Chester was feeling more tired than

Chester was feeling more tired than usual after a hard day at the office. He had joined the company only two years before. He had come straight from university then, but now he was a junior manager in one of the biggest companies in Singapore. It was an important position to have and meant lots of extra work. He could understand the jealousy that some of the other workers might feel against the 'new boy', as they still called him. He had risen quickly in the company. Many of them, however, had been there for years doing the same jobs. He could understand how bad feeling towards him might lie hidden behind their smiles. But it didn't make life any easier. He needed people whose advice he could trust when he had to make difficult decisions. He had to be sure that the bad feelings of the other workers didn't get in the way of the important business decisions he had to make. He knew he would never become a manager unless he could be sure of people. Then there was Dorothy. Chester was fairly sure of his own good looks. He was dark and slim and dressed smartly, but with an eye to fashion. He was a confident speaker and believed himself to be a sociable and effective junior manager. But when it came to Dorothy his judgement disappeared. Dorothy was a bright girl who had just joined the company, straight from university. He was attracted at once by her intelligent eyes, her shy, pretty face and her soft, round figure. Ah, Dorothy! Take today, for example. He had been given some new figures to check and he had asked Dorothy to read some of the details to him while he took notes. It was not until she had left that he realised that he had not written notes at all. Instead he had written Dorothy's name several times. He was too embarrassed to ask Dorothy for the details again, so he had to look them up in the office of old Mr Shaw. Mr Shaw was known for always being^in a bad mood and he was no different this time. He didn't like having to stay late to check figures for some junior manager. He didn't like it at all. Chester hated it when he made mistakes. It didn't look good. But it didn't happen often. He decided he would walk home instead of taking the train. It was late in the evening but he felt he needed the walk to clear his thoughts after a busy day. Anyway, it would be a little punishment for being so stupid earlier on. He decided that he would eat at the shopping centre near his home. He liked the Chinese food there. As he walked towards his favourite Chinese restaurant, he saw that the lights were still on in an old antique shop. He had often thought of looking into this shop because he liked shops that sold old things. He stopped and looked. There