As those words fell upon Fen Jueche

As those words fell upon Fen Juechen’s ears, he felt himself awash with immense humiliation. No matter the reasons as to why Yun Che had spared his life, it all seemed to him like a form of sympathy… sympathy from a person who set out to kill his kinsmen and annihilate his entire clan.

“Yun Che… kill me if you have the guts! I don’t need mercy and sympathy from a fiend like you!” Fen Juechen gasped rudely, his fingers dug deeply into the ground, as streaks of blood flowed freely between them. His eyes, stared daggers with deep killing intent, desiring to tear Yun Che to pieces with his gaze.

“I shall repeat myself, the reason as to why I am not killing you, is not because I pity you, nor is it sympathy, but is due to my Little Aunt’s plea to spare you… however, this will be the only time I’m showing you such leniency! If one day you do dare to plot against me nefariously, I will personally kill you! So, if you do intend to seek revenge, look for me once you have cultivated the sufficient strength, do not waste this rare opportunity at life you have been given!”

Without giving Fen Juechen another look, Yun Che turned his body, and silently departed.

Looking at Yun Che’s departing figure, Fen Juechen’s eyes bulged wildly, as his heavily weakened body struggled violently. He yelled out with a voice as coarse as sandpaper: “Yun Che… you’re not allowed to leave! You’re not allowed to leave… I have not taken your life… I want to kill you! I want to break your body into a thousand pieces, and grind your bones into ashes! I want to let you experience all the suffering in the world… you’re not allowed to leave… get back here… AHHH!!!!”

Despite Fen Juechen’s hysterical cries, Yun Che’s departing steps were undeterred, and in a short amount of time, Yun Che disappeared from Fen Juechen’s line of sight. He threw himself onto the ground, grasping the charred ashes that littered the ground with his blood stained hands, and began to weep with the utmost despair.

More than ten years have passed since he started cultivating profound energy to now, yet he had never shed a single tear.

But today, he wept deeply with heart-rending pain.

His parents, his paternal grandfather, all his kinfolk, clansmen, and his home, were all gone! His life as the offspring of the clan master, disappeared in a the span of a day, leaving him with nothing. All that he was left with was a vast and limitless hatred which coursed through his very heart, blood, marrow and soul.

The entirety of his consciousness had the imprint of Yun Che’s figure deeply branded into it.

“I want to take revenge… I want to take revenge… I want to take revenge… Yun Che… I will… kill you!!!!”

“Even if I am hacked to pieces, and suffer through the nine levels of hell, I will kill you!!!!”

The sounds of his rage filled vow were carried to great distances by the desolate wind, and as the sky became more gloomy, the howling wind became hurried, as though the boundless sky was quaking in fear from the intense hatred carried in his voice.

“The reason as to why I am not killing you… is because of my Little Aunt’s plea to spare your life…”

