- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Investment in the SDGs: An action p
Investment in the SDGs: An action plan for promoting private sector contributions
Faced with common global economic, social and environmental challenges, the international community is defining a set of Sustainable Development Goals (SDGs). The SDGs, which are being formulated by the United Nations together with the widest possible range of stakeholders, are intended to galvanize action worldwide through concrete targets for the 2015-2030 period for poverty reduction, food security, human health and education, climate change mitigation, and a range of other objectives across the economic, social and environmental pillars.
The role of the public sector is fundamental and pivotal, while the private sector contribution is indispensable. The latter can take two main forms, good governance in business practices and investment in sustainable development. Policy coherence is essential in promoting the private sector’s contribution to the SDGs.
The SDGs will have very significant resource implications across the developed and developing world. Global investment needs are in the order of $5 trillion to $7 trillion per year. Estimates for investment needs in developing countries alone range from $3.3 trillion to $4.5 trillion per year, mainly for basic infrastructure climate change mitigation and adaptation, health, and education.
The SDGs will require a step-change in the levels of both public and private investment in all countries. At current levels of investment in SDG-relevant sectors, developing countries alone face an annual gap of $2.5 trillion. In developing countries, especially in LDCs and other vulnerable economics, public finances are central to investment in SDGs. However, they cannot meet all SDG-implied resource demands. The role of private sector investment will be indispensable.
Today, the participation of the private sector in investment in SDG-related sectors is relatively low. Only a fraction of the worldwide invested assets of banks, pension funds, insurers, foundations and endowments, as well as transnational corporations, is in SDG sectors. Their participation is even lower in developing countries, particularly the poorest ones.
In LDCs, a doubling of the growth rate of private investment would be a desirable target. Developing countries as a group could see the private sector cover approximately the part of SDG investment needs corresponding to its current share in investment in SDG sectors, based on current growth rates. In that scenario, however, they would still face an annual gap of about $1.6 trillion. In LDLs, where investment needs are most acute and where financing capacity is lowest, about twice the current growth rate of private investment is needed to give it a meaningful complementary financing role next to public investment and overseas development assistances (ODA).
Increasing the involvement of private investors in SDG-related sectors, many of which are sensitive or of a public service nature, leads to policy dilemmas. Policymakers need to find the right balance between creating a climate conducive to investment and removing barriers to investment on the one hand, and protecting public interests through regulation on the other. They need to find mechanisms to provide sufficiently attractive returns to private investors while guaranteeing accessibility and affordability of services for all. And the push for more private investment must be complementary to the parallel push for more public investment.
UNCTAD’s proposed Strategic Framework for Private investment in the SDGs addresses key policy challenges and options related to (i) guiding principles and global leadership to galvanize action for private investment, (ii) the mobilization of funds for investment in sustainable development, (iii) the channeling of funds into investments in SDG sectors, and (iv) maximizing the sustainable development impact of private investment while minimizing risks or drawbacks involved.
Increasing private investment in SDGs will require leadership at the global level, as well as from national policymakers, to provide guiding principles to deal with policy dilemmas: to set targets, recognizing the need to make a special effort for LDCs: to ensure policy coherence at national and global levels; to galvanize dialogue and action, including through appropriate multi-stakeholder platforms; and to guarantee inclusiveness, providing support to countries that otherwise might continue to be largely ignored by private investors.
Challenges to mobilizing funds in financial markets include start-up and scaling problems for innovative financing solution, market failure, a lack of transparency on environmental, social and corporate governance performance, and misaligned rewards for market participants. Key constraints to channeling funds into SDG sectors include entry barriers, inadequate risk-return ratios for SDG investment, a lack of information and effective packaging and promotion of projects, and a lack of investor expertise. Key challenges in managing the impact of private investment in SDG sectors include the weak absorptive capacity in some developing countries, social and environmental impact, and the need for stakeholder engagement and effective impact monitoring.
Faced with common global economic, social and environmental challenges, the international community is defining a set of Sustainable Development Goals (SDGs). The SDGs, which are being formulated by the United Nations together with the widest possible range of stakeholders, are intended to galvanize action worldwide through concrete targets for the 2015-2030 period for poverty reduction, food security, human health and education, climate change mitigation, and a range of other objectives across the economic, social and environmental pillars.
The role of the public sector is fundamental and pivotal, while the private sector contribution is indispensable. The latter can take two main forms, good governance in business practices and investment in sustainable development. Policy coherence is essential in promoting the private sector’s contribution to the SDGs.
