To the best of our knowledge, the C

To the best of our knowledge, the CTMax values presented here are new to literature, since they had never been estimated for any of these species. The only exception being B. soporator, previously tested in the Florida Keyes ( Rummer et al., 2009). The CTMax value estimated for this species was 40.9 °C, at a warming rate of 0.39 °C min−1, slightly higher than the CTMax values estimated in the present study, 39.3 °C, 39.8 °C and 39.2 °C, estimated at warming rates of 1 °C min−1, 1 °C 30 min−1 and 1 °C h−1, respectively.

Information on the upper thermal limits of tropical animals is particularly welcome to scientific literature because it contributes to the ongoing discussion on the vulnerability of tropical animals to climate warming (Deutsch et al., 2008 and Tewksbury et al., 2008). Species that evolved in non-seasonal environments, like the tropics, are less likely to have broad thermal intervals and to acclimate to different temperatures. Thus, tropical species may be more vulnerable to alterations in temperature because their thermal limits may be closer to their optimal temperature (Stillman, 2003, Ghalambor et al., 2006 and Deutsch et al., 2008). For this theory to be tested, the thermal limits of a much wider range of animals need to be estimated experimentally. So far, the species tested in the present study have CTMax values above the maximum water temperature for this area, which is 30.1 °C (data from the CEBIMar-USP meteorological station), however tidal pools can reach 41 °C, during heat waves.
Intraspecific variability was low for all species, at all warming rates tested, which is in accordance with Mora and Ospina (2001), Madeira et al. (2012a) and Vinagre et al. (2013). It is generally accepted that thermal tolerance varies within a genetically fixed range that is subjected to phenotypic alteration (Cuculescu et al., 1998). Thermal history at the individual level and parental effects are generally considered the most important factors determining phenotypic plasticity (Cossins and Bowler, 1987 and Shaefer and Ryan, 2006). The methodology followed in the present study, which encompasses seven days at the same acclimation temperature for all the individuals studied, aims to prevent the interference of thermal history and to establish a similar thermal baseline for all individuals. This probably explains the low variability in the thermal response found in the present study. However, site fidelity and low dispersal from each group of individuals, possibly fidelity to the tide pool or rocky beach, may also be at play.
