Electric storms always made him thi

Electric storms always made him think of other electric storms, as though the flashes of energy could cut through the fabric of time and make them all coalesce into one. He remembered the night Sarah’s mother left him, twenty-two years ago now. There had been a storm just like this. Thunder, lightning, high winds, torrential rain—the whole lot. So much noise and drama he hadn’t expected her to hear him come in at all. But she was still wide awake. She waited until he sat down to take off his shoes—he remembered feeling guilty that he had come into the bedroom so wet, with shoes that would leave stains on the carpet—then she just said: “I’ve had enough, Zack.” It was all she needed to say. He knew what she meant. He argued a bit, but his heart wasn’t in it. “I have to go away, Lucy, I’m a sailor. That’s what I do. I go to sea. I go away and then I come back again.” It didn’t work of course. There was too much wrong by then. The times when he was at sea weren’t the problem. It was the times when he wasn’t at sea that everything went wrong. Imagine leaving home on a night like that though. The woman must have been crazy. He wondered vaguely what had happened to her, where she was now. Sarah knew of course but they had an unwritten agreement that they would never talk about her. It was a good agreement; it meant that they never ended up bad-mouthing one another to their daughter or using her to pry into one another’s business. Twenty four years of marriage wiped out like a lover’s message scrawled in the sand below the high tide mark. Sensible and civilized.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พายุไฟฟ้าเสมอทำให้เขาคิดว่า พายุไฟฟ้าอื่น ๆ ว่าแฟลชของพลังงานสามารถตัดผ่านผ้าเวลา และทำให้พวกเขาทั้งหมด รวม coalesce เป็นหนึ่ง เขาจำคืนที่แม่ของซาราห์ซ้ายเขา ยี่สิบสองปีที่ผ่านมาขณะนี้ ได้มีพายุแบบนี้ ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ลมสูง ฝนต่อ — มากทั้งนั้น เสียงและละครมากเขาไม่ได้คาดว่าเธอจะได้ยินเขามาเลย แต่เธอยังคงกว้างตื่น เธอรอจนเขานั่งลงถอดรองเท้าของเขา — เขาจำความรู้สึกผิดที่เขามาในห้องนอนดังนั้น เปียก กับรองเท้าที่จะทำให้คราบบนพรม – แล้วเธอว่า: "ฉันเคยพอ แซค" มันคือทั้งหมดที่เธอต้องพูด เขารู้ว่าสิ่งที่เธอตั้งใจ เขาโต้เถียงบิต แต่หัวใจของเขาไม่ได้ใน "ฉันต้องไป ลูซี่ ฉันเป็นทหารเรือ นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ ไปทะเลกัน ผมไป แล้วเอากลับมาอีกครั้ง" มันไม่ได้แน่นอน มีผิดมากเกินไปแล้วครับ ครั้งเมื่อเขาอยู่ในทะเลไม่ปัญหา เมื่อเขาไม่ได้ทะเลที่ทุกอย่างผิดเวลาได้ จินตนาการออกจากบ้านในคืนเช่นนั้นแม้ว่า ผู้หญิงต้องมีการบ้า เขาสงสัยว่า คลับได้เกิดขึ้นกับเธอ ที่เธอตอนนี้ ซาราห์รู้แน่นอน แต่มีข้อตกลง unwritten ที่พวกเขาจะไม่เคยพูดถึงเธอ มันเป็นข้อตกลงที่ดี มันหมายความ ว่า พวกเขาไม่เคยสิ้นสุด bad-mouthing กันกับลูกสาวของพวกเขา หรือใช้เธอเพื่อ pry อื่นของธุรกิจ ยี่สิบสี่ปีของการแต่งงานที่เช็ดออกเช่น