Obesity and climate change are thus

Obesity and climate change are thus seen as “apolitical ecology” , which is to say that our explanations for each do not fully account for the asymmetries in power that first create them materially and then later define them as “problems” (and in fact these asymmetries are the problem). Instead, both are viewed as the product of bad decision making at the individual level, which can be remedied with such things as education. This move effectively absolves the system of any blame.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคอ้วนและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจึงมองว่าเป็น "apolitical นิเวศวิทยา" ซึ่งเป็นการบอกว่า คำอธิบายสำหรับแต่ละเราไม่เต็มบัญชีสำหรับ asymmetries ในอำนาจที่แรก สร้างนัยสำคัญ และจากนั้น ภายหลังกำหนดพวกเขาเป็น "ปัญหา" (และในความเป็นจริงเหล่านี้ asymmetries มีปัญหา) แทน ทั้งถูกมองว่าเป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่ดีการตัดสินใจในระดับบุคคล ซึ่งสามารถแก้ไขได้ ด้วยสิ่งต่าง ๆ เช่นการศึกษา ย้ายนี้มีประสิทธิภาพ absolves ระบบของตำหนิใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคอ้วนและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะเห็นจึงเป็น "ระบบนิเวศเหี้ยน" ซึ่งเป็นที่จะบอกว่าคำอธิบายของเราสำหรับแต่ละไม่ครบบัญชีสำหรับความไม่เท่าเทียมกันอยู่ในอำนาจที่แรกที่สร้างพวกเขาเป็นสาระสำคัญและจากนั้นก็กำหนดให้เป็น "ปัญหา" (และในความเป็นจริงเหล่านี้ ความไม่เท่าเทียมกันมีปัญหา) แต่ทั้งสองจะถูกมองว่าเป็นสินค้าที่มีการตัดสินใจที่เลวร้ายในระดับบุคคลซึ่งสามารถแก้ไขได้ด้วยสิ่งต่างๆเช่นการศึกษา การย้ายครั้งนี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพให้อภัยระบบของโทษใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคอ้วนและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจึงเห็นเป็น " นิเวศวิทยา " ทางการเมือง ซึ่งกล่าวว่า คำอธิบายของแต่ละ ทำไม่เต็มที่ บัญชีสำหรับนั่นพลังก่อนสร้างได้ยาก และจากนั้นก็กำหนดเป็น " ปัญหา " ( และในความเป็นจริงนั่นมีปัญหา ) แทน ทั้งคู่ดูเป็นผลิตภัณฑ์ไม่ดี การตัดสินใจในระดับบุคคล ซึ่งสามารถแก้ไขได้ด้วยสิ่งต่างๆ เช่น การศึกษา ย้ายนี้มีประสิทธิภาพ absolves ระบบของข้อกล่าวหาใดๆ