were boxes full of old books piled outside the shop. On the shop window was a notice. It read: Sorry, shop closed today. Open again tomorrow. He bent down to look at the books. He saw all the usual old books: school books, cookery books and other books with dirty, yellowing pages that were of no value to him. There was one small, old book, however, that he noticed at once. It looked much older than the rest of the books. He picked it up. 'Take it!' said a voice behind him. Chester turned to see a man of about eighty
20
years old. The man had opened the shop door anekwas carrying another box full of old books. 'These have all been around for years. My nephew is taking over the business and I don't want to leave him with all this rubbish. Nobody wants to buy any of it, so take what you want - go on, help yourself!' 'Thanks,' said Chester as he put the old book into his jacket pocket and went on to the Chinese restaurant. Chester sat at his table drinking a beer. He had been looking forward to his chicken and rice. When it arrived, he found that the chicken had not been cooked properly. It was pink inside. He decided to complain and called the waiter. 'Sir?' asked the waiter. Chester noticed that the waiter was new to the place. 'I'm not eating this,' Chester told him. 'The chicken is pink inside — it hasn't been cooked properly.' 'It's rare chicken, sir,' the waiter said. 'Many of our customers prefer its finer taste.' Chester looked straight at the waiter. He thought the waiter was not showing him enough respect. 'Really?' answered Chester. 'It's very popular, sir,' said the waiter. 'And I suppose the illness they caught from eating undercooked chicken was popular with them too, eh?' said Chester. Other people in the restaurant could hear. He was annoyed. The waiter said nothing but his face turned red. 'Please take this chicken back,' Chester told the waiter, 'and give me a piece that has been cooked all the way through.' 'Certainly, sir,' said the waiter as he took the food and went back to the kitchen. While Chester was waiting for his meal to return he remembered the little book in his pocket. He thought he would have a look at it while he was waiting. He took it out of his pocket and examined it. It was small enough to fit easily into his pocket and was covered with old, fine leather. He had to clean off some of the dirt in order to read the title on the cover. At first the title seemed to be in another language with strange letters and shapes, but as he looked they seemed to change into English. He closed his eyes tightly and opened them again. He was mistaken, of course. He must have been. When he looked again the title of the book was there. It was still dirty but it was