This fascination with narrative, of

This fascination with narrative, often with cinematic accents, has not only led American microhistorians far from the engagements with social science described above, it has also generated two important critiques of the genre. First, it has been charged, microhistorians have let their desire to tell a good story trump serious engagement with the problematic nature of their source material. In most cases, this material was compiled by legal authorities – both secular and religious – who followed particular, formulaic textual conventions, recorded evidence in accordance with rigid rules of procedure, and even altered the original language of testimony (for instance, the Inquisition translated Montaillou villagers' Occitan into Latin, which Le Roy Ladurie then rendered into French). In a critique of Brucker's Giovanni and Lusanna, Thomas Kuehn suggested that microhistorians, eager to see themselves as anthropologists working with native informants, “have … broadly assumed the transparency of their narrative representations.” Yet Brucker's trial records, Kuehn pointed out, contained not one, single, transparent story, but two conflicting ones, recounted by the competing parties in the formulaic language of the law. They offered no certain way of piercing through the narrative veil to grasp a true, underlying reality. Robert Darnton's mesmerizing account of the “Great Cat Massacre of the Rue Saint-Séverin,” which he based on a fictionalized, formulaic memoir written years after the fact, has received similar criticism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสน่ห์นี้ มีเล่าเรื่อง มักจะมีการเน้นผลงานชิ้น ไม่เฉพาะนำ microhistorians อเมริกันจากการหมั้นกับสังคมข้าง นอกจากนี้มันยังได้สร้างสองข้อดีข้อเสียสำคัญของประเภท ก่อน การคิด microhistorians ได้ให้ความปรารถนาของพวกเขาบอกเป็นเรื่องดีทรัมป์รุนแรงหมั้นกับลักษณะปัญหาของแหล่งข้อมูลของพวกเขา ในกรณีส่วนใหญ่ วัสดุนี้ถูกคอมไพล์ โดยกฎหมายหน่วยงานทั้งทางโลก และทางศาสนา – ผู้ตามแบบแผนเป็นการเฉพาะ formulaic บันทึกหลักฐานตามกฎเข้มงวดของกระบวนการ และแม้แต่การเปลี่ยนแปลงภาษาดั้งเดิมของพยานหลักฐาน (เช่น Inquisition ที่อ็อกซิตัน Montaillou บ้านแปลเป็นภาษาละติน ที่เลอรอย Ladurie แล้วแสดงผลเป็นภาษาฝรั่งเศส) ในการวิจารณ์ของ Giovanni และ Lusanna ของ Brucker, Thomas คุนช์แนะนำที่ microhistorians อยากเห็นตัวเองเป็นการทำงานกับคุณค่าดั้งเดิม มานุษย "ได้...