IT WAS MIDNIGHT when McLendon drove

IT WAS MIDNIGHT when McLendon drove up to his neat new house. It was trim and
fresh as a birdcage and almost as small, with its clean, green-and-white paint. He locked
the car and mounted the porch and entered. His wife rose from a chair beside the reading
lamp. McLendon stopped in the floor and stared at her until she looked down.
"Look at that clock," he said, lifting his arm, pointing.
She stood before him, her face lowered, a magazine in her hands. Her face was
pale, strained, and weary-looking.
"Haven't I told you about sitting up like this, waiting to see when I come in?"
"John," she said. She laid the magazine down. Poised on the balls of his feet, he
glared at her with his hot eyes, his sweating face.
"Didn't I tell you?" He went toward her. She looked up then. He caught her
shoulder. She stood passive, looking at him.
"Don't, John. I couldn't sleep... The heat; something. Please, John. You're hurting
me."
"Didn't I tell you?" He released her and half struck, half flung her across the chair,
and she lay there and watched him quietly as he left the room.
He went on through the house, ripping off his shirt, and on the dark, screened
porch at the rear he stood and mopped his head and shoulders with the shirt and flung it
away. He took the pistol from his hip and laid it on the table beside the bed, and sat on
the bed and removed his shoes, and rose and slipped his trousers off. He was sweating
again already, and he stooped and hunted furiously for the shirt. At last he found it and
wiped his body again, and, with his body pressed against the dusty screen, he stood
panting. There was no movement, no sound, not even an insect. The dark world seemed
to lie stricken beneath the cold moon and the lidless stars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

McLendon ขับรถขึ้นบ้านใหม่ของเขาเรียบร้อยเมื่อเที่ยงคืนได้ แก้ไขตัดแต่ง และสดเป็นแบบกรงนก และเกือบ เป็น เล็ก ความสะอาด สีเขียว และสีขาวสี เขาล็อครถ และติดระเบียง และป้อน ภรรยาของเขาลุกจากเก้าอี้ข้างอ่านหลอดไฟ McLendon หยุดในพื้น และจ้องไปที่เธอจนเธอมองลงไป "มองไปที่นาฬิกา เขากล่าวว่า ยกแขน ชี้ เธอยืนอยู่ก่อนเขา ใบหน้าของเธอลด ลง นิตยสารในมือของเธอ ใบหน้าของเธอซีด เครียด และ กำลังอ่อนล้า "ยังไม่ฉันบอกคุณเกี่ยวกับนั่งอัพเช่นนี้ รอดูเมื่อฉัน" John เธอกล่าว เธอวางนิตยสารลง ทรงตัวบนลูกของเท้าของเขา เขาglared ที่เธอกับตาร้อน เหงื่อออกหน้า "ไม่ฉันบอกคุณ" เขาไปต่อเธอ เธอมองขึ้นแล้ว เขาจับเธอสะพาย เธอยืนแฝง มองที่เขา "ไม่ จอห์น ฉันไม่สามารถนอนหลับ... ความร้อน บางสิ่งบางอย่าง กรุณา จอห์น คุณกำลังทำร้ายฉัน" "ไม่ฉันบอกคุณ" เขาปล่อยเธอ และหลงครึ่ง ครึ่งหนึ่งโยนออกเธอข้ามเก้าอี้และเธอวางมี และดูเหมือนเขาเงียบ ๆ เป็นเขาซ้ายห้อง เขาก็ผ่านบ้าน คัดเสื้อเชิ้ตของเขา และ ในมืด ฉายระเบียงด้านหลังเขายืน mopped หัวและไหล่กับเสื้อของเขา และโยนออกมันออกไป เขาเอาปืนจากสะโพกของเขา และวางบนโต๊ะข้างเตียง และนั่งอยู่บนเตียง และเอารองเท้าของเขา และกุหลาบ และลื่นกางเกงของเขาออก เขาเช็คอีกแล้ว และเขา stooped ล่ากระโชกสำหรับเสื้อ ในที่สุด เขาพบ และเช็ดร่างกายของเขาอีกครั้ง และ กับร่างกายของเขากดกับหน้าจอมีฝุ่นมาก ยืนหอบ ไม่มีการเคลื่อนไหว เสียง ไม่ได้แมลงได้ โลกมืดนอนใต้เย็นดวงจันทร์และดาว lidless stricken

