This claim may sound implausible at

This claim may sound implausible at present, but remember that the Soviets tried to put nuclear-armed missiles in Cuba in 1962, had more than 40,000 troops in Cuba that same year, and also provided Cuba with a wide variety of sophisticated conventional weapons. And do not forget that the United States already has a huge military presence in China’s backyard.

China will obviously want to limit America’s ability to project power elsewhere, in order to improve Beijing’s prospects of achieving regional hegemony in Asia. However, China has other reasons for wanting to pin down the United States as much as possible in the Western Hemisphere. In particular, China has major economic and political interests in Africa, which seem likely to increase in the future. Even more important, China is heavily dependent on oil from the Persian Gulf, and that dependence is apt to grow significantly over time. China, like the United States, is almost certain to treat the Persian Gulf as a vital strategic interest, which means Beijing and Washington will eventually engage in serious security competition in that region, much as the two superpowers did during the Cold War. Creating trouble for the United States in the Western Hemisphere will limit its ability to project power into the Persian Gulf and Africa.

To take this line of analysis a step further, most of the oil that China imports from the Gulf is transported by sea. For all the talk about moving that oil by pipelines and railroads through Myanmar and Pakistan, the fact is that maritime transport is a much easier and cheaper option. However, for Chinese ships to reach the Gulf as well as Africa from China’s major ports along its eastern coast, they have to get from the South China Sea into the Indian Ocean, which are separated by various Southeast Asian countries. The only way for Chinese ships to move between these two large bodies of water is to go through three major passages. Specifically, they can go through the Strait of Malacca, which is surrounded by Indonesia, Malaysia, and Singapore, or they can go farther south and traverse either the Lombok or the Sunda Strait, each of which cuts through Indonesia and leads into the open waters of the Indian Ocean just to the northwest of Australia.

Chinese ships then have to traverse the Indian Ocean and the Arabian Sea to reach the Persian Gulf. After that, they have to return to China via the same route. Chinese leaders will surely want to control these sea lines of communication, just as the United States emphasizes the importance of controlling its primary sea routes. Thus, it is hardly surprising that there is widespread support in China for building a blue-water navy, which would allow China to project power around the world and control its main sea lines of communication.

In brief, if China continues its rapid economic growth, it will almost certainly become a superpower, which means it will build the power-projection capability necessary to compete with the United States around the globe. The two areas to which it is likely to pay the greatest attention are the Western Hemisphere and the Persian Gulf, although Africa will also be of marked importance to Beijing. In addition, China will undoubtedly try to build military and naval forces that would allow it to reach those distant regions, much the way the United States has pursued sea control.

Why China Cannot Disguise Its Rise

One might argue that, yes, China is sure to attempt to dominate Asia, but there is a clever strategy it can pursue to achieve that end peacefully. Specifically, it should follow Deng Xiaoping’s famous maxim that China keep a low profile and avoid becoming embroiled in international conflicts as much as possible. His exact words were “Hide our capacities and bide our time, but also get some things done.” The reason it makes sense for China to bide its time is that if it avoids trouble and merely continues growing economically, it will eventually become so powerful that it can just get its way in Asia. Its hegemony will be a fait accompli. But even if that does not happen and China eventually has to use force or the threat of force to achieve hegemony and resolve its outstanding disputes, it will still be well positioned to push its neighbors and the United States around.

Starting a war now, or even engaging in serious security competition, makes little sense for Beijing. Conflict runs the risk of damaging the Chinese economy; moreover, China’s military would not fare well against the United States and its current allies. It is better for China to wait until its power has increased and it is in a better position to take on the American military. Simply put, time is on China’s side, which means it should pursue a low-key foreign policy so as not to raise suspicion among its neighbors.

In practice, this means China should do whatever it can to signal to the outside world that it has benign intentions and does not plan to build formidable and threatening military forces. In terms of rhetoric, Chinese leaders should constantly emphasize their peaceful intentions and make the case that China can rise peacefully because of its rich Confucian culture. At the same time, they should work hard to keep Chinese officials from using harsh language to describe the United States and other Asian countries, or from making threatening statements toward them.

In terms of actual behavior, China should not initiate any crises with its neighbors or the United States, or add fuel to the fire if another country provokes a crisis with China. For example, Beijing should go out of its way to avoid trouble over sovereignty issues regarding the South China Sea and the Senkaku/Diaoyu Islands. It should also do what it can to limit defense spending, so as not to appear threatening, while working to increase economic intercourse with its neighbors as well as the United States. Chinese leaders, according to this logic, should emphasize that it is all to the good that China is growing richer and economic interdependence is on the rise, because those developments will serve as a powerful force for peace. After all, starting a war in a tightly connected and prosperous world is widely believed to be the equivalent of killing the goose that lays the golden eggs. Finally, China should play an active and cooperative role in as many international institutions as possible and work with the United States to keep the North Korean problem under control.

While this approach is intuitively attractive, it will not work in practice. Indeed, we already have evidence that China cannot successfully employ Deng Xiaoping’s prescribed foreign policy over the long run. Before 2009, Beijing did a good job of keeping a low profile and not generating fear either among its neighbors or in the United States. Since then, however, China has been involved in a number of contentious territorial disputes and is increasingly seen as a serious threat by other countries in Asia.

This deterioration in China’s relations with other countries is due in part to the fact that, no matter what Beijing does to signal good intentions, they cannot be sure what its real intentions are now, let alone in the future. Indeed, we cannot know who will be in charge of Chinese foreign policy in the years ahead, much less what their intentions will be toward other countries in the region or the United States. On top of that, China has serious territorial disputes with a number of its neighbors. Therefore, China’s neighbors already focus mainly on Beijing’s capabilities, which means they look at its rapidly growing economy and increasingly formidable military forces. Not surprisingly, many other countries in Asia will become deeply worried because they know they are probably going to end up living next door to a superpower that might one day have malign intentions toward them.

This problem is exacerbated by the “security dilemma,” which tells us that the measures a state takes to increase its own security usually wind up decreasing the security of other states. When a country adopts a policy or builds weapons that it thinks are defensive in nature, potential rivals invariably think that those steps are offensive in nature. For example, when the United States moves aircraft carriers near the Taiwan Strait—as it did in 1996—or when it redeploys submarines to the western Pacific, American leaders honestly believe those moves are defensive in nature. China, on the other hand, sees them as an offensive strategy of encirclement, not as part of a defensive strategy of containment. Thus, it is not surprising that the Economist reported in 2009, “A retired Chinese admiral likened the American navy to a man with a criminal record ‘wandering just outside the gate of a family home.’”

All of this is to say that almost anything China does to improve its military capabilities will be seen in Beijing as defensive in nature, but in Tokyo, Hanoi, and Washington it will appear offensive in nature. That means China’s neighbors are likely to interpret any steps it takes to enhance its military posture as evidence that Beijing not only is bent on acquiring significant offensive capabilities but has offensive intentions as well. And that includes instances where China is merely responding to steps taken by its neighbors or the United States to enhance their fighting power. Such assessments make it almost impossible for Chinese leaders to implement Deng Xiaoping’s clever foreign policy.

In addition, China’s neighbors understand that time is not working in their favor, as the balance of power is shifting against them as well as the United States. They therefore have an incentive to provoke crises over disputed territorial claims now, when China is relatively weak, rather than wait until it becomes a superpower. It seems clear that Beijing has not provoked the recent crises with its neighbors. As Cui Tiankai, one of China’s lea

