W-Will you tutor me?"Having ordered

W-Will you tutor me?"

Having ordered the exact same lunch as she ordered in her dream, David had approached her with the very same look on his face when he had first talked to her in her dream. Perplexed, (Y/N) could only nod slowly as the boy silently yelled in victory and went back to his table of friends.

(Y/N) clutched her head and rubbed it soothingly. Perhaps she was just over-thinking things too much? Yeah... that could be it couldn't it?

She'd just have to wait and find out.

.

"You didn't bring anything from us to study out from...?" David had questioned nervously, seeing the lack of textbooks in (Y/N)'s hands as she approached him in the library. She had totally forgotten about the textbooks, with her mind still lingering on the events in her dreams, and the idea that this was all too freaking similar to her dream! It was scary!

"I... oh... sorry." (Y/N) said. She probably looked way out of it at the moment, but she couldn't help it! She was in a completely different world, or at least that was what it seemed!

"I don't mean any offense but uh... are you..." David gulped and then lowered his voice, "on drugs?"

(Y/N) was shocked at his conclusion before she had smacked him over the head with the back of her hand with an angry mutter under breath. She had left David confused and rubbing his head with a wince of pain every time he rubbed the spot she had hit him.

"Geez, what did I ever do to you?" He mumbled.

It was a few hours before she heard the familiar warning over the intercom. She had done the same thing she did in her dream and grabbed David's wrist to run through the library and hide themselves. She heard the same voices before they vanished, and had waited the same amount of minutes before finally deeming it safe enough to leave.

With David trailing after her as they slowly approached the cafeteria, (Y/N) still heard the familiar screams and cries of fellow students, and felt a huge wave of guilt wash over her.

"David..." She breathed out. She knew she was going to regret this deeply but... she had a chance to save all of these kids... she could do it! "I want you to go outside without me."

David seemed completely shocked but didn't question her. He left immediately, like the coward he was! Although she can't blame him much... not when she was shaking in her boots...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

W จะคุณครูสอนพิเศษฉัน"มีการสั่งซื้ออาหารกลางวันที่เดียวกันแน่นอน ตามที่เธอสั่งในความฝันของเธอ ดาวิดได้เข้าหาเธอ ด้วยอย่างมากบนใบหน้าของเขาเมื่อเขาแรกคุยกับเธอในความฝันของเธอ งง, (Y/N) อาจเพียงพยักหน้าช้า ๆ เป็นเด็กเงียบตะโกนในชัยชนะ และกลับไปที่โต๊ะเพื่อนของเขา(Y/N) คลัตช์หัวของเธอ และลูบอย่างปลอบโยน บางทีเธอเพียงมากเกินไปคิดว่า สิ่งที่มากเกินไป ใช่...ที่อาจจะไม่เธอก็จะต้องรอ และหา."คุณไม่ได้นำสิ่งใดจากเราเรียนออกจาก..." ดาวิดได้สอบสวนเป็น เห็นไม่มีตำราในมือ (Y/N) ของเธอเดินมาหาท่านในไลบรารี เธอทั้งเขาลืมเกี่ยวกับตำรา ด้วยใจของเธอยังคง อืดอาดเหตุการณ์ในความฝันของเธอ และความคิดที่ว่า นี่คือทั้งหมด freaking เกินไปคล้ายกับความฝันของเธอ น่ากลัวมาก"ผมโอ้...ขออภัยด้วย" (Y/N) กล่าว เธออาจจะมองแต่ในขณะนี้ แต่เธอไม่สามารถช่วย เธอ ในโลกแตกต่างอย่างสมบูรณ์ หรืออย่างน้อยก็ดูเหมือนว่า"ผมไม่หมายถึง กระทำผิดใด ๆ แต่ uh...ท่าน..." เดวิด gulped และจากนั้น ลดลงเสียงของเขา "ในยาเสพติด"(Y/N) คือตกใจที่ข้อสรุปของเขาก่อนที่เธอมีไมโครเวฟเขาบนหัวของมือของเธอด้วยการ mutter โกรธภายใต้ลมหายใจ เธอได้ทิ้งวิดสับสน และถูศีรษะกับ wince ของความเจ็บปวดทุกครั้งที่เขาลูบจุดเธอได้ตีเขา "โธ่ สิ่งที่ไม่เคยทำอย่างไรกับคุณ? " เขา mumbledมันเป็นกี่ชั่วโมงก่อนที่เธอได้ยินคำเตือนที่คุ้นเคยผ่านอินเตอร์คอม เธอได้ทำเหมือนเธอในความฝัน และคว้าข้อมือของดาวิดเพื่อเรียกใช้ผ่านไลบรารี และซ่อนตัวเอง เธอได้ยินเสียงเดียวก่อนไหล และรอนาทีก่อนสุดท้าย deeming มันปลอดภัยพอที่จะออกจากกันกับดาวิด ต่อท้ายหลังจากที่เธอเป็นพวกเขาค่อย ๆ เข้าโรงอาหาร (Y/N) ยังคงได้ยินเสียงกรีดร้องที่คุ้นเคยและเสียงร้องของเพื่อน และรู้สึกว่าคลื่นใหญ่ล้างความผิดของเธอ "ดาวิด..." เธอหายใจออก เธอรู้ว่า เธอกำลังเสียใจลึกนี้ แต่...ที่เธอมีโอกาสที่จะบันทึกทั้งหมดของเด็กเหล่านี้...เธอจะทำมัน "ฉันต้องการไปข้างนอก โดยไม่มีฉัน" ดาวิดดูเหมือนตกใจหมด แต่ไม่ได้ถามเธอ เขาซ้ายทันที เช่นคนขี้ขลาดเขา แม้ว่าเธอไม่สามารถตำหนิเขามาก...ไม่ได้เมื่อเธอถูกเขย่าในรองเท้าของเธอ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

W-ท่านจะสอนฉัน " ต้องสั่งอาหารกลางวันเดียวกันแน่นอนขณะที่เธอได้รับคำสั่งในความฝันของเธอ, ดาวิดได้เดินเข้ามาใกล้เธอกับลักษณะเดียวกันมากบนใบหน้าของเขาเมื่อเขาได้พูดคุยครั้งแรกที่เธอในความฝันของเธอ. งง (Y / N ) เท่านั้นที่สามารถพยักหน้าช้าเป็นเด็กผู้ชายคนนั้นตะโกนเงียบ ๆ ในชัยชนะและเดินกลับไปที่โต๊ะของเขาเพื่อน. (Y / N) กำหัวของเธอและลูบมันอย่างปลอบโยน. บางทีเธออาจจะเป็นแค่ความคิดสิ่งที่มากเกินไป? ใช่ ... ว่า อาจจะมันอาจจะไม่ได้หรือไม่เธอต้องการเพียงแค่ต้องรอและหา. . "คุณไม่ได้นำอะไรจากเราศึกษาจาก ... ?" เดวิดถามอย่างหงุดหงิดเห็นขาดตำราใน ( Y / N) 's มือขณะที่เธอเดินเข้ามาใกล้เขาในห้องสมุด. เธอได้ลืมทั้งหมดเกี่ยวกับตำราที่มีความคิดของเธอยังคงอ้อยอิ่งเกี่ยวกับเหตุการณ์ในความฝันของเธอและความคิดที่ว่านี้ที่ทุกคนก็เลวคล้ายกับความฝันของเธอมัน น่ากลัว! "ฉัน ... โอ้ ... ขออภัย." (Y / N) กล่าวว่า. เธออาจจะมองวิธีออกจากมันในขณะนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถช่วยได้! เธอกำลังอยู่ในโลกที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงหรือ อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ดูเหมือนว่ามัน! "ผมไม่ได้หมายถึงการกระทำผิดกฎหมายใด ๆ แต่เอ่อ ... คุณ ... " เดวิดกลืนน้ำลายแล้วลดลงเสียงของเขา "ยาเสพติด" (Y / N) ตกใจที่เขาสรุป ก่อนที่เธอจะได้ตีเขาหัวด้วยหลังมือของเธอด้วยการพูดพึมพำโกรธภายใต้ลมหายใจ เธอได้ทิ้งเดวิดสับสนและถูหัวของเขากับสะดุ้งของความเจ็บปวดทุกครั้งที่เขาลูบจุดที่เธอเคยตีเขา. "โธ่สิ่งที่ผมไม่เคยทำอะไรเพื่อท่าน" เขาพึมพำ. มันเป็นไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงเตือนคุ้นเคยอินเตอร์คอม เธอได้ทำในสิ่งเดียวกันที่เธอทำในความฝันของเธอและคว้าข้อมือของดาวิดที่จะวิ่งผ่านห้องสมุดและซ่อนตัวเอง เธอได้ยินเสียงเดียวกันก่อนที่พวกเขาหายไปและจะต้องรอจำนวนเดียวกันของนาทีก่อนที่จะกามารมณ์ปลอดภัยพอที่จะออก. เดวิดท้ายของเธอหลังจากที่พวกเขาค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้โรงอาหาร (Y / N) ยังคงได้ยินเสียงกรีดร้องที่คุ้นเคยและเสียงร้อง ของเพื่อนนักศึกษาและรู้สึกว่าคลื่นใหญ่ของการล้างความผิดของเธอ. "เดวิด ... " เธอสูดลมหายใจออก เธอรู้ว่าเธอกำลังจะไปเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่ ... เธอมีโอกาสที่จะบันทึกทั้งหมดของเด็กเหล่านี้ ... เธอจะทำมัน! "ฉันต้องการให้คุณออกไปข้างนอกโดยไม่ต้องฉัน." เดวิดดูเหมือนตกใจอย่างสมบูรณ์ แต่ไม่ได้ถามเธอ เขาทิ้งทันทีเหมือนคนขี้ขลาดที่เขาเป็น! แม้ว่าเธอจะไม่สามารถตำหนิเขามาก ... ไม่ได้เมื่อเธอถูกสั่นในรองเท้าของเธอ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันจะส่งผลต่อติวให้ฉันเหรอ ? "มีสั่งข้าวเหมือนกับที่เธอสั่งให้ในความฝันของเธอ เดวิด เข้าหาเธอด้วยลักษณะเดียวกันมากบนใบหน้าของเขา เมื่อเขาได้คุยกับเธอในความฝันของเธอ งงงวย , ( y / n ) ได้แต่พยักหน้าช้าๆ เป็นเด็กเงียบ ๆตะโกนในชัยชนะและกลับไปที่โต๊ะของเขาเพื่อน( y / n ) กุมศีรษะของเธอ และลูบมันปลอบโยน . บางทีเธออาจเป็นเพียงแค่การคิดสิ่งที่มากเกินไป ? ใช่ . . . . . . . นั่นอาจจะไม่ใช่เหรอเธอจะต้องรอและดู." คุณไม่ได้นำอะไรจากเราได้ศึกษาจาก . . . . . . . ? " ดาวิดทรงถามอย่างหงุดหงิด เมื่อขาดหนังสือเรียน ( y / n ) ของ มือ ที่เธอมาหาเขาในห้องสมุด เธอได้ลืมเรื่องหนังสือเรียน จิตใจของเธอยังคงอ้อยอิ่งเมื่อเหตุการณ์ในความฝันของเธอ และความคิด ทั้งหมดนี้ก็ทำให้คล้ายกับความฝันของเธอ ! มันน่ากลัว !" ฉัน . . . โอ้ . . . . . . . ขอโทษ . . . " ( y / n ) กล่าว เธออาจจะมองออกไปได้ในตอนนี้ แต่เธอไม่สามารถช่วยมัน ! เธออยู่ในโลกที่แตกต่าง หรืออย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ดูเหมือน !" ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่านะ แต่ . . . . . . . . . . . . . คุณ . . . . . . . " เดวิด gulped แล้วลดเสียงของเขา " ยาเสพติด " ?( y / n ) ตกใจที่ข้อสรุปของเขาก่อนที่เธอจะตบหัวเค้าด้วยหลังมือเธอด้วยความโกรธบ่นภายใต้ลมหายใจ เธอมีซ้ายเดวิด สับสน และลูบหัวของเขากับความประมาทของความเจ็บปวดทุกครั้งที่เขาลูบจุดที่เธอตีเขา" เชอะ ฉันไปทำอะไรให้นาย ? เขาพึมพำ .มันไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่เธอจะได้ยินเตือนคุ้นเคยผ่านอินเตอร์คอม เธอทำเหมือนกับที่เธอทำในความฝันของเธอ และคว้าข้อมือของดาวิดวิ่งผ่านห้องสมุดและหลบซ่อนตัวเอง เธอได้ยินเสียงเดียวกัน ก่อนจะหายตัวไป และได้รอจำนวนเดียวกันของนาทีก่อนที่ในที่สุดการมองการณ์ไกลมันปลอดภัยพอที่จะไปเดวิด ตามหลังเธอที่ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้โรงอาหาร ( y / n ) ก็ยังได้ยินเสียงที่คุ้นเคยและร้องไห้ เพื่อนนักเรียน และรู้สึกว่าคลื่นใหญ่ของตราบาปล้างมากกว่าเธอ" ดา . . . . . . . " เธอระบายลมหายใจออกมา เธอรู้ว่าเธอจะเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่ . . . . . . . เธอมีโอกาสที่จะช่วยเด็กพวกนี้ . . . . . . . เธอสามารถทำมันได้ ! " ฉันต้องการให้คุณไปข้างนอกโดยไม่มีฉัน " .เดวิด ดูสมบูรณ์ตกใจแต่ไม่ได้ถามเธอ เขาออกไปทันที เหมือนคนขี้ขลาดเขา ! แม้ว่าเธอไม่โทษเขาหรอกครับ . . . . . . . ไม่เมื่อเธอสั่นในรองเท้าของเธอ . . . . . . .