- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Lauren Grodstein is the author of t
Lauren Grodstein is the author of the novels “The Explanation for Everything,” “A Friend of the Family” and “Reproduction is the Flaw of Love,” and the story collection “The Best of Animals”Although Oyelowo is both magnetic and hard to pin down in the central role, this isn’t a King biopic but a vertical and historical portrait of a moment. (Its often tremendous photography is by Bradford Young, cinematographer of the moment, who also shot J.C. Chandor’s forthcoming “A Most Violent Year.”) “Selma” probably covers too much terrain to remain fully coherent, but you have to admire its sweep, which encompasses scenes in the Oval Office and the Alabama governor’s mansion, showdowns between King’s mainstream civil rights movement and the black radicals of the Student Nonviolent Coordinating Committee, old ladies trying to register to vote in flyspeck county courthouses, and even a highly uncomfortable conversation between Coretta King and Malcolm X (Nigel Thatch). I briefly wanted the whole movie to be about that encounter, but only because I’m crazy that way. In fact, Paul Webb’s screenplay and DuVernay’s direction come close to the impossible, in capturing how a historical turning point was reached by a bunch of short-sighted people all looking out for their own interests, with at the center of the storm one man and one movement who (as they say) kept their eyes on the prize.
If you don’t know the history of the Selma marches from Selma in March of 1965 – well, it’s almost all in the movie. You don’t really need much of a primer. But here’s the deal: Segregation had been outlawed the previous year, and the white South was still reeling. White liberals all over the country who generally supported equality for African-Americans were generally willing to let things cool down for a while, despite the obvious fact that an entire set of local codes and regulations prevented the vast majority of black people from voting south of the Mason-Dixon line. King and other civil rights leaders wanted to make the point that federal action was required to secure voting rights, and settled on Selma, Alabama – a majority black city with an entirely white government – as the test case. After repeated failures in registering African-American voters, they launched a series of efforts to march the 54 miles of highway from Selma to the state capitol in Montgomery. The first such march, on March 9, was the one when 600 unarmed black citizens were viciously beaten and tear-gassed by state troopers and local deputies, captured in news footage that made Selma infamous around the world.
DuVernay and Webb appear eager not to leave anything out or elide any behind-the-scenes complexities of the Selma story, while also trying to provide snapshots of the leading characters. So while we spend most of our time near King as he plots and ponders, we also see Lyndon B. Johnson (Tom Wilkinson) stewing in his office or conferring with Hoover (Dylan Baker), or notorious Alabama Gov. George Wallace (Tim Roth) nursing a highball before the TV, trapped between Washington, “the Negroes” and the local yokels making his state look bad. If you notice a pattern in the casting of “Selma,” it’s an odd one: In this consummately American story, the four biggest and most charismatic roles – the Kings, Johnson and Wallace – are all filled by English actors. Coming hard on the heels of “12 Years a Slave,” in which the principal actors were all British or Irish, is it time for a little direct action on behalf of American talent? Do our actors really suck so dreadfully they can’t play leading figures from their own history?
I would further argue that the scenes with Johnson and Wallace, although intrinsically interesting, drag down the drama somewhat, and that every minute we’re away from the firecracker atmosphere of rural Alabama detracts from the overall impact. “Selma” ends with the up-with-people conclusion still demanded from a studio film – well, they marched and now there is obviously no more racism! – and for a movie directed by a woman, it seems only half-aware of its gender politics. There are essentially no female characters except Ejogo’s Coretta King, who stands around looking beautiful and pained most of the time. That is no doubt true to the history of the civil rights movement, as to the white left of the time. I suspect that the number of times we see women bustling through the background with coffeepots and plates of food is meant as commentary, but if so it’s rather too subtle.
If “Selma” is limited by the kind of film it needed to be and by what its studio proprietors wanted to sell, it’s still the best and most intimate fictional portrayal of the civil rights movement, by a long shot. DuVernay clearly yearns to make movies that start conversations, not spectacles that sit there at the end of the year like cats on an ottoman, attracting glowing reviews and hardware. Although I imagine she’ll make better films than “Selma,” its best scenes are among the most memorable movie moments of 2014. As she showed in her masterful second feature, “Middle of Nowhere,” she understands the black family, the black home and the internal structure of black life as almost no white person ever could, and she throws open the doors to invite us in.
“Selma” is now playing in New York and Los Angeles, with national release to follow in January.While you might be familiar with the comedian’s work from her roles on The Kroll Show or Brooklyn Nine-Nine, what you might not know is that Peretti is a “direct vessel of god.” In her Netflix special, Peretti takes her absurdity to the next level with legendary jokes that deal with ego and hot girls who use the hashtag #nomakeup on Instagram.A lot of people assume I’m a lesbian; I’m not. I’m just sad, and it reads the same,” Murphy bluntly states as she begins her hilarious dive into a self-deprecating set. From there, things only get more twisted as she plumbs the depths of self loathing and explores the subtle racism of credit card companies.
So I was hoping you could first just describe to me Australia’s Imminent Threat policy. How exactly does that work?
This is a policy designed by the Western Australia state government, and what it means is that within three nautical miles of the shore, any shark that’s swimming near a populated residential beach can be caught and killed. Now, they say it’s if the shark is deemed to pose an imminent threat, but the definition of “imminent threat” is that it just needs to be a shark that they want to kill. So, for instance, even if everyone is out of the water and on the beach, the shark can still be deemed an imminent threat because that shark may return and kill someone later.Mark Wahlberg, of all actors, plays a college professor named Jim Bennett, who has a sports car, a shag haircut and a wardrobe of slim-cut blazers, and who gets in way too deep with dangerous gangsters. John Goodman gets to do both his patented bad-guy performance and his patented best-friend performance as the most dangerous of all possible gangsters, who for unclear male-bonding reasons becomes Jim’s guardian angel. “The Gambler” is not by any measure a terrible movie, but it’s an odd one to encounter at the end of a year so dominated by intense and heated discussions of gender politics, a vision of male depravity and decadence that also comes with a wide-eyed, boyish innocence. Maybe that’s not surprising, since this picture is a remake of an almost-iconic one with the same title made in 1974, which starred James Caan and Lauren Hutton, and marked the screenwriting debut of legendary Hollywood bad boy James Toback.
There’s no question that the original “Gambler” is better. It feels rooted in time and place in a way this new version can’t quite manage, and it wasn’t constructed as a vehicle for a movie star’s image makeover. But that’s not to say the peculiar 2014 rebuild, “Gambler,” directed with considerable flair by Rupert Wyatt (“Rise of the Planet of the Apes”), doesn’t offer plenty of color and its own esoteric charms. Casting Wahlberg as a wisecracking, fast-talking intellectual who is as comfortable discussing “Hamlet,” Albert Camus and existentialism as he is plunking down 40 grand on a single blackjack hand certainly required bravado. Whether or not it pays off, the onetime Boston knucklehead is very likable in the part, and does not embarrass himself.
“The Great Floodgates of the Wonderworld,” by Justin Hocking (Graywolf Press)“How’s my little Heat Miser?” said Sue, prancing into our bedroom.
.
If you don’t know the history of the Selma marches from Selma in March of 1965 – well, it’s almost all in the movie. You don’t really need much of a primer. But here’s the deal: Segregation had been outlawed the previous year, and the white South was still reeling. White liberals all over the country who generally supported equality for African-Americans were generally willing to let things cool down for a while, despite the obvious fact that an entire set of local codes and regulations prevented the vast majority of black people from voting south of the Mason-Dixon line. King and other civil rights leaders wanted to make the point that federal action was required to secure voting rights, and settled on Selma, Alabama – a majority black city with an entirely white government – as the test case. After repeated failures in registering African-American voters, they launched a series of efforts to march the 54 miles of highway from Selma to the state capitol in Montgomery. The first such march, on March 9, was the one when 600 unarmed black citizens were viciously beaten and tear-gassed by state troopers and local deputies, captured in news footage that made Selma infamous around the world.
