Chapter 49 Stick of DisciplineThat

Chapter 49 Stick of Discipline

That person was well-built and his hands were huge. The bowl appeared relatively small in his hands and the image seemed a little silly. His right hand’s movement was awkward and he appeared to be handicapped. When he held the side of the bowl, his hand shook slightly which made people sympathize for him.

Luo Luo walked around the shellfish shop towards the back of the person. Confusingly, her face was filled anger. Chen Chang Sheng walked with her and saw the side of the person’s face. He was young. Chen Chang Sheng finally realized who that person was.

The dishwasher who was squatting in the corner washing dishes was the Yao youngster who got severely injured earlier in the Ivy Festival by Tian Hai Ya Er. His name is Xuan Yuan Po.

Xuan Yuan Po saw a shadow on the wall and turned his head to look. He saw the two and raised his eyebrows confusingly. He noticed that he didn’t know the pair and so, he lowered his head and continued to wash the dishes — even a easy task like dishwashing was now difficult for him. He didn’t have the time to care about other people.

“Leaving the Red River and arriving at the Human World despite the harsh journey and struggles. But at the end, you are washing dishes in the streets of the capital. Is this your goal in life?”

Xuan Yuan Po’s hand that held the bowl froze. He raised his head to glance at the cute young girl once more. A tsunami was rising in his heart. He thought, who is this girl? How does she know that I originated from the Red River and not from the human world?

Looking at his stumped face, Luo Luo got angrier for some reason. Her voice was cold, “If your clan saw you right now, would they regret saving money for your journey?”

Xuan Yuan Po may seem tall and well-built, but he was only thirteen years old. His eyes and traits were still young.

Hearing Luo Luo rebuking him harshly, his face got all red and he said angrily, “Who are you? You don’t need to care about me.”

Luo Luo was silent for a while and said, “I am Luo Luo, I am a student of the Tradition Academy.”

Xuan Yuan Po was stumped again. This time, the surprise overwhelmed him. His right hand could no longer hold the oily and slippery bowl.

Hearing a crash, the bowl in his hand dropped into the dirty water in the sink. Although it didn’t break, water spilled all over. The owner of the shellfish shop yelled, “You useless thing! As tall as you are and you can’t even wash dishes?”

The night market was extremely busy and masses of people walked around the place. The shop’s business was well and the owner was concentrated on his cooking. He skillfully flipped the food on the iron plate and didn’t have the time to care about anything else. Even when he was yelling, he didn’t bother to turn around and look at Xuan Yuan Po for even a second.

