Salao and Jantarakheeree (2001) fro

Salao and Jantarakheeree (2001) from the Faculty of Humanities and Social Science, Nakhorn Sawan Ratjabhat
Institue, assert that many successful communities learn that success is not a matter of having a large number of
members, having unlimited resources or sophisticated knowledge. Successful communities realize that they must
manage their capital, manage natural resources, and govern well. Sustainable development starts with the existing
situation and advances in small steps until the community is finally strong and self-sufficient, and able to depend
on itself. Problem solving and development of the community should rely on local harmony gained through the
process of learning together as a community. Activities by the whole community will eventually bring forth
results, which are crucial in order for members to willingly cooperate at each step. The members share
responsibilities and all are conscious of being collective owners of the community. Eventually, they become
accustomed to a democratic way of living, which is the most important value at the root of all other values.
Conclusion
This study concludes that traditional Thai communities have sufficient knowledge to depend on their own selves
with their own ways of living which in turn depend on nature. The main occupation of the community is
agriculture. Members live intimately, helping each other and sharing what they have. This sort of life has
enormous value for people and so ought to be revived and maintained to the extent possible, while incorporating
new ideas and new ways that do not destroy the very fabric of traditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Salao และ Jantarakheeree (2001) จากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ นครนครสวรรค์ Ratjabhat
สถาบัน ยืนยันรูปว่า ชุมชนหลายแห่งประสบความสำเร็จเรียนรู้ว่า ความสำเร็จไม่กี่มีจำนวนมาก
สมาชิก มีทรัพยากรจำกัดหรือความรู้ที่ซับซ้อน ชุมชนประสบความสำเร็จตระหนักว่า พวกเขาต้อง
จัดการทุนของพวกเขา จัดการทรัพยากรธรรมชาติ และควบคุมดี พัฒนาเริ่มต้น ด้วยการที่มีอยู่
สถานการณ์และความก้าวหน้าในขั้นตอนเล็ก ๆ จนชุมชนสุดแข็งแกร่ง และบาง และสามารถขึ้น
ตัวมันเอง การแก้ปัญหาและพัฒนาชุมชนควรอาศัยความสามัคคีในท้องถิ่นได้รับผ่านการ
กระบวนการการเรียนรู้ร่วมกันเป็นชุมชนนั้น กิจกรรม โดยชุมชนทั้งหมดจะนำมาในที่สุดมา
ผล ซึ่งมีความสำคัญเพื่อให้สมาชิกให้ความร่วมมือในแต่ละขั้นตอนด้วยความเต็มใจ สมาชิกแบ่งปัน
ความรับผิดชอบและมีจิตสำนึกของการเป็นเจ้าของรวมของชุมชน ในที่สุด พวกเขากลายเป็น
คุ้นเคยกับวิถีชีวิตแบบประชาธิปไตย ซึ่งเป็นค่าที่สำคัญที่สุดที่รากของทั้งหมดอื่น ๆ ค่า
สรุป
การศึกษานี้สรุปว่า ชุมชนโบราณไทยมีความรู้เพียงพอขึ้นอยู่กับตัวเอง
ด้วยวิธีของตนเองอยู่อาศัย ซึ่งจะขึ้นอยู่กับธรรมชาติ อาชีพหลักของชุมชนคือ
เกษตร สมาชิกอาศัยอยู่ จึงช่วยกัน และร่วมกันมีอะไร มีการเรียงลำดับของชีวิต
มูลค่ามหาศาลสำหรับคนนั้นควรจะสามารถฟื้นฟู และรักษาระดับได้ ในขณะที่เพจ