The present study highlights the importance of testing each species response to warming rates, when using dynamic methods for the assessment of thermal tolerance. It is possible that when a large number of species, representative of different thermal niches, biological groups, and evolutionary histories, are tested, some patterns concerning the most appropriate warming rate for CTMax studies in some groups may be found, allowing a standardization of protocols. Future research must also take into account that the most appropriate warming rate may be specific to the habitat under study (e.g. tidal pools, temporary ponds). Knowledge on natural warming rates during extreme events, such as heat-waves, may be crucial to define the most realistic conditions that organisms will face, thus leading to the estimation of habitat-specific CTMax values concerning a real thermal challenge that may produce evolutionary adaptation or local extinction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับความรู้ของเรา CTMax ค่าที่แสดงที่นี่ยังใหม่วรรณกรรม เนื่องจากพวกเขามีไม่การประมาณของพันธุ์เหล่านี้ ข้อยกเว้นเฉพาะการเกิด soporator ก่อนหน้านี้ทดสอบในฟลอริดา Keyes (Rummer et al., 2009) CTMax ค่าประมาณสำหรับสายพันธุ์นี้ ได้° C 40.9 ในอัตรา 0.39 ° C min−1 เล็กน้อยสูงกว่าประมาณการในการศึกษาปัจจุบัน 39.3 ° C, 39.8 ° C และ 39.2 ° C ค่า CTMax ร้อนประมาณราคาร้อน min−1 1 ° C, 1 ° C 30 min−1 และ h−1 1 ° C ตามลำดับ ข้อมูลเกี่ยวกับขีดความร้อนของสัตว์เขตร้อนเป็นอย่างยิ่งยินดีต้อนรับสู่วรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์เนื่องจากรวมการสนทนาอย่างต่อเนื่องในการเสี่ยงของสัตว์เขตร้อนที่อากาศร้อน (Deutsch et al., 2008 และ Tewksbury et al., 2008) สายพันธุ์ที่พัฒนาในสภาพแวดล้อมไม่มีฤดูกาล เช่นเขตร้อน มีแนวโน้ม จะมีช่วงกว้างความร้อน และ acclimate อุณหภูมิแตกต่างกัน ดัง สวนอาจมีการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิเนื่องจากขีดจำกัดความร้อนอาจจะต้องการอุณหภูมิที่เหมาะสม (Stillman, 2003, Ghalambor และ al., 2006 และ Deutsch et al., 2008) สำหรับทฤษฎีนี้จะทดสอบ จำกัดความร้อนมากกว้างช่วงของสัตว์จำเป็นต้องประเมิน experimentally ฉะนี้ สายพันธุ์ที่ทดสอบในการศึกษาปัจจุบันมีค่า CTMax สูงกว่าอุณหภูมิน้ำสูงสุดในบริเวณนี้ ซึ่งเป็น 30.1 ° C (ข้อมูลจากสถานีอุตุนิยมวิทยา CEBIMar USP), แต่สระบ่าสามารถถึง 41 ° C ช่วงคลื่นความร้อนความแปรผัน intraspecific ได้ต่ำสุดสำหรับชนิดทั้งหมด ที่ร้อนราคาทดสอบ ที่มาและ Ospina (2001), มาเดราและ al. (2012a) และ Vinagre et al. (2013) โดยทั่วไปยอมรับยอมรับความร้อนแตกต่างกันไปในระยะถาวรแปลงพันธุกรรมที่ต้องแก้ไขไทป์ (Cuculescu et al., 1998) ประวัติความร้อนในแต่ละระดับ และผู้ปกครองผลโดยทั่วไปจะถือว่าเป็นปัจจัยสำคัญที่กำหนด plasticity ไทป์ (Cossins และ Bowler, 1987 และ Shaefer และ Ryan, 2006) ตามวิธีการในการศึกษาปัจจุบัน ซึ่งครอบคลุม 7 วันที่อุณหภูมิ acclimation เดียวกันสำหรับบุคคลทั้งหมดที่ศึกษา จุดมุ่งหมาย เพื่อป้องกันการรบกวนของประวัติความร้อน และสร้างพื้นฐานความร้อนคล้ายกันสำหรับบุคคลทั้งหมด นี้คงอธิบายความแปรผันต่ำในการตอบสนองต่อความร้อนที่พบในการศึกษาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ไซต์ความจงรักภักดีและ dispersal ต่ำจากแต่ละกลุ่มของบุคคล ความจงรักภักดีอาจสระน้ำหรือหาดหิน อาจเป็นที่เล่นการศึกษาปัจจุบันเน้นความสำคัญของการทดสอบแต่ละชนิดเพื่อตอบสนองต่อร้อนราคา เมื่อใช้วิธีการแบบไดนามิกสำหรับการประเมินการยอมรับความร้อน มันเป็นไปได้ว่า เมื่อจำนวนสปีชีส์ ตัวแทนของความร้อนตรงไหนที่แตกต่างกัน กลุ่มชีวภาพ และประวัติศาสตร์วิวัฒนาการ ทดสอบ รูปแบบบางอย่างเกี่ยวกับโลกร้อนอัตราที่เหมาะสมที่สุดสำหรับ CTMax อาจไม่พบการศึกษาในกลุ่มบาง ช่วยให้มาตรฐานของโปรโตคอล วิจัยในอนาคตยังต้องใช้เวลาพิจารณาว่า อัตราที่เหมาะสมที่สุดร้อนอาจเฉพาะการอยู่อาศัยภายใต้การศึกษา (เช่นหน้าสระว่ายน้ำ บ่อชั่วคราว) รู้ราคาร้อนธรรมชาติระหว่างเหตุการณ์มาก เช่นคลื่นความร้อน อาจเป็นสิ่งสำคัญเพื่อกำหนดเงื่อนไขเป็นจริงมากที่สุดที่สิ่งมีชีวิตจะเผชิญ จึง นำไปสู่การประเมินค่า CTMax อยู่อาศัยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับความท้าทายความร้อนจริงที่อาจทำให้เกิดวิวัฒนาการการปรับตัวหรือดับเครื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ดีที่สุดของความรู้ของเราค่า CTMax นำเสนอที่นี่ยังใหม่กับวรรณกรรมเนื่องจากพวกเขาไม่เคยได้รับการประเมินสำหรับการใด ๆ ของสายพันธุ์นี้ ยกเว้นเพียงอย่างเดียว soporator บีทดสอบก่อนหน้านี้ในฟลอริด้าคีย์ส (Rummer et al., 2009) ค่า CTMax ประมาณสำหรับสายพันธุ์นี้คือ 40.9 องศาเซลเซียสในอัตราที่ร้อน 0.39 องศาเซลเซียสนาทีที่ 1, สูงกว่าค่า CTMax ประมาณในการศึกษาปัจจุบัน 39.3 องศาเซลเซียส 39.8 องศาเซลเซียสและ 39.2 องศาเซลเซียสประมาณ อัตราร้อน 1 ° C นาที 1, 1 ° C 30 นาทีที่ 1 และ 1 ° C H-1 ตามลำดับ. ข้อมูลเกี่ยวกับข้อ จำกัด ในการระบายความร้อนบนของสัตว์เขตร้อนที่มีการต้อนรับอย่างยิ่งที่จะวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์เพราะมันก่อให้เกิดการอภิปรายอย่างต่อเนื่องใน ช่องโหว่ของสัตว์เขตร้อนจะร้อนสภาพภูมิอากาศ (Deutsch et al., 2008 และทูก et al., 2008) สายพันธุ์ที่พัฒนาในสภาพแวดล้อมที่ไม่ตามฤดูกาลเช่นเขตร้อนมีโอกาสน้อยที่จะมีช่วงเวลาที่ความร้อนในวงกว้างและการปรับที่มีอุณหภูมิที่แตกต่างกัน ดังนั้นสายพันธุ์เขตร้อนที่อาจจะมีความเสี่ยงที่จะมีการปรับเปลี่ยนอุณหภูมิความร้อนเนื่องจากข้อ จำกัด ของพวกเขาอาจจะใกล้ชิดกับอุณหภูมิที่เหมาะสมของพวกเขา (Stillman 2003 Ghalambor et al., 2006 และ Deutsch et al., 2008) สำหรับทฤษฎีนี้จะทดสอบขีด จำกัด ของความร้อนของช่วงกว้างมากของสัตว์ที่จะต้องมีการคาดการทดลอง เพื่อให้ห่างไกลชนิดที่ผ่านการทดสอบในการศึกษาปัจจุบันมีค่า CTMax