Xuan Yuan Po didn’t respond. It seemed that he was used to the owner’s yelling from his days working at the shellfish shop. He was just staring at Luo Luo who stood in front of him. Surprisingly, his clear eyes became welcoming and full of respect.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 49 ติดของวินัยคนที่ดีขึ้น และมือของเขาใหญ่ ชามปรากฏค่อนข้างเล็กในมือของเขา และภาพดูเหมือนโง่เล็กน้อย การเคลื่อนไหวของมือขวาของเขาถูกใจ และเขาดูเหมือนจะเป็นคนพิการ เมื่อเขาจัดขึ้นด้านข้างของชาม มือส่ายเล็กน้อยซึ่งผู้คนที่เห็นอกเห็นใจเขาLuo Luo เดินรอบร้านหอยไปทางด้านหลังของบุคคล คลึง ใบหน้าของเธอเต็มไปความโกรธ Chen Sheng ช้างเดินกับเธอ และเห็นด้านข้างของใบหน้าของบุคคล เขาเป็นหนุ่ม Chen Sheng ช้างก็ตระหนักว่าบุคคลนั้นเป็นใครเครื่องล้างจานที่ถูกนั่งยองที่มุมเครื่องล้างชามเป็น youngster ยาวที่รับบาดเจ็บรุนแรงก่อนหน้าในเทศกาลไม้เลื้อย โดยเทียนไฮยา Er ชื่อของเขาคือ Po ซวน หยวนPo ซวนหยวนเห็นเงาบนผนัง และหันหัวของเขามอง เขาเห็นทั้งสอง และยกคิ้วของเขาคลึง เขาสังเกตเห็นว่า เขาไม่รู้คู่ และดังนั้น เขาหัวของเขาลดลง และยังคงสิ่ง — แม้งานง่ายเหมือนล้างจานตอนนี้ยากสำหรับเขา เขาไม่มีเวลาไปสนใจคนอื่น"ออกจากแม่น้ำแดงและมาถึงโลกมนุษย์แม้มีการเดินทางที่สมบุกสมบันและการต่อสู้ แต่ในตอนท้าย คุณกำลังล้างชามในถนนของเมืองหลวง คือนี้เป้าหมายในชีวิตของคุณมือซวนหยวน Po ที่ชาม froze เขายกศีรษะของเขาการดูสาวน่ารักอีกครั้ง สึนามิกำลังขึ้นในหัวใจของเขา เขาคิดว่า ผู้หญิงคนนี้คือใคร วิธีที่เธอไม่รู้ว่า ผมมา จากแม่น้ำแดง และไม่ใช่ จากโลกมนุษย์มองที่ใบหน้าของเขาลงดาต้าเบส Luo Luo ได้ angrier เหตุผลบางอย่าง เสียงของเธอก็เย็น "ถ้ากองทัพของคุณเห็นคุณตอนนี้ พวกเขาจะเสียใจประหยัดเงินสำหรับการเดินทาง"ซวนหยวนปออาจดูสูง และดีขึ้น แต่เขามีอายุเพียงสิบสามปี ตาของเขาและนิสัยเป็นยังเด็กฟัง Luo Luo ท่านเข้าไปจัดการอย่างรุนแรง ใบหน้าของเขามีสีแดงทั้งหมด และเขากล่าวด้วยความโกรธ "คุณเป็นใคร คุณไม่จำเป็นต้องดูแลเกี่ยวกับฉัน"Luo Luo เป็นเงียบครู่หนึ่ง และกล่าว ว่า "ฉัน Luo Luo วิทยาลัยสถาบันประเพณี"Po ซวนหยวนถูกนิ่งงันอีกครั้ง เวลานี้ ความประหลาดใจจมเขา มือขวาของเขาไม่ถือชามมัน และลื่นได้ยินความล้มเหลว ชามในมือทิ้งลงในอ่างน้ำสกปรก ถึงแม้ว่ามันไม่ได้ทำลาย น้ำหกทั้งหมด เจ้าของร้านหอยตะโกน "คุณไร้ประโยชน์สิ่ง สูงเช่นเดียวกับคุณ และคุณไม่สามารถแม้แต่ล้างจาน"คืนที่ตลาดไม่ว่างมากและฝูงคนเดินรอบ ๆ สถานที่ ธุรกิจของร้านได้ดี และเจ้าของเน้นการปรุงอาหารของเขา เขาชำนาญพลิกอาหารบนแผ่นเหล็ก และไม่มีเวลาที่จะดูแลเกี่ยวกับอะไร แม้ว่าเขาได้ตะโกน เขาไม่ได้รำคาญหัน ไปมองที่ซวนหยวน Po แม้เป็นครั้งที่สองซวนหยวน Po ไม่ตอบสนอง ดูเหมือนว่า เขาใช้เพื่อเจ้าของตะโกนจากวันเขาทำงานที่ร้านหอย นอกจากนี้เขาแค่ถูกจ้องลูลูที่ยืนอยู่หน้าเขา น่าแปลกที่ ตาชัดเจนกลายเป็นมิตร และเต็มไปด้วยความเคารพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 