง . " แม่พูดด้วยดวงตาสีแดง" อย่าทำให้ฉันผิดหวัง " พ่อพูดพร้อมกับมือสั่น ." อย่าลืมเรื่องการหลบหนี ม้วนผมให้ บอกว่า " อาจารย์จากถึงแม้ว่าผมจะถูกต่อต้าน ส่วน ผมบอกลาพวกเขาตั้งเท้าในการเดินทางของฉันในการเรียนรู้ขณะที่ฉันเดินห่างจากหมู่บ้าน ผมซ้ำๆ หันกลับไปดู ผมออกจากบ้านแล้ว ผมรู้สึกเศร้าโศกในหัวใจของฉันมันเป็นไปไม่ได้ที่จะแก้ไข ตามแผนของครูตี้ ผมต้องไป xiuda อาณาจักรเพื่อค้นหาเป็นเพื่อนที่ดีของเขา คณบดีของโรงเรียนอัศวิน xiuda , อาจารย์หลี่เค่อเหวิน ผมจะปลูกแป๊บเดียวก่อนดําเนินงานของผมไม่มีความรู้สึกใด ๆ ความกังวล ฉันค่อยๆเดินตามถนนในขณะที่ชื่นชมสภาพแวดล้อมที่สวยงามทิวทัศน์ บ้านเกิดของฉันคืองดงาม ข้างหน้าผมมี ไอน้ำค้างลง ผมเปิดแผนที่ครูตี้ให้ฉันและตรวจสอบมัน ฉันเดินเร็วจริงๆ ไม่ใช่ช้า ผมมาถึงฝันทะเลสาบเงียบสงบ หลังจากข้ามจังหวัดอื่น ผมจะอยู่ที่ขอบ xiuda ราชอาณาจักรของ ในอดีต ผมได้ยินเสียงครูตี้บอกว่า ทิวทัศน์บริเวณนี้สวยโคตร ฉันต้องรีบไปดู ฉันเพิ่มฉันก้าวและขั้นสูงต่อฝันทะเลสาบเงียบสงบอ่า ! ทะเลสาบแน่นอน ใหญ่ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะเห็นฝั่งอื่น ฉันสามารถมองเห็นปลาชัดเจนน้ำเงินเข้ม น้ำในทะเลสาบ ที่สวยงามอย่างแท้จริง ผมหมอบลงข้างทะเลสาบ และสาดหน้าด้วยน้ำในทะเลสาบใส มันรู้สึกหนาว สบายจัง ตอนนี้มันเป็นจุดเริ่มต้นของฤดูร้อนแล้วแช่ในน้ำแข็งเย็น น้ำในทะเลสาบก็สบายมากถอดรองเท้าและเริ่มเดินในน้ำ เพลิดเพลินกับทิวทัศน์ของทะเลสาบและภูเขานี้ให้ความรู้สึกที่ยอดเยี่ยม อยู่ๆก็มีเสียงกรอบแกรบอยู่ข้างหลังฉัน ผมหันหัวไปดู ผมเห็นเจ็ดหรือแปดคนวิ่งสีดำในทิศทางของฉัน ดูเหมือนตัวเลขของพวกเขาจะเป็นตัวที่แข็งแกร่ง ดูเหมือนว่าพวกเขาฝึกศิลปะการต่อสู้ จากตัวเลขของเรียว ผมก็ทำว่าเป็นผู้หญิงทั้งหมดขณะที่พวกเขาก้าวหน้า ผมนับได้หลายวิธีมี มีเก้าคน วันนี้มีเช่นความร้อนที่ดี แต่พวกเขาจะใส่พวกผ้าคลุมที่ปกปิดร่างกายของตน ดูเหมือนว่าที่สูงที่สุดคือเจ้านายของพวกเขาในขณะที่อีกคนดูเหมือนดาวยังดวงจันทร์ ฉันไม่ทราบวิธีที่พวกเขาเติบโตขึ้นมา แต่ทำไมมันต้องใส่พวกผ้าคลุมที่ปกปิดร่างกายของพวกเขา ? ฉันไม่สามารถช่วยได้แต่จ้องมองพวกเขาฉันไม่รู้ว่ามันจ้องฉันเขม็งเกินไป แต่หนึ่งของพวกเขาสังเกตเห็นฉัน " เฮ้ เจ้าเด็กนั่นตรงนั้น คุณกำลังมองหาอะไรอยู่ รีบไสหัวไป เราอยากไปพักที่นี่ ถ้าคุณมองเราจะตักของคุณออกตา "ว้าว ! ! ! มันรุนแรงจริงๆ นางช่างเป็นผู้หญิงที่แย่ที่สุด มันไปโดยไม่บอกว่า ผู้หญิงต้องการที่จะพักผ่อนและเป็นสุภาพบุรุษที่ฉันไปข้างๆ อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ยินคำพูดผมไม่ไปอีกแล้ว ฉันปฏิเสธที่จะยอมรับเธอ ฉันยกหัวของเธอและ hummed ปรับจากบ้านเกิดของฉัน " บางครั้งรีบสวมใส่ถุงเท้าจะออกภายใน บางครั้งฉันก็อยากล้างจานวันพรุ่งนี้ตั้งแต่ฉันก็เลอะเลือนจริงๆ แค่ขี้เกียจนิดหน่อย อย่ามารบกวนฉัน และให้ฉันเป็นเด็กที่เอาแต่ใจบางครั้ง ~ " เพลงนี้เป็นสิ่งที่พ่อมักจะร้องว่า " ผู้หญิงที่ดี " บางทีเขาอาจจะร้องเพราะกลัวแม่ หลังจากที่ได้ฟังมานาน แน่นอน ฉันเรียนรู้มันเห็นฉันไม่ตอบโต้ คนที่ตะโกนด้วยความโกรธที่ฉัน ก่อนจะเริ่มเดินต่อฉัน ในขณะที่คายความโกรธ เห็นได้ชัดว่าเธออยากจะหยาบคายกับผม ฮึ่ม ! ใครกลัวที่นี่ผู้นำของหญิงสาวเริ่มพูด " หลิงจือ อย่าสร้างปัญหา เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าฉัน