ทั่วไปถือว่าความโปร่งใสของการนำเสนอบรรยาย" ยังประกอบด้วยของ Brucker ทดลองใช้ระเบียน ชี้ คุนช์ไม่หนึ่ง ชั้นเดียว โปร่งใส แต่ทั้งสองคนขัดแย้งกัน recounted โดยฝ่ายแข่งขัน formulaic ภาษากฎหมาย พวกเขานำเสนอบางวิธีของการเจาะผ่านผิวบรรยายเข้าใจจริง ต้นแบบความเป็นจริง โรเบิร์ต Darnton เหน็ดบัญชีของ "ดีแมวสังหารหมู่ของ the Rue เซนต์-Séverin, " ซึ่งเขาตาม memoir การประนีประนอม formulaic ที่เขียนจากความเป็นจริง ได้รับการวิจารณ์คล้ายคลึงกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสน่ห์ที่มีการเล่าเรื่องที่มักจะมีสำเนียงในโรงภาพยนตร์ไม่ได้นำเพียง microhistorians อเมริกันห่างไกลจากการนัดหมายกับทางสังคมศาสตร์อธิบายไว้ข้างต้นได้สร้างยังมีสองวิพากษ์วิจารณ์สำคัญของประเภท ก่อนจะได้รับการเรียกเก็บ microhistorians ได้ให้ความปรารถนาที่จะบอกเล่าเรื่องราวที่ดีคนที่กล้าหาญสู้รบอย่างรุนแรงก​​ับธรรมชาติของวัสดุที่มีปัญหามาของพวกเขา ในกรณีส่วนใหญ่วัสดุนี้ถูกรวบรวมโดยหน่วยงานทางกฎหมาย - ทั้งทางโลกและทางศาสนา - ผู้ที่ตามมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งการประชุมเกี่ยวกับใจ formulaic บันทึกหลักฐานตามหลักเกณฑ์ที่เข้มงวดของขั้นตอนและการเปลี่ยนแปลงแม้แต่ภาษาต้นฉบับของพยานหลักฐาน (เช่นการสืบสวนแปล อ็อกชาวบ้าน Montaillou 'เป็นภาษาละตินซึ่งเลอรอย Ladurie แสดงผลแล้วเป็นภาษาฝรั่งเศส) ในบทวิจารณ์ของจิโอวานนี่ Brucker และ Lusanna โทมัส Kuehn ชี้ให้เห็นว่า microhistorians กระตือรือร้นที่จะเห็นตัวเองเป็นนักมานุษยวิทยาการทำงานร่วมกับผู้ให้ข้อมูลพื้นเมือง "มี ... สันนิษฐานกว้างโปร่งใสของการเป็นตัวแทนเล่าเรื่องของพวกเขา." แต่ Brucker บันทึกการพิจารณาคดี Kuehn ชี้ให้เห็นที่มีอยู่ไม่ได้ หนึ่งเดียวเรื่องโปร่งใส แต่สองคนขัดแย้งกันเล่าโดยบุคคลในการแข่งขันภาษา formulaic ของกฎหมาย พวกเขาเสนอไม่มีทางหนึ่งของการเจาะผ่านม่านการเล่าเรื่องที่จะเข้าใจจริงในความเป็นจริงพื้นฐาน บัญชีที่ชวนให้หลงใหลโรเบิร์ต Darnton ของ "Great แมวหมู่ของ Rue Saint-Séverin" ซึ่งเขาอยู่บนพื้นฐานของสมมติไดอารี่ที่เขียน formulaic ปีหลังจากที่ความจริงที่ได้รับการวิจารณ์ที่คล้ายกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้มักจะหลงใหลกับการเล่าเรื่องด้วยเสียงโรงภาพยนตร์ที่ได้ไม่เพียง แต่นำ microhistorians อเมริกาไกลจากนัดหมายกับทางสังคมศาสตร์ที่อธิบายไว้ข้างต้น มันยังได้สร้างสองวิพากษ์วิจารณ์ที่สำคัญของประเภท ครั้งแรก มันได้ถูกตั้งข้อหา microhistorians ปล่อยให้ความปรารถนาที่จะบอกเรื่องราวดีๆ ทรัมป์ร้ายแรงหมั้นกับปัญหาเกี่ยวกับวัสดุของแหล่งที่มาในกรณีส่วนใหญ่ , วัสดุนี้ถูกรวบรวมโดยหน่วยงานทางกฎหมายทั้งทางโลกและทางศาสนา––ที่ตามมาโดยเฉพาะเชิงใช้สูตรเดิมการประชุม บันทึกหลักฐานตามกฎที่เข้มงวดของกระบวนการ และแม้แต่การเปลี่ยนแปลงภาษาดั้งเดิมของพยาน ( ตัวอย่างเช่น inquisition แปล montaillou ชาวบ้านภาษาอ็อกซิตันเป็นภาษาละตินซึ่ง เลอ รอย ladurie แล้วแสดงผลเป็นภาษาฝรั่งเศส ) ในการวิจารณ์ของ brucker ของจิโอวานนี่และ lusanna โธมัส คูน แนะนำ microhistorians กระตือรือร้นที่จะเห็นตัวเองเป็นนักมานุษยวิทยาทำงานกับผู้ให้ข้อมูลดั้งเดิม " . . . . . . . ซึ่งถือว่า ความโปร่งใสของการเป็นตัวแทนการเล่าเรื่องของพวกเขา . " แต่ brucker คดีประวัติ คูนชี้ให้เห็นมีไม่หนึ่ง , เดียว เรื่องความโปร่งใสแต่สองอันที่เล่าโดยแข่งขันฝ่ายต่างๆ ในภาษาเชิงใช้สูตรของกฎหมาย พวกเขาเสนอวิธีหนึ่งของการทะลุผ่านม่านจับจริง ต้นแบบจริง โรเบิร์ตดาร์นตัน mesmerizing ของบัญชี " แมวใหญ่หมู่ของรู saint-s é verin " ซึ่งเขายึดเรื่องสมมติเชิงใช้สูตรการ , เขียนปีหลังจากความเป็นจริงได้รับการวิจารณ์ที่คล้ายคลึงกัน