Historically insignificant in indig

Historically insignificant in indigenous Fijian communities,
there has been a sudden and dramatic increase in the demand
for Soga thatch from the tourism industry to provide a ‘traditional
bure’ look (Fig. 3) which has increased exponentially
over the past 10 years. Currently, shingles which are
Soga leaflets folded over a c.a.1 m length of bamboo are the
standard thatching method (Fig. 4c), and are sold exclusively
to the tourism industry as local communities prefer to
use corrugated iron in the construction of village houses.
Shingles used to sell for $0.80 to $2.00 each, mainly to
middle men who supply resorts directly or to contractors for the tourism industry. In 2010, the price has risen to between
$3–5 per shingle, because of the lack of supply and an
increased awareness of the value of the Soga thatch industry
by Soga landowners. Shingles generally last 4–5 years
before needing replacement and may need to be replaced
more frequently after cyclones or periods of extended bad
weather. The current value of the thatch industry is estimated
to be FJ$3 million annually and provides cash income
opportunities for approximately 300 participants, mainly
women in rural villages (NFMV 2008d).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อดีตไม่สำคัญในชนชุมชนฟิจิได้มีการเพิ่มขึ้นอย่างมาก และฉับพลันในความต้องการสำหรับโซกะมุงจากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวให้เป็น ' แบบดั้งเดิมบังกะโล ' ลักษณะ (Fig. 3) ซึ่งได้เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเมื่อกว่า 10 ปีผ่านมา ปัจจุบัน งูสวัดซึ่งเป็นโซกะแผ่นพับที่พับผ่าน c.a.1 ม.ยาวของไม้ไผ่ที่มีการวิธีการมาตรฐานมุง (Fig. 4 c), และมีขายเฉพาะอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเป็นชุมชนท้องถิ่นต้องการใช้ corrugated เหล็กในการก่อสร้างของหมู่บ้านงูสวัดที่ใช้ในการขายสำหรับ $0.80 ถึง $2.00 ละ ส่วนใหญ่ไปคนกลางที่จัดหารีสอร์ทโดยตรง หรือผู้รับเหมาในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในปี 2010 ราคาได้เพิ่มขึ้นไประหว่าง$3 – 5 ต่อเซ็นชินเกิ้ล เนื่องจากขาดอุปทานและความตระหนักเพิ่มขึ้นมูลค่าของอุตสาหกรรมโซกะมุงโดยโซกะแก่ งูสวัดโดยทั่วไป 4-5 ปีต้องเปลี่ยนก่อน และอาจจำเป็นต้องเปลี่ยนบ่อยหลังจากไซโคลนหรือของเสียเพิ่มเติมอากาศที่ มีประเมินมูลค่าในปัจจุบันของอุตสาหกรรมมุงเป็น FJ$ 3 ล้านปี และมีรายได้เงินสดโอกาสสำหรับผู้เข้าร่วมประมาณ 300 ส่วนใหญ่ผู้หญิงในหมู่บ้านชนบท (NFMV 2008d)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอดีตที่ไม่มีนัยสำคัญในชุมชนฟิจิพื้นเมืองได้มีการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและน่าทึ่งในความต้องการสำหรับมุงSoga จากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวที่จะให้ 'แบบดั้งเดิมดูฟรี' (รูปที่. 3) ซึ่งได้เพิ่มขึ้นชี้แจงที่ผ่านมา10 ปี ปัจจุบันโรคงูสวัดซึ่งเป็นแผ่นพับ Soga พับยาว CA1 เมตรจากไม้ไผ่เป็นวิธีการมุงมาตรฐาน(รูป. 4c) และมีจำหน่ายเฉพาะอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเป็นชุมชนท้องถิ่นต้องการใช้สังกะสีเหล็กในการก่อสร้างบ้านในหมู่บ้าน. งูสวัด ใช้ในการขายราคา $ 0.80 ถึง $ 2.00 แต่ละส่วนใหญ่ชายกลางที่จัดหารีสอร์ทโดยตรงหรือโดยผู้รับเหมาสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ในปี 2010 ราคาได้เพิ่มขึ้นถึงระหว่าง$ 3-5 ต่อกรวดเพราะขาดการจัดหาและการที่รู้ที่เพิ่มขึ้นของมูลค่าของอุตสาหกรรมมุงSoga โดยเจ้าของที่ดิน Soga งูสวัดทั่วไปล่าสุด 4-5 ปีก่อนที่จะต้องทดแทนและอาจต้องมีการเปลี่ยนบ่อยมากขึ้นหลังจากที่พายุไซโคลนหรือระยะเวลาของการที่ไม่ดีขยายสภาพอากาศ มูลค่าปัจจุบันของอุตสาหกรรมมุงเป็นที่คาดกันว่าจะเป็น FJ $ 3,000,000 เป็นประจำทุกปีและให้รายได้เงินสดโอกาสให้ผู้เข้าร่วมประมาณ300 ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงในหมู่บ้านชนบท(NFMV 2008d)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อดีตไม่สำคัญในพื้นเมืองฟิจิชุมชน
มีการเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน และในความต้องการ
สำหรับโซกะมุงจากอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว เพื่อให้แบบดูฟรี '
' ( รูปที่ 3 ) ซึ่งมีเพิ่มขึ้นชี้แจง
กว่า 10 ปีที่ผ่านมา ในปัจจุบันโรคงูสวัดที่
แผ่นพับโซกะพับมากกว่า c.a.1 M ความยาวของไม้ไผ่มุงหลังคาด้วยจากวิธีมาตรฐาน
( รูปที่ 4C )และมีขายเฉพาะ
กับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวโดยชุมชนท้องถิ่นชอบ

ใช้เหล็กลูกฟูกในการก่อสร้างบ้าน หมู่บ้าน
งูสวัดใช้ขายสำหรับ $ 0.80 $ 2.00 แต่ละส่วนใหญ่

ผู้ชายกลางรีสอร์ทที่จัดหาโดยตรงหรือผู้รับเหมาสำหรับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ใน 2010 , ราคาที่เพิ่มขึ้นระหว่าง
$ 3 – 5 ต่อกรวด เพราะขาดการจัดหาและ
เพิ่มความตระหนักในคุณค่าของโซกะ โซกะ มุงหลังคาอุตสาหกรรม
โดยเจ้าของที่ดิน . โรคงูสวัดโดยทั่วไปเมื่อ 4 - 5 ปี
ก่อนต้องการแทน และอาจจะต้องถูกแทนที่
บ่อยหลังจากพายุไซโคลนหรือระยะเวลาของการขยายไม่ดี
สภาพอากาศ ค่าปัจจุบันของอุตสาหกรรมก๊ะคือประมาณ
เป็น FJ $ 3 ล้านปีและมีเงินสดรายได้
ประมาณ 300 คนส่วนใหญ่
ผู้หญิงในหมู่บ้านชนบท ( nfmv 2008d )