The SDGs will have very significant resource implications across the developed and developing world. Global investment needs are in the order of $5 trillion to $7 trillion per year. Estimates for investment needs in developing countries alone range from $3.3 trillion to $4.5 trillion per year, mainly for basic infrastructure climate change mitigation and adaptation, health, and education.
The SDGs will require a step-change in the levels of both public and private investment in all countries. At current levels of investment in SDG-relevant sectors, developing countries alone face an annual gap of $2.5 trillion. In developing countries, especially in LDCs and other vulnerable economics, public finances are central to investment in SDGs. However, they cannot meet all SDG-implied resource demands. The role of private sector investment will be indispensable.
Today, the participation of the private sector in investment in SDG-related sectors is relatively low. Only a fraction of the worldwide invested assets of banks, pension funds, insurers, foundations and endowments, as well as transnational corporations, is in SDG sectors. Their participation is even lower in developing countries, particularly the poorest ones.
In LDCs, a doubling of the growth rate of private investment would be a desirable target. Developing countries as a group could see the private sector cover approximately the part of SDG investment needs corresponding to its current share in investment in SDG sectors, based on current growth rates. In that scenario, however, they would still face an annual gap of about $1.6 trillion. In LDLs, where investment needs are most acute and where financing capacity is lowest, about twice the current growth rate of private investment is needed to give it a meaningful complementary financing role next to public investment and overseas development assistances (ODA).
Increasing the involvement of private investors in SDG-related sectors, many of which are sensitive or of a public service nature, leads to policy dilemmas. Policymakers need to find the right balance between creating a climate conducive to investment and removing barriers to investment on the one hand, and protecting public interests through regulation on the other. They need to find mechanisms to provide sufficiently attractive returns to private investors while guaranteeing accessibility and affordability of services for all. And the push for more private investment must be complementary to the parallel push for more public investment.
UNCTAD’s proposed Strategic Framework for Private investment in the SDGs addresses key policy challenges and options related to (i) guiding principles and global leadership to galvanize action for private investment, (ii) the mobilization of funds for investment in sustainable development, (iii) the channeling of funds into investments in SDG sectors, and (iv) maximizing the sustainable development impact of private investment while minimizing risks or drawbacks involved.
Increasing private investment in SDGs will require leadership at the global level, as well as from national policymakers, to provide guiding principles to deal with policy dilemmas: to set targets, recognizing the need to make a special effort for LDCs: to ensure policy coherence at national and global levels; to galvanize dialogue and action, including through appropriate multi-stakeholder platforms; and to guarantee inclusiveness, providing support to countries that otherwise might continue to be largely ignored by private investors.
Challenges to mobilizing funds in financial markets include start-up and scaling problems for innovative financing solution, market failure, a lack of transparency on environmental, social and corporate governance performance, and misaligned rewards for market participants. Key constraints to channeling funds into SDG sectors include entry barriers, inadequate risk-return ratios for SDG investment, a lack of information and effective packaging and promotion of projects, and a lack of investor expertise. Key challenges in managing the impact of private investment in SDG sectors include the weak absorptive capacity in some developing countries, social and environmental impact, and the need for stakeholder engagement and effective impact monitoring.