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียกร้องนี้อาจฟังไม่น่าเชื่อที่นำเสนอ แต่จำไว้ว่า สหภาพพยายามวางอาวุธนิวเคลียร์ขีปนาวุธในคิวบาในปี 1962 มีกำลังพลกว่า 40000 ในคิวบาในปีเดียวกัน และยัง ให้คิวบา มีความหลากหลายของอาวุธตามแบบซับซ้อนได้ และอย่าลืมว่า สหรัฐมีสถานะทหารใหญ่ในสนามหลังบ้านของจีนเห็นได้ชัดจีนจะต้องจำกัดพลังงานอื่น ๆ เพื่อปรับปรุงแนวโน้มของปักกิ่งเจ้าภูมิภาคในเอเชียให้บรรลุความสามารถของอเมริกา อย่างไรก็ตาม จีนมีเหตุผลอื่น ๆ ที่ตรึงลงมากที่สุดในซีกโลกตะวันตกสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จีนมีหลักทางเศรษฐกิจ และการเมืองสนใจในแอฟริกา ซึ่งดูเหมือนแนวโน้มที่จะเพิ่มในอนาคต สำคัญยิ่ง จีนมากขึ้นอยู่กับน้ำมันจากอ่าวเปอร์เซีย และที่พึ่งพาเป็น apt จะเติบโตอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเวลาผ่าน จีน เช่นสหรัฐอเมริกา เป็นเกือบแน่นอนที่จะรักษาอ่าวเปอร์เซียเป็นความสำคัญเชิงกลยุทธ์ดอกเบี้ย ซึ่งหมายความว่า ปักกิ่งและกรุงวอชิงตันจะในที่สุดมีส่วนร่วมในการแข่งขันความปลอดภัยร้ายแรงในภูมิภาคที่ มากเป็นสองประเทศมหาอำนาจได้ในระหว่างสงครามเย็น สร้างปัญหาสำหรับสหรัฐอเมริกาในซีกโลกตะวันตกจะเป็นจำกัดความสามารถในการโครงการพลังงานในอ่าวเปอร์เชียและแอฟริกาก้าวนี้บรรทัดการวิเคราะห์ เพิ่มเติม ส่วนใหญ่ของน้ำมันที่จีนนำเข้าจากอ่าวจะขนส่ง โดยซี สำหรับพูดคุยเกี่ยวกับการย้ายน้ำมันที่ท่อและรถรางผ่านพม่าและปากีสถาน ความจริงคือการ ขนส่งทางทะเลเป็นมากง่าย และราคาถูกตัว อย่างไรก็ตาม สำหรับเรือจีนถึงอ่าวรวมทั้งแอฟริกาจากพอร์ตหลักของจีนตามแนวชายฝั่งตะวันออก พวกเขาได้จะได้รับจากทะเลจีนใต้ในมหาสมุทร ซึ่งจะแยกตามประเทศต่าง ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ วิธีเดียวสำหรับเรือจีนจะย้ายร่างกายขนาดใหญ่เหล่านี้สองน้ำจะผ่านทางเดินหลักสาม โดยเฉพาะ พวกเขาสามารถผ่านช่องแคบมะละกา ซึ่งล้อมรอบ ด้วยอินโดนีเซีย มาเลเซีย สิงคโปร์ หรือพวกเขาสามารถไปใต้ไกลออกไป และข้ามลอมบอกหรือช่องแคบซุนดา ซึ่งตัดผ่านอินโดนีเซีย และนำเข้าไปในทะเลเปิดของมหาสมุทรกับตะวันตกเฉียงเหนือของออสเตรเลียเรือจีนแล้วได้ข้ามมหาสมุทรอินเดียและทะเลอาหรับถึงอ่าวเปอร์เซีย หลังจากนั้น พวกเขาได้กลับไปจีนผ่านเส้นทางเดียวกัน ผู้นำจีนย่อมจะต้องการควบคุมบรรทัดเหล่านี้ทะเลของการสื่อสาร เช่นเดียวกับที่สหรัฐอเมริกาเน้นความสำคัญของการควบคุมเส้นทางของทะเลหลัก ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจว่า มีการสนับสนุนอย่างแพร่หลายในประเทศจีนสำหรับอาคารเป็นสีฟ้าน้ำกองทัพเรือ ซึ่งจะช่วยให้จีนโครงการพลังงานโลก และควบคุมรายการหลักทะเลของการสื่อสารสังเขป ถ้าจีนยังคงความเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว มันจะเกือบแน่นอนกลายเป็นมหาอำนาจ ซึ่งหมายความว่า มันจะสร้างความสามารถฉายพลังงานจำเป็นต้องแข่งขันกับสหรัฐอเมริกาทั่วโลก สองพื้นที่ซึ่งมีแนวโน้มที่จะสนใจมากที่สุดเป็นซีกโลกตะวันตกและอ่าวเปอร์เซีย แม้ว่าแอฟริกาจะถูกทำเครื่องหมายสำคัญปักกิ่ง นอกจากนี้ จีนจะไม่ต้องสงสัยพยายามสร้างกองกำลังทหาร และกองทัพเรือที่จะอนุญาตให้เข้าถึงภูมิภาคที่ห่างไกล วิธีกันสหรัฐอเมริกาได้ดำเนินการควบคุมทะเลทำไมจีนไม่ปลอมตัวเพิ่มขึ้นหนึ่งอาจโต้เถียงว่า ใช่ จีนต้องพยายามครองเอเชีย แต่มีกลเม็ดที่จะสามารถดำเนินการเพื่อจะสงบได้ โดยเฉพาะ ก็ควรทำตามเต็ง Xiaoping แม็กมีชื่อเสียงที่จีนให้ค่าต่ำ และหลีกเลี่ยงกลายเป็นพัวพันในความขัดแย้งระหว่างประเทศมากที่สุดชุด คำของเขาถูก "ซ่อนกำลังของเรา และ bide เวลาของเรา แต่ยัง ได้รับสิ่งที่ทำ" เหตุผลที่มันทำให้รู้สึกสำหรับจีน bide เวลาคือ ว่า ถ้าจะหลีกเลี่ยงปัญหา และยังคงเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเพียง มันก็จะกลายเป็นมีประสิทธิภาพมากว่า นั้นเพียงได้ทางเอเชีย เจ้าของจะเป็น fait accompli แต่แม้ที่เกิดขึ้น และจีนก็มีการใช้บังคับหรือขู่บังคับเพื่อให้นับถือ และแก้ไขข้อพิพาทค้างชำระ มันจะยังคงดีวางการผลักดันของเพื่อนบ้านและทั่วสหรัฐอเมริกาเริ่มต้นสงครามตอนนี้ หรือแม้แต่ในการแข่งขันความปลอดภัยร้ายแรง ทำให้รู้สึกน้อยสำหรับปักกิ่ง ความขัดแย้งทำงานความเสี่ยงของความเสียหายต่อเศรษฐกิจจีน นอกจากนี้ ทหารของจีนจะไม่ค่าโดยสารทั้งกับสหรัฐและพันธมิตรของปัจจุบัน กว่าจีนจะรอจนกว่าพลังงานได้เพิ่มขึ้น และอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าที่จะใช้ในกองทัพอเมริกัน เพียงแค่ใส่ เวลาอยู่บนด้านข้างของจีน ซึ่งหมายความ ว่า ควรดำเนินนโยบายต่างประเทศทั้ง 116 เพื่อไม่เป็นการเพิ่มความสงสัยในหมู่บ้านของในทางปฏิบัติ ซึ่งหมายความว่า จีนควรทำสิ่งที่มันสามารถให้สัญญาณกับโลกภายนอกที่ มีความตั้งใจที่อ่อนโยน และไม่มีแผนที่จะสร้างกองทัพที่น่ากลัว และคุกคาม ในสำนวน ผู้นำจีนควรตลอดเวลาเน้นจึงสงบ และทำให้กรณีที่จีนสามารถขึ้นสงบ เพราะ Confucian ของวัฒนธรรม ในเวลาเดียวกัน พวกเขาควรทำงานอย่างหนักเพื่อให้เจ้าหน้าที่จีนใช้ภาษารุนแรงเพื่ออธิบายถึงประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศในเอเชียอื่น ๆ หรือทำการคุกคามคำสั่งต่อไปในการทำงานจริง จีนไม่ควรเริ่มวิกฤตใด ๆ ของเพื่อนบ้านหรือประเทศสหรัฐอเมริกา หรือเติมเชื้อไฟถ้าประเทศอื่นขั้นวิกฤตกับประเทศจีน ตัวอย่าง