Let's start with the rhyming words

Let's start with the rhyming words (we put them in bold to make them easier to see). The first and third lines have a rhyming word at the middle and at the end of the line (as in "dreary" and "weary"). This is called internal rhyme. In the fourth line, the rhyme from the third line shows up in the middle of the sentence (see that "rapping" up there?)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอเริ่มต้นด้วยคำคล้องจอง (เราใส่ไว้ในตัวหนาเพื่อให้ง่ายต่อการดู) สายแรกและที่สามมีคำคล้องจองที่ตรงกลางและในตอนท้ายของบรรทัด (ในขณะที่ "น่าเบื่อ" และ "เบื่อ") นี้เรียกว่าสัมผัสภายใน ในบรรทัดที่สี่สัมผัสจากบรรทัดที่สามปรากฏตัวขึ้นในช่วงกลางของประโยค (ดูที่ "เคาะ" ไปอยู่ที่นั่น?)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เริ่มด้วยคำ ( ที่เราใส่ไว้ในตัวหนาเพื่อให้ง่ายต่อการมองเห็น ) บรรทัดแรกและที่สามมีสัมผัสคำที่ตรงกลาง และในตอนท้ายของบรรทัด ( เช่นใน " น่าเบื่อ " และ " เหนื่อย " ) นี้เรียกว่าสัมผัสภายใน ในบรรทัดที่สี่ สัมผัสจากบรรทัดที่สามแสดงขึ้นในกลางของประโยค ( ดูที่ " เต้น " ขึ้นที่นั่น ? )เริ่มด้วยคำ ( ที่เราใส่ไว้ในตัวหนาเพื่อให้ง่ายต่อการมองเห็น ) บรรทัดแรกและที่สามมีสัมผัสคำที่ตรงกลาง และในตอนท้ายของบรรทัด ( เช่นใน " น่าเบื่อ " และ " เหนื่อย " ) นี้เรียกว่าสัมผัสภายใน ในบรรทัดที่สี่ สัมผัสจากบรรทัดที่สามแสดงขึ้นในกลางของประโยค ( ดูที่ " เต้น " ขึ้นที่นั่น ? )