0/5000
SDGs การลงทุน: แผนการดำเนินการในการส่งเสริมภาคเอกชนจัดสรรประสบกับทั่วโลกทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมท้าทาย ประชาคมเป็นการกำหนดชุดของเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน (SDGs) SDGs ซึ่งจะถูกกำหนด โดยสหประชาชาติร่วมกับ widest ได้ช่วงของเสีย มีวัตถุประสงค์เพื่อดำเนินการทั่วโลกผ่านเป้าหมายที่เป็นรูปธรรมสำหรับรอบระยะเวลาปี 2030 2015 สำหรับลดความยากจน อาหารปลอดภัย สุขภาพของมนุษย์ และการศึกษาชุบ สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง และการมีวัตถุประสงค์อื่นข้ามหลักทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมบทบาทของภาครัฐเป็นพื้นฐาน และ วัตถุ ในขณะที่สัดส่วนภาคเอกชนเป็นสำคัญ หลังได้รับสองรูปแบบหลัก ธรรมาภิบาลในธุรกิจและการลงทุนในการพัฒนาที่ยั่งยืน นโยบายศักยภาพเป็นสิ่งสำคัญในการส่งเสริมภาคเอกชนมีส่วนทำให้การ SDGsSDGs จะมีผลสำคัญมากทรัพยากรทั่วโลกพัฒนา และ ความต้องการลงทุนทั่วโลกอยู่กับ $5 ล้านล้านถึง $7 ล้านล้านต่อปี ประเมินความต้องการลงทุนในประเทศกำลังพัฒนาเพียงอย่างเดียวช่วงจาก $3.3 ล้านล้านถึง $4.5 ล้านล้านต่อปี ส่วนใหญ่ใช้สำหรับโครงสร้างพื้นฐานสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง และปรับตัว สุขภาพ และการศึกษาSDGs จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงขั้นตอนในระดับของการลงทุนทั้งภาครัฐ และเอกชนในประเทศ ระดับปัจจุบันของการลงทุนในภาคที่เกี่ยวข้อง SDG ประเทศกำลังพัฒนาที่เดียวหน้าช่องว่างของรายปีของ $2.5 ล้านล้าน ในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน LDCs และเศรษฐกิจมีความเสี่ยงอื่น ๆ เงินสาธารณะเป็นศูนย์กลางการลงทุนใน SDGs อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถตอบสนองความต้องนัย SDG ทรัพยากรทั้งหมด บทบาทของภาคเอกชนลงทุนจะขาดไม่ได้วันนี้ มีส่วนร่วมของภาคเอกชนในการลงทุนในภาคที่เกี่ยวข้องกับ SDG เป็นค่อนข้างต่ำ เพียงเศษเสี้ยวของสินทรัพย์ลงทุนทั่วโลกของธนาคาร กองทุนเงินบำนาญ ญี่ปุ่น มูลนิธิ และสาธารณะกุศล ตลอดจน บริษัทข้ามชาติ เป็นภาค SDG การเข้าร่วมแม้แต่ต่ำกว่าในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนยากจนที่สุดได้ใน LDCs จะอัตราการเติบโตของการลงทุนภาคเอกชนจะได้เป้าหมายที่ต้องการ ประเทศกำลังพัฒนาเป็นกลุ่มสามารถดูภาคปกประมาณหนึ่งลงทุน SDG ต้องสอดคล้องกับส่วนแบ่งปัจจุบันในการลงทุนในภาค SDG ตามอัตราการเจริญเติบโตปัจจุบัน ในสถานการณ์เช่นนั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะยังคงเผชิญกับช่องว่างของรายปีของประมาณ $1.6 ล้านล้าน ใน LDLs ที่ต้องการลงทุนเฉียบพลันมากที่สุด และต่ำ ความสามารถทางการเงินเกี่ยวกับสองปัจจุบันอัตราส่วนการลงทุนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้มีบทบาททางการเงินเสริมการลงทุนสาธารณะและพัฒนาต่างประเทศวิวดี (ลโอะดะ)เพิ่มการมีส่วนร่วมของนักลงทุนส่วนตัวในภาคที่เกี่ยวข้องกับ SDG จำนวนมากซึ่งมีความสำคัญ หรือ ลักษณะการบริการสาธารณะ นำไป dilemmas นโยบาย ผู้กำหนดนโยบายจำเป็นต้องหาสมดุลระหว่างการสร้างสภาพภูมิอากาศเอื้อต่อการลงทุนเอาอุปสรรคการลงทุนคง และปกป้องประโยชน์สาธารณะผ่านระเบียบอื่น ๆ ก็ต้องหากลไกให้กลับพอน่าสนใจให้นักลงทุนส่วนตัวในขณะที่เรารับประกันการเข้าถึงและสามารถในการจ่ายของบริการทั้งหมด และผลักดันการลงทุนส่วนตัวต้องเสริมเพื่อผลักดันขนานสำหรับการลงทุนภาครัฐมากขึ้นของ UNCTAD เสนอยุทธศาสตร์กรอบการลงทุนส่วนตัวใน SDGs อยู่กับความสำคัญ และเลือกแนวทางหลักที่เกี่ยวข้องกับ (i) และความเป็นผู้นำโลกเพื่อชุบดำเนินการสำหรับการลงทุนภาคเอกชน, (ii) การเคลื่อนไหวของเงินลงทุนในการพัฒนาที่ยั่งยืน, (iii) การเจาะของกองทุนรวมเข้าลงทุนในภาค SDG และ (iv) เพิ่มการพัฒนาที่ยั่งยืนผลกระทบของการลงทุนส่วนตัวในขณะที่ลดความเสี่ยงหรือข้อเสียที่เกี่ยวข้องเพิ่มการลงทุนภาคเอกชนใน SDGs จะต้องเป็นผู้นำ ในระดับสากล รวม ทั้ง จากผู้กำหนด นโยบายแห่งชาติ ให้แนวทางหลักในการจัดการกับนโยบาย dilemmas: การตั้งเป้าหมาย การจดจำต้องให้ความพยายามพิเศษ LDCs: เพื่อให้มั่นใจศักยภาพนโยบายระดับชาติ และสากล การชุบการเจรจาและการดำเนินการ รวมถึงแพลตฟอร์มหลายมาตรการที่เหมาะสม และรับประกัน inclusiveness ให้สนับสนุนประเทศที่มิฉะนั้นอาจยังคงถูกละเว้นส่วนใหญ่ โดยนักลงทุนส่วนตัวความท้าทายเพื่อการเงินในตลาดการเงินฟเวอร์รวมเริ่มต้นและปรับรางวัลรงสำหรับผู้เข้าร่วมตลาดและปัญหาทางการเงินโซลูชั่นนวัตกรรม ความล้มเหลวของตลาด การขาดความโปร่งใสกำกับดูแลสิ่งแวดล้อม สังคม และองค์กรประสิทธิภาพ ข้อจำกัดสำคัญเจาะเงินเป็นภาค SDG รวมรายการอุปสรรค ความเสี่ยงผลตอบแทนอัตราส่วนที่ไม่เพียงพอสำหรับลงทุน SDG การขาดข้อมูล และบรรจุภัณฑ์ที่มีประสิทธิภาพและส่งเสริมโครงการ และการขาดความเชี่ยวชาญของนักลงทุน คีย์ความท้าทายในการจัดการผลกระทบของการลงทุนภาคเอกชนในภาค SDG รวมกำลังดูดอ่อนแอในบางประเทศ ผลกระทบต่อสังคม และสิ่งแวดล้อม และผลกระทบต้องหมั้นทรรศนะ และมีประสิทธิภาพตรวจสอบ
การแปล กรุณารอสักครู่..
Investment in the SDGs: An action plan for promoting private sector contributions
Faced with common global economic, social and environmental challenges, the international community is defining a set of Sustainable Development Goals (SDGs). The SDGs, which are being formulated by the United Nations together with the widest possible range of stakeholders, are intended to galvanize action worldwide through concrete targets for the 2015-2030 period for poverty reduction, food security, human health and education, climate change mitigation, and a range of other objectives across the economic, social and environmental pillars.
The role of the public sector is fundamental and pivotal, while the private sector contribution is indispensable. The latter can take two main forms, good governance in business practices and investment in sustainable development. Policy coherence is essential in promoting the private sector’s contribution to the SDGs.
The SDGs will have very significant resource implications across the developed and developing world. Global investment needs are in the order of $5 trillion to $7 trillion per year. Estimates for investment needs in developing countries alone range from $3.3 trillion to $4.5 trillion per year, mainly for basic infrastructure climate change mitigation and adaptation, health, and education.
The SDGs will require a step-change in the levels of both public and private investment in all countries. At current levels of investment in SDG-relevant sectors, developing countries alone face an annual gap of $2.5 trillion. In developing countries, especially in LDCs and other vulnerable economics, public finances are central to investment in SDGs. However, they cannot meet all SDG-implied resource demands. The role of private sector investment will be indispensable.
Today, the participation of the private sector in investment in SDG-related sectors is relatively low. Only a fraction of the worldwide invested assets of banks, pension funds, insurers, foundations and endowments, as well as transnational corporations, is in SDG sectors. Their participation is even lower in developing countries, particularly the poorest ones.
In LDCs, a doubling of the growth rate of private investment would be a desirable target. Developing countries as a group could see the private sector cover approximately the part of SDG investment needs corresponding to its current share in investment in SDG sectors, based on current growth rates. In that scenario, however, they would still face an annual gap of about $1.6 trillion. In LDLs, where investment needs are most acute and where financing capacity is lowest, about twice the current growth rate of private investment is needed to give it a meaningful complementary financing role next to public investment and overseas development assistances (ODA).