ปักกิ่งควรไปจากทางที่จะหลีกเลี่ยงปัญหาผ่านปัญหาอำนาจอธิปไตยในทะเลจีนใต้และหมู่เกาะ Diaoyu/เซ็ง กะกุ ก็ควรทำอะไรก็สามารถที่จะป้องกันวงเงินใช้จ่าย จึง ไม่ปรากฏการคุกคาม ขณะทำงานเพื่อเพิ่มเศรษฐกิจมีเพศสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านของสหรัฐอเมริกา ผู้นำจีน ตามตรรกะนี้ ควรเน้นว่า มันเป็นทั้งหมดไปดี ที่จีนมีการเติบโตขึ้น และอิสระเสรีทางเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น เพราะการพัฒนาดังกล่าวจะทำหน้าที่เป็นกองทัพที่มีประสิทธิภาพเพื่อสันติภาพ หลังทั้งหมด เริ่มสงครามในโลกเชื่อมต่อแน่น และเจริญแพร่หลายเชื่อว่าเป็นเหมือนกับการฆ่าห่านที่ลาภ ในที่สุด จีนควรเล่นบทบาทการใช้งาน และความร่วมมือในสถาบันนานาชาติมากที่สุดเป็นไปได้และทำงานกับสหรัฐอเมริกาเพื่อให้ปัญหาเกาหลีเหนือภายใต้การควบคุมขณะนี้วิธีการน่าสนใจหมด มันจะไม่ทำงานในทางปฏิบัติ แน่นอน เรามีหลักฐานว่า จีนไม่สามารถจ้างเต็ง Xiaoping ตามนโยบายต่างประเทศประสบความสำเร็จในระยะยาว ก่อน 2009 ปักกิ่งได้งานที่ดีรักษาโพรไฟล์ต่ำ และไม่ได้สร้างความหวาดกลัวใน หมู่ของเพื่อนบ้าน หรือในสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่นั้น อย่างไรก็ตาม จีนแล้วเกี่ยวข้องกับจำนวนของข้อพิพาทดินแดนโต้เถียง และถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามอย่างร้ายแรงโดยประเทศอื่น ๆ ในเอเชียมากขึ้นเสื่อมสภาพนี้ในความสัมพันธ์ของจีนกับประเทศอื่น ๆ ที่มีในส่วนความจริงที่ว่า ไม่ว่าปักกิ่งมีสัญญาณความตั้งใจดี พวกเขาไม่แน่ใจว่าความตั้งใจแท้จริงคืออะไรตอนนี้ นับ ประสาในอนาคต แน่นอน เราไม่รู้ว่าใครจะรับผิดชอบนโยบายต่างประเทศจีนในปีหน้า มากน้อยอะไรจึงจะไปสู่ประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคหรือประเทศสหรัฐอเมริกาได้ ด้านบนของที่ จีนมีข้อพิพาทดินแดนอย่างจริงจัง มีบ้านของ ดังนั้น เพื่อนบ้านของจีนแล้วเน้นส่วนใหญ่ความสามารถของปักกิ่ง ซึ่งหมายความว่า พวกเขามองที่เศรษฐกิจเติบโตอย่างรวดเร็วของกองทัพที่น่ากลัวมาก ไม่น่าแปลกใจ ประเทศอื่น ๆ ในเอเชียจะกลายเป็นกังวลอย่างลึกซึ้ง เพราะพวกเขารู้ว่า พวกเขาคงกำลังจะสิ้นสุดค่าชีวิตแหล่งมหาอำนาจที่วันหนึ่งอาจ malign ลคิดฆ่าพวกเขาปัญหานี้จะเลวร้าย โดย "ความปลอดภัยลำบากใจ ที่บอกว่า มาตรการที่รัฐใช้ในการเพิ่มความปลอดภัยของตนเองมักจะลมขึ้นลดความปลอดภัยของรัฐอื่น ๆ เมื่อประเทศ adopts นโยบาย หรือสร้างอาวุธที่คิดว่า จะป้องกันธรรมชาติ คู่แข่งมีศักยภาพเสมอคิดว่า ขั้นตอนที่ไม่เหมาะสมในธรรมชาติ ตัวอย่าง เมื่อสหรัฐอเมริกาย้ายสายการบินเครื่องบินใกล้ช่องแคบไต้หวัน — เหมือนในปี 1996 — หรือเมื่อมัน redeploys เรือดำน้ำสู่แปซิฟิกตะวันตก ผู้นำอเมริกันสุจริตอย่างเชื่อย้ายที่จะป้องกันในธรรมชาติ จีน ในทางกลับกัน มองเห็นพวกเขา เป็นกลยุทธ์ไม่เหมาะสมของ encirclement ไม่ เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การป้องกันของบรรจุ ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจที่นักเศรษฐศาสตร์ที่รายงานในปี 2552 "แอดมิรัลจีนปลด likened กองทัพเรืออเมริกันถึงชายระเบียนอาชญากรรม 'หลงอยู่นอกประตูบ้านครอบครัว'"ทั้งหมดนี้จะบอกว่า เกือบทุกอย่างที่จีนไม่ปรับปรุงความสามารถของทหารที่จะเห็นในปักกิ่งเป็นป้องกันธรรมชาติ แต่ ในโตเกียว ฮานอย วอชิงตัน จะปรากฏเนื้อหาในธรรมชาติ นั่นหมายความว่า เพื่อนบ้านของจีนมักจะตีความตอนจะเพิ่มท่าทางการทหารเป็นหลักฐานว่า ปักกิ่งไม่เพียงแต่ตั้งใจจะได้รับความสำคัญไม่เหมาะสม แต่มีความตั้งใจที่ไม่เหมาะสมเช่น และมีทั้งกรณีที่จีนมีเพียงตอบสนองการกระทำของเพื่อนบ้านหรือประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อเพิ่มพลังการต่อสู้ขั้นตอน ประเมินผลดังกล่าวทำให้แทบเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้นำจีนจะใช้นโยบายต่างประเทศฉลาดเต็ง Xiaopingเพื่อนบ้านของจีนเข้าใจว่าเวลาไม่ทำงานในโปรดปรานของพวกเขา เป็นสมดุลของพลังงานจะขยับจากพวกเขาเช่นเดียวกับสหรัฐอเมริกา พวกเขาจึงได้เพื่อจูงใจให้กระตุ้นวิกฤตมากกว่าเรียกร้องดินแดนที่มีข้อโต้แย้งนี้ เมื่อจีนค่อนข้างอ่อนแอ แทนที่รอจนกว่ามันกลายเป็นมหาอำนาจ เหมือนที่ปักกิ่งมีท่านวิกฤตล่าสุดกับเพื่อนบ้านชัดเจน เป็น Cui Tiankai, lea ของจีนอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียกร้องนี้อาจจะไม่น่าเชื่อในปัจจุบัน แต่จำไว้ว่าโซเวียตพยายามที่จะนำขีปนาวุธอาวุธนิวเคลียร์ในคิวบาในปี 1962 มีมากกว่า 40,000 ทหารในคิวบาในปีเดียวกันและนอกจากนี้ยังมีประเทศคิวบามีความหลากหลายของอาวุธที่มีความซับซ้อน และอย่าลืมว่าสหรัฐฯแล้วมีทหารขนาดใหญ่ในสนามหลังบ้านของจีน. จีนอย่างเห็นได้ชัดจะต้องการที่จะกำหนดความสามารถของอเมริกากับโครงการพลังงานอื่น ๆ ในการสั่งซื้อเพื่อความก้าวหน้าของปักกิ่งของการบรรลุอำนาจในระดับภูมิภาคในเอเชีย แต่จีนมีเหตุผลอื่น ๆ เพื่อต้องการที่จะขาลงของสหรัฐมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในซีกโลกตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศจีนมีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและทางการเมืองที่สำคัญในทวีปแอฟริกาซึ่งดูเหมือนมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในอนาคต ยิ่งขึ้นที่สำคัญจีนเป็นหนักขึ้นอยู่กับน้ำมันจากอ่าวเปอร์เซียและการพึ่งพาที่มีแนวโน้มที่จะเติบโตอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลา ประเทศจีนเช่นสหรัฐอเมริกาเป็นเกือบบางอย่างที่จะรักษาอ่าวเปอร์เซียเป็นที่สนใจในเชิงกลยุทธ์ที่สำคัญซึ่งหมายความว่าปักกิ่งและวอชิงตันในที่สุดก็จะมีส่วนร่วมในการแข่งขันด้านความปลอดภัยร้ายแรงในพื้นที่ที่มากที่สุดเท่าที่ประเทศมหาอำนาจทั้งสองได้ในช่วงสงครามเย็น สร้างความเดือดร้อนให้กับสหรัฐอเมริกาในซีกโลกตะวันตกจะ จำกัด ความสามารถในการโครงการพลังงานเข้าไปในอ่าวเปอร์เซียและแอฟริกา. เพื่อที่จะใช้เส้นของการวิเคราะห์นี้ขั้นตอนต่อไปมากที่สุดของน้ำมันที่นำเข้าจากประเทศจีนอ่าวไทยจะถูกส่งโดยทางทะเล สำหรับทุกการพูดคุยเกี่ยวกับการย้ายน้ำมันจากท่อและทางรถไฟผ่านพม่าและปากีสถานจริงก็คือว่าการขนส่งทางทะเลเป็นตัวเลือกที่ง่ายและราคาถูก แต่สำหรับเรือจีนไปถึงอ่าวเช่นเดียวกับแอฟริกาจากท่าเรือที่สำคัญของจีนตามแนวชายฝั่งตะวันออกของพวกเขาจะต้องได้รับจากทะเลจีนใต้เข้าสู่มหาสมุทรอินเดียซึ่งจะถูกแยกออกโดยประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่หลากหลาย วิธีเดียวที่เรือจีนที่จะย้ายไปมาระหว่างทั้งสององค์กรขนาดใหญ่ของน้ำคือการไปผ่านสามทางเดินที่สำคัญ โดยที่พวกเขาสามารถผ่านช่องแคบมะละกาซึ่งล้อมรอบไปด้วยอินโดนีเซียมาเลเซียและสิงคโปร์หรือพวกเขาสามารถไปทางทิศใต้และสำรวจทั้งลอมบอกหรือช่องแคบซุนดาซึ่งแต่ละตัดผ่านประเทศอินโดนีเซียและนำเข้ามาในน่านน้ำเปิด ของมหาสมุทรอินเดียเพียงเพื่อตะวันตกเฉียงเหนือของออสเตรเลีย. เรือจีนแล้วมีการสำรวจมหาสมุทรอินเดียและทะเลอาหรับไปถึงอ่าวเปอร์เซีย หลังจากนั้นพวกเขาจะต้องกลับไปยังประเทศจีนผ่านเส้นทางเดียวกัน ผู้นำจีนก็จะต้องการที่จะควบคุมเหล่านี้เส้นทะเลของการสื่อสารเช่นเดียวกับที่ประเทศสหรัฐอเมริกาเน้นความสำคัญของการควบคุมเส้นทางทะเลหลักของมัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่มีการสนับสนุนอย่างกว้างขวางในประเทศจีนสำหรับการสร้างน้ำเงินน้ำซึ่งจะช่วยให้ประเทศจีนเพื่อโครงการพลังงานทั่วโลกและการควบคุมสายทะเลหลักของการสื่อสาร. ในช่วงสั้น ๆ หากจีนยังคงเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว มันเกือบจะแน่นอนจะกลายเป็นมหาอำนาจซึ่งหมายความว่ามันจะสร้างความสามารถในการฉายพลังงานที่จำเป็นในการแข่งขันกับประเทศสหรัฐอเมริกาทั่วโลก ทั้งสองพื้นที่ที่มีแนวโน้มที่จะให้ความสนใจมากที่สุดเป็นซีกโลกตะวันตกและอ่าวเปอร์เซียแม้ว่าแอฟริกานอกจากนี้ยังจะมีความสำคัญที่ทำเครื่องหมายไว้ไปยังกรุงปักกิ่ง นอกจากนี้ประเทศจีนไม่ต้องสงสัยจะพยายามที่จะสร้างกองกำลังทหารและเรือที่จะให้ไปถึงภูมิภาคที่ห่างไกลเหล่านั้นมากเช่นสหรัฐอเมริกาได้ดำเนินการควบคุมทะเล. ทำไมจีนไม่สามารถปลอมตัวเพิ่มขึ้นที่หนึ่งอาจจะเถียงว่าใช่, จีนจะตรวจสอบว่า เพื่อพยายามที่จะครองเอเชีย แต่มีกลยุทธ์ที่ชาญฉลาดที่จะสามารถดำเนินการเพื่อให้บรรลุสิ้นสุดที่สงบ โดยเฉพาะมันควรเป็นไปตามความจริงที่มีชื่อเสียงของเติ้งเสี่ยวผิงว่าจีนเก็บข้อมูลที่ต่ำและหลีกเลี่ยงการกลายเป็นพัวพันในความขัดแย้งระหว่างประเทศมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ คำที่แน่นอนของเขาถูก "ซ่อนความสามารถของเราและรอเวลาของเรา แต่ยังได้รับบางสิ่งบางอย่างทำ." เหตุผลที่มันทำให้รู้สึกสำหรับประเทศจีนเพื่อรอเวลาของมันคือว่าถ้ามันหลีกเลี่ยงปัญหาและเพียงยังคงเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในที่สุดก็จะกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพเพื่อ เพียงแค่ว่ามันจะได้รับวิธีในเอเชีย อำนาจของมันจะเป็นสิ่งที่สำเร็จแล้ว แต่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เกิดขึ้นและจีนในที่สุดก็มีการใช้กำลังหรือการคุกคามของการบังคับใช้เพื่อให้บรรลุอำนาจและแก้ไขข้อพิพาทที่โดดเด่นของมันก็ยังคงได้รับตำแหน่งที่ดีที่จะผลักดันเพื่อนบ้านและประเทศสหรัฐอเมริการอบ. เริ่มต้นสงครามในขณะนี้หรือ แม้จะมีส่วนร่วมในการรักษาความปลอดภัยการแข่งขันที่รุนแรงทำให้ความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับปักกิ่ง ความขัดแย้งจะเสี่ยงต่อการทำลายเศรษฐกิจจีนนั้น ยิ่งไปกว่านั้นทหารของจีนจะไม่ค่าโดยสารได้ดีกับสหรัฐอเมริกาและพันธมิตรในปัจจุบัน มันจะดีกว่าสำหรับประเทศจีนที่จะรอจนกว่าพลังงานได้เพิ่มขึ้นและอยู่ในตำแหน่งที่ดีกว่าที่จะใช้ในทหารอเมริกัน ใส่เพียงแค่เวลาที่อยู่ในด้านของจีนซึ่งหมายความว่ามันควรจะดำเนินนโยบายต่างประเทศที่ต่ำที่สำคัญเพื่อที่จะไม่เพิ่มความสงสัยในหมู่ประเทศเพื่อนบ้าน. ในทางปฏิบัตินี้หมายความว่าจีนควรทำสิ่งที่มันสามารถที่จะส่งสัญญาณไปยังโลกภายนอกที่ว่ามันมี ความตั้งใจที่อ่อนโยนและไม่ได้วางแผนที่จะสร้างกองกำลังทหารที่น่ากลัวและคุกคาม ในแง่ของสำนวนผู้นำจีนอย่างต่อเนื่องควรเน้นความตั้งใจที่เงียบสงบของพวกเขาและทำให้กรณีที่จีนอาจเพิ่มขึ้นอย่างสงบเพราะวัฒนธรรมขงจื้อที่หลากหลาย ในเวลาเดียวกันที่พวกเขาควรจะทำงานอย่างหนักเพื่อให้เจ้าหน้าที่จีนจากการใช้ภาษาที่รุนแรงในการอธิบายประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ ในเอเชียหรือจากการทำงบคุกคามต่อพวกเขา. ในแง่ของพฤติกรรมที่แท้จริงของจีนไม่ควรเริ่มต้นวิกฤตใด ๆ กับประเทศเพื่อนบ้าน หรือสหรัฐอเมริกาหรือเพิ่มน้ำมันเชื้อเพลิงที่ไฟถ้าประเทศอื่นกระตุ้นให้เกิดวิกฤตกับประเทศจีน ยกตัวอย่างเช่นปักกิ่งควรออกไปจากทางที่จะหลีกเลี่ยงปัญหามากกว่าปัญหาเกี่ยวกับอำนาจอธิปไตยทะเลจีนใต้และเซนกากุ / หมู่เกาะเตียวหยู นอกจากนี้ยังควรทำสิ่งที่มันสามารถที่จะ จำกัด การใช้จ่ายการป้องกันเพื่อไม่ให้ปรากฏคุกคามในขณะที่ทำงานเพื่อเพิ่มการมีเพศสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจกับประเทศเพื่อนบ้านเช่นเดียวกับประเทศสหรัฐอเมริกา ผู้นำจีนตามตรรกะนี้ควรเน้นว่ามันทั้งหมดไปยังดีที่ประเทศจีนมีการเติบโตที่ดียิ่งขึ้นและการพึ่งพาทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้นเพราะการพัฒนาเหล่านั้นจะทำหน้าที่เป็นกำลังที่มีประสิทธิภาพเพื่อความสงบสุข หลังจากที่ทุกคนเริ่มต้นสงครามในโลกที่เชื่อมต่ออย่างแน่นหนาและความเจริญรุ่งเรืองเป็นที่เชื่อกันอย่างกว้างขวางเป็นเทียบเท่าของการฆ่าห่านที่วางไข่สีทอง ในที่สุดจีนจะมีบทบาทที่สำคัญและความร่วมมือระหว่างประเทศในสถาบันการศึกษาให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และทำงานร่วมกับสหรัฐอเมริกาเพื่อให้ปัญหาเกาหลีเหนือภายใต้การควบคุม. ในขณะที่วิธีการนี้เป็นที่น่าสนใจอย่างสังหรณ์ใจก็จะไม่ทำงานในทางปฏิบัติ อันที่จริงเรามีหลักฐานที่แสดงว่าประสบความสำเร็จในประเทศจีนไม่สามารถใช้กำหนดนโยบายต่างประเทศของเติ้งเสี่ยวผิงในระยะยาว ก่อนที่จะปี 2009 ปักกิ่งได้งานที่ดีของการรักษารายละเอียดในระดับต่ำและไม่ได้สร้างความหวาดกลัวทั้งในหมู่ประเทศเพื่อนบ้านหรือในประเทศสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่นั้นมา แต่จีนได้รับการมีส่วนร่วมในจำนวนของข้อพิพาทดินแดนที่ถกเถียงกันและเห็นมากขึ้นเป็นภัยคุกคามร้ายแรงจากประเทศอื่น ๆ ในเอเชีย. การเสื่อมสภาพนี้ในความสัมพันธ์ของจีนกับประเทศอื่น ๆ คือเนื่องจากในส่วนความจริงที่ว่าไม่ว่าสิ่งที่ ปักกิ่งไม่ส่งสัญญาณความตั้งใจที่ดีที่พวกเขาไม่สามารถตรวจสอบสิ่งที่ความตั้งใจที่แท้จริงของมันอยู่ในขณะนี้ให้อยู่คนเดียวในอนาคต อันที่จริงเราไม่สามารถรู้ว่าใครจะเป็นผู้รับผิดชอบในการดำเนินนโยบายต่างประเทศของจีนในปีข้างหน้ามากน้อยสิ่งที่ความตั้งใจของพวกเขาจะไปยังประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคหรือสหรัฐอเมริกา ด้านบนของที่ประเทศจีนมีข้อพิพาทดินแดนที่ร้ายแรงที่มีจำนวนของเพื่อนบ้านของตน ดังนั้นเพื่อนบ้านของจีนอยู่แล้วเน้นหลักในความสามารถของปักกิ่งซึ่งหมายความว่าพวกเขามองไปที่เศรษฐกิจเติบโตอย่างรวดเร็วและกองกำลังทหารที่น่ากลัวมากขึ้นของ ไม่น่าแปลกใจอีกหลายประเทศในเอเชียจะกลายเป็นความกังวลอย่างลึกซึ้งเพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาอาจจะจบลงที่อาศัยอยู่ประตูถัดไปมหาอำนาจที่วันหนึ่งอาจมีความตั้งใจที่มุ่งร้ายต่อพวกเขา. ปัญหานี้จะเลวร้ายโดย "ขึ้นเขียงรักษาความปลอดภัย" ซึ่ง บอกเราว่ามาตรการที่รัฐใช้ในการเพิ่มความปลอดภัยของตัวเองมักจะลมขึ้นลดลงการรักษาความปลอดภัยของรัฐอื่น ๆ เมื่อประเทศมีนโยบายการสร้างอาวุธหรือว่ามันคิดว่ามีการป้องกันในธรรมชาติคู่แข่งที่มีศักยภาพอย่างสม่ำเสมอคิดว่าขั้นตอนเหล่านี้จะเป็นที่น่ารังเกียจในธรรมชาติ ตัวอย่างเช่นเมื่อสหรัฐอเมริกาย้ายเครื่องบินสายการบินที่อยู่ใกล้ช่องแคบไต้หวัน-เท่าที่จะทำได้ในปี 1996 หรือเมื่อมัน redeploys เรือดำน้ำไปทางตะวันตกของมหาสมุทรแปซิฟิกผู้นำอเมริกันเชื่อย้ายผู้ที่มีการป้องกันในธรรมชาติ ประเทศจีนในมืออื่น ๆ ที่เห็นพวกเขาเป็นกลยุทธ์ที่น่ารังเกียจของวงไม่เป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การป้องกันจากภาชนะบรรจุ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่นักเศรษฐศาสตร์ที่มีการรายงานในปี 2009 ว่า "พลเกษียณจีนเปรียบกองทัพเรืออเมริกันคนที่มีประวัติอาชญากรรม 'หลงนอกประตูบ้านของครอบครัว.'" ทั้งหมดนี้คือจะบอกว่าเกือบ สิ่งที่จีนไม่ให้เพิ่มขีดความสามารถของทหารจะเห็นได้ในกรุงปักกิ่งเป็นป้องกันในธรรมชาติ แต่ในโตเกียวฮานอยและวอชิงตันจะปรากฏเป็นที่น่ารังเกียจในธรรมชาติ นั่นหมายความว่าเพื่อนบ้านของจีนมีแนวโน้มที่จะตีความดำเนินการใด ๆ ที่ใช้ในการเสริมสร้างท่าทหารเป็นหลักฐานว่าปักกิ่งไม่เพียง แต่จะงอในการแสวงหาความสามารถที่น่ารังเกียจอย่างมีนัยสำคัญ แต่มีความตั้งใจที่น่ารังเกียจเช่นกัน และนั่นรวมถึงกรณีที่ประเทศจีนเป็นเพียงการตอบสนองต่อขั้นตอนการดำเนินการโดยประเทศเพื่อนบ้านหรือประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อเพิ่มอำนาจการต่อสู้ การประเมินผลดังกล่าวทำให้มันเกือบจะเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้นำของจีนในการดำเนินนโยบายต่างประเทศที่ฉลาดของเติ้งเสี่ยวผิง. นอกจากนี้เพื่อนบ้านของจีนเข้าใจเวลาที่ไม่ได้ทำงานในความโปรดปรานของพวกเขาเป็นความสมดุลของพลังงานจะขยับกับพวกเขาเช่นเดียวกับประเทศสหรัฐอเมริกา พวกเขาจึงมีแรงจูงใจที่จะกระตุ้นวิกฤติมากกว่าการเรียกร้องดินแดนแน่นอนตอนนี้เมื่อจีนเป็นที่ค่อนข้างอ่อนแอมากกว่ารอจนกว่ามันจะกลายเป็นมหาอำนาจ มันเห็นได้ชัดว่าปักกิ่งยังไม่ได้เจ็บใจวิกฤตการณ์ที่ผ่านมากับเพื่อนบ้าน ในฐานะที่เป็น Cui Tiankai หนึ่งในทุ่งของจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเรียกร้องนี้อาจฟังดูไม่น่าเชื่อปัจจุบัน แต่จำไว้ว่าโซเวียตพยายามจะเอานิวเคลียร์อาวุธขีปนาวุธในคิวบาในค.ศ. 1962 มีมากกว่า 40 , 000 กองกำลังทหารในคิวบา ในปีเดียวกัน และยังให้คิวบาด้วยความหลากหลายของอาวุธธรรมดาที่ซับซ้อน และอย่าลืมว่า สหรัฐอเมริกา มีทหารขนาดใหญ่ในประเทศจีน

