IUntil recently, the customary trea

IUntil recently, the customary treatment of DCIS was mastectomy.[1] The rationale for mastectomy included a 30% incidence of multicentric disease, a 40% prevalence of residual tumor at mastectomy following wide excision alone, and a 25% to 50% incidence of breast recurrence following limited surgery for palpable tumor, with 50% of those recurrences being invasive carcinoma.[1,3] The combined local and distant recurrence rate following mastectomy is 1% to 2%. No randomized comparisons of mastectomy versus breast-conserving surgery plus breast radiation are available.

In view of the success of breast-conserving surgery combined with breast radiation for invasive carcinoma, this conservative approach was extended to the noninvasive entity. To determine whether breast-conserving surgery plus radiation therapy was a reasonable approach to the management of DCIS, the National Surgical Adjuvant Breast and Bowel Project (NSABP) and the European Organisation for Research and Treatment of Cancer (EORTC) have each completed prospective randomized trials in which women with localized DCIS and negative surgical margins following excisional biopsy were randomized to either breast radiation (50 Gy) or to no further therapy.[4-7]

Of the 818 women enrolled in the NSABP-B-17 trial, 80% were diagnosed by mammography, and 70% of the patients' lesions were 1 cm or less. At the 12-year actuarial follow-up interval, the overall rate of in-breast tumor recurrence was reduced from 31.7% to 15.7% when radiation therapy was delivered (P < .005). Radiation therapy reduced the occurrence of invasive cancer from 16.8% to 7.7% (P = .001) and recurrent DCIS from 14.6% to 8.0% (P = .001).[7][Level of evidence: 1iiDii] Nine pathologic features were evaluated for their ability to predict for in-breast recurrence, but only comedo necrosis was determined to be a significant predictor for recurrence.

Similarly, of the 1,010 patients enrolled in the EORTC-10853 trial, mammography detected lesions in 71% of the women. At a median follow-up of 10.5 years, the overall rate of in-breast tumor recurrence was reduced from 26% to 15% (P < .001) with a similarly effective reduction of invasive (13% to 8%, P = .065) and noninvasive (14% to 7%, P = .001) recurrence rates.[7][Level of evidence: 1iiDii] In this analysis, parameters associated with an increased risk of in-breast recurrence included age 40 years or younger, palpable disease, intermediate or poorly differentiated DCIS, cribriform or solid growth pattern, and indeterminate margins. Elsewhere, margins of less than 1 mm have been associated with an unacceptable local recurrence rate, even with radiation therapy.[8] In both of the studies reported here, the effect of radiation therapy was consistent across all assessed risk factors.

Given that lumpectomy and radiation therapy are generally applicable for most patients with DCIS, can a subset of patients be identified with such a low risk of local recurrence that postoperative radiation therapy can be omitted? To identify such a favorable group of patients, several pathologic staging systems have been developed and tested retrospectively, but consensus recommendations have not been achieved.[9-12]

The Van Nuys Prognostic Index, which combines three predictors of local recurrence (i.e., tumor size, margin width, and pathologic classification), was used to retrospectively analyze 333 patients treated with either excision alone or excision and radiation therapy.[12] Using this prognostic index, patients with favorable lesions, who received surgical excision alone, had a low recurrence rate (i.e., 2% with a median follow-up of 79 months). A subsequent analysis of these data was performed to determine the influence of margin width on local control.[13] Patients whose excised lesions had margin widths 10 mm or larger in every direction had an extremely low probability of local recurrence with surgery alone (4% with a mean follow-up of 8 years). These reviews are retrospective, noncontrolled, and are subject to substantial selection bias. By contrast, no subset of patients was identified in the prospective NSABP trial that did not benefit from the addition of radiation therapy to lumpectomy in the management of DCIS.[2,4,14,15]

