Now, be good on your first day of s

Now, be good on your first day of school, Mikaela!” Krul waved as one of the maids held the door open for her. Mikaela smiled and bent down as the pink haired woman gave him a kiss on the forehead.
“Hopefully, you’ll see your precious Yuu-chan” She winked, giggling as Mika’s cheeks flushed. Krul knew how he felt about his childhood friend who he hadn’t seen in so long. Even though he would be starting school the next day, Mika still felt butterflies in his stomach.
“I’ll have Ferid drive you there tomorrow, I don’t want you going out by yourself” She said, and he felt the feeling in his stomach turn into something cold. He almost felt sick.
“Oh, I‘m almost late! Bye, now!”
“Bye” Mika waved as he watched his guardian leave through the huge front doors, the sound of her stiletto heels on the marble floor could be heard from inside. Once she’d left and the maids have stopped pestering him about what he was going to eat for dinner, he made his way to his room and fell face first onto his bed. ‘Why did it have to be Ferid of all people!? Can’t he not ruin my day just this once!? I finally have the chance to see Yuu-chan again… but now…”
“Mika-Chan…”
Mika tensed. He knew who that voice belonged to. He quickly threw himself under the blankets and curled into a ball, he could hear the sound of footsteps drawing close to his room. Maybe he’d go away if Mika pretended to be asleep?
“Are you in here, my little Mika?” Mika cringed, he could almost hear the smile in Ferid’s voice. “Could you be sleeping?” The man asked as he leaned over the boy. Mika’s breath quickened, he tried his best to keep his eyes closed.
“I’ll play along with you today, but don’t expect me to be so kind next time” Ferid whispered. He was close enough that Mika could feel Ferid’s hot breath on his ear, yet he refused to open his eyes.
“Sleep well and see you tomorrow, Mika-chan!” Ferid waved as he left the room. The sound of footsteps followed and soon the sound of the front door opening and closing could be heard.
Once Mika deemed it safe, he crawled out of his nest of blankets and slammed his bedroom door closed, something Ferid had forgotten to do when he left.
He leaned his back against the door and slowly sunk down onto the floor. He wrapped his arms around himself as if he could stop the tremors that wracked his body. Mika felt a single tear trail down his pale cheek and bit his lip.
‘I hate this… But it’s alright… I’ll see Yuu-chan again… Yuu-chan will save me… for sure’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ จะดีในวันแรกของโรงเรียน Mikaela " Krul โบกเป็นแม่บ้านที่ประตูเปิดค้างสำหรับเธออย่างใดอย่างหนึ่ง Mikaela ยิ้ม และงอลงเป็นผู้หญิงผมสีชมพูให้เขาจูบบนหน้าผาก"หวังว่า คุณจะเห็นของคุณมีค่า Yuu จัง" เธอ winked หัวเราะคิกคักเป็นแก้มมิล้าง Krul รู้วิธีเขารู้สึกเกี่ยวกับเพื่อนของเขาในวัยเด็กที่เขาไม่เคยเห็นมาในเวลานาน มาก แม้ว่าเขาจะเริ่มเรียนในวันถัดไป Mika ยังรู้สึกว่าผีเสื้อในท้องของเขา"ต้อง Ferid ไดรฟ์คุณมีพรุ่งนี้ ไม่อยากไป ด้วยตัวเอง" เธอกล่าวว่า และเขารู้สึกว่าความรู้สึกในท้องของเขาเปิดเป็นสิ่งที่เย็น เขาเกือบจะรู้สึกป่วย"โอ้ ฉันเกือบปลายเดือน ลาก่อน ตอนนี้"มิกะ "bye" โบกเป็นเขาดูของเขาผู้ปกครองที่ปล่อยให้ผ่านประตูด้านหน้าขนาดใหญ่ เสียงของเธอส้นเข็มบนพื้นหินอ่อนอาจจะได้ยินจากภายในได้ เมื่อเธอได้จากไป และแม่บ้านที่หยุดรบกวนเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขากำลังรับประทานอาหารเย็น เขาทำทางของเขาไปที่ห้องของเขา และตกหน้าแรกลงบนเตียงของเขา ' ทำไมมันไม่มีจะ Ferid ของทุกคน ไม่เขาไม่ทำลายฉันวันนี้เพียงครั้งเดียว ในที่สุดมีโอกาสที่จะเห็นจัง Yuu อีก...