ที่หลังบ้านจีนจะเห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะ จำกัด ของอเมริกาในโครงการพลังงานอื่น ๆเพื่อปรับปรุงโอกาสของการบรรลุความมีอำนาจของปักกิ่งในภูมิภาคเอเชีย อย่างไรก็ตาม จีนมี เหตุผลอื่น ๆที่ต้องการปักลงสหรัฐอเมริกามากที่สุดในซีกโลกตะวันตก โดยเฉพาะจีนมีสาขาทางเศรษฐกิจและทางการเมืองในแอฟริกาซึ่งดูเหมือนมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในอนาคต ที่สําคัญยิ่ง จีนต้องพึ่งพาน้ำมันจากอ่าวเปอร์เซีย และอาศัยเป็น apt จะเติบโตอย่างมากในช่วงเวลา จีน สหรัฐอเมริกา เป็นเกือบบางอย่างที่จะรักษาอ่าวเปอร์เซียเป็นยุทธศาสตร์สำคัญที่น่าสนใจ ซึ่งหมายความว่า ปักกิ่งและวอชิงตันจะต้องมีส่วนร่วมในการแข่งขันการรักษาความปลอดภัยร้ายแรงในภูมิภาคนั้นมากเป็นสองมหาอำนาจได้ในช่วงสงครามเย็น สร้างปัญหาให้สหรัฐอเมริกาในซีกโลกตะวันตกจะ จำกัด ในโครงการพลังงานในอ่าวเปอร์เซียและแอฟริกา

