Sometimes I start to wonder, was it

Sometimes I start to wonder, was it just a lie?
If what we had was real, how could you be fine?
'Cause I'm not fine at all.
I remember the day you told me you were leaving.
I remember the make-up running down my face.
And the dreams you left behind you didn't need them.
Like every single wish we ever made.
I wish that I could wake up with amnesia.
And forget about the stupid little things.
Like the way it felt to fall asleep next to you.
And the memories I never can escape.

If today I woke up with you right beside me.
Like all of this was just some twisted dream.
I'd hold you closer than I ever did before.
And you'd never slip away.
And you'd never hear me say.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางครั้งผมก็เริ่มสงสัยว่ามันเป็นเพียงแค่การโกหก?
ถ้าสิ่งที่เราได้เป็นจริงวิธีที่คุณสามารถจะปรับ?
'สาเหตุที่ฉันไม่ดีเลย.
ผมจำได้ว่าวันที่คุณบอกผมว่าคุณกำลังจะออก.
ผมจำได้ทำให้ วิ่งขึ้นวิ่งลงใบหน้าของฉัน.
และความฝันที่คุณทิ้งไว้ข้างหลังคุณไม่ได้ต้องการพวกเขา.
เช่นเดียวกับทุกความปรารถนาเดียวที่เราเคยทำ.
ผมหวังว่าผมจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำ.
และลืมเกี่ยวกับสิ่งเล็ก ๆ น้อยโง่.
เช่นเดียวกับวิธีที่มัน รู้สึกจะหลับไปกับคุณ.
และความทรงจำที่ฉันไม่เคยสามารถหลบหนี. ถ้าวันนี้ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับคุณอยู่เคียงข้างฉัน. เช่นเดียวกับทั้งหมดนี้เป็นเพียงบางส่วนฝันบิด. ฉันถือคุณได้ใกล้ชิดกว่าที่ฉันเคยทำมาก่อน. และ คุณไม่เคยหลุดมือไป. และคุณไม่เคยได้ยินฉันพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางครั้งฉันก็เริ่มสงสัยว่า มันเป็นแค่เรื่องโกหก
ถ้าสิ่งที่เราเคยมีจริง เธอจะสบายได้ยังไง ?
เพราะผมไม่สบายเลย .
วันนั้นที่คุณบอกผมว่าคุณจะไป
จำได้แต่งหน้าวิ่งลงใบหน้าของฉัน .
และความฝันที่เธอทิ้งไว้ข้างหลังคุณไม่ต้องการพวกเขา .
ชอบทุกอยากที่เราเคยทำ .
ฉันหวังว่าจะตื่นมาด้วยอาการความจำเสื่อม
และลืมเรื่องโง่ๆ
.ชอบวิธีที่มันรู้สึกหลับข้างๆคุณ .
และความทรงจำที่คงไม่อาจหนี

ถ้าวันนี้ฉันตื่นขึ้นมากับคุณเคียงข้างฉัน .
ชอบทั้งหมดนี้ก็แค่บิดฝัน .
ฉันถือคุณใกล้ชิดกว่าที่เคยมาก่อน
และคุณก็ไม่เคยได้หลุดลอยไป .
และคุณไม่เคยได้ยินฉันพูด