To determine if tamoxifen adds to the efficacy of local therapy in the management of DCIS, the NSABP performed a double-blind prospective trial (NSABP-B-24) of 1,804 women.[16] Patients were randomly assigned to lumpectomy, radiation therapy (50 Gy), and placebo versus lumpectomy, radiation therapy, and tamoxifen (20 mg/day for 5 years).[16] Positive or unknown surgical margins were present in 23% of patients. Approximately 80% of the lesions measured not larger than 1 cm, and more than 80% were detected mammographically. Breast cancer events were defined as the presence of new ipsilateral disease, contralateral disease, or metastases. Women in the tamoxifen group had fewer breast cancer events at 5 years than did those on a placebo (8.2% vs. 13.4%; P = .009).[16][Level of evidence: 1iDii] With tamoxifen, ipsilateral invasive breast cancer decreased from 4.2% to 2.1% at 5 years (P = .03). Tamoxifen also decreased the incidence of contralateral breast neoplasms (invasive and noninvasive) from 0.8% per year to 0.4% per year (P = .01). The benefit of tamoxifen extended to those patients with positive or uncertain margins.[17] (Refer to the PDQ summary on Breast Cancer Prevention for more ntroduction
Ductal carcinoma in situ (DCIS) is a noninvasive condition. DCIS can progress to become invasive cancer, but estimates of the likelihood of this vary widely. Some people include DCIS in breast cancer statistics. The frequency of the diagnosis of DCIS has increased markedly in the United States since the widespread use of screening mammography. In 1998, DCIS accounted for about 18% of all newly diagnosed invasive plus noninvasive breast tumors in the United States.

Very few cases of DCIS present as a palpable mass; 80% are diagnosed by mammography alone.[1] DCIS comprises a heterogeneous group of histopathologic lesions that have been classified into several subtypes based primarily on architectural pattern: micropapillary, papillary, solid, cribriform, and comedo. Comedo-type DCIS consists of cells that appear cytologically malignant, with the presence of high-grade nuclei, pleomorphism, and abundant central luminal necrosis. Comedo-type DCIS appears to be more aggressive, with a higher probability of associated invasive ductal carcinoma.[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

IUntil ล่าสุด การรักษาจารีตประเพณี DCIS สูญเสียเต้านมได้[1] ผลสูญเสียเต้านมรวม 30% อุบัติการณ์ของโรค multicentric ชุก 40% ของเนื้องอกเหลือที่สูญเสียเต้านมต่อกว้างตอนการผ่าตัดเพียงอย่างเดียว และ 25% ถึง 50% อุบัติการณ์ของการเกิดขึ้นของเต้านมหลังผ่าตัดเนื้องอกที่เห็นได้ชัด 50% ของการเกิดซ้ำที่กำลังรุกราน carcinoma จำกัด[13] อัตราเกิดขึ้นในท้องถิ่น และระยะไกลรวมสูญเสียเต้านมต่อไปนี้คือ 1% ถึง 2% ไม่เปรียบเทียบ randomized สูญเสียเต้านมและผ่าตัดอนุรักษ์เต้านมบวกรังสีเต้านมมีการ

มุมมองความสำเร็จของการอนุรักษ์เต้านมผ่าตัดร่วมกับรังสีเต้านมสำหรับการรุกราน carcinoma วิธีนี้หัวเก่าถูกขยายเอนทิตี noninvasive เพื่อกำหนดว่าอนุรักษ์เต้านมผ่าตัดและรังสีรักษาเป็นวิธีการเหมาะสมของ DCIS ชาติผ่าตัดประเมินเต้านม และลำไส้โครงการ (NSABP) และ องค์การยุโรปเพื่อวิจัยและรักษาของมะเร็ง (EORTC) แต่ละเสร็จทดลอง randomized อนาคตในสตรีที่มี DCIS ถิ่น และลบขอบผ่าตัดตรวจชิ้นเนื้อ excisional ต่อได้ randomized ใดรังสีเต้านม (50 Gy) หรือไม่รักษาต่อไป[4-7]