แต่ตอนนี้...""มิจัง. ... "Mika tensed เขารู้ว่าที่เป็นเสียงที่ เขารวดเร็วโยนตัวเองภายใต้ผ้าห่ม และม้วนเป็นลูก เขาจะได้ยินเสียงของรอยเท้าที่วาดใกล้กับห้องของเขา บางทีเขาจะหายไปถ้ามิหลอกลวงว่าจะหลับ"ท่านที่นี่ Mika น้อยของฉัน" กาตัวนั้นงอ เขาเกือบจะได้ยินยิ้มในเสียงของ Ferid "สามารถคุณจะนอนหลับหรือไม่" คนถามเป็นเขาเองเด็ก ลมหายใจของมิกะมีชีวิต เขาพยายามดีที่สุดเพื่อให้ดวงตาของเขาปิด"ผมจะเล่นไปพร้อมกับคุณวันนี้ แต่อย่าคาดหวังให้เป็นประเภทเพื่อครั้งต่อไป" Ferid กระซิบ เขาก็ปิดพอมิรู้สึกถึงลมหายใจร้อนของ Ferid หูของเขา แต่เขาปฏิเสธที่จะเปิดตาของเขา"นอนหลับสบาย และคุณวันพรุ่งนี้ มิจัง" Ferid โบกเป็นเขาซ้ายห้อง อาจจะได้ยินเสียงของตามรอยเท้า และเสียงประตูเปิด และปิดเร็ว ๆ นี้เมื่อมิถือว่าปลอดภัย เขาตระเวนจากเขาซ้อนผ้าห่ม และปากของเขาประตูห้องนอนปิด สิ่งที่เขาลืม Ferid เมื่อเขาซ้าย เขาก็เอนหลังให้กับประตู และค่อย ๆ จมลงสู่พื้น เขาห่อแขนรอบตัวเองของเขาว่าเขาสามารถหยุดแรงสั่นสะเทือนที่ wracked ร่างกายของเขา มิรู้สึกทางเดียวฉีกลงแก้มของเขาซีด และบิตริมฝีปากของเขา' ฉันเกลียดนี้... แต่ก็ไม่เป็นไร... ฉันจะดูจัง Yuu อีก... Yuu จันทึกสถิตย์แน่ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ จะดี ในวันแรกของโรงเรียน มิเคล่า " ก็ ครุลเป็นหนึ่งในแม่บ้านเปิดประตูเปิดให้เธอ มิเคล่า ยิ้มและก้มลงเป็นหญิงผมสีชมพูให้เขาจูบที่หน้าผาก" หวังว่าคุณจะเห็นชาน " ค่ายูของคุณเธอขยิบตา หัวเราะเป็นมิกะแก้มหน้าแดง ครุลรู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร เพื่อนในวัยเด็กของเขาที่เขาไม่ได้เห็นมานาน ถึงแม้ว่าเขาจะเริ่มเรียนในวันถัดไป มิกะก็รู้สึกว่าผีเสื้อในท้องของเขา" ผมจะ ferid ขับรถนะ ฉันไม่อยากให้คุณไปเอง " เธอพูด และเขารู้สึกว่าในท้องของเขากลายเป็นบางสิ่งที่เย็น เขาเกือบจะรู้สึกป่วย" โอ้ ฉันกำลังจะสายแล้ว ! ลาก่อน "" ลาก่อน " มิกะโบกมือขณะที่เขาเฝ้าดูผู้ปกครองของเขาออกไปทางด้านหน้าประตูใหญ่ เสียงรองเท้าส้นกริชของเธอบนพื้นหินอ่อน สามารถได้ยินเสียงจากข้างใน เมื่อเธอจะทิ้ง และแม่บ้านได้หยุดรบกวนเขาในเรื่องที่เขากำลังจะกิน เขาทำทางของเขาไปที่ห้องของเขาและล้มลงหน้าแรกลงบนเตียงของเขา " ทำไมต้องเป็น ferid ของทุกคน ! ? ก็เขาไม่ทำลายวันของฉันแค่ครั้งเดียว ? ในที่สุดฉันก็มีโอกาสดูยูจังอีก . . . . . . . แต่ตอนนี้ . . . . . . . "" มิกะจัง . . . . . . . "มิกะ tensed . เขารู้ว่าเสียงนั้นเป็นของใคร เขารีบทิ้งตัวลงนอนใต้ผ้าห่ม และม้วนเป็นลูก เขาได้ยินเสียงฝีเท้าวาดใกล้ ห้องของเขา บางทีเขาอาจจะหายไปถ้ามิกะ แกล้งทำเป็นหลับอยู่เหรอ" เธอนี่ มิกะน้อยของฉัน " มิกะ cringed เขาเกือบจะได้ยินเสียง ferid ยิ้ม . " นายหลับเหรอ ? " เขาถามขณะที่เขาโน้มตัวเด็ก ลมหายใจของมิกะ ถี่ขึ้น เขาพยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะเก็บตาของเขาปิด" ฉันจะเล่นกับคุณในวันนี้ แต่อย่าหวังว่าผมจะเป็นประเภทต่อไป " ferid กระซิบ . เขาใกล้ชิด ที่รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนของมิกะ ferid ในหูของเขา แต่เขาปฏิเสธที่จะเปิดดวงตาของเขา" ฝันดีนะ เจอกันพรุ่งนี้ มิกะจัง " ferid โบกมือให้เขาออกจากห้องไป เสียงฝีเท้าตาม และไม่นานเสียงประตูเปิดและปิดอาจจะได้ยินเมื่อมิกะเห็นว่าปลอดภัย เขาคลานออกมาจากรังของผ้าห่มและกระแทกประตูห้องนอนของเขาปิด อะไร ferid ลืมทำ เมื่อเขาจากไปเขาเอนหลังพิงกับประตูแล้วค่อยๆทรุดลงบนพื้น เขาห่อแขนของเขารอบ ๆตัวเอง ถ้าเขาสามารถหยุดการสั่นที่แตกสลาย ร่างกายของเขา มิกะรู้สึกตามเลยลงแก้มสีซีดของเขาและกัดริมฝีปากของเขา" ฉันเกลียด . . . . . . แต่ไม่เป็นไรหรอก . . . . . . . ผมจะเห็นยูจังอีก . . . . . . . ยูจังจะช่วยฉัน . . . . . . . แน่ "