Theia's feelings were the same. Thr

Theia's feelings were the same. Through this year, they had been together through the fun and the hard times. And they had grown together. Theia couldn't think of that as being for nothing. And she wanted Sanae to understand that.

“It's just as her highness says, Sanae-sama. Didn't so many happy things happen?”

“Yeah, everyone is right! A landlord and her tenant are like parent and child. It's fine even if you don't have a reason!”

Ruth and Shizuka were the same. There had been some minor troubles when they first met Sanae, but overall, everyday had been a good one. And they wished that would continue from now on as well.

“Sanae. Nobody thinks of you as unnecessary. Even if you were to lose the game and the right to the room, nobody would tell you to leave. Everyone needs you. And isn't that the same for your parents?”

And finally, Kiriha wrapped up the encouragement.

There was no need for Sanae to be sad. Everyone loved her, and the same was true for her parents. They might have missed each other, but her parents still loved her.

“Everyone...”

Sanae looked at the faces of everyone present with her eyes wide. She had never been told this clearly that she was needed.

“Sanae, what do you think?”

“...Everyday was so fun. And I want it to stay the same forever...”

Warmth began spreading throughout Sanae's frozen heart once more. It spread in an instant and melted the ice surrounding her heart.

“Then why are you crying?”

“Because... Koutarou, you still haven't said anything sweet to me yet”

“You're already feeling better, aren't you?”

“Nope. I'm depressed. Because you won't say anything loving”

Sanae showed a slight smile and brought her cheek closer to Koutarou. Her cheeks were still wet from her tears, but those were remnants of the past as she was no longer crying.

“Of course I won't say anything like that in this situation”

“Cheapskate”

“I'm taking care not to spoil children too much”

In the end, Koutarou didn't say anything Sanae wanted to hear. But he still hugged her a little tighter.

“Hehe...”

Since that conveyed his feelings well enough, Sanae didn't say anything more. To her, words didn't hold that much meaning.

“So, Kiriha-san, Sanae will be in danger like this, right?”

Still hugging Sanae, Koutarou asked Kiriha. Sanae looked at Koutarou's face once before silently looking at Kiriha. She understood that she was in danger, but she left the talking to Koutarou.

“That's right. Currently, a device to stabilize spiritual energy is being used, but that is only a temporary measure”

As Kiriha explained, she pointed to the device set up next to the bed. The device was about a meter tall, but it was a rugged looking device with its circuits and wires exposed. It was quite the opposite from refined. It was just like she had said, a temporary measure.

“With a device this size, an hour is the limit. But we can't just set up a larger one and hide it. We need a proper solution”

In order to save both the unconscious Sanae who was growing ever weaker and the ghost Sanae whose form was being stabilized by the device, the only way would be to return back as one, as they were the same person.

“That said, is that even possible? It's still being developed, right?”

“It's impossible right now, but we're a step away from a breakthrough”