Increasing the involvement of private investors in SDG-related sectors, many of which are sensitive or of a public service nature, leads to policy dilemmas. Policymakers need to find the right balance between creating a climate conducive to investment and removing barriers to investment on the one hand, and protecting public interests through regulation on the other. They need to find mechanisms to provide sufficiently attractive returns to private investors while guaranteeing accessibility and affordability of services for all. And the push for more private investment must be complementary to the parallel push for more public investment.
UNCTAD’s proposed Strategic Framework for Private investment in the SDGs addresses key policy challenges and options related to (i) guiding principles and global leadership to galvanize action for private investment, (ii) the mobilization of funds for investment in sustainable development, (iii) the channeling of funds into investments in SDG sectors, and (iv) maximizing the sustainable development impact of private investment while minimizing risks or drawbacks involved.
Increasing private investment in SDGs will require leadership at the global level, as well as from national policymakers, to provide guiding principles to deal with policy dilemmas: to set targets, recognizing the need to make a special effort for LDCs: to ensure policy coherence at national and global levels; to galvanize dialogue and action, including through appropriate multi-stakeholder platforms; and to guarantee inclusiveness, providing support to countries that otherwise might continue to be largely ignored by private investors.
Challenges to mobilizing funds in financial markets include start-up and scaling problems for innovative financing solution, market failure, a lack of transparency on environmental, social and corporate governance performance, and misaligned rewards for market participants. Key constraints to channeling funds into SDG sectors include entry barriers, inadequate risk-return ratios for SDG investment, a lack of information and effective packaging and promotion of projects, and a lack of investor expertise. Key challenges in managing the impact of private investment in SDG sectors include the weak absorptive capacity in some developing countries, social and environmental impact, and the need for stakeholder engagement and effective impact monitoring.
Faced with common global economic, social and environmental challenges, the international community is defining a set of Sustainable Development Goals (SDGs). The SDGs, which are being formulated by the United Nations together with the widest possible range of stakeholders, are intended to galvanize action worldwide through concrete targets for the 2015-2030 period for poverty reduction, food security, human health and education, climate change mitigation, and a range of other objectives across the economic, social and environmental pillars.
The role of the public sector is fundamental and pivotal, while the private sector contribution is indispensable. The latter can take two main forms, good governance in business practices and investment in sustainable development. Policy coherence is essential in promoting the private sector’s contribution to the SDGs.
The SDGs will have very significant resource implications across the developed and developing world. Global investment needs are in the order of $5 trillion to $7 trillion per year. Estimates for investment needs in developing countries alone range from $3.3 trillion to $4.5 trillion per year, mainly for basic infrastructure climate change mitigation and adaptation, health, and education.
The SDGs will require a step-change in the levels of both public and private investment in all countries. At current levels of investment in SDG-relevant sectors, developing countries alone face an annual gap of $2.5 trillion. In developing countries, especially in LDCs and other vulnerable economics, public finances are central to investment in SDGs. However, they cannot meet all SDG-implied resource demands. The role of private sector investment will be indispensable.
Today, the participation of the private sector in investment in SDG-related sectors is relatively low. Only a fraction of the worldwide invested assets of banks, pension funds, insurers, foundations and endowments, as well as transnational corporations, is in SDG sectors. Their participation is even lower in developing countries, particularly the poorest ones.
In LDCs, a doubling of the growth rate of private investment would be a desirable target. Developing countries as a group could see the private sector cover approximately the part of SDG investment needs corresponding to its current share in investment in SDG sectors, based on current growth rates. In that scenario, however, they would still face an annual gap of about $1.6 trillion. In LDLs, where investment needs are most acute and where financing capacity is lowest, about twice the current growth rate of private investment is needed to give it a meaningful complementary financing role next to public investment and overseas development assistances (ODA).
Increasing the involvement of private investors in SDG-related sectors, many of which are sensitive or of a public service nature, leads to policy dilemmas. Policymakers need to find the right balance between creating a climate conducive to investment and removing barriers to investment on the one hand, and protecting public interests through regulation on the other. They need to find mechanisms to provide sufficiently attractive returns to private investors while guaranteeing accessibility and affordability of services for all. And the push for more private investment must be complementary to the parallel push for more public investment.
UNCTAD’s proposed Strategic Framework for Private investment in the SDGs addresses key policy challenges and options related to (i) guiding principles and global leadership to galvanize action for private investment, (ii) the mobilization of funds for investment in sustainable development, (iii) the channeling of funds into investments in SDG sectors, and (iv) maximizing the sustainable development impact of private investment while minimizing risks or drawbacks involved.