clearly written in English. It read: The Book of Thoughts. It didn't say who wrote the book. Chester thought it must be one of those old books which offered advice about life. He felt disappointed. He tried to open the book but it had an old metal lock which stopped him. Then suddenly the book seemed to open quite naturally at the middle pages. It was almost as if it wanted him to read it. What he saw when he looked surprised him. The pages had nothing written on them and they were clean and white, not at all like the yellowed pages one would expect to find in a book this old. Did all the pages have no writing on them? Just then the waiter returned with Chester's chicken and rice and placed it before him. 'Thank you,' said^lhester.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชสเตอร์รู้สึกเหนื่อยมากขึ้นกว่าปกติหลังจากวันที่สำนักงาน เขาได้เข้าร่วมบริษัทเพียงสองปีก่อน เขามาตรงจากมหาวิทยาลัยแล้ว แต่ตอนนี้ เขาเป็นผู้จัดการห้องหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในสิงคโปร์ มันเป็นตำแหน่งที่สำคัญมี และตั้งใจ มากมายเพิ่มเติม เขาสามารถเข้าใจพระว่า คนอื่น ๆ บางคนอาจรู้สึกกับ 'ใหม่เด็ก' พวกเขายังคงเรียกเขาได้ เขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในบริษัท หลายของพวกเขา ไร เคยมีปีที่ทำงานเดียวกัน เขาสามารถเข้าใจวิธีเลวความรู้สึกต่อเขาอาจนอนซ่อนอยู่เบื้องหลังรอยยิ้มของพวกเขา แต่ก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตได้ง่ายขึ้น เขาต้องคนแนะนำเขาสามารถไว้วางใจเมื่อเขาได้ทำให้ตัดสินใจยาก เขาได้เพื่อให้แน่ใจว่าที่รู้สึกไม่ดีของคนอื่น ๆ ไม่ได้รับทางการตัดสินใจทางธุรกิจที่สำคัญที่เขาต้องการ เขารู้ว่า เขาจะเป็นผู้จัดการไม่ได้เว้นแต่ว่าเขาไม่ได้คน แล้ว มีโดโรธี เชสเตอร์ได้ค่อนข้างแน่ใจตนเองดูดี เขาได้เข้ม และบาง และแต่งตัวคุณภาพ แต่ คัดสรรแฟชั่น เขามีลำโพงมั่นใจ และเชื่อว่าตนเองเป็นผู้จัดการห้องกันเอง และมีประสิทธิภาพ แต่เมื่อมันมาถึงโดโรธี ตัดสินของเขาหายไป โดโรธีเป็นสาวสดใสที่เพิ่งได้เข้าร่วมบริษัท ตรงจากมหาวิทยาลัย เขาได้ดูดคราวตาอัจฉริยะของเธอ เธออาย ใบหน้าสวย และ นุ่มของเธอ รอบรูป อา โดโรธี ใช้เวลาวันนี้ ตัวอย่าง เขาได้รับตัวเลขบางอย่างใหม่เพื่อตรวจสอบ และเขาถามโดโรธีอ่านรายละเอียดบางอย่างให้เขาในขณะที่เขาได้บันทึก ได้จนกว่าที่เธอได้จากไปไม่ว่า เขาเองก็ยังคิดว่า มีไม่เขียนบันทึกทั้งหมด แต่ เขาได้เขียนชื่อของโดโรธีหลายครั้ง เขาอายเกินไปขอโดโรธีรายละเอียดอีกครั้ง มีเขาจึงมีการค้นหาในสำนักงานของนายเก่า Shaw นาย Shaw ถูกเรียกสำหรับการเสมอ ^ อารมณ์เสีย และเขาก็ไม่แตกต่างขณะนี้ เขาไม่ได้ต้องมีการเดินสายเพื่อตรวจสอบตัวเลขบางตัวจัดการสำหรับเด็ก เขาไม่ชอบมันเลย เชสเตอร์ขี้เกียจก็เมื่อเขาทำผิดพลาด มันไม่ได้ดูดี แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง เขาตัดสินใจเขาจะเดินกลับแทนการรถไฟ มันเป็นปลายในตอนเย็น แต่เขารู้สึกว่า เขาต้องเดินไปล้างความคิดของเขาหลังจากวันที่วุ่นวาย อย่างไรก็ตาม มันจะลงโทษน้อยกำลังโง่ดังนั้นก่อนหน้านี้ใน