เหนืออุณหภูมิของน้ำสูงสุดในพื้นที่นี้ซึ่งเป็น 30.1 ° C (ข้อมูลจากสถานีอุตุนิยมวิทยา CEBIMar-USP), สระว่ายน้ำขึ้นน้ำลง แต่สามารถเข้าถึง 41 องศาเซลเซียสในช่วงคลื่นความร้อน . แปรปรวนสำนวนอยู่ในระดับต่ำสำหรับทุกชนิดในอัตราที่ร้อนทดสอบทั้งหมดซึ่งเป็นไปตามโมราและ Ospina (2001), และอัลมาเดรา (2012a) และ Vinagre et al, (2013) เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าความอดทนความร้อนแตกต่างกันไปในช่วงที่กำหนดทางพันธุกรรมที่อยู่ภายใต้การเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์ (Cuculescu et al., 1998) ประวัติความร้อนในระดับบุคคลและผลกระทบของผู้ปกครองที่ได้รับการพิจารณาโดยทั่วไปปัจจัยที่สำคัญที่สุดการกำหนดปั้นฟีโนไทป์ (Cossins และกะลาปี 1987 และ Shaefer และไรอัน, 2006) วิธีการใช้ในการศึกษาครั้งนี้ซึ่งครอบคลุมเจ็ดวันที่อุณหภูมิปรับตัวเหมือนกันสำหรับบุคคลทุกคนมีการศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันการรบกวนของประวัติศาสตร์ความร้อนและสร้างพื้นฐานความร้อนที่คล้ายกันสำหรับทุกคน นี้น่าจะอธิบายความแปรปรวนต่ำในการตอบสนองความร้อนที่พบในการศึกษาปัจจุบัน แต่ความจงรักภักดีของเว็บไซต์และการกระจายต่ำจากแต่ละกลุ่มของบุคคลที่อาจจะเป็นสระว่ายน้ำความจงรักภักดีน้ำหรือหาดหินก็อาจจะเป็นที่เล่น. การศึกษาครั้งนี้ไฮไลท์สำคัญของการทดสอบการตอบสนองของแต่ละสายพันธุ์อัตราร้อนเมื่อใช้วิธีการแบบไดนามิกสำหรับ การประเมินความทนทานต่อความร้อน มันเป็นไปได้ว่าเมื่อเป็นจำนวนมากของสายพันธุ์ที่เป็นตัวแทนของความร้อนที่แตกต่างกันซอกกลุ่มชีววิทยาและประวัติศาสตร์วิวัฒนาการจะมีการทดสอบรูปแบบบางอย่างเกี่ยวกับอัตราความร้อนที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการศึกษา CTMax ในบางกลุ่มที่อาจจะพบได้ช่วยให้มาตรฐานของโปรโตคอล . การวิจัยในอนาคตนอกจากนี้ยังต้องคำนึงถึงว่าอัตราความร้อนที่เหมาะสมที่สุดอาจจะเป็นที่เฉพาะเจาะจงเพื่อที่อยู่อาศัยภายใต้การศึกษา (เช่นสระว่ายน้ำขึ้นน้ำลงบ่อชั่วคราว) ความรู้เกี่ยวกับอัตราร้อนธรรมชาติในช่วงเหตุการณ์ที่รุนแรงเช่นความร้อนคลื่นอาจจะเป็นสิ่งสำคัญที่จะกำหนดเงื่อนไขที่สมจริงที่สุดที่จะเผชิญกับสิ่งมีชีวิตจึงนำไปสู่การประมาณค่า CTMax ที่อยู่อาศัยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการท้าทายความร้อนจริงที่อาจปรับตัววิวัฒนาการ หรือการสูญเสียในท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อที่ดีที่สุดของความรู้ของเรา ctmax ค่านำเสนอที่นี่ยังใหม่กับวรรณกรรม เนื่องจากพวกเขาเคยถูกประเมินสำหรับใด ๆของชนิดเหล่านี้ เพียงข้อยกเว้นการพ. soporator ก่อนหน้านี้ทดสอบในฟลอริดา คีย์ส ( rummer et al . , 2009 ) การ ctmax ค่าประมาณการสำหรับสายพันธุ์นี้คือ 40.9 ° C ในอัตรา 0.39 ° C ร้อนมิน− 1สูงกว่า ctmax ค่าประมาณในการศึกษา 39.3 ° C ° C และไฟเลี้ยง° C ( อัตรา 1 ° C ร้อนมิน− 1 , − 1 ° C 30 นาที 1 และ 1 ° C H − 1