It was her…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามคำเหล่านั้นอยู่กับหู Fen Juechen เขารู้สึกตัวเอง awash ด้วยความอัปยศอดสูยิ่งใหญ่ขึ้น ไม่ว่าเหตุผลว่าทำไมยุน Che มี spared ชีวิต ทั้งหมดเหมือนเขาแบบเห็นใจ...เห็นอกเห็นใจผู้การฆ่าของเขาอีก และทำลายกองทัพของเขาทั้งหมด"ยุน Che...ฆ่าฉันถ้าคุณมีกึ๋น ฉันไม่ต้องการความเมตตาและความสงสารจากมารเช่นคุณ" Fen Juechen gasped หยาบคาย นิ้วมือของเขาขุดลึกลงในดิน เส้นเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่าง ตาดู จ้องมองมีดเหน็บ มีเจตนาฆ่าลึก ปรารถนาที่จะฉีก Che ยุนให้ชิ้นส่วนสายตาของเขา"ฉันจะทำซ้ำตัวเอง เหตุผลที่ว่าทำไมฉัน:ฆ่าคุณ ไม่ได้เพราะผมสงสารคุณ หรือจะเห็นอกเห็นใจ แต่เนื่องจากแม่น้อยวอนให้อะไหล่คุณ...อย่างไรก็ตาม นี้จะเป็นเวลาที่ฉันปรากฏคุณผุ้ดังกล่าว ถ้าวันหนึ่งคุณกล้าที่จะร้ายฉัน nefariously ฉันจะตัวฆ่าคุณ ดังนั้น ถ้าคุณต้องการค้นหาการแก้แค้น มองหาฉันเมื่อคุณสะสมความแข็งแรงเพียงพอ ไม่ต้องเสียโอกาสนี้หายากที่คุณได้รับชีวิต"โดยไม่ให้ Fen Juechen อีก ยุน Che เปิดร่างกายของเขา และเบื้องหลังออกกำลังดูรูปเดินยุน Che, Fen Juechen ตา bulged อย่างดุเดือด ตามร่างกายของเขาอ่อนแอมากต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกเสียงหยาบเป็นกระดาษทราย: "Che ยุน...คุณจะไม่อนุญาตให้ นอกจากนี้คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจาก... ผมยังไม่ได้เอาชีวิตของคุณ... ต้องฆ่าคุณ ต้องการแบ่งร่างกายเป็นพันชิ้น และบดของกระดูกเป็นเถ้าถ่าน อยากให้คุณสัมผัสความทุกข์ทั้งหมดในโลกจะไม่สามารถรับปล่อยกลับมาที่นี่... AHHH !!!"แม้ มีเสียงร้อง hysterical Fen Juechen ยุน Che ขั้นตอนออกได้ undeterred และในปริมาณที่สั้นของเวลา Che ยุนหายไปจากสายตา Fen Juechen เขาโยนตัวเองลงบนพื้นดิน โลภขี้เถ้าย่างที่ทิ้งเกลื่อนกลาดพื้น ด้วยเลือดของเขาย้อมมือ และเริ่มร้อง ด้วยความสิ้นหวังที่สุดกว่าสิบปีแล้วตั้งแต่เขาเริ่มพัฒนาพลังงานลึกซึ้งขณะนี้ แต่เขาไม่ได้หลั่งน้ำตาเดียวแต่วันนี้ เขาร้องไห้อย่างลึกซึ้งกับสยบความเจ็บปวดพ่อแม่ของเขา เขาปู่ มิตรสหายของเขา clansmen และ บ้าน ได้หายไปทั้งหมด ชีวิตของเขาเป็นลูกหลานของต้นตระกูล หายเป็นช่วงวัน ออกจากเขากับอะไร ทั้งหมดที่เขาฝากกับถูกโกรธแค้นที่กว้าง และไร้ขีดจำกัดที่ coursed ผ่านใจกลางของเขา เลือด ไข และจิตวิญญาณทั้งหมดของจิตสำนึกของเขามีสำนักพิมพ์ของรูปยุน Che ตราลึกลงไป"ฉันต้องการจะแก้แค้น... ฉันต้องการจะแก้แค้น... ฉันต้องการจะแก้แค้น... ยุนเจ๊ ...จะฆ่าคุณ!!! ""ถ้าฉัน:แฮ็กให้ชิ้น และประสบผ่านของนรก ฉันจะฆ่าคุณ!!!"เสียงของเขาสาบานเดือดเต็มไปดำเนินการห่างไกลไปกับสายลมที่อ้างว้าง และขณะที่ท้องฟ้ากลายเป็นมืดมนมากขึ้น เป็นลม howling กลายเป็น hurried ว่าท้องฟ้าไร้ขีดจำกัดถูก quaking ในความกลัวจากความเกลียดชังรุนแรงในเสียงของเขา"เหตุผลว่าทำไมฉัน:ไม่ฆ่าคุณ...เนื่องจากแม่น้อยวอนให้อะไหล่ชีวิต..."