เอาสายของการวิเคราะห์ขั้นตอนต่อไปนี้ ที่สุดของน้ำมันที่จีนนำเข้าจากอ่าวขนส่งทางทะเลทั้งหมดพูดคุยเกี่ยวกับการขนย้ายน้ำมันจากท่อและทางรถไฟผ่านพม่าและปากีสถาน ข้อเท็จจริงคือว่า การขนส่งทางทะเล เป็น มาก ง่าย และถูกกว่าตัวเลือก อย่างไรก็ตาม จีน เรือก็จะถึงอ่าวเช่นเดียวกับแอฟริกาจากพอร์ตหลักของจีน ตามฝั่งตะวันออก พวกเขาต้องได้รับจากทะเลจีนใต้เข้าสู่มหาสมุทรอินเดียซึ่งจะแยกตามประเทศต่าง ๆในภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ วิธีเดียวสำหรับจีนเรือเพื่อย้ายระหว่างศพเหล่านี้ขนาดใหญ่สองน้ำผ่าน 3 หัวข้อหลัก โดยเฉพาะ พวกเขาสามารถผ่านช่องแคบมะละกา ซึ่งล้อมรอบไปด้วย อินโดนีเซีย มาเลเซีย และสิงคโปร์ หรือพวกเขาสามารถไปไกลออกไปทางทิศใต้และท่องทั้งลอมหรือซุนดา แคบ