IssuesA. Questions before the Court

Issues
A. Questions before the Court
(i) Whether the Court had Jurisdiction;
(ii) Whether Iceland’s extension of its fisheries jurisdiction to 50 mils was in conformity with international law;
(iii) Whether Iceland’s interference with Germany fishing vessels was unlawful and; if so, whether compensation as due to Germany.
B. Arguments presented by the Parties
Germany asked the Court to adjudge and declare that:
- The unilateral extension by Iceland of its zone of exclusive fisheries jurisdiction to 50 nautical miles from the baselines had, as against Germany, no basis in international law;
- The Icelandic Regulations issued for that purpose were not to be enforced against Germany or vessels registered therein;
- If Iceland established a need for conservation measures in respect to fish stocks beyond the limit of 12 nautical miles agreed to in the Exchange of notes in 1961, such measures may be taken only on the basis of an agreement between the Parties, concluded either bilaterally or within a multilateral framework, with due regard to the special dependence of Iceland on its fisheries and to the traditional fisheries of Germany in the waters concerned; and
- The acts of interference by Icelandic coastal patrol boats with fishing vessels registered in Germany were unlawful under international law and that Iceland was under an obligation to make compensation to Germany.
Iceland did not take part in any phase of the proceedings. By a letter of 27 June 1972, Iceland informed the Court that it regarded the Exchange of Notes of 1961 as terminated, that in its view there was no basis under the Statute for the court to exercise jurisdiction on the Court in any case involving the extent of its fishing limits. Subsequently, in a letter dated 11 January 1974, Iceland stated that it did not accept any of the statements of fact or any of the allegations or contentions of law submitted by Germany to the Court.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

IssuesA. Questions before the Court(i) Whether the Court had Jurisdiction;(ii) Whether Iceland’s extension of its fisheries jurisdiction to 50 mils was in conformity with international law;(iii) Whether Iceland’s interference with Germany fishing vessels was unlawful and; if so, whether compensation as due to Germany.B. Arguments presented by the Parties Germany asked the Court to adjudge and declare that: - The unilateral extension by Iceland of its zone of exclusive fisheries jurisdiction to 50 nautical miles from the baselines had, as against Germany, no basis in international law; - The Icelandic Regulations issued for that purpose were not to be enforced against Germany or vessels registered therein; - If Iceland established a need for conservation measures in respect to fish stocks beyond the limit of 12 nautical miles agreed to in the Exchange of notes in 1961, such measures may be taken only on the basis of an agreement between the Parties, concluded either bilaterally or within a multilateral framework, with due regard to the special dependence of Iceland on its fisheries and to the traditional fisheries of Germany in the waters concerned; and - The acts of interference by Icelandic coastal patrol boats with fishing vessels registered in Germany were unlawful under international law and that Iceland was under an obligation to make compensation to Germany. ประเทศไอซ์แลนด์ได้มีส่วนร่วมในขั้นตอนใด ๆ ของกระบวนการพิจารณา โดยหนังสือ 27 1972 มิถุนายน ไอซ์แลนด์แจ้งศาลว่า มันถือว่าแลกเปลี่ยนบันทึกย่อของ 1961 เลิก ว่า ในมุมมองมีพื้นฐานไม่ภายใต้ธรรมนูญศาลในเขตอำนาจในศาลในกรณีใดๆ เกี่ยวข้องกับขอบเขตของการประมงจำกัด ในเวลาต่อมา ในจดหมายลงวันที่ 11 1974 มกราคม ไอซ์แลนด์กล่าวว่า มันไม่ยอมรับใด ๆ รายงานเท็จหรือกล่าวหรือ contentions ของกฎหมายที่เขียน โดยเยอรมนีต่อศาลใด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเด็น
A. คำถามก่อนที่ศาล
(i) ไม่ว่าจะเป็นศาลที่มีเขตอำนาจ;
(ii) ไม่ว่าจะเป็นส่วนขยายของไอซ์แลนด์อำนาจในการประมง 50 mils เป็นไปตามกฎหมายต่างประเทศ;
(iii) ไม่ว่าจะเป็นการรบกวนของไอซ์แลนด์กับเยอรมนีเรือประมงที่ผิดกฎหมายและเป็น; ถ้าเป็นเช่นนั้นไม่ว่าจะเป็นค่าตอบแทนเนื่องจากไปยังประเทศเยอรมนี.
บี
ข้อโต้แย้งที่นำเสนอโดยภาคีเยอรมนีถามของศาลที่จะตัดสินและประกาศว่า:
- นามสกุลฝ่ายเดียวโดยไอซ์แลนด์ของเขตของเขตอำนาจการประมงพิเศษถึง 50 ไมล์ทะเลจากเส้นเขตแดนได้เมื่อเทียบกับเยอรมนีพื้นฐานในกฎหมายต่างประเทศไม่มี
- ไอซ์แลนด์ กฎระเบียบที่ออกมาเพื่อวัตถุประสงค์ที่ไม่ได้ที่จะมีผลบังคับใช้กับเยอรมนีหรือเรือที่จดทะเบียนในนั้น
- หากไอซ์แลนด์ที่จัดตั้งขึ้นจำเป็นที่จะต้องมีมาตรการอนุรักษ์ในส่วนที่เกี่ยวกับปลาเกินขีด จำกัด ของ 12 ไมล์ทะเลตกลงที่จะในตลาดหลักของการบันทึกในปี 1961 มาตรการดังกล่าว อาจจะต้องดำเนินการเฉพาะบนพื้นฐานของข้อตกลงระหว่างคู่สัญญาที่ได้ข้อสรุปทั้งสองข้างหรือภายใต้กรอบพหุภาคีโดยคำนึงถึงการพึ่งพาพิเศษของไอซ์แลนด์กับการประมงและการประมงแบบดั้งเดิมของเยอรมนีในน่านน้ำที่เกี่ยวข้อง และ
- การกระทำของการรบกวนจากไอซ์แลนด์เรือลาดตระเวนชายฝั่งทะเลที่มีเรือประมงที่จดทะเบียนในเยอรมนีเป็นที่ผิดกฎหมายภายใต้กฎหมายของประเทศและที่ประเทศไอซ์แลนด์อยู่ภายใต้ภาระที่จะต้องให้การชดเชยไปยังประเทศเยอรมนี.
ไอซ์แลนด์ไม่ได้มีส่วนร่วมในขั้นตอนของการดำเนินการใด ๆ ตามตัวอักษรของ 27 มิถุนายน 1972 ที่ประเทศไอซ์แลนด์แจ้งศาลว่ามันได้รับการยกย่องตลาดหลักทรัพย์หมายเหตุ 1961 เป็นสิ้นสุดที่ในมุมมองของตนมีพื้นฐานภายใต้ธรรมนูญศาลที่จะใช้เขตอำนาจของศาลในคดีที่เกี่ยวข้องกับขอบเขตใด ๆ ข้อ จำกัด ของการตกปลา ต่อมาในวันที่ตัวอักษรที่ 11 มกราคม 1974, ไอซ์แลนด์ระบุว่าไม่ได้รับงบใด ๆ ของความจริงหรือใด ๆ ของข้อกล่าวหาหรือข้อโต้แย้งของกฎหมายส่งมาจากเยอรมนีต่อศาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