ผู้หญิง 818 ลงทะเบียนทดลอง NSABP-B-17, 80% ถูกวินิจฉัย โดย mammography และ 70% ของผู้ป่วยได้ 1 ซม. หรือน้อยกว่านั้น ที่ 12 ปีวิชาติดตามช่วงเวลา โดยรวมอัตราการเกิดเนื้องอกในเต้านมถูกลดจาก 31.7% 15.7% เมื่อมีส่งรังสีบำบัด (P < .005). รังสีบำบัดลดการเกิดโรคมะเร็งลุกลามจาก 16.8% 7.7% (P =001) และ DCIS เกิดซ้ำจาก 14.6% เป็น 8.0% (P =.001).[7][ระดับของหลักฐาน: 1iiDii] คุณลักษณะ pathologic เก้าได้ประเมินความสามารถในการทำนายการเกิดขึ้นในเต้านม แต่การตายเฉพาะส่วน comedo เฉพาะถูกกำหนด จำนวนประตูที่สำคัญสำหรับการเกิดซ้ำ

ในทำนองเดียวกัน ผู้ป่วย 1,010 ที่ลงทะเบียนทดลอง EORTC 10853, mammography พบได้ 71% ของผู้หญิง ที่ติดตามมัธยฐานปี 10.5 รวมของการเกิดเนื้องอกในเต้านมถูกลดลงจาก 26% เป็น 15% (P < .001) ลดผลในทำนองเดียวกันของที่รุกราน (13% ถึง 8%, P =.065) และ noninvasive (14% ถึง 7%, P =.001) ราคาพิเศษเกิดขึ้น[7][ระดับของหลักฐาน: 1iiDii] ในการวิเคราะห์นี้ พารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้องกับการเสี่ยงของการเกิดขึ้นในเต้านมรวมอายุ 40 ปี หรืออายุน้อยกว่า เห็นได้ชัดจากโรค กลาง หรืองานการณ์ DCIS, cribriform หรือแข็งเติบโต และขอบไม่ทราบแน่ชัด อื่น ๆ น้อยกว่า 1 มม.ที่ระยะขอบได้สัมพันธ์กับอัตราการเกิดท้องถิ่นไม่สามารถยอมรับ แม้จะมีการรักษาด้วยรังสี[8] ในการศึกษาทั้งสองรายงานที่นี่ ผลของรังสีรักษาไม่สอดคล้องกันทั่วทั้งหมดจากการประเมินปัจจัยเสี่ยงได้

ที่ lumpectomy และรังสีบำบัดที่ใช้โดยทั่วไปผู้ป่วยส่วนใหญ่มี DCIS สามารถย่อยของผู้ป่วยระบุ ด้วยเช่นต่ำเสี่ยงต่อการเกิดท้องถิ่นที่สามารถละเว้นในการผ่าตัดรังสีรักษาหรือไม่ ระบุกลุ่มดังกล่าวอย่างดีของผู้ป่วย มีการพัฒนา และทดสอบย้อนหลังได้หลายระบบเตรียม pathologic ได้ช่วยให้คำแนะนำไม่ได้รับความ[9-12]