เขาตัดสินใจว่า จะกินที่ศูนย์การค้าใกล้บ้าน เขาชอบอาหารจีนมี ขณะที่เขาเดินเข้าไปหาร้านอาหารจีนของเขาชื่นชอบ เขาเห็นว่า ไฟมีอยู่ในร้านขายของเก่าเก่า เขามักจะมีความคิดของการมองเข้าไปในร้านนี้ เพราะเขาชอบร้านที่ขายสิ่งเก่า เขาหยุด และมอง มีกล่องเก่าเต็มของหนังสือชั้นนอกร้าน ร้านหน้าต่างไม่แจ้ง มันอ่าน: ขออภัย ร้านปิดวันนี้ เปิดอีกครั้งวันพรุ่งนี้ เขางอลงไปดูที่หนังสือ เขาเห็นหนังสือเก่าที่ปกติทั้งหมด: หนังสือเรียน หนังสืออาหาร และหนังสืออื่น ๆ ด้วยหน้าสกปรก สีเหลืองที่ไม่มีค่ากับเขา มีขนาดเล็ก เก่าเล่ม อย่างไรก็ตาม ที่เขาสังเกตเห็นในเวลาเดียวกัน มันดูเก่ามากกว่าส่วนอื่น ๆ ของหนังสือ เขารับมัน 'เอามัน ' กล่าวว่า เสียงด้านหลัง เชสเตอร์เปิดดูชายประมาณแปดสิบ20years old. The man had opened the shop door anekwas carrying another box full of old books. 'These have all been around for years. My nephew is taking over the business and I don't want to leave him with all this rubbish. Nobody wants to buy any of it, so take what you want - go on, help yourself!' 'Thanks,' said Chester as he put the old book into his jacket pocket and went on to the Chinese restaurant. Chester sat at his table drinking a beer. He had been looking forward to his chicken and rice. When it arrived, he found that the chicken had not been cooked properly. It was pink inside. He decided to complain and called the waiter. 'Sir?' asked the waiter. Chester noticed that the waiter was new to the place. 'I'm not eating this,' Chester told him. 'The chicken is pink inside — it hasn't been cooked properly.' 'It's rare chicken, sir,' the waiter said. 'Many of our customers prefer its finer taste.' Chester looked straight at the waiter. He thought the waiter was not showing him enough respect. 'Really?' answered Chester. 'It's very popular, sir,' said the waiter. 'And I suppose the illness they caught from eating undercooked chicken was popular with them too, eh?' said Chester. Other people in the restaurant could hear. He was annoyed. The waiter said nothing but his face turned red. 'Please take this chicken back,' Chester told the waiter, 'and give me a piece that has been cooked all the way through.' 'Certainly, sir,' said the waiter as he took the food and went back to the kitchen. While Chester was waiting for his meal to return he remembered the little book in his pocket. He thought he would have a look at it while he was waiting. He took it out of his pocket and examined it. It was small enough to fit easily into his pocket and was covered with old, fine leather. He had to clean off some of the dirt in order to read the title on the cover. At first the title seemed to be in another language with strange letters and shapes, but as he looked they seemed to change into English. He closed his eyes tightly and opened them again. He