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอทีเป็นเวลาเที่ยงคืนเมื่อ McLendon ขับรถขึ้นไปที่บ้านใหม่ของเขาเรียบร้อย มันเป็นตัดและ
สดเป็นกรงนกและเกือบจะเป็นขนาดเล็กด้วยการทำความสะอาด, สีขาวสีเขียวและมัน เขาล็อค
รถและติดตั้งระเบียงและเข้า ภรรยาของเขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ข้างอ่านเป็น
โคมไฟ McLendon หยุดในชั้นและจ้องมองมาที่เธอจนเธอมองลงไป.
"มองไปที่นาฬิกาที่" เขากล่าวว่าการยกแขนของเขาชี้.
เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาใบหน้าของเธอลดลงนิตยสารในมือของเธอ ใบหน้าของเธอคือ
ซีดเครียดและเหนื่อยล้า-มอง.
"ยังไม่ได้ผมบอกคุณเกี่ยวกับการลุกขึ้นนั่งเช่นนี้รอดูเมื่อฉันมา?"
"จอห์น" เธอกล่าว เธอวางนิตยสารลง ทรงตัวในลูกของเท้าของเขาเขา
จ้องเธอด้วยตาของเขาร้อนใบหน้าเหงื่อออกของเขา.
"ไม่ผมบอกคุณ?" เขาเดินต่อเธอ เธอเงยหน้าขึ้นแล้ว เขาจับเธอ
ไหล่ เธอยืนอยู่เรื่อย ๆ , มองเขา.
"อย่าจอห์นฉันนอนไม่หลับ ... ความร้อน... สิ่งที่โปรดจอห์นคุณกำลังทำร้าย
. ฉัน"
"ฉันไม่ได้บอกคุณ"? เขาปล่อยเธอและครึ่งหลงครึ่งเหวี่ยงเธอข้ามเก้าอี้
และเธอนอนอยู่ที่นั่นและดูเขาอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาเดินออกจากห้อง.
เขาเดินผ่านบ้าน, ฉีกเสื้อของเขาและในที่มืดมุ้งลวด
ระเบียงด้านหลัง เขาลุกขึ้นยืนและเช็ดหัวและไหล่ของเขากับเสื้อและโยนมัน
ออกไป เขาเอาปืนจากสะโพกของเขาและวางไว้บนโต๊ะข้างเตียงและนั่งอยู่บน
เตียงและลบออกรองเท้าของเขาและเพิ่มขึ้นและลดลงกางเกงของเขาออก เขาเป็นคนที่เหงื่อออก
อีกครั้งแล้วและเขาก้มลงล่าคึกสำหรับเสื้อ ในที่สุดเขาก็พบว่ามันและ
เช็ดร่างกายของเขาอีกครั้งและกับร่างกายของเขากดกับหน้าจอเต็มไปด้วยฝุ่นเขายืน
หอบ ไม่มีการเคลื่อนไหวไม่มีเสียงไม่ได้เป็นแมลง โลกแห่งความมืดดูเหมือน
จะโกหกเสียใจใต้ดวงจันทร์เย็นและดาวที่ไม่มีฝาปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นเวลาเที่ยงคืนเมื่อเมิกเคลนเดิ่นขับรถขึ้นบ้านใหม่ของเขาเรียบร้อย มันถูกตัดและสดเป็นกรงนก และเกือบจะเป็นขนาดเล็กที่มีความสะอาด ทาสีเขียวและขาว เขา ล๊อครถและติดมุขและป้อน ภรรยาของเขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ข้างๆ อ่านโคมไฟ เมิกเคลนเดิ่นหยุดในพื้นและจ้องเธอจนเธอมองลงไป" ดูนาฬิกาว่า " เขากล่าวว่า การยกแขนของเขาชี้เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขา ใบหน้าของเธอลง นิตยสารในมือเธอ ใบหน้าของเธอสีซีดลง และอ่อนล้า มอง" ฉันยังไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับการนั่งแบบนี้ รอดูตอนที่ฉันเข้าไปได้มั้ย ? "" จอห์น " เธอกล่าว เธอวางนิตยสารลง ทรงตัวบนลูกบอลของเท้าของเขา เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาร้อนแรงของเขาเหงื่อออกหน้า" ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ? " เขาไปทางเธอ เธอเงยหน้าขึ้นแล้ว เขาจับเธอไหล่ เธอยืนอยู่เรื่อยๆ มองเขา" ไม่ จอห์น ผมนอนไม่หลับ . . . . . . . ความร้อน ; บางอย่าง ได้โปรด จอห์น คุณเจ็บปวดฉัน "" ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ? " เขาปล่อยตัวเธอ และครึ่งขีดครึ่ง เหวี่ยงเธอข้ามเก้าอี้เธอนอนอยู่ตรงนั้นและมองดูเขาเงียบๆ เขาออกจากห้องไปเขาเดินไปทั่วบ้าน ฉีกเสื้อของเขาและในที่มืด , ร่มระเบียงด้านหลังเขายืนและถูหัวและไหล่ของเขา กับ เสื้อ และ โยน มันออกไป เขาหยิบปืนพกจากเอว และวางไว้บนโต๊ะข้างๆเตียง และนั่งบนเตียง และเอารองเท้าของเขาและดอกกุหลาบและลื่นกางเกงของเขาออก เขากำลังเหงื่อออกแล้ว เขาก้มลงมองคึกสำหรับเสื้อ ในที่สุดเขาก็พบมันเช็ดร่างกายของเขาอีกครั้ง และด้วยร่างกายของเขากดกับหน้าจอที่เต็มไปด้วยฝุ่น เขายืนหอบ ไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีเสียง ไม่มีแม้แต่แมลง โลกมืดดูโกหกไม่ได้ภายใต้ดวงจันทร์หนาวและดาวที่ปราศจากฝา