Increasing private investment in SDGs will require leadership at the global level, as well as from national policymakers, to provide guiding principles to deal with policy dilemmas: to set targets, recognizing the need to make a special effort for LDCs: to ensure policy coherence at national and global levels; to galvanize dialogue and action, including through appropriate multi-stakeholder platforms; and to guarantee inclusiveness, providing support to countries that otherwise might continue to be largely ignored by private investors.
Challenges to mobilizing funds in financial markets include start-up and scaling problems for innovative financing solution, market failure, a lack of transparency on environmental, social and corporate governance performance, and misaligned rewards for market participants. Key constraints to channeling funds into SDG sectors include entry barriers, inadequate risk-return ratios for SDG investment, a lack of information and effective packaging and promotion of projects, and a lack of investor expertise. Key challenges in managing the impact of private investment in SDG sectors include the weak absorptive capacity in some developing countries, social and environmental impact, and the need for stakeholder engagement and effective impact monitoring.
การแปล กรุณารอสักครู่..
การลงทุนใน sdgs : แผนปฏิบัติการเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของภาคเอกชน
เผชิญกับความท้าทายทางเศรษฐกิจทั่วโลกร่วมกัน , สังคม และ สิ่งแวดล้อม ชุมชนนานาชาติจะกำหนดชุดของเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน ( sdgs ) การ sdgs ซึ่งจะถูกกำหนดโดยสหประชาชาติร่วมกับช่วงกว้างที่สุดของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียมีวัตถุประสงค์เพื่อกระตุ้นให้ทั่วโลกดำเนินการผ่านชิ้นงานคอนกรีตสำหรับ 2015-2030 ระยะเวลาสำหรับการลด ความยากจน ความมั่นคงด้านอาหาร สุขภาพของมนุษย์ และการศึกษา ลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และช่วงของอื่น ๆวัตถุประสงค์ในทางเศรษฐกิจ เสาสังคมและสิ่งแวดล้อม .
บทบาทของภาครัฐ คือ พื้นฐาน และสำคัญ ในขณะที่ภาคเอกชนบริจาคจะขาดไม่ได้หลังสามารถใช้สองรูปแบบหลักธรรมาภิบาลในการดำเนินธุรกิจและการลงทุนในการพัฒนาที่ยั่งยืน เรื่องนโยบายสำคัญในการส่งเสริมภาคเอกชนมีส่วนร่วมใน sdgs .
sdgs จะมีผลกระทบทรัพยากรที่สำคัญมากในการพัฒนา และการพัฒนาของโลก ความต้องการการลงทุนในการสั่งซื้อ $ 5 ล้านล้าน $ 7 ล้านล้านบาทต่อปีการประมาณความต้องการลงทุนในการพัฒนาประเทศคนเดียวช่วงจาก $ 3.3 ล้านล้าน $ 4.5 ล้านล้านบาทต่อปี ส่วนใหญ่เป็นโครงสร้างพื้นฐานการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศการผ่อนคลายและการปรับตัว ด้านสุขภาพ และการศึกษา .
sdgs จะต้องมีขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงในระดับของภาครัฐและภาคเอกชนในประเทศทั้งหมด ที่ระดับปัจจุบันของการลงทุนใน SDG ที่เกี่ยวข้องภาคการพัฒนาประเทศคนเดียวหน้าช่องว่างประจำปีของ $ 2.5 ล้าน ในการพัฒนาประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ldcs เศรษฐศาสตร์การเงินสาธารณะและความเสี่ยงอื่น ๆเป็นศูนย์กลางในการลงทุนใน sdgs . อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถตอบสนองความต้องการทั้งหมด SDG ) ทรัพยากร บทบาทของการลงทุนภาคเอกชนจะขาดไม่ได้ .
วันนี้การมีส่วนร่วมของภาคเอกชนในการลงทุนในภาค SDG ที่เกี่ยวข้องค่อนข้างน้อย เพียงเศษเสี้ยวของทั่วโลกลงทุนสินทรัพย์ของธนาคาร , กองทุนบำเหน็จบำนาญ , insurers , พื้นฐานและคุณสมบัติ เช่นเดียวกับ บริษัท ข้ามชาติใน SDG ภาค การมีส่วนร่วมของพวกเขาจะลดลงในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะคนที่ยากจนที่สุดใน ldcs .