Van Nuys Prognostic ดัชนี ซึ่งรวมสาม predictors ของท้องถิ่นเกิดขึ้น (เช่น ขนาดของเนื้องอก ความกว้างระยะขอบ และประเภท pathologic), ใช้เพื่อวิเคราะห์ย้อนหลังได้รับการตอนการผ่าตัดเพียงอย่างเดียวหรือตอนการผ่าตัดและรังสีรักษาผู้ป่วยที่ 333[12] ใช้ดัชนีนี้ prognostic ได้ดี มีผู้ป่วยได้รับการผ่าตัดตอนการผ่าตัดเพียงอย่างเดียว มีอัตราการเกิดต่ำ (เช่น 2% พร้อมติดตามมัธยฐานเดือน 79) ดำเนินการวิเคราะห์ลำดับข้อมูลเหล่านี้เพื่อตรวจสอบอิทธิพลของความกว้างระยะขอบในการควบคุม[13] ผู้ป่วยได้ที่ excised มีขอบกว้าง 10 มม. หรือใหญ่กว่าในทุกทิศทางมีน่าเกิดท้องถิ่นกับการผ่าตัดเพียงอย่างเดียว (4% พร้อมติดตามเฉลี่ย 8 ปี) ที่ต่ำมาก รีวิวนี้จะคาด noncontrolled และไม่ มีอคติเลือกพบ โดยคมชัด ไม่ย่อยของผู้ป่วยมีการระบุไว้ในทดลอง NSABP อนาคตที่ไม่ไม่ได้นอกจากนี้การรักษาด้วยรังสีการ lumpectomy จัดการ DCIS[2,4,14,15]

กำหนดถ้า tamoxifen เพิ่มประสิทธิภาพบำบัดท้องถิ่นในการจัดการของ DCIS NSABP ที่ดำเนินการคู่ตาบอดผู้สนใจทดลอง (NSABP B 24) หญิง 1,804[16] ผู้ป่วยถูกสุ่มกำหนด lumpectomy รังสีบำบัด (50 Gy), และยาหลอกกับ lumpectomy รังสีบำบัด และ tamoxifen (20 มิลลิกรัม/วันสำหรับ 5 ปี)[16] บวก หรือไม่รู้จักผ่าตัดขอบใน 23% ของผู้ป่วยได้ ประมาณ 80% ของได้วัดไม่ใหญ่กว่า 1 ซม. และมากกว่า 80% ตรวจพบ mammographically เหตุการณ์โรคมะเร็งเต้านมได้ถูกกำหนดเป็นสถานะการออนไลน์ของโรคใหม่ ipsilateral โรค contralateral หรือแพร่กระจาย ผู้หญิงในกลุ่ม tamoxifen ได้น้อยลงเต้านมมะเร็งเหตุการณ์ 5 ปีกว่าได้ผู้กับยาหลอก (8.2% เทียบกับร้อยละ 13.4 P =.009).[16][ระดับของหลักฐาน: 1iDii] กับ tamoxifen มะเร็งเต้านมรุกราน ipsilateral ลดลงจาก 42% 2.1% ใน 5 ปี (P =.03). Tamoxifen ยังลดอุบัติการณ์ของเต้านม contralateral neoplasms (รุกราน และ noninvasive) จาก 0.8% ต่อปี 0.4% ต่อปี (P =.01). ประโยชน์ของ tamoxifen ขยายให้ผู้ป่วยเหล่านั้นมีขอบบวก หรือไม่แน่นอน[17] (หมายถึงผลสรุปบนการป้องกันโรคมะเร็งเต้านมสำหรับ ntroduction เพิ่มเติม
Ductal carcinoma ใน situ (DCIS) เป็นเงื่อนไข noninvasive DCIS สามารถก้าวสู่เป็น โรคมะเร็งลุกลาม แต่การประเมินความเป็นไปได้นี้แตกต่างกัน บางคนมี DCIS ในสถิติมะเร็งเต้านม ความถี่ของการวินิจฉัยของ DCIS ได้เพิ่มขึ้นอย่างเด่นชัดในสหรัฐอเมริกาเนื่องจากการใช้อย่างแพร่หลายตรวจ mammography ในปี 1998 DCIS บัญชีประมาณ 18% ของทั้งหมดใหม่วินิจฉัยรุกรานบวกเนื้องอกเต้านม noninvasive ในสหรัฐอเมริกา