scrawled ทรายใต้น้ำเครื่องหมายข้อของคนรัก เหมาะสม และอารย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พายุไฟฟ้ามักจะทำให้เขาคิดว่าพายุไฟฟ้าอื่น ๆ ราวกับว่ากะพริบของพลังงานที่สามารถตัดผ่านเนื้อผ้าของเวลาและทำให้พวกเขาทั้งหมดรวมกันเป็นหนึ่ง เขาจำได้ว่าแม่ของซาร่าห์คืนทิ้งเขายี่สิบสองปีที่ผ่านมาในขณะนี้ ได้มีพายุเพียงเช่นนี้ ฟ้าร้องฟ้าผ่าลมฝนกระหน่ำมากทั้ง เสียงมากและละครเขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะได้ยินเขามาในที่ทั้งหมด แต่เธอก็ยังคงตื่น เธอรอคอยจนกว่าเขาจะนั่งลงเพื่อถอดรองเท้าของเขาเขาจำได้ว่ารู้สึกผิดที่เขาได้เข้ามาในห้องนอนเพื่อให้เปียกด้วยรองเท้าที่จะทิ้งคราบบนพรมจากนั้นเธอก็กล่าวว่า "ฉันเคยพอแซค "มันเป็นสิ่งที่เธอต้องการจะบอกว่า เขารู้ว่าสิ่งที่เธอหมาย เขาเป็นที่ถกเถียงกันเล็กน้อย แต่หัวใจของเขาไม่ได้อยู่ในมัน "ผมต้องไปลูซี่ผมกะลาสี นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ ฉันจะไปทะเล ผมหายไปแล้วผมจะกลับมาอีกครั้ง ". มันไม่ได้ทำงานแน่นอน มีผิดพลาดมากเกินไปแล้ว ครั้งเมื่อเขาอยู่ในทะเลก็ไม่ได้เป็นปัญหา มันเป็นเวลาที่เขาไม่ได้อยู่ในทะเลว่าทุกอย่างที่ผิดพลาดไป ลองนึกภาพออกจากบ้านในคืนเช่นว่าที่ ผู้หญิงจะต้องได้รับบ้า เขาสงสัยคลุมเครือว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอที่เธอเป็นตอนนี้ ซาร่าห์รู้แน่นอน แต่พวกเขาก็ไม่ได้เขียนไว้ในสัญญาว่าพวกเขาจะไม่พูดคุยเกี่ยวกับตัวเธอ มันเป็นข้อตกลงที่ดี มันหมายความว่าพวกเขาไม่เคยจบลงไม่ดีถ่ายทอดอีกคนหนึ่งกับลูกสาวของพวกเขาหรือการใช้ของเธอที่จะแงะเป็นอีกหนึ่งธุรกิจ ยี่สิบสี่ปีของการแต่งงานเช็ดออกเช่นข้อความของคนรักที่เขียนในทรายด้านล่างเครื่องหมายน้ำสูง เหมาะสมและอารยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พายุไฟฟ้ามักจะทำให้เขาคิดว่าพายุไฟฟ้าอื่น ๆ แม้ว่าการกะพริบของพลังงานสามารถตัดผ้าของเวลาและทำให้พวกเขาทั้งหมดที่รวมกันเป็นหนึ่ง เขาจำได้ว่าเมื่อคืนแม่ซาร่าทิ้งเขา สองปีที่แล้ว มีพายุแบบนี้ เสียงฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ลมสูง , ฝนตกหนักมากทั้ง .เสียงดัง และละคร เขาไม่คิดว่า เธอจะได้ยินที่เขาพูดมาทั้งหมด แต่เธอยังตื่นอยู่ เธอรอจนกระทั่งเขานั่งลง ถอด รองเท้า เขาจำได้ว่าเขารู้สึกผิด ที่เขาได้เข้ามาในห้องนอนแล้วเปียก กับรองเท้าที่ทิ้งคราบบนพรมแล้วเธอกล่าวว่า : " ผมพอแล้ว แซค " มันคือทั้งหมดที่เธอต้องการจะพูด เขารู้ว่าสิ่งที่เธอหมายถึง เขาแย้งนิดหน่อยแต่หัวใจของเขาไม่ได้อยู่ในมัน " ผมต้องไป ลูซี่ ฉันเป็นกะลาสี นั่นคือสิ่งที่ผมทำ ฉันไปทะเล ฉันหายไปและกลับมาอีก " มันไม่ได้ผลแน่นอน มีมากเกินไป ผิดแล้ว ครั้งเมื่อเขาอยู่ในทะเลก็ไม่น่ามีปัญหา มันคือเวลาที่เขาไม่ได้อยู่ที่ทะเล ทุกอย่างผิดพลาด จินตนาการออกจากบ้านในคืนแบบนี้นะผู้หญิงต้องเป็นบ้าไปแล้ว เขาสงสัยว่า ลางๆ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ที่เธออยู่ตอนนี้ ซาร่าห์รู้แน่นอน แต่พวกเขามีข้อตกลงกำหนดไว้ว่าพวกเขาจะไม่เคยพูดถึงเธอเลย มันเป็นข้อตกลงที่ดี มันหมายถึงว่า พวกเขาไม่เคยสิ้นสุดปากเสียอีก ลูกสาว หรือ ใช้เธอสอดรู้สอดเห็นอีกแบบหนึ่งของธุรกิจของพวกเขายี่สิบสี่ปีของการแต่งงานเช็ดออกเหมือนคนรักที่ scrawled ข้อความในทรายด้านล่าง น้ำสูงมาร์ค ที่เหมาะสมและอารยะ