,
เผชิญกับความท้าทายทางเศรษฐกิจทั่วโลกร่วมกัน , สังคม และ สิ่งแวดล้อม ชุมชนนานาชาติจะกำหนดชุดของเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน ( sdgs ) การ sdgs ซึ่งจะถูกกำหนดโดยสหประชาชาติร่วมกับช่วงกว้างที่สุดของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียมีวัตถุประสงค์เพื่อกระตุ้นให้ทั่วโลกดำเนินการผ่านชิ้นงานคอนกรีตสำหรับ 2015-2030 ระยะเวลาสำหรับการลด ความยากจน ความมั่นคงด้านอาหาร สุขภาพของมนุษย์ และการศึกษา ลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และช่วงของอื่น ๆวัตถุประสงค์ในทางเศรษฐกิจ เสาสังคมและสิ่งแวดล้อม .
บทบาทของภาครัฐ คือ พื้นฐาน และสำคัญ ในขณะที่ภาคเอกชนบริจาคจะขาดไม่ได้หลังสามารถใช้สองรูปแบบหลักธรรมาภิบาลในการดำเนินธุรกิจและการลงทุนในการพัฒนาที่ยั่งยืน เรื่องนโยบายสำคัญในการส่งเสริมภาคเอกชนมีส่วนร่วมใน sdgs .
sdgs จะมีผลกระทบทรัพยากรที่สำคัญมากในการพัฒนา และการพัฒนาของโลก ความต้องการการลงทุนในการสั่งซื้อ $ 5 ล้านล้าน $ 7 ล้านล้านบาทต่อปีการประมาณความต้องการลงทุนในการพัฒนาประเทศคนเดียวช่วงจาก $ 3.3 ล้านล้าน $ 4.5 ล้านล้านบาทต่อปี ส่วนใหญ่เป็นโครงสร้างพื้นฐานการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศการผ่อนคลายและการปรับตัว ด้านสุขภาพ และการศึกษา .
sdgs จะต้องมีขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงในระดับของภาครัฐและภาคเอกชนในประเทศทั้งหมด ที่ระดับปัจจุบันของการลงทุนใน SDG ที่เกี่ยวข้องภาคการพัฒนาประเทศคนเดียวหน้าช่องว่างประจำปีของ $ 2.5 ล้าน ในการพัฒนาประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ldcs เศรษฐศาสตร์การเงินสาธารณะและความเสี่ยงอื่น ๆเป็นศูนย์กลางในการลงทุนใน sdgs . อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถตอบสนองความต้องการทั้งหมด SDG ) ทรัพยากร บทบาทของการลงทุนภาคเอกชนจะขาดไม่ได้ .
วันนี้การมีส่วนร่วมของภาคเอกชนในการลงทุนในภาค SDG ที่เกี่ยวข้องค่อนข้างน้อย เพียงเศษเสี้ยวของทั่วโลกลงทุนสินทรัพย์ของธนาคาร , กองทุนบำเหน็จบำนาญ , insurers , พื้นฐานและคุณสมบัติ เช่นเดียวกับ บริษัท ข้ามชาติใน SDG ภาค การมีส่วนร่วมของพวกเขาจะลดลงในประเทศกำลังพัฒนา โดยเฉพาะคนที่ยากจนที่สุดใน ldcs .
,
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันชื่อเมย์
- Don't sleep baby its to early to sleep
- ถ้าคุณมาเราจะได้เจอกัน
- หนุ่มน้อยเป็นไงบ้าง
- ฉันรู้สึกว่าคุณเศร้า
- เธอต้องขออนุญาติจากคุณทุกครั้ง
- ขอบคุณ2ปีที่ผ้านมาฉันมีความสุขมาก และฉัน
- ชั้นจะไม่มีวันลืมคำพูดของคุณ
- มุ่งหมาย
- both thai and english
- น้ำตาลทราย
- ฉันมาถึงแล้ว
- สนใจ สบู่สักก้อนไหม
- สัญญา
- ฉันดูแล้ว
- พรุ่งนี้ฉันกับหลานชาายทั้งสามคน จะไปชมทุ
- We check statistics yearly of what brows
- ที่ประเทศอิรักอากาศหนาวไหม.ไทยหนาวมาก
- ฉันไม่ได้โง่
- ตั้งอยู่ระหว่างที่ราบสูงธิเบต และคาบสมุท
- โดยปกติคุณเข้านอนกี่โมง
- How are you
- หลงใหลในสิ่งที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นเป็นพิเ
- ฉะนนอนดึก