DuVernay and Webb appear eager not to leave anything out or elide any behind-the-scenes complexities of the Selma story, while also trying to provide snapshots of the leading characters. So while we spend most of our time near King as he plots and ponders, we also see Lyndon B. Johnson (Tom Wilkinson) stewing in his office or conferring with Hoover (Dylan Baker), or notorious Alabama Gov. George Wallace (Tim Roth) nursing a highball before the TV, trapped between Washington, “the Negroes” and the local yokels making his state look bad. If you notice a pattern in the casting of “Selma,” it’s an odd one: In this consummately American story, the four biggest and most charismatic roles – the Kings, Johnson and Wallace – are all filled by English actors. Coming hard on the heels of “12 Years a Slave,” in which the principal actors were all British or Irish, is it time for a little direct action on behalf of American talent? Do our actors really suck so dreadfully they can’t play leading figures from their own history?
I would further argue that the scenes with Johnson and Wallace, although intrinsically interesting, drag down the drama somewhat, and that every minute we’re away from the firecracker atmosphere of rural Alabama detracts from the overall impact. “Selma” ends with the up-with-people conclusion still demanded from a studio film – well, they marched and now there is obviously no more racism! – and for a movie directed by a woman, it seems only half-aware of its gender politics. There are essentially no female characters except Ejogo’s Coretta King, who stands around looking beautiful and pained most of the time. That is no doubt true to the history of the civil rights movement, as to the white left of the time. I suspect that the number of times we see women bustling through the background with coffeepots and plates of food is meant as commentary, but if so it’s rather too subtle.
If “Selma” is limited by the kind of film it needed to be and by what its studio proprietors wanted to sell, it’s still the best and most intimate fictional portrayal of the civil rights movement, by a long shot. DuVernay clearly yearns to make movies that start conversations, not spectacles that sit there at the end of the year like cats on an ottoman, attracting glowing reviews and hardware. Although I imagine she’ll make better films than “Selma,” its best scenes are among the most memorable movie moments of 2014. As she showed in her masterful second feature, “Middle of Nowhere,” she understands the black family, the black home and the internal structure of black life as almost no white person ever could, and she throws open the doors to invite us in.
“Selma” is now playing in New York and Los Angeles, with national release to follow in January.While you might be familiar with the comedian’s work from her roles on The Kroll Show or Brooklyn Nine-Nine, what you might not know is that Peretti is a “direct vessel of god.” In her Netflix special, Peretti takes her absurdity to the next level with legendary jokes that deal with ego and hot girls who use the hashtag #nomakeup on Instagram.A lot of people assume I’m a lesbian; I’m not. I’m just sad, and it reads the same,” Murphy bluntly states as she begins her hilarious dive into a self-deprecating set. From there, things only get more twisted as she plumbs the depths of self loathing and explores the subtle racism of credit card companies.
So I was hoping you could first just describe to me Australia’s Imminent Threat policy. How exactly does that work?
This is a policy designed by the Western Australia state government, and what it means is that within three nautical miles of the shore, any shark that’s swimming near a populated residential beach can be caught and killed. Now, they say it’s if the shark is deemed to pose an imminent threat, but the definition of “imminent threat” is that it just needs to be a shark that they want to kill. So, for instance, even if everyone is out of the water and on the beach, the shark can still be deemed an imminent threat because that shark may return and kill someone later.Mark Wahlberg, of all actors, plays a college professor named Jim Bennett, who has a sports car, a shag haircut and a wardrobe of slim-cut blazers, and who gets in way too deep with dangerous gangsters. John Goodman gets to do both his patented bad-guy performance and his patented best-friend performance as the most dangerous of all possible gangsters, who for unclear male-bonding reasons becomes Jim’s guardian angel. “The Gambler” is not by any measure a terrible movie, but it’s an odd one to encounter at the end of a year so dominated by intense and heated discussions of gender politics, a vision of male depravity and decadence that also comes with a wide-eyed, boyish innocence. Maybe that’s not surprising, since this picture is a remake of an almost-iconic one with the same title made in 1974, which starred James Caan and Lauren Hutton, and marked the screenwriting debut of legendary Hollywood bad boy James Toback.
There’s no question that the original “Gambler” is better. It feels rooted in time and place in a way this new version can’t quite manage, and it wasn’t constructed as a vehicle for a movie star’s image makeover. But that’s not to say the peculiar 2014 rebuild, “Gambler,” directed with considerable flair by Rupert Wyatt (“Rise of the Planet of the Apes”), doesn’t offer plenty of color and its own esoteric charms. Casting Wahlberg as a wisecracking, fast-talking intellectual who is as comfortable discussing “Hamlet,” Albert Camus and existentialism as he is plunking down 40 grand on a single blackjack hand certainly required bravado. Whether or not it pays off, the onetime Boston knucklehead is very likable in the part, and does not embarrass himself.
“The Great Floodgates of the Wonderworld,” by Justin Hocking (Graywolf Press)“How’s my little Heat Miser?” said Sue, prancing into our bedroom.
.
0/5000