มันเป็นของเธอ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นคำพูดเหล่านั้นลดลงเมื่อหู Fen Juechen ของเขารู้สึกว่าตัวเองจมอยู่ใต้น้ำที่มีความอัปยศอดสูอันยิ่งใหญ่ ไม่ว่าเหตุผลที่ว่าทำไม Yun Che ได้งดเว้นชีวิตของเขามันทั้งหมดดูเหมือนจะเขาเหมือนรูปแบบของความเห็นอกเห็นใจ ... ความเห็นอกเห็นใจจากคนที่ออกไปฆ่าญาติของเขาและทำลายตระกูลทั้งหมดของเขา. "ยุนเจ๊ ... ฆ่าฉันถ้าคุณ มีความกล้า! ฉันไม่ต้องการความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจจากอสูรเช่นคุณ! "บึง Juechen อ้าปากค้างหยาบคาย, นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในพื้นดินที่เป็นลายเส้นเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขาเขียวมีเจตนาฆ่าลึกจ้องปรารถนาที่จะฉีก Yun เจ๊เป็นชิ้น ๆ ด้วยสายตาของเขา. "ฉันจะทำซ้ำตัวเองเหตุผลที่ว่าทำไมผมไม่ได้ฆ่าคุณเป็นไม่ได้เพราะผมสงสารคุณหรือมันเป็นความเห็นอกเห็นใจ แต่เป็นเพราะข้ออ้างป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันที่จะสำรองไว้ให้คุณ ... แต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่ผมแสดงให้คุณเห็นผ่อนผันดังกล่าว! ถ้าวันหนึ่งคุณไม่กล้าที่จะพล็อตกับฉัน nefariously ผมเองจะฆ่าคุณ! ดังนั้นถ้าคุณตั้งใจที่จะแก้แค้นให้มองหาฉันเมื่อคุณได้รับการปลูกฝังความแข็งแรงเพียงพอไม่ต้องเสียโอกาสที่หายากนี้ชีวิตคุณได้รับ! " โดยไม่ให้ Fen Juechen ดูอีกยันต์เจ๊หันร่างกายของเขาและเงียบ ออก. มองไปที่รูปแยกย้าย Yun เจ๊ตา Fen Juechen ของโป่งอย่างดุเดือดในขณะที่ร่างกายอ่อนแอลงอย่างหนักของเขาต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมาพร้อมกับเสียงเป็นหยาบเป็นกระดาษทราย "เจ๊ยุน ... คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก! คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก ... ผมยังไม่ได้ชีวิตของคุณ ... ฉันอยากจะฆ่าคุณ! ฉันต้องการที่จะทำลายร่างกายของคุณให้เป็นพันชิ้นและบดกระดูกของคุณให้เป็นเถ้าถ่าน! ฉันต้องการที่จะให้คุณได้สัมผัสกับความทุกข์ในโลก ... คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก ... ได้รับกลับมาที่นี่ ... Ahhh !!!! "แม้เสียงร้องตีโพยตีพายFen Juechen ของขั้นตอนแยกย้าย Yun เจ๊ก็ไม่มีใครขัดขวางและในจำนวนเงินที่สั้นของ เวลาเจ๊ยุนหายไปจากสายหนอง Juechen ของสายตา เขาโยนตัวเองลงบนพื้นดินที่จับเถ้าถ่านย่างที่เกลื่อนพื้นดินด้วยมือเปื้อนเลือดของเขาและเริ่มที่จะร้องไห้กับความสิ้นหวังสูงสุด. กว่าสิบปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เขาเริ่มต้นการเพาะปลูกพลังงานอย่างลึกซึ้งถึงตอนนี้เขายังไม่เคยหลั่งน้ำตา น้ำตาเดียว. แต่วันนี้เขาร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดลึกหัวใจปวดร้าว. พ่อแม่ของเขาปู่เขาญาติพี่น้องของเขาทั้งหมดผู้ดีและบ้านของเขาได้หายไปทั้งหมด! ชีวิตของเขาเป็นลูกหลานของนายตระกูลที่หายไปในช่วงของวันปล่อยให้เขามีอะไร ทุกสิ่งที่เขาก็เหลือเป็นความเกลียดชังที่กว้างใหญ่และไร้ขีด จำกัด ซึ่งแผ่ซ่านผ่านมากของเขาหัวใจเลือดไขกระดูกและจิตวิญญาณ. ความสมบูรณ์ของจิตสำนึกของเขามีที่ประทับของรูปหยุนเจ๊ตราลึกลงไปในมัน. "ฉันต้องการที่จะแก้แค้น ... ฉัน ต้องการที่จะแก้แค้น ... ฉันต้องการที่จะแก้แค้น ... ยุนเจ๊ ... ฉันจะฆ่าคุณ ... !!!! " " แม้ว่าฉันกำลังสับเป็นชิ้น ๆ และทุกข์ทรมานผ่านเก้าระดับนรกฉันจะฆ่าคุณ !!!! " เสียงของความโกรธปฏิญาณเต็มของเขาได้ดำเนินการไปในระยะทางที่ดีโดยลมที่รกร้างและเป็นท้องฟ้ากลายเป็นอึมครึมมากขึ้นลมยิ่งใหญ่กลายเป็นรีบราวกับท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดได้รับการสั่นสะเทือนในความหวาดกลัวจากความเกลียดชังดำเนินการในเสียงของเขา"เหตุผลว่าทำไมผมไม่ได้ฆ่าคุณ ... เป็นเพราะข้ออ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ ป้าของฉันที่จะไว้ชีวิตของคุณ ... " มันเป็นของเธอ ...