ความคิดใหม่และวิธีใหม่ไม่ทำลายผ้าสวยมากของประเพณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสลาและ Jantarakheeree (2001) จากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์นครนครสวรรค์ราชภัฏ
สถาบันยืนยันว่าชุมชนที่ประสบความสำเร็จจำนวนมากได้เรียนรู้ว่าประสบความสำเร็จไม่ได้เรื่องของการมีจำนวนมากของ
สมาชิกที่มีทรัพยากรไม่ จำกัด หรือความรู้ที่มีความซับซ้อน ชุมชนที่ประสบความสำเร็จตระหนักว่าพวกเขาจะต้อง
จัดการเงินทุนของพวกเขาในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและควบคุมได้ดี การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่มีอยู่เริ่มต้นด้วย
สถานการณ์และความก้าวหน้าในขั้นตอนที่มีขนาดเล็กจนชุมชนเป็นที่สุดที่แข็งแกร่งและมีความพอเพียงและสามารถที่จะขึ้นอยู่
กับตัวเอง การแก้ปัญหาและพัฒนาชุมชนควรพึ่งพาความสามัคคีในท้องถิ่นที่ได้ผ่าน
กระบวนการของการเรียนรู้ร่วมกันเป็นชุมชน กิจกรรมโดยชุมชนทั้งในที่สุดจะนำไปสู่
​​ผลที่มีความสำคัญเพื่อให้สมาชิกที่จะเต็มใจที่จะให้ความร่วมมือในแต่ละขั้นตอน สมาชิกแบ่งปัน
ความรับผิดชอบและมีจิตสำนึกของการเป็นเจ้าของร่วมกันของชุมชน ในที่สุดพวกเขากลายเป็น
คุ้นเคยกับวิธีการที่เป็นประชาธิปไตยในการดำรงชีวิตซึ่งเป็นค่าที่สำคัญที่สุดที่รากของค่าอื่น ๆ ทั้งหมด
สรุป
การศึกษาครั้งนี้สรุปว่าชุมชนไทยดั้งเดิมมีความรู้เพียงพอที่จะขึ้นอยู่กับตัวของพวกเขาเอง
ด้วยวิธีของตัวเองที่อยู่อาศัยที่ ในที่สุดก็ขึ้นอยู่กับลักษณะ อาชีพหลักของชุมชนเป็น
เกษตร สมาชิกอาศัยอยู่อย่างใกล้ชิดจะช่วยให้แต่ละอื่น ๆ และแบ่งปันสิ่งที่พวกเขามี การเรียงลำดับของชีวิตนี้มี
มูลค่ามหาศาลสำหรับคนและอื่น ๆ ควรจะได้รับการฟื้นฟูและการบำรุงรักษาเท่าที่เป็นไปได้ในขณะที่ผสมผสาน
ความคิดใหม่และวิธีการใหม่ที่ไม่ทำลายผ้ามากของประเพณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสลา และ jantarakheeree ( 2001 ) จากคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา จังหวัดนครสวรรค์ ยืนยันได้ว่าสถาบันราชภัฏ
, ชุมชนที่ประสบความสำเร็จมากได้เรียนรู้ว่า ความสำเร็จไม่ใช่เรื่องของการมีตัวเลขขนาดใหญ่ของ
สมาชิก มีทรัพยากร จำกัด หรือความรู้ที่ซับซ้อน ชุมชนที่ประสบความสำเร็จตระหนักว่าพวกเขาต้อง
จัดการทุนของพวกเขาในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ และควบคุมได้ดีการพัฒนาที่ยั่งยืนเริ่มต้นด้วยสถานการณ์และความก้าวหน้าในขั้นตอนที่มีอยู่
ขนาดเล็กจนถึงชุมชนก็เข้มแข็ง และเลี้ยงตัวเองได้ และสามารถที่จะขึ้นอยู่กับ
บนตัวเอง การแก้ไขปัญหาและพัฒนาชุมชนควรอาศัยความสามัคคีในท้องถิ่นที่ได้รับผ่านกระบวนการของการเรียนรู้
ร่วมกันเป็นชุมชน กิจกรรมของชุมชนทั้งหมดในที่สุดจะเกิดผล
ผลลัพธ์ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้สมาชิกเต็มใจร่วมมือ ในแต่ละขั้นตอน สมาชิกทั้งหมดร่วมกัน
ความรับผิดชอบและตระหนักถึงการรวมรายได้ของชุมชน ในที่สุดพวกเขากลายเป็นที่คุ้นเคยกับวิธีประชาธิปไตย
ของชีวิต ซึ่งเป็นคุณค่าที่สำคัญที่สุดที่รากของค่าอื่น ๆ .

สรุปการศึกษาครั้งนี้พบว่า ชุมชนไทยมีความรู้เพียงพอที่จะพึ่งพาตนเองตัว
ด้วยวิธีของตัวเองของชีวิตซึ่งจะขึ้นอยู่กับธรรมชาติ อาชีพหลักของชุมชนคือ
การเกษตร สมาชิกอยู่กันเอง ช่วยเหลือกัน และแบ่งปันสิ่งที่พวกเขามี จัดเรียงนี้ของชีวิต
มูลค่ามหาศาลสำหรับคนและดังนั้น ควรจะได้รับการฟื้นฟูและรักษาไว้ในขอบเขตที่เป็นไปได้ ในขณะที่ผสมผสาน
ความคิดใหม่และวิธีใหม่ไม่ทำลายโครงสร้างของประเพณี