was mistaken, of course. He must have been. When he looked again the title of the book was there. It was still dirty but it was clearly written in English. It read: The Book of Thoughts. It didn't say who wrote the book. Chester thought it must be one of those old books which offered advice about life. He felt disappointed. He tried to open the book but it had an old metal lock which stopped him. Then suddenly the book seemed to open quite naturally at the middle pages. It was almost as if it wanted him to read it. What he saw when he looked surprised him. The pages had nothing written on them and they were clean and white, not at all like the yellowed pages one would expect to find in a book this old. Did all the pages have no writing on them? Just then the waiter returned with Chester's chicken and rice and placed it before him. 'Thank you,' said^lhester.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชสเตอร์รู้สึกเหนื่อยมากขึ้นกว่าปกติหลังจากวันที่ยากที่สำนักงาน เขาได้ร่วมงานกับ บริษัท เพียงสองปีก่อน เขาได้มาตรงจากมหาวิทยาลัยแล้ว แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการจูเนียร์หนึ่งใน บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดในสิงคโปร์ มันเป็นตำแหน่งที่สำคัญที่จะมีจำนวนมากและมีความหมายของการทำงานพิเศษ เขาจะเข้าใจความหึงหวงว่าบางส่วนของคนงานคนอื่น ๆ อาจจะรู้สึกกับ 'เด็กใหม่' ในขณะที่พวกเขายังคงเรียกเขาว่า เขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วใน บริษัท หลายของพวกเขา แต่เคยมีมานานหลายปีที่ทำงานเดียวกัน เขาอาจจะเข้าใจว่ารู้สึกไม่ดีต่อเขาอาจจะโกหกที่ซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มของพวกเขา แต่มันไม่ได้ทำให้ชีวิตง่ายขึ้น เขาต้องการคนที่มีคำแนะนำเขาสามารถไว้วางใจเมื่อเขามีในการตัดสินใจที่ยากลำบาก เขาจะต้องให้แน่ใจว่าความรู้สึกที่ไม่ดีของคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้รับในทางของการตัดสินใจทางธุรกิจที่สำคัญที่เขามีให้ เขารู้ว่าเขาไม่เคยจะกลายเป็นผู้จัดการเว้นแต่เขาจะต้องแน่ใจว่าคน จากนั้นก็มีโดโรธี เชสเตอร์ค่อนข้างแน่ใจว่ารูปลักษณ์ที่ดีของตัวเอง เขาเป็นที่มืดและที่บางและสวมใส่อย่างชาญฉลาด แต่กับแฟชั่นตา เขาเป็นลำโพงที่มีความมั่นใจและเชื่อว่าตัวเองเป็นเข้ากับคนง่ายและมีประสิทธิภาพผู้จัดการจูเนียร์ แต่เมื่อมันมาถึงการตัดสินใจของเขาโดโรธีหายไป โดโรธีเป็นสาวสดใสที่ได้เข้าร่วมเพียง บริษัท ที่ตรงจากมหาวิทยาลัย เขาถูกดึงดูดในครั้งเดียวด้วยตาฉลาดของเธอ, ขี้อายของเธอหน้าตาน่ารักและอ่อนนุ่มของเธอรูปกลม อาโดโรธี! ใช้เวลาในวันนี้เช่น เขาได้รับตัวเลขใหม่บางส่วนที่จะตรวจสอบและเขาได้ขอให้โดโรธีที่จะอ่านรายละเอียดบางอย่างกับเขาในขณะที่เขาเอาบันทึก มันไม่ได้จนกว่าเธอได้ออกว่าเขาตระหนักว่าเขาได้บันทึกไม่ได้เขียนเลย แต่เขาได้เขียนชื่อของโดโรธีหลายต่อหลายครั้ง เขาก็อายเกินไปที่จะขอโดโรธีเพื่อดูรายละเอียดอีกครั้งเพื่อให้เขาได้ดูพวกเขาในสำนักงานของนายชอว์เก่า นายชอว์เป็นที่รู้จักกันเสมอ ^ ในอารมณ์ที่ไม่ดีและเขาก็ไม่แตกต่างกันในครั้งนี้ เขาไม่ชอบที่มีจะอยู่ในช่วงปลายเพื่อตรวจสอบตัวเลขสำหรับบางผู้จัดการจูเนียร์ เขาไม่ชอบมันเลย เชสเตอร์เกลียดมันเมื่อเขาทำผิดพลาด มันไม่ได้ดูดี แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง เขาจึงตัดสินใจที่เขาจะเดินกลับบ้านแทนการรถไฟ มันก็สายในช่วงเย็น แต่เขารู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องใช้เวลาเดินเพียงเพื่อล้างความคิดของเขาหลังจากวันที่วุ่นวาย อย่างไรก็ตามก็จะมีการลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการเป็นโง่ดังนั้นก่อนหน้านี้ เขาตัดสินใจว่าเขาจะกินที่ศูนย์การค้าใกล้บ้านของเขา เขาชอบอาหารจีนมี ในขณะที่เขาเดินไปร้านอาหารของเขาที่ชื่นชอบของจีนเขาเห็นว่าไฟยังคงอยู่ในร้านค้าโบราณเก่า เขามักจะคิดว่าการมองเข้าไปในร้านนี้เพราะเขาชอบร้านค้าที่ขายสิ่งเก่า เขาหยุดและมอง มีกล่องเต็มรูปแบบของหนังสือเก่าซ้อนนอกร้าน ในหน้าต่างร้านค้าได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า มันอ่าน: ขออภัยปิดร้านในวันนี้ อีกครั้งในวันพรุ่งนี้เปิด เขาก้มลงไปดูที่หนังสือ เขาเห็นทั้งหมดหนังสือเก่าปกติ: หนังสือเรียนหนังสือการปรุงอาหารและหนังสืออื่น ๆ ที่มีสกปรกหน้าเหลืองที่มีไม่มีค่ากับเขา มีขนาดเล็กเป็นหนึ่งในหนังสือเก่า แต่ที่เขาสังเกตเห็นได้ในครั้งเดียว มันดูแก่กว่าส่วนที่เหลือของหนังสือ เขาหยิบมันขึ้นมา 'รับมัน!' เสียงอยู่ข้างหลังเขากล่าวว่า เชสเตอร์หันไปเห็นคนประมาณแปดสิบ
20
ปี ชายคนนั้นได้เปิดประตูร้าน anekwas แบกกล่องอีกเต็มรูปแบบของหนังสือเก่า 'เหล่านี้ได้ทุกรอบปี หลานชายของฉันคือการไปธุรกิจและฉันไม่ต้องการที่จะปล่อยให้เขามีขยะทั้งหมดนี้ ไม่มีใครอยากที่จะซื้อใด ๆ ของมันเพื่อใช้สิ่งที่คุณต้องการ - ไปที่ช่วยตัวเอง ' 'ขอบคุณ' เชสเตอร์กล่าวว่าในขณะที่เขานำหนังสือเก่าในกระเป๋าเสื้อของเขาและเดินไปที่ร้านอาหารจีน เชสเตอร์นั่งอยู่ที่โต๊ะของเขาดื่มเบียร์ เขาได้รับการรอคอยที่จะไก่และข้าวของเขา เมื่อมันมาถึงเขาพบว่าไก่ที่ไม่ได้รับการปรุงอย่างถูกต้อง มันเป็นสีชมพูภายใน เขาจึงตัดสินใจที่จะบ่นและเรียกบริกร 'เซอร์' ถามบริกร เชสเตอร์สังเกตเห็นว่าบริกรใหม่ไปยังสถานที่ 'ฉันไม่ได้กินนี้' เชสเตอร์บอกเขาว่า 'ไก่อยู่ภายในสีชมพู - มันยังไม่ได้รับการปรุงอย่างถูกต้อง. 'มันไก่ที่หายากครับ "บริกรกล่าวว่า 'หลายของลูกค้าของเราชอบรสชาติของปลีกย่อย. เชสเตอร์มองตรงไปที่บริกร เขาคิดว่าบริกรก็ไม่ได้แสดงความเคารพเขามากพอ 'จริงๆ?' ตอบเชสเตอร์ "มันเป็นที่นิยมมากครับ 'กล่าวว่าบริกร 'และฉันคิดว่าการเจ็บป่วยที่พวกเขาจับได้จากการกินไก่สุกเป็นที่นิยมกับพวกเขามากเกินไปใช่มั้ย?' เชสเตอร์กล่าวว่า คนอื่น ๆ ในร้านอาหารสามารถได้ยินเสียง เขารำคาญ บริกรกล่าวว่าไม่มีอะไร แต่ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง 'กรุณาใช้ไก่นี้กลับมา' เชสเตอร์บอกว่าบริกร "และให้ฉันชิ้นส่วนที่ได้รับการปรุงสุกทุกทางผ่าน. 