Greater postruminal flows of α-link

Greater postruminal flows of α-linked glucose (i.e.,
starch and starch hydrolysates) typically are associated
with greater amounts of starch digested in the small intestine
but with decreasing digestibility (Kreikemeier
et al., 1991; Nocek and Tamminga, 1991; Branco et al.,
1999). Poor small intestinal starch digestibility has been
attributed to low pancreatic α-amylase secretion (Walker
and Harmon, 1995; Richards et al., 2003; Swanson et
al., 2004). Pancreatic α-amylase secretion (Richards et
al., 2003), small intestinal starch digestion (Richards et
al., 2002), and portal glucose absorption (Taniguchi et
al., 1995) can be augmented by greater postruminal flows
of high-quality proteins (i.e., casein) in cattle. In contrast,
Swanson et al. (2002) did not observe increases in pancreatic
expression of α-amylase when they abomasally
infused casein and partially hydrolyzed starch to cattle.
The initial BW of cattle, the type of α-linked glucose infused,
the amounts of casein and α-linked glucose infused,
and the length of adaptation to treatment may have contributed
to the apparently disparate results of Swanson et
al. (2002). Swanson et al. (2002) adapted cattle to dietary
treatment for 7 d; this was identical to the approach used
by Richards et al. (2003), where pancreatic α-amylase
was increased by casein infusion but less than the 12-d
adaptation used by Richards et al. (2002) to measure increases
in small intestinal starch digestion and the 9-d
adaptations used by Taniguchi et al. (1995) to measure
increases in portal glucose absorption in response to casein
supplementation.
Our experiments were designed to measure the
amounts of casein required to improve small intestinal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระแส postruminal มหานครของกลูโคสαเชื่อมโยง
(เช่นแป้งและไฮโดรไลเซแป้ง)
มักจะมีความสัมพันธ์ที่มีจำนวนมากขึ้นของแป้งย่อยในลำไส้เล็ก
แต่มีการลดการย่อย (Kreikemeier
et al, 1991;. Nocek และ Tamminga 1991; Branco et al, .,
1999) แย่ขนาดเล็กการย่อยแป้งลำไส้ได้รับการบันทึกให้ตับอ่อนหลั่งต่ำαอะไมเลส(วอล์คเกอร์และฮาร์มอน, 1995; et al, ริชาร์ด, 2003. สเวนสันเอ. อัล, 2004) ตับอ่อนหลั่งαอะไมเลส (ริชาร์ดเอตal., 2003) การย่อยอาหารแป้งลำไส้ขนาดเล็ก (ริชาร์ดเอตal., 2002) และการดูดซึมกลูโคสพอร์ทัล (ทานิกูชิ et al., 1995) สามารถเติมโดยกระแส postruminal มากขึ้นที่มีคุณภาพสูงโปรตีน (เช่นเคซีน) ในวัว ในทางตรงกันข้ามสเวนสัน, et al (2002) ไม่ได้สังเกตการเพิ่มขึ้นของตับอ่อนการแสดงออกของαอะไมเลสเมื่อพวกเขาabomasally infused เคซีนและแป้งไฮโดรไลซ์บางส่วนเพื่อวัว. เริ่มต้น BW วัวชนิดของน้ำตาลกลูโคสαเชื่อมโยงผสมที่ปริมาณของเคซีนและกลูโคสαเชื่อมโยงสี, และระยะเวลาในการปรับตัวต่อการรักษาอาจจะมีส่วนที่จะได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันเห็นได้ชัดของสเวนสันและอัล (2002) สเวนสัน, et al (2002) ดัดแปลงวัวอาหารการรักษา7 วัน; นี้ก็เหมือนกับวิธีการที่ใช้โดยริชาร์ดเอตอัล (2003) ที่ตับอ่อนαอะไมเลสเพิ่มขึ้นแช่เคซีนแต่น้อยกว่า 12 วันการปรับตัวที่ใช้โดยริชาร์ดเอตอัล (2002) ในการวัดการเพิ่มขึ้นในการย่อยแป้งลำไส้ขนาดเล็กและ9 งดัดแปลงใช้โดยทานิกูชิ, et al (1995) ในการวัดการเพิ่มขึ้นของการดูดซึมกลูโคสในพอร์ทัลในการตอบสนองต่อเคซีนเสริม. การทดลองของเราถูกออกแบบมาเพื่อวัดปริมาณของเคซีนจำเป็นในการปรับปรุงลำไส้เล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มากกว่า postruminal ไหลของแอลฟาเชื่อมกลูโคส ( เช่น
แป้งและแป้งของ ) มักจะเกี่ยวข้องกับเงินมากกว่า

แป้งย่อยในลำไส้เล็ก แต่ลดการย่อยได้ ( kreikemeier
et al . , 1991 ; nocek และ tamminga , 1991 ; บลังโคะ et al . ,
1999 ) จนลำไส้ การย่อยแป้งขนาดเล็กได้รับ
เกิดจากตับอ่อนหลั่งแอลฟาอะไมเลสต่ำ ( วอล์คเกอร์
และ ฮาร์มอน , 1995 ; ริชาร์ด et al . , 2003 ; Swanson et
al . , 2004 ) แอลฟาอะไมเลสตับอ่อนหลั่ง ( ริชาร์ด et
al . , 2003 ) , ลำไส้เล็กย่อยแป้ง ( ริชาร์ด et
al . , 2002 ) , และการดูดซึมกลูโคส พอร์ทัล ( ทานิ
et al . , 1995 ) สามารถเติมโดยมากขึ้น postruminal ไหล
ของโปรตีนคุณภาพสูง ( เช่น เคซีน ) ในเนื้อโค ในทางตรงกันข้าม
Swanson et al .( 2002 ) ไม่ได้สังเกตสีหน้าของตับอ่อนเพิ่มขึ้น

abomasally แอลฟาอะไมเลส เมื่อพวกเขา infused เคซีน ไฮโดรไลซ์บางส่วนแป้ง
น้ำหนักตัวเริ่มต้นของวัว วัวชนิดแอลฟาเชื่อมกลูโคสผสม
, ปริมาณเคซีนและแอลฟาเชื่อมกลูโคสผสม
, และความยาวของการปรับตัวเพื่อการรักษา อาจจะส่งผลไปยังผลลัพธ์ที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

ของ Swanson et al . ( 2002 )Swanson et al . ( 2002 ) ดัดแปลงเพื่อรักษาอาหารโค
7 D ; นี้เป็นเหมือนวิธีการที่ใช้
โดยริชาร์ด et al . ( 2003 ) , แอลฟาอะไมเลสที่ตับอ่อน
เพิ่มขึ้นโดยฉีดแต่น้อยกว่า 12-d
ปรับใช้โดยริชาร์ด et al . ( 2545 ) วัดเพิ่ม
แป้งการย่อยอาหารและลำไส้ขนาดเล็ก 9 - D
ดัดแปลงใช้โดยทานิ et al . ( 1995 ) วัด
เพิ่มการดูดซึมกลูโคสในพอร์ทัลในการตอบสนองโดยการเสริม
.
การทดลองของเราถูกออกแบบมาเพื่อวัด
ปริมาณเคซีนต้องปรับปรุงเล็กน้อยใน