Sound is the most commonly studied

Sound is the most commonly studied facets of ambience. For example, focusing on sounds of music as an atmospheric facet, Milliman (1986) finds that the employment of different tempos of background music are linked to traffic flow and gross receipts in restaurants. Smith and Curnow (1966) contend that shoppers spend less time in a store when music is played loudly than when it is played softly. Wilson (2003) concludes that different types of music have different effects on the perceived atmosphere and the amount patrons are prepared to spend. Consequently, different levels of sound waves
(e.g. music) are closely linked to customers’ experiences and behaviors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสียงเป็นแง่มุม studied บ่อยที่สุดของบรรยากาศ ตัวอย่าง เน้นเสียงดนตรีเป็นพได้เป็นบรรยากาศ Milliman (1986) พบว่า การจ้าง tempos ที่แตกต่างกันของดนตรีเชื่อมโยงกับกระแสการสื่อสารและการรับรวมในร้านอาหาร สมิธและ Curnow (1966) ขอยืนยันว่า นักช็อปใช้เวลาน้อยในการจัดเก็บเมื่อเพลงเล่นดังกว่าเมื่อมันเล่นเบา ๆ Wilson (2003) สรุปว่า แตกต่างกันของดนตรีมีผลแตกต่างการรับรู้บรรยากาศ และอุปถัมภ์จำนวนกำลังเตรียมที่จะใช้ ดังนั้น
(e.g. music) คลื่นเสียงระดับต่าง ๆ ได้อย่างใกล้ชิดเชื่อมโยงกับประสบการณ์และพฤติกรรมของลูกค้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสียงที่มีการศึกษากันมากที่สุดแง่มุมของบรรยากาศ ตัวอย่างเช่นมุ่งเน้นไปที่เสียงของเพลงเป็นด้านบรรยากาศมิลลิแมน (1986) พบว่าการจ้างงานของเทมโพสที่แตกต่างกันของเพลงพื้นหลังที่เชื่อมโยงกับการไหลของการจราจรและรายรับในร้านอาหาร สมิ ธ และนาว (1966) ยืนยันว่านักช้อปใช้เวลาน้อยลงในร้านค้าเมื่อมีการเล่นเพลงเสียงดังกว่าเมื่อมันถูกเล่นเบา ๆ วิลสัน (2003) ได้สรุปว่าประเภทของเพลงที่แตกต่างกันมีผลแตกต่างกันในบรรยากาศที่รับรู้และลูกค้าจำนวนเงินที่มีการเตรียมที่จะใช้จ่าย ดังนั้นในระดับที่แตกต่างกันของคลื่นเสียง
(เช่นเพลง) มีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับประสบการณ์ของลูกค้าและพฤติกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสียงส่วนใหญ่มักศึกษาแง่มุมของบรรยากาศ ตัวอย่างเช่น เน้นเสียงของดนตรีเป็นในแง่บรรยากาศยอมรับความจริง ( 1986 ) พบว่า การจ้างงานทั้งในที่แตกต่างกันของเพลงพื้นหลังจะถูกเชื่อมโยงกับการไหลของการจราจร และยอดรายรับในร้านอาหาร สมิ ธและเคอร์นาว ( 1966 ) ยืนยันว่าผู้ซื้อใช้เวลาในร้านเมื่อเพลงเล่นเสียงดังกว่าตอนมันเล่นเบาๆวิลสัน ( 2546 ) พบว่า ประเภทของเพลงที่มีผลในการรับรู้บรรยากาศและลูกค้าจำนวนพร้อมที่จะใช้ ดังนั้นระดับ
คลื่นเสียง ( เช่นเพลง ) จะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อประสบการณ์ของลูกค้าและพฤติกรรม