Behaviourists propose that a child’

Behaviourists propose that a child’s environment is the most important factor in first language acquisition, and if a child is exposed to ‘rich language,’ then ‘good habit formation,’ and proper language development will occur. It is possible that first language acquisition includes speech imitation, but:
Children do not imitate everything they hear; they appear to be very selective and only reproduce unassimilated language chunks. Therefore, their replications seem to be controlled by an internal language-monitoring process.
Children learn the basic rules of language at around the age of five; the behaviourist theory cannot account for the speed that first language is acquired.
Children say things that are not adult imitations; in particular they use inflectional overgeneralisations such as ‘goed,’ ‘putted,’ ‘mouses,’ and ‘sheeps.’
Children produce language structures that do not exist; you often hear, “Where I am?” instead of “Where am I?”
Children that acquire language from habit formation seem to memorize certain structures prematurely. These phrases become lodged in their minds as unassimilated chunks of information that they cannot incorporate into their own verbal expressions.
Children produce many more sound-combinations than they hear, and understand many more than they can produce.
Children are exposed to language performance and not to language competence. Often they are exposed to “debilitated” language, yet, they manage to extract the language rules from these utterances and speak correctly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Behaviourists เสนอว่า สภาพแวดล้อมของเด็กเป็นปัจจัยสำคัญในการซื้อสินทรัพย์ภาษา และถ้าเด็กสัมผัสกับ 'รวยภาษา' แล้ว 'นิสัยดีกำเนิด' และพัฒนาภาษาที่เหมาะสมจะเกิดขึ้น เป็นไปได้ว่า ซื้อภาษาแรกมีเสียงแต่เลียนแบบ :เด็กเลียนแบบทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ยิน ปรากฏอยู่อย่างมาก และสร้างภาษา unassimilated ก้อนเท่านั้น ดังนั้น ระยะของพวกเขาดูเหมือนจะควบคุมกระบวนการสำหรับภายในตรวจสอบภาษาเด็กเรียนรู้กฎพื้นฐานของภาษาในรอบอายุห้า ทฤษฎี behaviourist ไม่บัญชีสำหรับความเร็วในการให้ภาษาแรกมาเด็กพูดสิ่งที่ไม่ได้เลียนแบบที่ผู้ใหญ่ผลิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งใช้ overgeneralisations inflectional เช่น 'goed,' 'putted 'mouses' และ 'sheeps'เด็กสร้างโครงสร้างภาษาที่มีอยู่ คุณมักจะได้ยิน "ฉันอยู่" แทน "ผม"เด็กที่ได้รับภาษาจากนิสัยก่อดูเหมือนจะ จำโครงสร้างบางอย่างก่อนกำหนด วลีเหล่านี้กลายเป็นการต่อศาลในจิตใจของพวกเขาเป็นก้อน unassimilated ของข้อมูลที่พวกเขาไม่สามารถเป็นนิพจน์ของตัวเองด้วยวาจาเด็กผลิตหลายเสียงรวมกันมากขึ้นกว่าที่ได้ยิน และเข้าใจมากเกินกว่าที่พวกเขาสามารถผลิตเด็กจะสัมผัส กับภาษา และไม่ความสามารถภาษา บ่อยครั้งพวกเขากำลังเผชิญกับ "debilitated" ภาษา ได้ พวกเขาจัดการเพื่อแยกกฎภาษาจาก utterances เหล่านี้ และพูดอย่างถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Behaviourists เสนอว่าสภาพแวดล้อมของเด็กเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการพัฒนาทักษะภาษาแรกและถ้าเด็กมีการสัมผัสกับภาษาที่อุดมไปด้วย 'แล้ว' นิสัยที่ดีในการสร้าง 'และการพัฒนาภาษาที่เหมาะสมจะเกิดขึ้น มันเป็นไปได้ว่าการซื้อกิจการภาษาแรกรวมถึงการเลียนแบบการพูด แต่:
เด็กไม่เลียนแบบสิ่งที่พวกเขาได้ยิน พวกเขาดูเหมือนจะเลือกมากและมีเพียงชิ้นทำซ้ำไม่ได้ดูดภาษา ดังนั้นซ้ำของพวกเขาดูเหมือนจะถูกควบคุมโดยกระบวนการภาษาตรวจสอบภายใน.