)ข้อมูลเกี่ยวกับความร้อนขีดจำกัดบนของสัตว์ในเขตร้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งยินดีต้อนรับสู่วรรณกรรมวิทยาศาสตร์ เพราะมันก่อให้เกิดการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับช่องโหว่ของสัตว์เมืองร้อนภูมิอากาศร้อน ( Deutsch et al . , 2008 และ tewksbury et al . , 2008 ) สายพันธุ์ที่พัฒนาในสภาพแวดล้อมที่ไม่ตามฤดูกาล เช่น เขตร้อนมีโอกาสน้อยที่จะมีช่วงอุณหภูมิกว้างและปรับอุณหภูมิที่แตกต่างกัน ดังนั้น ชนิดร้อน อาจจะเสี่ยงต่อ การเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิ เพราะข้อจำกัดทางความร้อนอาจจะใกล้ชิดกับอุณหภูมิที่เหมาะสมของพวกเขา ( Stillman , 2003 , ghalambor et al . , 2006 และภาษาเยอรมัน et al . , 2008 ) ทฤษฎีนี้จะทดสอบขอบเขตความร้อนของช่วงกว้างมากของสัตว์จะต้องมีประมาณนี้ ดังนั้นไกล , ชนิดทดสอบในการศึกษาได้ค่า ctmax เหนืออุณหภูมิน้ำสูงสุดในบริเวณนี้ ซึ่งเป็น 30.1 องศา C ( ข้อมูลจาก cebimar USP สถานีอุตุนิยมวิทยา ) แต่สระว่ายน้ำน้ำขึ้นน้ำลงสามารถเข้าถึง 41 °องศาเซลเซียส ช่วงคลื่นความร้อน ความแปรปรวนต่ำ
เซ็นต์สำหรับทุกชนิดเลยร้อนราคาทดสอบที่สอดคล้องกับโมรา และ ospina ( 2001 ) , Madeira et al . ( 2012a ) และ * et al . ( 2013 ) เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าทนความร้อนทางพันธุกรรมคงที่ภายในช่วงที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์ ( cuculescu et al . , 1998 )ทางประวัติศาสตร์ในระดับบุคคล และผลของผู้ปกครองโดยทั่วไปจะพิจารณาปัจจัยที่สำคัญที่สุดการกำหนดคุณสมบัติพลาสติก ( cossins กะลาและ 1987 และเชอร์เฟอร์ , และ Ryan , 2006 ) วิธีการที่ใช้ในการศึกษา ซึ่งครอบคลุม 7 วัน ที่อุณหภูมิ acclimation เดียวกันทั้งหมด บุคคลที่ศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันการรบกวนของประวัติศาสตร์ที่จะสร้างความร้อนและความร้อนที่คล้ายกันพื้นฐานสำหรับบุคคลทั่วไป นี้อาจอธิบายความแปรปรวนในความร้อนต่ำการตอบสนองที่พบในการศึกษาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม การเว็บไซต์และกระจายต่ำจากแต่ละกลุ่มของแต่ละบุคคล อาจจะจงรักภักดีไปยังสระน้ำ หรือหาดหิน อาจจะเล่น
การศึกษานี้เน้นความสำคัญของการทดสอบแต่ละชนิดตอบสนองต่ออัตราร้อนเมื่อใช้วิธีการแบบไดนามิกสำหรับการประเมินทนความร้อน เป็นไปได้ว่า เมื่อตัวเลขขนาดใหญ่ของสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน niches ร้อน ตัวแทนกลุ่มชีวภาพ และประวัติ วิวัฒนาการเป็น ทดสอบรูปแบบบางอย่างเกี่ยวกับภาวะโลกร้อนซึ่งเหมาะสมที่สุด ctmax การศึกษาในบางกลุ่ม อาจจะพบการใช้มาตรฐานโปรโตคอล การวิจัยในอนาคต นอกจากนี้ ยังต้องพิจารณาว่าอัตราการอุ่นที่เหมาะสมที่สุดอาจจะเฉพาะเจาะจงเพื่อที่อยู่อาศัยภายใต้การศึกษา ( เช่นน้ำขึ้นน้ำลงสระ บ่อชั่วคราว ) ความรู้เกี่ยวกับอัตราร้อนธรรมชาติในช่วงเหตุการณ์รุนแรง เช่น คลื่นความร้อนอาจเป็นสิ่งสําคัญเพื่อกําหนดเงื่อนไขที่สมจริงที่สุดที่สิ่งมีชีวิตจะเผชิญ จึงนำไปสู่การประมาณค่าเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยเฉพาะ ctmax ท้าทายความร้อนจริงที่อาจผลิตการปรับตัววิวัฒนาการหรือท้องถิ่น
การสูญพันธุ์