49 ติดของวินัยคนนั่นคือดีขึ้นและมือของเขามีขนาดใหญ่ ชามปรากฏค่อนข้างเล็ก ๆ ในมือของเขาและภาพที่ดูเหมือนโง่เล็กน้อย การเคลื่อนไหวของมือข้างขวาของเขาเป็นที่น่าอึดอัดใจและเขาดูเหมือนจะเป็นคนพิการ เมื่อเขาจัดขึ้นที่ด้านข้างของชามที่มือของเขาสั่นเล็กน้อยซึ่งทำให้คนที่เห็นอกเห็นใจสำหรับเขา. Luo Luo เดินไปรอบ ๆ ร้านหอยไปทางด้านหลังของบุคคล ความโกรธพลุกพล่านใบหน้าของเธอก็เต็มไป เฉินช้าง Sheng เดินกับเธอและเห็นด้านข้างของใบหน้าของบุคคล เขาเป็นหนุ่ม เฉินช้าง Sheng ที่สุดก็ตระหนักว่าใครคนนั้นคือ. เครื่องล้างจานที่ถูกนั่งยองในการล้างจานมุมเป็นเจ้าหนูยาวที่ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงก่อนหน้านี้ในเทศกาลไอวีโดย Tian Hai Ya Er ชื่อของเขาคือ Xuan หยวนปอ. Xuan หยวน Po เห็นเงาบนผนังและหันศีรษะของเขาที่จะมอง เขาเห็นทั้งสองและยกคิ้วของเขาทำให้เกิดความสับสน เขาสังเกตเห็นว่าเขาไม่ทราบว่าทั้งคู่และเพื่อให้เขาลดลงหัวของเขาและยังคงล้างจาน - แม้เป็นงานที่ง่ายเช่นน้ำยาล้างจานตอนนี้ยากสำหรับเขา เขาไม่ได้มีเวลาที่จะดูแลเกี่ยวกับคนอื่น. "ออกจากแม่น้ำแดงและเดินทางมาถึงโลกมนุษย์แม้จะมีการเดินทางที่รุนแรงและการต่อสู้ แต่ในท้ายที่สุดแล้วคุณจะล้างจานในถนนของเมืองหลวง นี่คือเป้าหมายของคุณในชีวิต? " มือ Xuan หยวนโปที่จัดขึ้นชามแช่แข็ง เขายกศีรษะของเขาไปอย่างรวดเร็วที่เด็กสาวที่น่ารักอีกครั้ง คลื่นสึนามิสูงขึ้นในหัวใจของเขา เขาคิดว่าใครคือผู้หญิงคนนี้? เธอไม่ทราบว่าผมมาจากแม่น้ำแดงและไม่ได้มาจากโลกมนุษย์ได้หรือไม่มองหน้านิ่งงันของเขา Luo Luo ได้โกรธด้วยเหตุผลบางอย่าง เสียงของเธอหนาว "ถ้าตระกูลของคุณเห็นคุณตอนนี้พวกเขาจะเสียใจที่ช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายสำหรับการเดินทางของคุณ?" Xuan หยวนปออาจจะดูเหมือนสูงและดีขึ้น แต่เขาเป็นเพียงสิบสามปีเก่า ดวงตาและลักษณะของเขายังหนุ่ม. ได้ยิน Luo Luo ด่าเขาอย่างรุนแรงใบหน้าของเขามีทุกสีแดงและเขากล่าวด้วยความโกรธ "คุณเป็นใคร? คุณไม่จำเป็นต้องดูแลเกี่ยวกับฉัน. " Luo Luo เงียบในขณะที่และกล่าวว่า" ผม Luo Luo, ฉันเป็นนักเรียนของสถาบันการศึกษาประเพณีได้. " Xuan หยวน Po อึ้งอีกครั้ง เวลานี้ความประหลาดใจให้เขาจม มือขวาของเขาไม่สามารถที่จะถือชามมันและลื่น. การได้ยินผิดพลาดชามในมือของเขาหล่นลงไปในน้ำสกปรกในอ่าง แม้ว่ามันจะไม่ทำลายน้ำที่หกทั่ว เจ้าของร้านหอยตะโกน "คุณสิ่งที่ไร้ประโยชน์! สูงเท่าที่คุณมีและคุณไม่สามารถแม้แต่จะล้างจาน? " ตลาดกลางคืนกำลังยุ่งมากและมวลชนของคนที่เดินไปรอบ ๆ สถานที่ ธุรกิจร้านค้าเป็นอย่างดีและเป็นเจ้าของก็จดจ่ออยู่กับการปรุงอาหารของเขา เขาชำนาญพลิกอาหารบนแผ่นเหล็กและไม่ได้มีเวลาที่จะดูแลเกี่ยวกับสิ่งอื่น แม้เมื่อเขาได้ตะโกนเขาไม่ได้รำคาญที่จะหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ Xuan หยวน Po สำหรับแม้แต่วินาที. Xuan หยวน Po ไม่ตอบสนอง มันดูเหมือนว่าเขาถูกใช้ในการตะโกนของเจ้าของจากวันที่เขาทำงานอยู่ที่ร้านหอย เขาเป็นเพียงการจ้องมองที่ Luo Luo ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา น่าแปลกตาที่ชัดเจนของเขากลายเป็นที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความเคารพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 49 ติดของวินัยคนๆนั้นได้ดีขึ้น และมือของเขามีขนาดใหญ่ ชามปรากฏค่อนข้างเล็กในมือของเขา และภาพที่ดูไร้สาระไปบ้าง การเคลื่อนไหวของมือขวามันก็อึดอัด และเขาเป็นคนพิการ เมื่อเขาจับด้านข้างของชาม มือของเขาสั่นเล็กน้อยซึ่งทำให้ผู้คนเห็นใจเขาหลัวหลัวเดินไปรอบ ๆร้านหอยทางด้านหลังของบุคคล วุ่นวาย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ เฉินฉาง เซิง เดินกับเธอและเห็นด้านข้างของใบหน้าของบุคคล เขายังหนุ่ม เฉินฉาง เซิง ในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าเป็นใคร คนๆนั้นเครื่องล้างจานที่กำลังนั่งยองๆอยู่มุมห้องล้างจาน เป็นเด็กหนุ่มที่ได้รับบาดเจ็บยาวก่อนหน้านี้ ในเทศกาลนี้ ไอวี่ โดย เถียนไห่นะเอ้อ ชื่อของเขาคือ ซวนหยวนโปซวนหยวน ปอ เห็นเงาบนผนัง และหันศีรษะของเขาดู เขาเห็นทั้งสองและยกคิ้วของเขาวุ่นวาย . เขาสังเกตเห็นว่าเขาไม่ได้รู้คู่ดังนั้น เขาก้มหัวและยังคงล้างจาน - แม้แต่งานที่ง่ายเหมือนล้างจานอยู่ยากสำหรับเขา เขาไม่มีเวลาสนใจคนอื่นเลย" แล้วน้ำแดงและมาถึงโลกมนุษย์แม้จะมีการเดินทางที่รุนแรงและการต่อสู้ . แต่สุดท้ายแล้ว เธอกำลังล้างจานในถนนของเมืองหลวง นั่นคือเป้าหมายในชีวิตของคุณ "ของซวนหยวนโปมือที่ถือถ้วยน้ำแข็ง เขายกศีรษะไปมองสาวน่ารักอีกครั้ง สึนามิก็ขึ้นในจิตใจของเขา เขาคิดว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน ? เธอจะรู้ได้ยังไงว่าฉันมาจากแม่น้ำสีแดง และไม่ได้มาจากโลกของมนุษย์มองเขานิ่งงันใบหน้า , Luo หลัวโกรธด้วยเหตุผลบางอย่าง เสียงเย็นชา " ถ้าพวกท่านเห็นนายตอนนี้ พวกเขาจะเสียใจที่ประหยัดสำหรับการเดินทางของคุณ "ซวนหยวน ปอ อาจจะดูสูงและสร้างขึ้นอย่างดี แต่เขาอายุสิบสามปีเท่านั้นปี ตาของเขาและลักษณะที่ยังเด็กได้ยินหลัวหลัวด่าเขาอย่างรุนแรง หน้าเขาแดงด้วยความโกรธและเขากล่าวว่า " ท่านเป็นใคร ? คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันหลัวหลัวก็เงียบไปสักพักแล้วบอกว่า " ฉันหลัวหลัว ฉันเป็นนักเรียนของประเพณีของโรงเรียน "ซวนหยวนโปอึ้งอีกครั้ง คราวนี้เซอร์ไพรส์แพ้เขา มือขวาของเขาไม่สามารถถือมันและชามลื่นได้ยินเสียงรถชน ชามในมือของเขาตกลงไปในน้ำสกปรกในอ่าง ถึงแม้ว่ามันไม่แตก น้ำทะลักไปทั่ว เจ้าของหอยร้านตะโกน , " คุณไร้ค่า สูงเท่าคุณ และคุณไม่สามารถแม้แต่ล้างจาน ? "ตลาดกลางคืนที่แสนวุ่นวาย และฝูงของคนเดินรอบๆบ้าน ธุรกิจของร้านได้เป็นอย่างดี และเจ้าของก็เข้มข้นในอาหารของเขา เขาถนัดพลิกอาหารบนจานเหล็ก และไม่มีเวลาที่จะสนใจอะไรอีก แม้แต่ตอนที่เขาตะโกน เขาไม่คิดจะหันมามองซวนหยวนโปไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียวซวนหยวน ปอไม่ตอบ มันดูเหมือนว่าเขาใช้ของเจ้าของเสียงตะโกนจากวันของเขาทำงานที่หอยที่ร้าน เขาแค่จ้องหลัวหลัวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา จู่ ๆ ดวงตาใสก็อบอุ่นและเต็มไปด้วยความเคารพ