This is my 14.609th day on earth. I

This is my 14.609th day on earth. Its been a hell of a ride. Over the last thousand days I've gotten into a basic rhythm. Wake up early. Eat. Work, sometimes sketch. Or cook, or photography... I've learned that personal relationships get more and more important every year, as I sketch my relationship with an increasingly urban world, made more crude and more human by my own hands. This isn't necessarily a bad thing, as much as its a thing, an icon that symbolizes my process of going through life. The day is young and I am on my way to the airport today. Its my 40th birthday, but not my last birthday, or even my last day. There will be time to celebrate, to love, and to hold those people close to me that make an impact, but that comes later. Today, I need to travel. To work. To help others. Karma will decide whether I should enjoy my birthday today, tomorrow someday or never. Either way, its not my call to make, and I'm fine with that, because it's important to sometimes know that we are not in control.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี่คือวันของฉัน 14.609th ในโลก ความนรกของนั่งรับ ผ่านวันพันล่าสุด ผมได้รับเป็นจังหวะพื้นฐาน ตื่นเช้า กิน ทำงาน ร่างบาง หรือปรุงอาหาร หรือถ่ายภาพ... ฉันได้เรียนรู้ว่า ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลได้รับความสำคัญมากขึ้นทุกปี เป็นฉันร่างความสัมพันธ์ของฉันกับโลกการเมืองมากขึ้น ทำมนุษย์มากขึ้น และหยาบขึ้น ด้วยมือของฉันเอง นี้ไม่จำเป็นต้องดี มากที่สุดเป็นสิ่ง ไอคอนที่สัญลักษณ์กระบวนการของฉันไปตลอดชีวิต วันเป็นเด็ก และผมเพื่อสนามบินวันนี้ เป็นวัน เกิดของฉัน 40 แต่ไม่วันเกิดสุดท้ายของฉัน หรือแม้แต่วันสุดท้ายของฉัน จะมีเวลาฉลอง รัก และค้างคนใกล้กับฉันที่ทำให้ผลกระทบ แต่ที่มาในภายหลัง วันนี้ ฉันต้องการเดินทาง การทำงาน เพื่อช่วยผู้อื่น กรรมจะตัดสินใจว่า ผมควรสนุกกับวันเกิดของฉันวันนี้ วันพรุ่งนี้สักวันหนึ่ง หรือไม่ ทั้งสองวิธี ไม่เรียกฉันทำ และแอมไฟน์ที่ เนื่องจากมันเป็นสิ่งสำคัญบางครั้งรู้ว่า เราไม่ได้อยู่ในการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี่คือวัน 14.609th ของฉันบนโลก มันเป็นนรกของการขี่ กว่าพันวันที่ฉันได้เป็นจังหวะพื้นฐาน ตื่นแต่เช้า กิน กิน กิน ทำงาน บางครั้งการสเก็ตภาพ หรือทำอาหาร หรือถ่ายภาพ . . . . . . . ฉันได้เรียนรู้ว่า ความสัมพันธ์ส่วนบุคคลที่ได้รับมากขึ้นและที่สำคัญมากขึ้นทุกปี ผมวาดความสัมพันธ์ของฉันกับโลกในเมืองมากขึ้น ทำให้น้ำมันดิบมากขึ้น และมนุษย์ ด้วยตัวของฉันเองไม่จําเป็นต้องเป็นสิ่งเลว สิ่ง เท่าที่มันเป็น ไอคอนที่เป็นสัญลักษณ์ของกระบวนการของฉันจะผ่านชีวิต วันหนุ่มและฉันไปที่สนามบินวันนี้ ของวันเกิด 40 วันเกิดที่ผ่านมาของฉัน แต่ไม่ หรือแม้กระทั่งเป็นวันสุดท้ายของฉัน จะได้มีเวลาฉลอง เพื่อรัก และกอดคนที่ใกล้ชิดกับฉันที่สร้างผลกระทบ แต่ที่มาทีหลัง วันนี้ผมต้องเดินทางไปทำงาน เพื่อช่วยให้ผู้อื่น ก่อนจะตัดสินใจว่าผมควรจะสนุกกับวันเกิดของผมในวันนี้ พรุ่งนี้ วันนึงเลย ทั้งสองวิธี ไม่ ฉันต้องทำ และผมก็โอเคกับมัน เพราะมันสำคัญมาก บางครั้งรู้ว่า เราไม่ได้อยู่ในการควบคุม