a ปัญหาคำถามก่อนที่ศาล
( ผม ) ว่า ศาลที่มีเขตอำนาจ ;
( II ) ไม่ว่าของไอซ์แลนด์ขยายของประมงจ 50 สัดก็สอดคล้องกับกฎหมายระหว่างประเทศ ;
( 3 ) ไม่ว่าจะเป็น ไอซ์แลนด์ การแทรกแซงเยอรมนีเรือประมงนั้นไม่ชอบด้วยกฎหมาย และ ถ้าเป็นเช่นนั้น ไม่ว่าค่าตอบแทนจากการเยอรมัน .
b ข้อโต้แย้งที่เสนอโดยพรรคการเมือง
เยอรมัน ขอให้ศาลตัดสินและประกาศว่า :
- ฝ่ายเดียวโดยไอซ์แลนด์ขยายเขตประมง อำนาจพิเศษของ 50 ไมล์ทะเลจากเส้นได้เมื่อเทียบกับเยอรมนี ไม่มีพื้นฐานในกฎหมายระหว่างประเทศ ;
- ไอซ์แลนด์ กฎระเบียบที่ออกเพื่อวัตถุประสงค์ที่ไม่ได้ที่จะบังคับใช้กับ เยอรมัน หรือเรือที่จดทะเบียนนั้น
- ถ้าไอซ์แลนด์ก่อตั้งต้องการมาตรการอนุรักษ์ในส่วนปลาหุ้นเกิน 12 ไมล์ทะเลตกลงในการแลกเปลี่ยนบันทึกในปี 1961 , มาตรการดังกล่าวอาจจะถ่ายเฉพาะบนพื้นฐานของข้อตกลงระหว่างคู่กรณี สรุปทั้งทวิภาคีและพหุภาคีในกรอบ ,ด้วยเนื่องจากการพึ่งพาพิเศษของไอซ์แลนด์ในการประมงและการประมงแบบดั้งเดิมของเยอรมนีในน่านน้ำที่เกี่ยวข้องและ
- การกระทำของการแทรกแซงโดยเรือตระเวนชายฝั่งไอซ์แลนด์กับเรือประมงที่จดทะเบียนในเยอรมันผิดกฎหมายภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ และไอซ์แลนด์ อยู่ภายใต้ข้อตกลงที่จะต้องให้การชดเชย
เยอรมนีไอซ์แลนด์ไม่ได้มีส่วนร่วมในขั้นตอนของการพิจารณาคดี โดยจดหมายของ 27 มิถุนายน 1972 , ไอซ์แลนด์ แจ้งศาลว่า ถือว่าแลกเปลี่ยนบันทึก 1961 เป็นยุติว่าในมุมมองของไม่มีพื้นฐานภายใต้กฎเกณฑ์สำหรับศาลเพื่อการออกกำลังกายอำนาจในศาลในคดีที่เกี่ยวข้องกับขอบเขตของการประมงของ ต่อมา , ในจดหมายลงวันที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2517 ,ไอซ์แลนด์ระบุว่ามันไม่ได้รับใด ๆของข้อข้อเท็จจริงหรือใด ๆของข้อกล่าวหาหรือข้อโต้แย้งของกฎหมายที่เสนอโดย เยอรมัน ต่อศาล