Lauren Grodstein เป็นผู้เขียนของในนิยาย "อธิบายสำหรับทุกอย่าง "A เพื่อนของเดอะแฟมิลี่"และ"การทำซ้ำเป็นปัญหาของความรัก รวบรวมเรื่องราว "สุดของสัตว์" แม้ว่า Oyelowo มีทั้งแม่เหล็ก และยากที่จะตรึงลงในบทบาทศูนย์กลาง นี้ไม่ใช่กษัตริย์ biopic แต่แนวตั้งแนวตั้ง และประวัติศาสตร์ของช่วงนั้น (ถ่ายภาพเป็นอย่างมากมักจะเป็น โดยหนุ่มแบรดฟอร์ด cinematographer ขณะนี้ ที่ยัง ยิง J.C. Chandor หน้า "รุนแรงที่สุดปี") "เซล" คงครอบคลุมภูมิประเทศมากยังคงเต็ม coherent แต่คุณจะต้องชื่นชมกวาด ซึ่งครอบคลุมในการทำงานรูปไข่และอลาบามาครอแมนชั่น showdowns ระหว่างกษัตริย์เคลื่อนไหวพลเรือน rights จอแจและอนุมูลดำกรรมการนักเรียนรุนแรงประสานงาน เก่าผู้หญิงพยายามลงทะเบียนใน flyspeck courthouses เขต และแม้กระทั่งการสนทนาสูงอึดอัดระหว่างกษัตริย์ Coretta และ Malcolm X (Nigel มุง) ผมสั้น ๆ อยากให้ภาพยนตร์ทั้งหมดที่มีเกี่ยวกับการเผชิญหน้า แต่ เพราะฉันบ้าวิธี ในความเป็นจริง Paul เวบบ์ screenplay และทิศทางของ DuVernay มาใกล้ไม่ ในการจับวิธีจุดเปลี่ยนทางประวัติศาสตร์แล้ว โดย sighted สั้นคนทั้งหมดมองออกสำหรับผลประโยชน์ของตน มีของชายคนหนึ่งของพายุและความเคลื่อนไหวหนึ่งที่ (อย่างว่า) เก็บตาบนรางวัลถ้าคุณไม่ทราบประวัติของเซล marches จากเซลในเดือน 1965 มีนาคม – ดี ได้เกือบทั้งหมดในภาพยนตร์ คุณจริง ๆ ไม่จำเป็นมากเป็นพื้น แต่นี่คือการจัดการ: การแบ่งแยกมีได้ outlawed ปี และยังถูก reeling ใต้ขาว สีขาวแห่งทั่วประเทศที่สนับสนุนความเสมอภาคโดยทั่วไปสำหรับชาวอเมริกันแอฟริกันได้โดยทั่วไปยินดีให้สิ่งที่ เย็นลงในขณะ แม้มีข้อเท็จจริงชัดเจนว่า เป็นชุดทั้งหมดของรหัสท้องถิ่นและระเบียบป้องกันคนส่วนใหญ่ลงคะแนนเสียงจากบรรทัด Mason-Dixon กษัตริย์และผู้นำอื่น ๆ rights โยธาต้องการชี้ว่า การดำเนินการของรัฐบาลกลางเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรักษาความปลอดภัยสิทธิลงคะแนนเสียง และตัดสินเซล อลาบามา – เมืองสีดำส่วนใหญ่ที่ มีรัฐบาลเป็นสีขาวทั้งหมด – เป็นกรณีทดสอบ หลังจากความล้มเหลวซ้ำในการลงทะเบียนผู้ลงคะแนน African-American พวกเขาเปิดตัวชุดของพยายามมีนาคมไมล์ 54 ของทางหลวงจากเซลเพื่อแคปิตอลรัฐในมอนท์โก แรกเช่นมีนาคม บนมีนาคม 9 ถูกเมื่อประชาชนดำอาวุธ 600 viciously ตี และ tear-gassed โดยทรูปเปอร์รัฐและท้องถิ่นผู้แทนราษฎรสเปน ในภาพข่าวที่ทำเซลอับอายทั่วโลกDuVernay และเวบบ์ปรากฏอยากไม่ปล่อยอะไรออก หรือ elide ซับซ้อนใด ๆ behind-the-scenes เรื่องเซล ในขณะที่ยัง พยายามให้ภาพรวมของตัวนำ ดัง นั้นในขณะที่เราใช้ส่วนใหญ่เวลาเราใกล้คิงเขาลงจุด และ ponders เรายังเห็น Lyndon B. Johnson (Tom Wilkinson) stewing ในสำนักงานของเขา หรือ conferring กับฮูเวอร์ (ดีแลนเบเกอร์), หรืออื้อฉาวฟเวอร์เมนท์อลาบามาจอร์จ Wallace (ทิมรอท) พยาบาล highball ก่อนทีวี ติดระหว่างวอชิงตัน "Negroes" และ yokels ท้องถิ่นทำให้สถานะของเขาดูไม่ดี ถ้าคุณสังเกตเห็นรูปแบบในการหล่อ "เซล" จะเป็นส่วนหนึ่งของแปลก: ในเรื่องนี้ consummately อเมริกัน 4 ที่ใหญ่ที่สุด และมากที่สุดนี่บทบาท –กษัตริย์ Johnson และ Wallace-มีทั้งหมดกรอก โดยนักแสดงอังกฤษ มายากของ "12 ปีกับทาส" ในซึ่ง นักแสดงหลักอังกฤษหรือไอร์แลนด์ ทั้งหมดเป็นเวลาเล็กน้อยตรงการดำเนินการในนามของพรสวรรค์อเมริกัน ทำนักแสดงของเราจริง ๆ ดูด dreadfully ดังนั้นพวกเขาไม่สามารถเล่นนำตัวเลขจากประวัติของตนเองหรือไม่ผมต่อไปจะกล่าวว่า ฉากกับ Johnson และ Wallace แม้ว่ารุ่นน่าสนใจ ลากลงละครค่อนข้าง และว่า ทุกนาทีที่เราไม่ได้อยู่ในบรรยากาศเขียวเต้าหู้ยี้อลาบามาชนบท detracts จากผลกระทบโดยรวม "เซล" ลงท้าย ด้วยบทสรุปขึ้นกับคนที่ยังคงต้องการจากฟิล์มสตูดิโอ – ดี พวกเขาเดิน และตอนนี้ มีแน่นอนเหยียดไม่เพิ่มเติม - และสำหรับภาพยนตร์โดยผู้หญิง ดูเหมือนว่าเท่าครึ่งทราบการเมืองเพศ มีหลักไม่หญิงตัวอักษรยกเว้นของ Ejogo Coretta คิง ที่ยืนรอบ ๆ ดูสวยงาม และ pained ส่วนใหญ่แล้ว ก็ไม่ต้องสงสัยจริงประวัติศาสตร์ย้ายพลเรือน rights เป็นซ้ายขาวเวลา ผมสงสัยว่า จำนวนครั้งที่เราเห็นผู้หญิงนี่ผ่านประกอบ ด้วย coffeepots และจานอาหารตั้งใจเป็นความเห็น แต่ถ้า จะค่อนข้างละเอียดเกินไปถ้า "เซล" ถูกจำกัด โดยชนิดของฟิล์มที่มันจำเป็นต้อง และกล่าวเป็นสตูดิโอที่ต้องการขาย ก็ที่ดีที่สุด และใกล้ชิดที่สุดสมมติวาดภาพการเคลื่อนย้ายพลเรือน rights โดยความยาว shot DuVernay ชัดเจนก็จะทำให้ภาพยนตร์ที่เริ่มสนทนา ไม่กรอบแว่นที่นั่งมีที่สิ้นสุดของปีเช่นแมวออตโตมัน ดึงดูดเห็นเร่าร้อนและฮาร์ดแวร์ แม้ว่าฉันจินตนาการว่า เธอจะทำให้ฟิล์มดีกว่า "เซล" ฉากดีที่สุดอยู่ระหว่างช่วงเวลาที่ภาพยนตร์น่าจดจำมากที่สุดปี 2557 ขณะที่เธอพบในเธอวางอำนาจสองคุณลักษณะ "กลางของไม่มีที่ไหน เธอเข้าใจครอบครัวดำ บ้านสีดำ และโครงสร้างภายในของสิ่งมีชีวิตสีดำเป็นคนขาวแทบไม่เคยได้ และเธอขว้างเปิดประตูชวนเราในการขณะนี้มีการเล่น "เซล" ในนิวยอร์กและลอสแอนเจลิส กับชาติปล่อยให้ทำตามใน January.While ที่คุณอาจจะคุ้นเคยกับการทำงานของนักแสดงตลกจากบทบาทของเธอในการแสดง Kroll หรือเป็นบรู๊คลินเก้าเก้า สิ่งที่คุณอาจไม่ทราบว่า Peretti "ตรงเรือของพระเจ้า" ใน Netflix เธอพิเศษ Peretti ใช้ absurdity เธอไประดับกับตลกตำนานที่จัดการกับอาตมา และสาวร้อนที่ใช้อย่างไร hashtag #nomakeup Instagram.A มาก คิดว่า ฉันเป็นเลสเบี้ยน ฉันไม่ ฉันเศร้าเพียง และมันอ่านว่า เมอร์ฟี่พูดระบุเมื่อเธอเริ่มดำน้ำเธอเฮฮาชุด deprecating ด้วยตนเอง จาก สิ่งเฉพาะได้บิดขึ้นเขา plumbs ความลึกของ loathing ตนเอง และสำรวจเหยียดรายละเอียดของบริษัทบัตรเครดิตดังนั้นฉันหวัง คุณสามารถแรกเพียงอธิบายให้ฉันนโยบายจวนเจียนภัยคุกคามของออสเตรเลีย ตรงกับวิธีที่ไม่ทำงานอย่างไรเป็นนโยบายที่ออก โดยรัฐบาลของรัฐออสเตรเลียตะวันตก และความหมาย ที่อยู่สามไมล์ทะเลของชายฝั่ง มีปลาที่ว่ายน้ำใกล้ชายหาดมีประชากรอยู่อาศัยสามารถจับ และฆ่า ตอนนี้ พวกเขาบอกว่า มันเป็นปลาฉลามจะถือว่าก่อให้เกิดภัยคุกคามจวนเจียน แต่คำจำกัดความของ "พายุฝนฟ้าคะนองภัย" คือ ว่า มันเพียงต้องการจะเป็นปลาฉลามที่พวกเขาต้องการฆ่า ดังนั้น เช่น แม้ทุกคนอยู่ในน้ำ และ บนชายหาด ปลาฉลามสามารถยังคงถือว่าคุกคามมีพายุฝนฟ้าคะนองเนื่องจากปลาฉลามที่อาจส่งคืน และฆ่าคนในภายหลังมาร์กวาห์ลเบิร์ก ของนักแสดงทั้งหมด เล่นอาจารย์วิทยาลัยชื่อเบนเนต Jim ที่มีรถสปอร์ต shag ตัดผม และตัดบางเสิ้อตู้เสื้อผ้า และที่ได้รับในทางลึกเกินไป ด้วยอันธพาลอันตราย คลาจอห์นได้รับการทำของเขาจดสิทธิบัตรคนด้อยประสิทธิภาพและประสิทธิภาพส่วนเพื่อนจดสิทธิบัตรของเขาอันตรายที่สุดของทั้งหมดเป็นอันธพาล ผู้ชายยึดเหตุผลชัดเจนกลายเป็นเทพารักษ์จิม "นักการพนัน" ไม่ใช่ โดยการวัดหนังน่ากลัว แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของหน้าคี่จะพบที่สิ้นสุดของปีดังนั้น ครอบงำ โดยสนทนารุนแรง และอุ่นเมืองเพศ วิสัยทัศน์ของชายติดอยู่ในกิเลสและสุขาที่ยัง มาพร้อมกับความบริสุทธิ์ wide-eyed, boyish บางทีที่ไม่ได้น่าแปลกใจ รูปภาพนี้เป็น remake ของเป็นส่วนหนึ่งของเกือบสัญลักษณ์มีตำแหน่งเดียวใน 1974, starred James Caan และลอเรนฮัตตัน และทำเครื่องหมายตัว screenwriting ของตำนานฮอลลีวูดที่เลวเด็ก James Tobackมีคำถามไม่ว่าที่เดิม "นักการพนัน" ดีกว่า รู้สึกว่า rooted ในเวลาและสถานที่ใน รุ่นใหม่นี้ไม่ค่อนข้างจัดการ และมันไม่ได้สร้างเป็นพาหนะสำหรับการแต่งตัวของดาราหนังภาพ แต่ที่ไม่ต้องสร้างใหม่ปี 2014 แปลกประหลาด พูด "นักการพนัน กำกับ โดย Wyatt รูเพิร์ต ("การเพิ่มขึ้นของโลกพิภพวานร"), มีไหวพริบมากไม่มีสีและเสน่ห์ลึกลับของตัวเอง หล่อวาห์ลเบิร์กเป็นแบบ wisecracking, fast-talking ทางปัญญาซึ่งเป็นห้องสนทนา "เล็ต อัลแบร์กามูและอัตถิภาวนิยมเป็นเขาเป็น plunking ลง 40 แกบนมือกระบองเดียวแน่นอนต้อง bravado หรือไม่ก็จ่ายออก knucklehead บอสตัน onetime likable มากในส่วน และผู้ใหญ่เอง"การดี Floodgates ของ Wonderworld โดย Justin Hocking (กด Graywolf) "ว่าคือ ของฉัน Miser ร้อนน้อยว่า Sue, prancing เข้าห้องนอนของเรา.