มากน้อยของ DCIS แสดงเป็นมวล เห็นได้ชัด 80% ได้รับการวินิจฉัย โดย mammography เพียงอย่างเดียว[1] กลุ่มแตกต่างกันได้ histopathologic ที่มีการแบ่งเป็นหลาย subtypes ตามรูปแบบสถาปัตยกรรมเป็นหลัก ประกอบด้วย DCIS: micropapillary, papillary ของ แข็ง cribriform, comedo และ DCIS comedo ชนิดประกอบด้วยเซลล์ที่ปรากฏร้าย cytologically มีแอลฟาคุณภาพสูง pleomorphism และการตาย luminal กลางอุดมสมบูรณ์เฉพาะส่วน Comedo ชนิด DCIS เป็นเชิงรุกมากขึ้น มีน่าเกี่ยวข้องรุกราน ductal carcinoma สูงแล้ว[2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

iuntil เมื่อเร็ว ๆนี้การรักษาจารีตประเพณีของ dcis ถูกผ่าตัด [ 1 ] เหตุผลสำหรับการผ่าตัดรวม 30% multicentric อุบัติการณ์ของโรคเนื้องอกที่เหลือ 40% ความชุกของที่ผ่าตัดตามกว้างที่โดดเดี่ยว และ 25% เป็น 50% ของการเกิดเนื้องอกเต้านมหลังผ่าตัด ( เห็นได้ชัดกับ 50% ของเหล่านั้น เกิดขึ้นเป็นพระปฐมเจดีย์ [ 13 ] รวมอัตราการเกิดในท้องถิ่นและไกลต่อไปนี้การผ่าตัดคือ 1% ถึง 2% ไม่สุ่มเปรียบเทียบการผ่าตัดเต้านมผ่าตัดเต้านมบวกกับใช้รังสีมีอยู่

ในมุมมองของความสำเร็จของเต้านมผ่าตัดร่วมกับรังสีรักษาเต้านมสำหรับพระปฐมเจดีย์ , วิธีการอนุลักษณ์นี้ได้ขยายกิจการและไม่ .เพื่อตรวจสอบว่า เต้านมศัลยกรรม รังสีรักษา อนุรักษ์ และเป็นวิธีการที่เหมาะสมเพื่อการจัดการ dcis ,การผ่าตัดเสริมเต้านมและลำไส้แห่งชาติโครงการ ( ซึ่ง ) และยุโรปองค์การเพื่อการวิจัยและการรักษาของโรคมะเร็ง ( eortc ) ได้เสร็จสิ้นในแต่ละครั้ง ซึ่งในอนาคตการทดลองในผู้หญิงและถิ่น dcis ขอบศัลยกรรมลบต่อไปนี้ excisional biopsy สุ่มให้เต้านมทั้งรังสี ( 50 ตำแหน่ง ) หรือไม่เพิ่มเติมบำบัด [ 4-7 ]

จากคุณหญิงลงทะเบียนเรียนใน nsabp-b-17 ทดลอง 80% เป็นนิจ โดยตรวจเต้านม และ 70% ของรอยโรคผู้ป่วย 1 ซม. หรือน้อยกว่า ในช่วงเวลา 12 ปี รายงานติดตามผลโดยรวมของการเกิดเนื้องอกในเต้านม ซึ่งลดลงจากเฉลี่ยร้อยละ 15.7 % เมื่อรักษาด้วยรังสีถูกส่ง ( p < . 005 ) รังสีรักษา ลดการเกิดมะเร็งที่แพร่กระจายจากร้อยละ 16.8 7.7% ( P = .001 ) และดำเนินการ dcis จากร้อยละ 14.6 8.0% ( p = . 001 ) [ 7 ] [ ระดับของหลักฐาน : 1iidii ] เก้าพยาธิวิทยาคุณสมบัติ ได้แก่ ความสามารถในการ ทำนายในเต้านมเกิดขึ้นอีก แต่หากตาย ตั้งใจที่จะเป็นตัวสำคัญในการกลับมา