Kiriha shook her head.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรู้สึกของ Theia ได้เหมือนกัน ผ่านปีนี้ พวกเขาได้รับรวมถึงสนุกและเวลายาก และพวกเขาได้เติบโตร่วมกัน Theia ไม่คิดว่า เป็นอะไร และเธอต้องเสถียรทำความเข้าใจ"มันเป็นเหมือนเจ้ากล่าว มาเสถียร ไม่ได้มีความสุขหลายสิ่งเกิดขึ้น""ใช่ ทุกคนเหมาะสม เป็นเจ้าของที่ดินและผู้เช่าของเธอมีแม่และลูก ก็ดีแม้ว่าคุณไม่มีเหตุผล"รูและชิซูกะได้เหมือนกัน มีปัญหาบางอย่างเล็กน้อยเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรกไม่เสถียร แต่โดยรวม ชีวิตประจำวันได้อย่างดี และพวกเขาอยากที่จะต้องทำต่อจากนี้เป็นอย่างดี"เสถียร ไม่มีใครคิดว่า ของคุณเป็นไม่จำเป็น ถึงแม้คุณจะสูญเสียเกมและด้านขวาเป็นห้อง ไม่มีใครจะบอกคุณ ทุกคนต้องการคุณ และไม่ใช่ที่เดียวกับพ่อแม่"และในที่สุด Kiriha ห่อกำลังใจก็ไม่จำเป็นต้องเสถียรจะเศร้า ทุกคนที่รักเธอ และเหมือนกันเป็นจริงสำหรับพ่อแม่ของเธอ พวกเขาอาจมีพลาดกัน แต่พ่อแม่ของเธอยังคงรักเธอ"ทุกคน..."เสถียรมองที่ใบหน้าของทุกคนอยู่ ด้วยดวงตาของเธอกว้าง เธอได้ไม่ได้บอกนี้อย่างชัดเจนที่เธอต้องการ"เสถียร คุณคิดว่า ? "“... ทุกวันก็สนุกมาก และอยากให้อยู่ตลอดไปเหมือนกัน"ความอบอุ่นเริ่มแพร่กระจายทั่วของเสถียรแช่หัวใจอีกครั้ง มันแพร่กระจายไปในทันที และละลายน้ำแข็งโดยรอบหัวใจ“Then why are you crying?”“Because... Koutarou, you still haven't said anything sweet to me yet”“You're already feeling better, aren't you?”“Nope. I'm depressed. Because you won't say anything loving”Sanae showed a slight smile and brought her cheek closer to Koutarou. Her cheeks were still wet from her tears, but those were remnants of the past as she was no longer crying.“Of course I won't say anything like that in this situation”“Cheapskate”“I'm taking care not to spoil children too much”In the end, Koutarou didn't say anything Sanae wanted to hear. But he still hugged her a little tighter.“Hehe...”Since that conveyed his feelings well enough, Sanae didn't say anything more. To her, words didn't hold that much meaning.“So, Kiriha-san, Sanae will be in danger like this, right?”Still hugging Sanae, Koutarou asked Kiriha. Sanae looked at Koutarou's face once before silently looking at Kiriha. She understood that she was in danger, but she left the talking to Koutarou.“That's right. Currently, a device to stabilize spiritual energy is being used, but that is only a temporary measure”As Kiriha explained, she pointed to the device set up next to the bed. The device was about a meter tall, but it was a rugged looking device with its circuits and wires exposed. It was quite the opposite from refined. It was just like she had said, a temporary measure.
“With a device this size, an hour is the limit. But we can't just set up a larger one and hide it. We need a proper solution”

In order to save both the unconscious Sanae who was growing ever weaker and the ghost Sanae whose form was being stabilized by the device, the only way would be to return back as one, as they were the same person.

“That said, is that even possible? It's still being developed, right?”

“It's impossible right now, but we're a step away from a breakthrough”