การแปล กรุณารอสักครู่..
Lauren Grodstein is the author of the novels “The Explanation for Everything,” “A Friend of the Family” and “Reproduction is the Flaw of Love,” and the story collection “The Best of Animals”Although Oyelowo is both magnetic and hard to pin down in the central role, this isn’t a King biopic but a vertical and historical portrait of a moment. (Its often tremendous photography is by Bradford Young, cinematographer of the moment, who also shot J.C. Chandor’s forthcoming “A Most Violent Year.”) “Selma” probably covers too much terrain to remain fully coherent, but you have to admire its sweep, which encompasses scenes in the Oval Office and the Alabama governor’s mansion, showdowns between King’s mainstream civil rights movement and the black radicals of the Student Nonviolent Coordinating Committee, old ladies trying to register to vote in flyspeck county courthouses, and even a highly uncomfortable conversation between Coretta King and Malcolm X (Nigel Thatch). I briefly wanted the whole movie to be about that encounter, but only because I’m crazy that way. In fact, Paul Webb’s screenplay and DuVernay’s direction come close to the impossible, in capturing how a historical turning point was reached by a bunch of short-sighted people all looking out for their own interests, with at the center of the storm one man and one movement who (as they say) kept their eyes on the prize.
If you don’t know the history of the Selma marches from Selma in March of 1965 – well, it’s almost all in the movie. You don’t really need much of a primer. But here’s the deal: Segregation had been outlawed the previous year, and the white South was still reeling. White liberals all over the country who generally supported equality for African-Americans were generally willing to let things cool down for a while, despite the obvious fact that an entire set of local codes and regulations prevented the vast majority of black people from voting south of the Mason-Dixon line. King and other civil rights leaders wanted to make the point that federal action was required to secure voting rights, and settled on Selma, Alabama – a majority black city with an entirely white government – as the test case. After repeated failures in registering African-American voters, they launched a series of efforts to march the 54 miles of highway from Selma to the state capitol in Montgomery. The first such march, on March 9, was the one when 600 unarmed black citizens were viciously beaten and tear-gassed by state troopers and local deputies, captured in news footage that made Selma infamous around the world.
DuVernay and Webb appear eager not to leave anything out or elide any behind-the-scenes complexities of the Selma story, while also trying to provide snapshots of the leading characters. So while we spend most of our time near King as he plots and ponders, we also see Lyndon B. Johnson (Tom Wilkinson) stewing in his office or conferring with Hoover (Dylan Baker), or notorious Alabama Gov. George Wallace (Tim Roth) nursing a highball before the TV, trapped between Washington, “the Negroes” and the local yokels making his state look bad. If you notice a pattern in the casting of “Selma,” it’s an odd one: In this consummately American story, the four biggest and most charismatic roles – the Kings, Johnson and Wallace – are all filled by English actors. Coming hard on the heels of “12 Years a Slave,” in which the principal actors were all British or Irish, is it time for a little direct action on behalf of American talent? Do our actors really suck so dreadfully they can’t play leading figures from their own history?
I would further argue that the scenes with Johnson and Wallace, although intrinsically interesting, drag down the drama somewhat, and that every minute we’re away from the firecracker atmosphere of rural Alabama detracts from the overall impact. “Selma” ends with the up-with-people conclusion still demanded from a studio film – well, they marched and now there is obviously no more racism! – and for a movie directed by a woman, it seems only half-aware of its gender politics. There are essentially no female characters except Ejogo’s Coretta King, who stands around looking beautiful and pained most of the time. That is no doubt true to the history of the civil rights movement, as to the white left of the time. I suspect that the number of times we see women bustling through the background with coffeepots and plates of food is meant as commentary, but if so it’s rather too subtle.
If “Selma” is limited by the kind of film it needed to be and by what its studio proprietors wanted to sell, it’s still the best and most intimate fictional portrayal of the civil rights movement, by a long shot. DuVernay clearly yearns to make movies that start conversations, not spectacles that sit there at the end of the year like cats on an ottoman, attracting glowing reviews and hardware. Although I imagine she’ll make better films than “Selma,” its best scenes are among the most memorable movie moments of 2014. As she showed in her masterful second feature, “Middle of Nowhere,” she understands the black family, the black home and the internal structure of black life as almost no white person ever could, and she throws open the doors to invite us in.
“Selma” is now playing in New York and Los Angeles, with national release to follow in January.While you might be familiar with the comedian’s work from her roles on The Kroll Show or Brooklyn Nine-Nine, what you might not know is that Peretti is a “direct vessel of god.” In her Netflix special, Peretti takes her absurdity to the next level with legendary jokes that deal with ego and hot girls who use the hashtag #nomakeup on Instagram.A lot of people assume I’m a lesbian; I’m not. I’m just sad, and it reads the same,” Murphy bluntly states as she begins her hilarious dive into a self-deprecating set. From there, things only get more twisted as she plumbs the depths of self loathing and explores the subtle racism of credit card companies.
So I was hoping you could first just describe to me Australia’s Imminent Threat policy. How exactly does that work?
This is a policy designed by the Western Australia state government, and what it means is that within three nautical miles of the shore, any shark that’s swimming near a populated residential beach can be caught and killed. Now, they say it’s if the shark is deemed to pose an imminent threat, but the definition of “imminent threat” is that it just needs to be a shark that they want to kill. So, for instance, even if everyone is out of the water and on the beach, the shark can still be deemed an imminent threat because that shark may return and kill someone later.Mark Wahlberg, of all actors, plays a college professor named Jim Bennett, who has a sports car, a shag haircut and a wardrobe of slim-cut blazers, and who gets in way too deep with dangerous gangsters. John Goodman gets to do both his patented bad-guy performance and his patented best-friend performance as the most dangerous of all possible gangsters, who for unclear male-bonding reasons becomes Jim’s guardian angel. “The Gambler” is not by any measure a terrible movie, but it’s an odd one to encounter at the end of a year so dominated by intense and heated discussions of gender politics, a vision of male depravity and decadence that also comes with a wide-eyed, boyish innocence. Maybe that’s not surprising, since this picture is a remake of an almost-iconic one with the same title made in 1974, which starred James Caan and Lauren Hutton, and marked the screenwriting debut of legendary Hollywood bad boy James Toback.
There’s no question that the original “Gambler” is better. It feels rooted in time and place in a way this new version can’t quite manage, and it wasn’t constructed as a vehicle for a movie star’s image makeover. But that’s not to say the peculiar 2014 rebuild, “Gambler,” directed with considerable flair by Rupert Wyatt (“Rise of the Planet of the Apes”), doesn’t offer plenty of color and its own esoteric charms. Casting Wahlberg as a wisecracking, fast-talking intellectual who is as comfortable discussing “Hamlet,” Albert Camus and existentialism as he is plunking down 40 grand on a single blackjack hand certainly required bravado. Whether or not it pays off, the onetime Boston knucklehead is very likable in the part, and does not embarrass himself.