เด็กเรียนรู้กฎพื้นฐานของภาษาที่ประมาณอายุห้า; ทฤษฎีพฤติกรรมไม่สามารถบัญชีสำหรับความเร็วที่ภาษาแรกที่ได้มา.
เด็กพูดสิ่งที่ไม่ได้ลอกเลียนแบบผู้ใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาใช้ overgeneralisations inflectional เช่น 'goed,' 'putted,' 'mouses' และ 'แกะ.
เด็กผลิตโครงสร้างภาษาที่ไม่อยู่; คุณมักจะได้ยินว่า "ผม?" แทน "ฉันอยู่ที่ไหน?"
เด็กที่ได้รับการพัฒนาภาษาจากนิสัยที่ดูเหมือนจะจดจำโครงสร้างบางอย่างก่อนเวลาอันควร วลีเหล่านี้กลายเป็นแค้นในจิตใจของพวกเขาเป็นชิ้นไม่ได้ดูดของข้อมูลที่พวกเขาไม่สามารถรวมเข้าไปในการแสดงออกทางวาจาของตัวเอง.
เด็กผลิตหลายชุดที่เสียงมากกว่าที่พวกเขาได้ยินและเข้าใจอื่น ๆ อีกมากมายกว่าที่พวกเขาสามารถผลิต.
เด็กมีการสัมผัสกับประสิทธิภาพการทำงานของภาษาและการไม่ได้ เพื่อความสามารถทางภาษา บ่อยครั้งที่พวกเขากำลังเผชิญกับ "เพลีย" ภาษา แต่พวกเขาจัดการเพื่อสกัดกฎภาษาจากคำพูดเหล่านี้และพูดได้อย่างถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

behaviourists เสนอว่า สภาพแวดล้อมของเด็ก เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการเรียนรู้ภาษาแรก และถ้าเด็กตาก ' รวย ' ' ภาษา ' และพัฒนานิสัยที่ดี การใช้ภาษาที่เหมาะสมที่จะเกิดขึ้น เป็นไปได้ว่า การเรียนรู้ภาษาแรกรวมถึงการพูดเลียนแบบ แต่ :
เด็กไม่เลียนแบบทุกอย่างที่พวกเขาได้ยินพวกเขาปรากฏให้เลือกมากและทำซ้ำเป็นภาษา unassimilated . ดังนั้น ซ้ำของพวกเขาดูเหมือนจะควบคุมโดยกระบวนการตรวจสอบภายในภาษา .
เด็กได้เรียนรู้กฎพื้นฐานของภาษาที่อายุประมาณห้าขวบ ; behaviourist ทฤษฎีไม่สามารถบัญชีสำหรับความเร็วที่ภาษาแรกที่ได้มา พูดในสิ่งที่ไม่ใช่
เด็กเลียนแบบผู้ใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาใช้ overgeneralisations ท.ร. เช่น ' ดี ' , ' putted , ' ' หนู ' และ ' แกะ '
เด็กผลิตโครงสร้างภาษาที่ไม่มีอยู่จริง คุณมักจะได้ยิน " ผมอยู่ไหน " แทน " ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ? " เด็กที่ได้รับจากการสร้างภาษา
นิสัยดูเหมือนจะจดจำโครงสร้างบางอย่างก่อนเวลาอันควรวลีเหล่านี้กลายเป็นติดอยู่ในจิตใจของพวกเขาเป็น unassimilated chunks ของข้อมูลที่พวกเขาสามารถรวมไว้ในสำนวนของตัวเองด้วยวาจา
เด็กผลิตหลายเสียงมากขึ้นรวมกันกว่าพวกเขาได้ยินและเข้าใจมากขึ้นกว่าที่พวกเขาสามารถผลิต .
เด็กตากการแสดงภาษา และความสามารถทางภาษา บ่อยครั้งที่พวกเขาจะเปิดเผย " อ่อน " ภาษา ยังพวกเขาจัดการเพื่อแยกกฎภาษาจากคำพูดเหล่านี้ และพูดได้อย่างถูกต้อง