'แน่นอนครับ' กล่าวว่าบริกรในขณะที่เขาเอาอาหารและเดินกลับไปที่ห้องครัว ขณะที่เชสเตอร์กำลังรอสำหรับการรับประทานอาหารของเขาจะกลับมาเขาจำหนังสือเล็ก ๆ น้อย ๆ ในกระเป๋าของเขา เขาคิดว่าเขาจะมีลักษณะที่มันในขณะที่เขากำลังรอ เขาเอามันออกมาจากกระเป๋าของเขาและตรวจสอบมัน มันมีขนาดเล็กพอที่จะใส่ได้อย่างง่ายดายในกระเป๋าของเขาและถูกปกคลุมด้วยเก่าหนังดี เขาจะต้องทำความสะอาดออกบางส่วนของสิ่งสกปรกในการอ่านชื่อบนหน้าปก ตอนแรกชื่อดูเหมือนจะเป็นภาษาที่มีตัวอักษรแปลกและรูปทรงอื่น แต่ขณะที่เขามองพวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ เขาปิดตาของเขาแน่นและเปิดพวกเขาอีกครั้ง เขาเป็นคนที่เข้าใจผิดแน่นอน เขาจะต้องได้รับการ เมื่อเขามองอีกครั้งชื่อของหนังสือเล่มนี้ก็อยู่ที่นั่น มันก็ยังสกปรก แต่มันก็เขียนไว้อย่างชัดเจนในภาษาอังกฤษ มันอ่านหนังสือของความคิด มันไม่ได้บอกว่าใครเขียนหนังสือ เชสเตอร์คิดว่ามันต้องเป็นหนึ่งในหนังสือเก่าเหล่านั้นที่เสนอคำแนะนำเกี่ยวกับชีวิต เขารู้สึกผิดหวัง เขาพยายามที่จะเปิดหนังสือ แต่มันก็ล็อคโลหะเก่าที่หยุดเขา แล้วก็หนังสือเล่มนี้ดูเหมือนจะเปิดค่อนข้างเป็นธรรมชาติที่หน้ากลาง มันเกือบจะเป็นถ้ามันอยากให้เขาอ่านมัน สิ่งที่เขาเห็นเมื่อเขามองเขาประหลาดใจ หน้าได้เขียนอะไรเกี่ยวกับพวกเขาและพวกเขาก็สะอาดและสีขาวไม่ได้เลยเช่นหน้าสีเหลืองหนึ่งที่คาดว่าจะพบในหนังสือเล่มนี้เก่า ไม่ทุกหน้ามีการเขียนเกี่ยวกับพวกเขาหรือไม่? เพียงแค่นั้นบริกรกลับมาพร้อมกับไก่เชสเตอร์และข้าวและวางมันลงก่อนหน้าเขา 'ขอบคุณ' กล่าวว่า ^ lhester

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชสเตอร์รู้สึกเหนื่อยกว่าปกติหลังจากวันที่ยากที่สำนักงาน เขาได้ร่วมงานกับ บริษัท เพียงสองปี ก่อน เขามาจากมหาวิทยาลัยแล้ว แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการร้าน หนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในสิงคโปร์ มันเป็นตำแหน่งที่มีความหมายมากมาย และงานพิเศษเขาอาจเข้าใจความอิจฉาว่าบางส่วนของคนงานอื่น ๆอาจจะรู้สึกกับใหม่ ' เด็ก ' , พวกเขายังคงเรียกเขา เขาได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในบริษัท หลายของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เคยมีปีทำงานเดียวกัน เขาสามารถเข้าใจวิธีการที่ไม่ดีต่อเขาอาจโกหกซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มของพวกเขา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตง่ายขึ้นเขาต้องการคนที่แนะนำเขาไว้ใจ เมื่อเขาต้องตัดสินใจยาก เขามีเพื่อให้แน่ใจว่า ความรู้สึกที่ไม่ดีของคนงานอื่น ๆ ไม่ได้รับในทางของธุรกิจที่สำคัญในการตัดสินใจ เขาต้องทำ เขารู้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นผู้จัดการ เว้นแต่เขาจะได้แน่ใจว่า คน แล้วก็มี ดอโรธี เชสเตอร์ ค่อนข้างแน่ใจว่าหน้าตาตัวเองดีมันมืดและผอมและแต่งตัวอย่างชาญฉลาด แต่กับตาแฟชั่น เขาเป็นผู้พูดมั่นใจและเชื่อว่าตัวเองเป็นเข้ากับคนง่าย และมีประสิทธิภาพผู้จัดการ . แต่เมื่อมันมาถึงโดโรธีการตัดสินของเขาหายไป โดโรธี สดใส สาวที่เพิ่งจะร่วมงานกับ บริษัท โดยตรงจากมหาวิทยาลัย เขาถูกดึงดูดทันทีโดยตาฉลาดเธอขี้อาย หน้าสวยและนุ่มรอบรูป อ้า โดโรธี ! เอาวันนี้ ตัวอย่างเช่น เขาได้รับบางตัวเลขใหม่เพื่อตรวจสอบและเขาได้ขอให้โดโรธีอ่านบางส่วนของรายละเอียดกับเขาในขณะที่เขาเอาบันทึก มันไม่ได้จนกว่าเธอมีซ้ายที่เขาตระหนักว่าเขาไม่ได้เขียนบันทึกเลย แทนเขาเขียนชื่อโดโรธี หลายๆ ครั้ง เขาอายที่จะถามโดโรธีในรายละเอียดอีกครั้งดังนั้น เขาต้องมองพวกเขาขึ้นในที่ทำงานเก่า คุณชอว์ นายชอว์เป็นที่รู้จักกันมักจะเป็น