“The Great Floodgates of the Wonderworld,” by Justin Hocking (Graywolf Press)“How’s my little Heat Miser?” said Sue, prancing into our bedroom.
.
If you don’t know the history of the Selma marches from Selma in March of 1965 – well, it’s almost all in the movie. You don’t really need much of a primer. But here’s the deal: Segregation had been outlawed the previous year, and the white South was still reeling. White liberals all over the country who generally supported equality for African-Americans were generally willing to let things cool down for a while, despite the obvious fact that an entire set of local codes and regulations prevented the vast majority of black people from voting south of the Mason-Dixon line. King and other civil rights leaders wanted to make the point that federal action was required to secure voting rights, and settled on Selma, Alabama – a majority black city with an entirely white government – as the test case. After repeated failures in registering African-American voters, they launched a series of efforts to march the 54 miles of highway from Selma to the state capitol in Montgomery. The first such march, on March 9, was the one when 600 unarmed black citizens were viciously beaten and tear-gassed by state troopers and local deputies, captured in news footage that made Selma infamous around the world.
DuVernay and Webb appear eager not to leave anything out or elide any behind-the-scenes complexities of the Selma story, while also trying to provide snapshots of the leading characters. So while we spend most of our time near King as he plots and ponders, we also see Lyndon B. Johnson (Tom Wilkinson) stewing in his office or conferring with Hoover (Dylan Baker), or notorious Alabama Gov. George Wallace (Tim Roth) nursing a highball before the TV, trapped between Washington, “the Negroes” and the local yokels making his state look bad. If you notice a pattern in the casting of “Selma,” it’s an odd one: In this consummately American story, the four biggest and most charismatic roles – the Kings, Johnson and Wallace – are all filled by English actors. Coming hard on the heels of “12 Years a Slave,” in which the principal actors were all British or Irish, is it time for a little direct action on behalf of American talent? Do our actors really suck so dreadfully they can’t play leading figures from their own history?
I would further argue that the scenes with Johnson and Wallace, although intrinsically interesting, drag down the drama somewhat, and that every minute we’re away from the firecracker atmosphere of rural Alabama detracts from the overall impact. “Selma” ends with the up-with-people conclusion still demanded from a studio film – well, they marched and now there is obviously no more racism! – and for a movie directed by a woman, it seems only half-aware of its gender politics. There are essentially no female characters except Ejogo’s Coretta King, who stands around looking beautiful and pained most of the time. That is no doubt true to the history of the civil rights movement, as to the white left of the time. I suspect that the number of times we see women bustling through the background with coffeepots and plates of food is meant as commentary, but if so it’s rather too subtle.
If “Selma” is limited by the kind of film it needed to be and by what its studio proprietors wanted to sell, it’s still the best and most intimate fictional portrayal of the civil rights movement, by a long shot. DuVernay clearly yearns to make movies that start conversations, not spectacles that sit there at the end of the year like cats on an ottoman, attracting glowing reviews and hardware. Although I imagine she’ll make better films than “Selma,” its best scenes are among the most memorable movie moments of 2014. As she showed in her masterful second feature, “Middle of Nowhere,” she understands the black family, the black home and the internal structure of black life as almost no white person ever could, and she throws open the doors to invite us in.
“Selma” is now playing in New York and Los Angeles, with national release to follow in January.While you might be familiar with the comedian’s work from her roles on The Kroll Show or Brooklyn Nine-Nine, what you might not know is that Peretti is a “direct vessel of god.” In her Netflix special, Peretti takes her absurdity to the next level with legendary jokes that deal with ego and hot girls who use the hashtag #nomakeup on Instagram.A lot of people assume I’m a lesbian; I’m not. I’m just sad, and it reads the same,” Murphy bluntly states as she begins her hilarious dive into a self-deprecating set. From there, things only get more twisted as she plumbs the depths of self loathing and explores the subtle racism of credit card companies.
So I was hoping you could first just describe to me Australia’s Imminent Threat policy. How exactly does that work?
This is a policy designed by the Western Australia state government, and what it means is that within three nautical miles of the shore, any shark that’s swimming near a populated residential beach can be caught and killed. Now, they say it’s if the shark is deemed to pose an imminent threat, but the definition of “imminent threat” is that it just needs to be a shark that they want to kill. So, for instance, even if everyone is out of the water and on the beach, the shark can still be deemed an imminent threat because that shark may return and kill someone later.Mark Wahlberg, of all actors, plays a college professor named Jim Bennett, who has a sports car, a shag haircut and a wardrobe of slim-cut blazers, and who gets in way too deep with dangerous gangsters. John Goodman gets to do both his patented bad-guy performance and his patented best-friend performance as the most dangerous of all possible gangsters, who for unclear male-bonding reasons becomes Jim’s guardian angel. “The Gambler” is not by any measure a terrible movie, but it’s an odd one to encounter at the end of a year so dominated by intense and heated discussions of gender politics, a vision of male depravity and decadence that also comes with a wide-eyed, boyish innocence. Maybe that’s not surprising, since this picture is a remake of an almost-iconic one with the same title made in 1974, which starred James Caan and Lauren Hutton, and marked the screenwriting debut of legendary Hollywood bad boy James Toback.
There’s no question that the original “Gambler” is better. It feels rooted in time and place in a way this new version can’t quite manage, and it wasn’t constructed as a vehicle for a movie star’s image makeover. But that’s not to say the peculiar 2014 rebuild, “Gambler,” directed with considerable flair by Rupert Wyatt (“Rise of the Planet of the Apes”), doesn’t offer plenty of color and its own esoteric charms. Casting Wahlberg as a wisecracking, fast-talking intellectual who is as comfortable discussing “Hamlet,” Albert Camus and existentialism as he is plunking down 40 grand on a single blackjack hand certainly required bravado. Whether or not it pays off, the onetime Boston knucklehead is very likable in the part, and does not embarrass himself.
“The Great Floodgates of the Wonderworld,” by Justin Hocking (Graywolf Press)“How’s my little Heat Miser?” said Sue, prancing into our bedroom.