ในทำนองเดียวกันของ 1010 ผู้ป่วยที่ลงทะเบียนเรียนใน eortc-10853 ทดลอง , ตรวจเต้านมตรวจพบรอยโรคใน 71 % ของผู้หญิงในการติดตามเฉลี่ย 10.5 ปี อัตราการเกิดเนื้องอกในเต้านม โดยรวมลดลงจาก 25 % เป็น 15 % ( p < . 001 ) ด้วยการลดประสิทธิภาพเหมือนกับถูก ( 13 % 8 % , P = . 065 ) และ noninvasive ( 14 ) 7 เปอร์เซนต์ , p = . 001 ) อัตรา ซ้ำ [ 7 ] [ ระดับของหลักฐาน : 1iidii ] ในการวิเคราะห์พารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดมะเร็งเต้านม ได้แก่ อายุ 40 ปี หรือน้อง พบว่าโรค ปานกลาง หรือการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ดี dcis กระดูกพรุน , หรือรูปแบบการเจริญเติบโตที่มั่นคงและขอบยังไม่แน่ชัด ที่อื่นๆ กำไรน้อยกว่า 1 มิลลิเมตร มีความสัมพันธ์กับอัตราการเกิดท้องถิ่นที่ไม่สามารถยอมรับได้ แม้กับการรักษาด้วยรังสี[ 8 ] ในการศึกษารายงานที่นี่ ผลของรังสีรักษา คือสอดคล้องกันระหว่างการประเมินปัจจัยเสี่ยง

ที่ได้รับรังสี lumpectomy และโดยทั่วไปจะสามารถใช้ได้กับผู้ป่วยมากที่สุด ด้วย dcis สามารถบางส่วนของผู้ป่วยที่ถูกระบุด้วยเช่นความเสี่ยงต่ำของการรักษาด้วยการฉายรังสีหลังผ่าตัดภายในที่สามารถละเว้น ?การระบุเช่นกลุ่มที่ดีของผู้ป่วย ระบบการพยาธิวิทยาหลายได้รับการพัฒนาและทดสอบย้อนหลัง แต่ข้อมติได้สำเร็จ [ 9-12 ]

ใช้แวนนายส์ดัชนีซึ่งรวมสามของตัวแปรท้องถิ่น ( เช่น เนื้องอกขนาด ความกว้างขอบและการจำแนกทางพยาธิวิทยา )ใช้วิเคราะห์ย้อนหลัง 333 ผู้ป่วยที่รักษาด้วยการผ่าตัดเพียงอย่างเดียวหรือตัดด้วยการฉายรังสี . [ 12 ] ใช้ดัชนีที่คาดคะเนนี้ ผู้ป่วยที่มีแผลดี ผู้ที่ได้รับการผ่าตัดต่อมน้ำเหลือง คนเดียว มีอัตราการเกิดต่ำ ( เช่น 2 % ด้วยการค่ามัธยฐานของ 79 เดือน )การวิเคราะห์ที่ตามมาของข้อมูลเหล่านี้ได้ เพื่อศึกษาอิทธิพลของขอบกว้างในการควบคุมในท้องถิ่น . [ 13 ] ผู้ป่วยที่ตัดแผลมีความกว้างขอบ 10 มม. หรือใหญ่กว่าทุกทิศมีความน่าจะเป็นต่ำมากของการผ่าตัดคนเดียวกับท้องถิ่น ( 4 % ด้วยหมายถึงติดตาม 8 ปี ) ความคิดเห็นเหล่านี้จะ noncontrolled ย้อนหลัง ,และมีการตั้งค่าให้เลือกมากมาย ในทางตรงกันข้าม ไม่ย่อย ของผู้ป่วยที่ถูกระบุใน อนาคต ซึ่งคดีที่ไม่ได้ประโยชน์จากการเพิ่มของการบำบัดรังสี lumpectomy ในการจัดการ dcis [ 2,4,14,15 ]

ว่า Tamoxifen เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการรักษา dcis ท้องถิ่นในการจัดการ ,ผู้ซึ่งทำการทดลองแบบอนาคต ( nsabp-b-24 ) ของผู้หญิง 1804 [ 16 ] การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ lumpectomy , รังสีรักษา ( 50 ตำแหน่ง ) ซึ่งเมื่อเทียบกับ lumpectomy , รังสีรักษา , และ Tamoxifen ( 20 มิลลิกรัมต่อวันเป็นเวลา 5 ปี ) [ 16 ] บวกกำไรที่ผ่าตัดอยู่ใน 23 % ของผู้ป่วย ประมาณ 80% ของทางวัดไม่ได้มีขนาดใหญ่กว่า 1 เซนติเมตรและมากกว่าร้อยละ 80 พบ mammographically . เหตุการณ์มะเร็งเต้านมกำหนดเป็นตนของโรคใหม่โรค ipsilateral รูปขนาดย่อหรือแพร่กระจาย . ผู้หญิงในกลุ่มมะเร็งเต้านม Tamoxifen ได้น้อยกว่า 5 ปี กว่าที่เหตุการณ์เหล่านั้นในยาหลอกร้อยละ 8.2 และร้อยละ 13.4 ; p = . 009 ) . [ 16 ] [ ระดับของหลักฐาน : 1idii ] ด้วย Tamoxifen , ipsilateral แพร่กระจายโรคมะเร็งเต้านมลดลงจาก 42 ) 2.1 % ใน 5 ปี ( p = . 03 ) Tamoxifen ลดลงอุบัติการณ์ของการเกิดเนื้องอกเต้านมรูปขนาดย่อ ( invasive และ noninvasive ) จาก 0.8% ต่อปี 0.4% ต่อปี ( p = . 01 ) ประโยชน์ของ Tamoxifen ขยายไปยังผู้ป่วยกับขอบบวกหรือความไม่แน่นอน [ 17 ] ( อ้างถึง PDQ สรุปการป้องกันมะเร็งเต้านมมากขึ้น ntroduction
ความเป็นมงคลในแหล่งกำเนิด ( dcis ) เป็นเงื่อนไขที่ไม่ . dcis สามารถความคืบหน้าจะกลายเป็นมะเร็งแพร่กระจาย แต่ประมาณการของโอกาสนี้แตกต่างกันอย่างกว้างขวาง บางคนรวมถึง dcis สถิติมะเร็งเต้านม ความถี่ของการวินิจฉัยของ dcis ได้เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในสหรัฐอเมริกาเนื่องจากการใช้อย่างแพร่หลายของการคัดกรองตรวจเต้านม . ในปี 1998dcis เป็นสัดส่วนประมาณ 18% ของทั้งหมดใหม่วิเคราะห์เนื้องอกเต้านมรุกรานบวก noninvasive ในสหรัฐอเมริกา

น้อยมาก กรณีของ dcis ปัจจุบันเป็นมวลเห็นได้ชัด ; 80% เป็นนิจ โดยตรวจเต้านมคนเดียว [ 1 ] dcis ประกอบด้วยกลุ่มที่แตกต่างกันของรอยโรคที่ได้รับการแบ่งออกเป็นหลาย histopathologic ชนิดย่อยตามหลักในรูปแบบสถาปัตยกรรม : micropapillary papillary , ของแข็งกระดูกพรุน และสิวเสี้ยน . หาก dcis ประกอบด้วยเซลล์ชนิดที่ปรากฏ cytologically เนื้อร้าย กับสถานะของนิวเคลียส คุณภาพสูง pleomorphism และอุดมสมบูรณ์กลาง + ตรง หากพิมพ์ dcis ดูเหมือนจะก้าวร้าวมากขึ้น มีความเป็นไปได้สูงที่รุกรานความเป็นมงคล [ 2 ]