Kiriha shook her head.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกของ Theia ได้เหมือนกัน ผ่านปีนี้พวกเขาได้รับร่วมกันผ่านความสนุกสนานและเวลาที่ยากลำบาก และพวกเขาได้เติบโตร่วมกัน Theia ไม่ได้คิดว่าเป็นอะไร และเธออยากเสถียรที่จะเข้าใจว่า. "มันก็แค่เป็นสมเด็จเธอกล่าวว่าเสถียร-sama ไม่ได้ดังนั้นสิ่งที่มีความสุขหลาย ๆ เกิดขึ้น? " " ใช่ทุกคนมีสิทธิ์! เจ้าของบ้านและผู้เช่าของเธอเป็นเหมือนผู้ปกครองและเด็ก มันปรับแม้ว่าคุณจะไม่ได้มีเหตุผล! " รู ธ และชิซูกะได้เหมือนกัน ได้มีบางปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อพวกเขาพบเสถียรแรก แต่โดยรวมในชีวิตประจำวันได้รับที่ดีอย่างหนึ่ง และพวกเขาต้องการที่จะดำเนินการต่อจากนี้เช่นกัน. "เสถียร ไม่มีใครคิดว่าคุณเป็นคนที่ไม่จำเป็น แม้ว่าคุณจะสูญเสียเกมและขวาไปที่ห้องไม่มีใครจะบอกให้คุณออกจาก ทุกคนต้องการคุณ และไม่ได้เป็นที่เดียวกันสำหรับพ่อแม่ของคุณ? " และในที่สุด Kiriha ห่อให้กำลังใจ. มีความจำเป็นในการที่จะเป็นเสน่ห์ที่น่าเศร้าไม่ได้ ทุกคนรักเธอและเดียวกันเป็นจริงสำหรับพ่อแม่ของเธอ พวกเขาอาจจะพลาดกัน แต่พ่อแม่ของเธอยังคงรักเธอ. "ทุกคน ... " เสถียรมองไปที่ใบหน้าของทุกคนอยู่กับดวงตาของเธอกว้าง เธอไม่เคยได้รับการบอกอย่างชัดเจนว่าเธอเป็นสิ่งที่จำเป็น. "เสถียรทำในสิ่งที่คุณคิดว่า?" " ... ทุกวันก็สนุกมาก และผมอยากให้มันอยู่เหมือนกันตลอดไป ... " ความอบอุ่นเริ่มแพร่กระจายไปทั่วหัวใจแช่แข็งเสถียรของอีกครั้ง มันแพร่กระจายไปในทันทีและละลายน้ำแข็งรอบหัวใจของเธอ. "แล้วทำไมคุณกำลังร้องไห้?" "เพราะ ... Koutarou คุณยังไม่ได้พูดอะไรหวานกับฉันเลย" "คุณกำลังอยู่แล้วรู้สึกดีขึ้น, ศศภอ ' t คุณ? " " Nope ฉันหดหู่ เพราะคุณจะไม่พูดอะไรความรัก " เสถียรแสดงให้เห็นรอยยิ้มเล็กน้อยและนำแก้มของเธอใกล้ชิดกับ Koutarou แก้มของเธอก็ยังคงเปียกจากน้ำตาของเธอ แต่ผู้ที่มีเศษของอดีตที่ผ่านมาขณะที่เธอก็ไม่ได้ร้องไห้. "แน่นอนผมจะไม่พูดอะไรอย่างนั้นในสถานการณ์เช่นนี้" "Cheapskate" "ฉันดูแลไม่ให้เสีย เด็กมากเกินไป " ในท้ายที่สุด Koutarou ไม่ได้พูดอะไรเสถียรต้องการที่จะได้ยิน แต่เขาก็ยังกอดเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เข้มงวดมากขึ้น. "อิอิ ... " ตั้งแต่ที่ถ่ายทอดความรู้สึกของเขาดีพอเสถียรไม่ได้พูดอะไรมาก ที่เธอคำพูดไม่ได้ถือความหมายมากว่า. "ดังนั้น Kiriha ซังเสถียรจะตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ใช่มั้ย?" ยังคงกอดเสถียร, Koutarou ถาม Kiriha เสถียรมองไปที่ใบหน้าของ Koutarou ครั้งก่อนอย่างเงียบ ๆ มองหาที่ Kiriha เธอเข้าใจว่าเธอตกอยู่ในอันตราย แต่เธอออกจากการพูดคุยกับ Koutarou. "ที่เหมาะสม ปัจจุบันอุปกรณ์ที่จะรักษาเสถียรภาพของพลังทางจิตวิญญาณจะถูกใช้ แต่ที่เป็นเพียงมาตรการชั่วคราว " ในฐานะที่เป็น Kiriha อธิบายเธอชี้ไปยังอุปกรณ์ที่กำหนดขึ้นถัดจากเตียง อุปกรณ์ถูกเกี่ยวกับเมตรสูง แต่มันก็หาอุปกรณ์ที่ขรุขระกับวงจรและสายมันแดง มันก็ค่อนข้างตรงข้ามจากการกลั่น มันเป็นเพียงเหมือนที่เธอได้กล่าวว่ามาตรการชั่วคราว. "ด้วยอุปกรณ์ขนาดนี้หนึ่งชั่วโมงมีขีด จำกัด แต่เราไม่สามารถตั้งขึ้นเพียงหนึ่งใหญ่และซ่อนมัน เราจำเป็นต้องมีทางออกที่เหมาะสม " เพื่อที่จะประหยัดทั้งสติเสถียรผู้ที่ได้รับการเติบโตที่เคยปรับตัวลดลงและผีเสถียรมีรูปแบบที่ถูกเสถียรโดยอุปกรณ์, วิธีเดียวที่จะกลับมาเป็นหนึ่งในขณะที่พวกเขาเป็นคนคนเดียวกัน"ที่กล่าวว่าเป็นไปได้ยัง? ก็ยังคงได้รับการพัฒนาใช่มั้ย? " " มันเป็นไปไม่ได้ในขณะนี้ แต่เราขั้นตอนออกไปจากความก้าวหน้า " Kiriha ส่ายหัวของเธอ