.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลอเรน grodstein เป็นผู้เขียนนวนิยาย " คำอธิบายสำหรับทุกอย่าง " , " เพื่อนของครอบครัว " และ " การสืบพันธุ์เป็นข้อบกพร่องของความรัก " และ " เรื่องราวของคอลเลกชันที่ดีที่สุดของสัตว์ " แม้ว่า โอเยโลโว มีทั้งแม่เหล็กและยากที่จะปักลงในบทบาทนี้ไม่ได้เป็นกษัตริย์แต่ไบโอพิคแนวตั้งและแนวประวัติศาสตร์ของช่วงเวลา( มักจะมหาศาลคือการถ่ายภาพโดยแบรดฟอร์ด หนุ่มตากล้องของช่วงเวลาที่ยังยิง J.C . chandor ด้านการเงิน " ที่รุนแรงที่สุดในปี . " ) " เซล " อาจครอบคลุมภูมิประเทศมากเกินไปที่จะยังคงอยู่อย่างเชื่อมโยงกัน แต่ต้องนับถือของกวาด ซึ่งครอบคลุมฉากในสำนักงานรูปไข่และอลาบามาผู้ว่าการแมนชั่น ,showdowns ระหว่างกษัตริย์ยุติการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิของพลเมือง และอนุมูลสีดำของนักเรียนการคณะกรรมการประสานงาน แก่ผู้หญิงที่พยายามที่จะลงทะเบียนเพื่อออกเสียงลงคะแนนในศาลขี้แมลงวัน County , และแม้กระทั่งไม่สะดวกสนทนาระหว่าง coretta กษัตริย์และ Malcolm X ( ไนเจล ก๊ะ ) ผมสั้นที่อยากให้หนังทั้งเรื่องที่เจอ แต่เพียงเพราะผมบ้าอย่างนั้นในความเป็นจริง , พอล เว็บบ์ บทภาพยนตร์ และทิศทาง duvernay มาใกล้เคียงกับเป็นไปไม่ได้ ในการจับวิธีการทางประวัติศาสตร์ถึงจุดเปลี่ยนเป็นพวกสายตาสั้นทุกคนเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง กับจุดศูนย์กลางของพายุหนึ่งชายและหนึ่งเคลื่อนไหวที่ ( พวกเขากล่าวว่า ) รักษาตาของพวกเขาในรางวัล
หากคุณไม่ทราบประวัติของเซลมา เดินขบวนจากเซลมามีนาคม 1965 –คือมันเกือบทั้งหมดในหนัง คุณไม่จำเป็นต้องมากของไพรเมอร์ แต่นี่เป็นข้อตกลง : แยกได้ outlawed ปีก่อน และใต้สีขาวยังช็อกขาวมากมายทั่วประเทศที่สนับสนุนความเสมอภาคโดยทั่วไปสำหรับแอฟริกาอเมริกันโดยทั่วไปจะให้สิ่งที่เย็นลงสักพัก แม้จะมีความจริงที่ว่า การตั้งค่าทั้งหมดของรหัสท้องถิ่นและกฎระเบียบป้องกัน ส่วนใหญ่ของคนผิวดำจากการโหวตทางตอนใต้ของเมสันดิกซันไลน์กษัตริย์และผู้นำสิทธิมนุษยชนอื่น ๆต้องการที่จะทำให้จุดที่การกระทำที่รัฐบาลต้องรักษาความปลอดภัยสิทธิออกเสียงลงคะแนน และตัดสินในเซลมา , อลาบาม่าและเมืองส่วนใหญ่สีดำกับสีขาวทั้งหมด รัฐบาลซึ่งเป็นการทดสอบกรณี หลังจากความล้มเหลวในการลงทะเบียนผู้มีสิทธิเลือกตั้งซ้ำ ชาวอเมริกันแอฟริกันพวกเขาเปิดตัวชุดของความพยายามที่จะมีนาคม 54 ไมล์ของทางหลวงจากเซลมาให้รัฐใน Montgomery ครั้งแรกเช่นมีนาคม , มีนาคม 9 , 600 อาวุธสีดำเป็นหนึ่ง เมื่อประชาชนได้รับหฤโหด โดนฉีก gassed โดยกองกำลังของรัฐและท้องถิ่นเจ้าหน้าที่บันทึกในรายงานข่าวที่ทำให้เซลมาน่าอับอายทั่วโลก
และ duvernay เว็บบ์ปรากฏความกระตือรือร้นที่จะไม่ปล่อยอะไรออกมาหรือไม่พิจารณาการเปลี่ยนแปลงใด ๆเบื้องหลังความซับซ้อนของเรื่อง เซลมา ในขณะที่ยังพยายามที่จะให้ภาพรวมของการนำตัวละคร ดังนั้นในขณะที่เราใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของเราใกล้ทั้งเขาและแปลง ponders เรายังเห็น ลินดอน บี. จอห์นสัน ( ทอม วิลคินสัน ) เคี่ยวในสำนักงานของเขาหรือปรึกษากับฮูเวอร์ ( ดีแลน เบเคอร์ ) หรือฉาวโฉ่ Alabama Gov .จอร์จวอลเลซ ( ทิม ร็อธ ) พยาบาล ไฮบอล ก่อนทีวี ติดอยู่ระหว่างวอชิงตัน " นิโกร " และท้องถิ่น yokels ทำให้สภาพเขาดูแย่ ถ้าคุณสังเกตเห็นรูปแบบในการหล่อ " เซล " มันเป็นคี่หนึ่ง : ในเรื่องราวมากมายอเมริกันนี้ สี่ที่ใหญ่ที่สุดและบทบาทที่มีเสน่ห์ดึงดูดมากที่สุด–กษัตริย์ จอห์นสัน และ วอลเลซ –ทั้งหมดที่เต็มไปด้วยนักแสดงอังกฤษมาหนักที่ส้นเท้าของ " 12 ปีเป็นทาส ที่นักแสดงหลักเป็นอังกฤษหรือไอริช มันเป็นเวลาสำหรับการกระทำโดยตรงในนามของอเมริกัน พรสวรรค์ ทำนักแสดงของเราจริงๆดูดงนั้นพวกเขาเล่นไม่ได้นำตัวเลขจากประวัติศาสตร์ของพวกเขาเอง
ผมจะต่อเถียงกับฉากจอห์นสันและวอลเลซ แม้ว่าภายในที่น่าสนใจ ,ลากลงละครบ้าง และทุกๆ นาทีเราอยู่ห่างจากการจัดบรรยากาศของชนบทแอละแบมา detracts จากผลกระทบโดยรวม " เซล " จบลงด้วยบทสรุปด้วยคนยังเรียกร้องจากสตูดิโอภาพยนตร์–ดี , พวกเขาเดินและตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่มีการเหยียดเชื้อชาติ ! ) และสำหรับภาพยนตร์ที่กำกับโดยผู้หญิง ดูเหมือนเพียงครึ่งหนึ่งทราบเพศของตนการเมืองมีตัวละครผู้หญิงเป็นหลัก ไม่ยกเว้น ejogo เป็น coretta กษัตริย์ที่ยืนอยู่รอบ ๆดูสวยงามและเจ็บปวดมากที่สุดของเวลา นั่นคือไม่ต้องสงสัยจริงในประวัติศาสตร์ของการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิของพลเมือง เช่น ซ้ายขาว ของเวลา ผมสงสัยว่า จำนวนครั้งที่เราเห็นผู้หญิงที่ผ่านพื้นหลังที่มีหม้อกาแฟและจานอาหาร หมายถึง เป็นคำอธิบายแต่ถ้ามันค่อนข้างบอบบางเกินไป
" ถ้าเซลมา " จะถูก จำกัด โดยชนิดของฟิล์มมันเป็นและสิ่งที่ สตูดิโอ เจ้าของอยากขาย มันยังคงดีที่สุดและใกล้ชิดมากที่สุดภาพสมมติของการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิของพลเมือง โดยยิงยาว duvernay ชัดเจนต้องการให้ภาพยนตร์ที่เริ่มต้นการสนทนา ไม่ใช่แว่นที่นั่งที่ส่วนท้ายของปีเหมือนแมวบนออตโตมันดึงดูดความคิดเห็นที่เร่าร้อนและฮาร์ดแวร์ ฉันคิดว่าเธอจะทำหนังได้ดีกว่า " เซล " ฉากที่ดีที่สุดของช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดของภาพยนตร์ 2014 ขณะที่เธอแสดงในลักษณะที่สองของเธอเก่ง " ก็ไม่รู้ " เธอเข้าใจครอบครัวสีดำ , สีดำและโครงสร้างภายในของชีวิตที่เกือบจะไม่มีคนเคยขาวดำได้แล้วเธอโยนเปิดประตูเชิญเราเข้าไป
" เซล " ตอนนี้เล่นในนิวยอร์กและลอสแอนเจลิส กับปลดปล่อยแห่งชาติตามในเดือนมกราคม ในขณะที่คุณอาจจะคุ้นเคยกับการทำงานของนักแสดงตลกจากบทบาทของเธอในบรู๊คลิน ครอล แสดง หรือ เก้า เก้า สิ่งที่คุณอาจไม่ทราบว่าเป็นที่ peretti เป็น " เรือโดยตรงของพระเจ้า " ใน Netflix พิเศษของเธอperetti ใช้เวลาไร้สาระของเธอไปอีกระดับด้วยมุขในตำนานที่เกี่ยวข้องกับอาตมา และสาวๆ ที่ใช้# nomakeup hashtag บน Instagram หลายคนคิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยน ฉันไม่ ฉันกำลังเศร้า และมันอ่านเหมือนกัน " เมอร์ฟี่โผงผางสหรัฐอเมริกาในขณะที่เธอเริ่มดำน้ำเฮฮาของเธอเป็นตนเอง deprecating ชุด จากที่นั่นสิ่งที่ยิ่งบิดเธอ plumbs ความลึกของความชิงชังตนเองและสำรวจการเหยียดสีผิวที่ลึกซึ้งของ บริษัท บัตรเครดิต
ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะ แรก แค่อธิบายนโยบายอันตรายเกิดขึ้นฉันของออสเตรเลีย . วิธีการที่ไม่ทำงาน ?
นี่เป็นนโยบายที่ออกแบบโดยรัฐออสเตรเลียตะวันตกของรัฐบาล และก็หมายความว่าภายใน 3 ไมล์ทะเลจากชายฝั่งมีฉลามมันว่ายใกล้ประชากรที่อยู่อาศัยชายหาดสามารถจับและฆ่า ตอนนี้ พวกเขาบอกว่าถ้าฉลามถือว่าก่อให้เกิดภัยคุกคามเร่งด่วน แต่นิยามของ " ภัยคุกคาม " ครับคือว่ามันต้องเป็นฉลามที่พวกเขาต้องการที่จะฆ่า ดังนั้นตัวอย่างเช่นถ้าทุกคนออกจากน้ำและบนชายหาดฉลามยังถือเป็นภัยคุกคามเร่งด่วนเพราะฉลามอาจกลับมาและฆ่าคนต่อมา มาร์ค วาห์ลเบิร์ก บรรดานักแสดง เล่นเป็นอาจารย์มหาลัยที่ชื่อจิมเบนเน็ตต์ คนมีรถ ตัดผมหยาบและตู้เสื้อผ้าของ blazers ตัดบางและที่ได้รับในทางลึกเกินไปกับแก๊งอันตรายจอห์น กู๊ดแมน รับทำทั้งงานของเขาเกิดเลวและเพื่อนสนิทของเขาเกิดประสิทธิภาพที่อันตรายมากที่สุดของนักเลงที่เป็นไปได้ทั้งหมด ซึ่งให้เหตุผลชัดเจน ผู้ชายจะกลายเป็นจิมเป็นเทวดาผู้พิทักษ์ " นักพนัน " ไม่ใช่โดยมาตรการใด ๆภาพยนตร์ที่น่ากลัว แต่มันแปลก ๆที่พบในตอนท้ายของปีดังนั้นการปกครองโดยเข้ม และประเด็นร้อนการเมือง เพศวิสัยทัศน์ของผู้ทุจริต และความเสื่อมโทรมที่ยังมาพร้อมกับดวงตาเบิกกว้าง คล้ายว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ นั่นอาจไม่น่าแปลกใจ เนื่องจากภาพนี้เป็น remake ของเกือบเป็นสัญลักษณ์หนึ่งที่มีชื่อเดียวกันใน 2517 ซึ่งรับบทเจมส์ Caan และลอเรน ฮัตตัน และเครื่องหมายการเปิดตัวของตำนานฮอลลีวู้ด Screenwriting เจ้าหนูเจมส์ toback
ไม่มีข้อสงสัยเลยว่า ต้นฉบับของ " นักพนัน " ดีกว่ามันรู้สึกเสียเวลา และสถานที่ในแบบเวอร์ชั่นใหม่นี้ไม่สามารถค่อนข้างจัดการ มันไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อใช้เป็นยานพาหนะสำหรับ makeover รูปดารา . แต่ไม่ได้บอกว่าแปลก 2014 สร้าง " นักพนัน " กำกับด้วยไหวพริบมากโดยรูเพิร์ท ไวแอ็ตต์ ( " Rise of the Planet of the Apes " ) ไม่ได้มีสีมากมาย และเสน่ห์ที่ลึกลับของตัวเองหล่อ Wahlberg เป็น wisecracking รวดเร็วพูดคุยทางปัญญาที่เป็นสบายคุย " แฮมเล็ต " การ์นิเย่ และลัทธิที่เขาเป็น plunking ลง 40 เหรียญบนมือกระบองเดียวแน่นอนต้องวางก้าม . หรือไม่ก็จ่ายออก แล้วบอสตันเก่ามากน่ารักในส่วนหนึ่ง และไม่อึดอัดใจตัวเอง
" floodgates ของวันเดอร์เวิร์ล ," โดย Justin Hocking ( graywolf กด ) ว่า " ความร้อนน้อยขี้เหนียว ? " บอกว่า ซู เดินเข้าไปในห้องนอนของเรา
หากคุณไม่ทราบประวัติของเซลมา เดินขบวนจากเซลมามีนาคม 1965 –คือมันเกือบทั้งหมดในหนัง คุณไม่จำเป็นต้องมากของไพรเมอร์ แต่นี่เป็นข้อตกลง : แยกได้ outlawed ปีก่อน และใต้สีขาวยังช็อกขาวมากมายทั่วประเทศที่สนับสนุนความเสมอภาคโดยทั่วไปสำหรับแอฟริกาอเมริกันโดยทั่วไปจะให้สิ่งที่เย็นลงสักพัก แม้จะมีความจริงที่ว่า การตั้งค่าทั้งหมดของรหัสท้องถิ่นและกฎระเบียบป้องกัน ส่วนใหญ่ของคนผิวดำจากการโหวตทางตอนใต้ของเมสันดิกซันไลน์กษัตริย์และผู้นำสิทธิมนุษยชนอื่น ๆต้องการที่จะทำให้จุดที่การกระทำที่รัฐบาลต้องรักษาความปลอดภัยสิทธิออกเสียงลงคะแนน และตัดสินในเซลมา , อลาบาม่าและเมืองส่วนใหญ่สีดำกับสีขาวทั้งหมด รัฐบาลซึ่งเป็นการทดสอบกรณี หลังจากความล้มเหลวในการลงทะเบียนผู้มีสิทธิเลือกตั้งซ้ำ ชาวอเมริกันแอฟริกันพวกเขาเปิดตัวชุดของความพยายามที่จะมีนาคม 54 ไมล์ของทางหลวงจากเซลมาให้รัฐใน Montgomery ครั้งแรกเช่นมีนาคม , มีนาคม 9 , 600 อาวุธสีดำเป็นหนึ่ง เมื่อประชาชนได้รับหฤโหด โดนฉีก gassed โดยกองกำลังของรัฐและท้องถิ่นเจ้าหน้าที่บันทึกในรายงานข่าวที่ทำให้เซลมาน่าอับอายทั่วโลก
และ duvernay เว็บบ์ปรากฏความกระตือรือร้นที่จะไม่ปล่อยอะไรออกมาหรือไม่พิจารณาการเปลี่ยนแปลงใด ๆเบื้องหลังความซับซ้อนของเรื่อง เซลมา ในขณะที่ยังพยายามที่จะให้ภาพรวมของการนำตัวละคร ดังนั้นในขณะที่เราใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของเราใกล้ทั้งเขาและแปลง ponders เรายังเห็น ลินดอน บี. จอห์นสัน ( ทอม วิลคินสัน ) เคี่ยวในสำนักงานของเขาหรือปรึกษากับฮูเวอร์ ( ดีแลน เบเคอร์ ) หรือฉาวโฉ่ Alabama Gov .จอร์จวอลเลซ ( ทิม ร็อธ ) พยาบาล ไฮบอล ก่อนทีวี ติดอยู่ระหว่างวอชิงตัน " นิโกร " และท้องถิ่น yokels ทำให้สภาพเขาดูแย่ ถ้าคุณสังเกตเห็นรูปแบบในการหล่อ " เซล " มันเป็นคี่หนึ่ง : ในเรื่องราวมากมายอเมริกันนี้ สี่ที่ใหญ่ที่สุดและบทบาทที่มีเสน่ห์ดึงดูดมากที่สุด–กษัตริย์ จอห์นสัน และ วอลเลซ –ทั้งหมดที่เต็มไปด้วยนักแสดงอังกฤษมาหนักที่ส้นเท้าของ " 12 ปีเป็นทาส ที่นักแสดงหลักเป็นอังกฤษหรือไอริช มันเป็นเวลาสำหรับการกระทำโดยตรงในนามของอเมริกัน พรสวรรค์ ทำนักแสดงของเราจริงๆดูดงนั้นพวกเขาเล่นไม่ได้นำตัวเลขจากประวัติศาสตร์ของพวกเขาเอง
ผมจะต่อเถียงกับฉากจอห์นสันและวอลเลซ แม้ว่าภายในที่น่าสนใจ ,ลากลงละครบ้าง และทุกๆ นาทีเราอยู่ห่างจากการจัดบรรยากาศของชนบทแอละแบมา detracts จากผลกระทบโดยรวม " เซล " จบลงด้วยบทสรุปด้วยคนยังเรียกร้องจากสตูดิโอภาพยนตร์–ดี , พวกเขาเดินและตอนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่มีการเหยียดเชื้อชาติ ! ) และสำหรับภาพยนตร์ที่กำกับโดยผู้หญิง ดูเหมือนเพียงครึ่งหนึ่งทราบเพศของตนการเมืองมีตัวละครผู้หญิงเป็นหลัก ไม่ยกเว้น ejogo เป็น coretta กษัตริย์ที่ยืนอยู่รอบ ๆดูสวยงามและเจ็บปวดมากที่สุดของเวลา นั่นคือไม่ต้องสงสัยจริงในประวัติศาสตร์ของการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิของพลเมือง เช่น ซ้ายขาว ของเวลา ผมสงสัยว่า จำนวนครั้งที่เราเห็นผู้หญิงที่ผ่านพื้นหลังที่มีหม้อกาแฟและจานอาหาร หมายถึง เป็นคำอธิบายแต่ถ้ามันค่อนข้างบอบบางเกินไป
" ถ้าเซลมา " จะถูก จำกัด โดยชนิดของฟิล์มมันเป็นและสิ่งที่ สตูดิโอ เจ้าของอยากขาย มันยังคงดีที่สุดและใกล้ชิดมากที่สุดภาพสมมติของการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิของพลเมือง โดยยิงยาว duvernay ชัดเจนต้องการให้ภาพยนตร์ที่เริ่มต้นการสนทนา ไม่ใช่แว่นที่นั่งที่ส่วนท้ายของปีเหมือนแมวบนออตโตมันดึงดูดความคิดเห็นที่เร่าร้อนและฮาร์ดแวร์ ฉันคิดว่าเธอจะทำหนังได้ดีกว่า " เซล " ฉากที่ดีที่สุดของช่วงเวลาที่น่าจดจำที่สุดของภาพยนตร์ 2014 ขณะที่เธอแสดงในลักษณะที่สองของเธอเก่ง " ก็ไม่รู้ " เธอเข้าใจครอบครัวสีดำ , สีดำและโครงสร้างภายในของชีวิตที่เกือบจะไม่มีคนเคยขาวดำได้แล้วเธอโยนเปิดประตูเชิญเราเข้าไป
" เซล " ตอนนี้เล่นในนิวยอร์กและลอสแอนเจลิส กับปลดปล่อยแห่งชาติตามในเดือนมกราคม ในขณะที่คุณอาจจะคุ้นเคยกับการทำงานของนักแสดงตลกจากบทบาทของเธอในบรู๊คลิน ครอล แสดง หรือ เก้า เก้า สิ่งที่คุณอาจไม่ทราบว่าเป็นที่ peretti เป็น " เรือโดยตรงของพระเจ้า " ใน Netflix พิเศษของเธอperetti ใช้เวลาไร้สาระของเธอไปอีกระดับด้วยมุขในตำนานที่เกี่ยวข้องกับอาตมา และสาวๆ ที่ใช้# nomakeup hashtag บน Instagram หลายคนคิดว่าฉันเป็นเลสเบี้ยน ฉันไม่ ฉันกำลังเศร้า และมันอ่านเหมือนกัน " เมอร์ฟี่โผงผางสหรัฐอเมริกาในขณะที่เธอเริ่มดำน้ำเฮฮาของเธอเป็นตนเอง deprecating ชุด จากที่นั่นสิ่งที่ยิ่งบิดเธอ plumbs ความลึกของความชิงชังตนเองและสำรวจการเหยียดสีผิวที่ลึกซึ้งของ บริษัท บัตรเครดิต
ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะ แรก แค่อธิบายนโยบายอันตรายเกิดขึ้นฉันของออสเตรเลีย . วิธีการที่ไม่ทำงาน ?
นี่เป็นนโยบายที่ออกแบบโดยรัฐออสเตรเลียตะวันตกของรัฐบาล และก็หมายความว่าภายใน 3 ไมล์ทะเลจากชายฝั่งมีฉลามมันว่ายใกล้ประชากรที่อยู่อาศัยชายหาดสามารถจับและฆ่า ตอนนี้ พวกเขาบอกว่าถ้าฉลามถือว่าก่อให้เกิดภัยคุกคามเร่งด่วน แต่นิยามของ " ภัยคุกคาม " ครับคือว่ามันต้องเป็นฉลามที่พวกเขาต้องการที่จะฆ่า ดังนั้นตัวอย่างเช่นถ้าทุกคนออกจากน้ำและบนชายหาดฉลามยังถือเป็นภัยคุกคามเร่งด่วนเพราะฉลามอาจกลับมาและฆ่าคนต่อมา มาร์ค วาห์ลเบิร์ก บรรดานักแสดง เล่นเป็นอาจารย์มหาลัยที่ชื่อจิมเบนเน็ตต์ คนมีรถ ตัดผมหยาบและตู้เสื้อผ้าของ blazers ตัดบางและที่ได้รับในทางลึกเกินไปกับแก๊งอันตรายจอห์น กู๊ดแมน รับทำทั้งงานของเขาเกิดเลวและเพื่อนสนิทของเขาเกิดประสิทธิภาพที่อันตรายมากที่สุดของนักเลงที่เป็นไปได้ทั้งหมด ซึ่งให้เหตุผลชัดเจน ผู้ชายจะกลายเป็นจิมเป็นเทวดาผู้พิทักษ์ " นักพนัน " ไม่ใช่โดยมาตรการใด ๆภาพยนตร์ที่น่ากลัว แต่มันแปลก ๆที่พบในตอนท้ายของปีดังนั้นการปกครองโดยเข้ม และประเด็นร้อนการเมือง เพศวิสัยทัศน์ของผู้ทุจริต และความเสื่อมโทรมที่ยังมาพร้อมกับดวงตาเบิกกว้าง คล้ายว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ นั่นอาจไม่น่าแปลกใจ เนื่องจากภาพนี้เป็น remake ของเกือบเป็นสัญลักษณ์หนึ่งที่มีชื่อเดียวกันใน 2517 ซึ่งรับบทเจมส์ Caan และลอเรน ฮัตตัน และเครื่องหมายการเปิดตัวของตำนานฮอลลีวู้ด Screenwriting เจ้าหนูเจมส์ toback
ไม่มีข้อสงสัยเลยว่า ต้นฉบับของ " นักพนัน " ดีกว่ามันรู้สึกเสียเวลา และสถานที่ในแบบเวอร์ชั่นใหม่นี้ไม่สามารถค่อนข้างจัดการ มันไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อใช้เป็นยานพาหนะสำหรับ makeover รูปดารา . แต่ไม่ได้บอกว่าแปลก 2014 สร้าง " นักพนัน " กำกับด้วยไหวพริบมากโดยรูเพิร์ท ไวแอ็ตต์ ( " Rise of the Planet of the Apes " ) ไม่ได้มีสีมากมาย และเสน่ห์ที่ลึกลับของตัวเองหล่อ Wahlberg เป็น wisecracking รวดเร็วพูดคุยทางปัญญาที่เป็นสบายคุย " แฮมเล็ต " การ์นิเย่ และลัทธิที่เขาเป็น plunking ลง 40 เหรียญบนมือกระบองเดียวแน่นอนต้องวางก้าม . หรือไม่ก็จ่ายออก แล้วบอสตันเก่ามากน่ารักในส่วนหนึ่ง และไม่อึดอัดใจตัวเอง
" floodgates ของวันเดอร์เวิร์ล ," โดย Justin Hocking ( graywolf กด ) ว่า " ความร้อนน้อยขี้เหนียว ? " บอกว่า ซู เดินเข้าไปในห้องนอนของเรา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันจะไม่ลืมปริปดีๆนี้
- it depends on the level of consumer bein
- ซาลาเปาทอด
- Currently a university student from Sydn
- เมื่อปลายปี 2518
- ไม่เล่นหรอ
- ใกล้กับตลาดพัฒพงฒ์
- ร่ำรวยปราสาท
- I wish everything bad in the old year
- นิลเพชร
- ไม่เหมาะกับเพลงเบฟซาว
- วันนี้ฉันหยุดงานเปลื่ยนจากวันที่31
- 우유나 두유 기호에 따라 좋아하는 음료에 타서 드셔도 좋습니다
- I don't like smiling in photos
- Permission
- ว่ามา
- the deepest for seashells
- it depends on the level of consumer bein
- ما قمنا به من الجميع، هو، مباركة السعادة
- pronunciation
- Request
- I won't be the most important for you.
- you are testing my patience
- This morning i woke up sweating loads bu