อารมณ์เสียและเขาก็ไม่มีเวลาที่แตกต่างกันนี้ เขาไม่ได้ชอบที่ต้องอยู่ดึกเพื่อตรวจสอบตัวเลขบางจูเนียร์ผู้จัดการ เขาไม่ชอบมันเลย เชสเตอร์ เกลียด เมื่อเขาทำผิด มันดูไม่ค่อยดี แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ เขาตัดสินใจที่จะเดินกลับบ้านแทนการรถไฟมันเป็นปลายในตอนเย็น แต่เขารู้สึกว่าเขาต้องเดินไปล้างความคิดของเขาหลังวันวุ่นวาย ยังไงก็ตาม มันก็จะลงโทษน้อยโง่มากก่อนหน้านี้ เขาตัดสินใจว่าเขาจะกิน ที่ศูนย์การค้าใกล้บ้านของเขา เขาชอบอาหารจีนที่นี่ ขณะที่เขาเดินไปที่ร้านอาหารโปรดของเขา เขาเห็นแสงสว่างอยู่ในร้านขายของเก่าโบราณเขามักคิดว่า มองเข้าไปในร้าน เพราะเขาชอบร้านค้าที่ขายสิ่งที่เก่า เขาหยุดและมอง มีกล่องที่เต็มไปด้วยกองหนังสือเก่านอกร้าน บนหน้าต่างร้านค้า คือ แจ้งให้ทราบล่วงหน้า อ่าน : ขออภัย ปิดร้านวันนี้ เปิดพรุ่งนี้อีก เขาก้มลงมองหนังสือ เขาเห็นทั้งหมดปกติหนังสือเก่าหนังสือโรงเรียนการทำอาหารหนังสือและหนังสืออื่นที่สกปรกสีเหลืองหน้าที่ไม่มีคุณค่าสำหรับเขา มีหนึ่งเล็ก หนังสือเก่า อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นทันที มันดูแก่กว่าส่วนที่เหลือของหนังสือ เขาหยิบมันขึ้น ใช้มัน ! บอกว่าเสียงอยู่ข้างหลังเขา เชสเตอร์ หันไปเห็นผู้ชายประมาณแปดสิบ
20
ปี เขาได้เปิดร้านประตู anekwas แบกอีกกล่องเต็มของหนังสือเก่า . เหล่านี้ได้รับรอบสำหรับปีหลานดูแลกิจการ และฉันไม่อยากทิ้งเขา กับเรื่องไร้สาระ ไม่มีใครอยากซื้อเลย เอาสิ่งที่คุณต้องการไปช่วยเอง ! ' ' ขอบคุณ ' เชสเตอร์ เขาวางหนังสือเก่าลงในกระเป๋าเสื้อของเขาและไปที่ร้านอาหารจีน เชสเตอร์ นั่งอยู่ที่โต๊ะของเขาดื่มเบียร์ เขารอคอยของเขาไก่และข้าว เมื่อมันมาถึงเขาพบว่า ไก่ไม่ได้ปรุงสุกอย่างถูกต้อง มันเป็นสีชมพูอยู่ข้างใน เขาตัดสินใจที่จะบ่นและเรียกบริกร . ท่านครับ ? ถามบ๋อย เชสเตอร์ สังเกตเห็นว่าบริกรก็ใหม่ที่นี่ . ชั้นไม่กินหรอก " เชสเตอร์บอกเขา ไก่เป็นสีชมพูข้างใน - ยังไม่ได้ปรุงสุกอย่างถูกต้อง " มันหายากไก่ครับ ' เขาพูด ' หลายของลูกค้าของเราชอบของที่มีรสชาติ' เชสเตอร์มองพนักงานเสิร์ฟ เขาคิดว่าเขาไม่แสดงให้เขาเคารพพอ . จริงเหรอ ? ตอบ เชสเตอร์ . . . มันมากครับ ' บริกร ' และฉันคิดว่าการเจ็บป่วยที่พวกเขาติดจากการกินไก่สุกเป็นที่นิยมอีกด้วย เอ๋ ? กล่าวว่า เชสเตอร์ คนอื่น ๆในร้านได้ยิน เขารำคาญ พนักงานเสิร์ฟบอกว่าไม่มีอะไร แต่หน้าของเขากลายเป็นสีแดง' เอาไก่กลับ " เชสเตอร์บอกบริกร และเอาชิ้นส่วนที่ได้รับการปรุงทั้งหมดผ่านทาง ' ' แน่นอนครับ ' ' บริกรที่เขาเอาอาหารและเดินกลับไปที่ห้องครัว ในขณะที่เชสเตอร์กำลังรออาหารของเขากลับเขาจำได้ว่าหนังสือเล่มเล็ก ๆในกระเป๋าของเขา เขาคิดว่าเขาจะมองมัน ในขณะที่เขากำลังรออยู่เขาหยิบมันออกมาจากกระเป๋าของเขาและทำการตรวจสอบ มันมีขนาดเล็กพอที่จะพอดีกับกระเป๋าของเขาและถูกปกคลุมด้วยเก่า ดีหนัง เขาต้องทำความสะอาดออกบางส่วนของดินเพื่อที่จะอ่านชื่อบนปก ตอนแรกชื่อดูเหมือนจะเป็นในอีกภาษาที่มีตัวอักษรแปลกๆ และรูปร่าง แต่เมื่อเขามองพวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษ