disability. Negative cognitions abo

disability. Negative cognitions about the
disability may represent risk factors for
families.
There are many ways in which parents can
reframe the disability experience into a
positive one. In qualitative studies, parents
have reported that their child’s disability has
given them an increased sense of purpose
(Stainton & Besser, 1998); personal growth
(Scorgie & Sobsey, 2000; Stainton & Besser,
1998); improved relationships and social
networks (Scorgie & Sobsey, 2000; Stainton
& Besser;, 1998 Taunt & Hastings, 2002);
increased spirituality (Stainton & Besser,
1998; Taunt & Hastings, 2002); increased
tolerance and sensitivity (Scorgie & Sobsey,
2000; Taunt & Hastings, 2002); and a more
positive future outlook (King, Zwaigenbaum,
King, Baxter, Rosenbaum, & Bates, 2006). A
positive outlook on childhood disability
correlates with decreased feelings of stress
and burden (Ylven, Bjorck-Akesson, &
Granlund, 2006). Assisting families in finding
a positive meaning to their child’s disability
may prove to be an important intervention in
alleviating parent stress. However, further
research is needed to understand what types
of positive appraisals are the strongest
predictors of positive coping and how the
stress affects parents’ behaviors or relationship
behaviors such as the frequency of positive
reinforcement used.
Mother/father differences
Research suggests that mothers and
fathers may experience different impacts of
childhood disability and have different needs
related to coping with the disability. In
comparison to fathers, mothers of children
with disabilities have been found to exhibit
increased symptoms of depression (Hastings
et al., 2005; Olsson & Hwang, 2001), increased
caregiver burden (Heller et al.,1997) and
increased stress (Dellve, Samuelsson,
Tallborn, Fasth, & Hallberg, 2006; Herring

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความพิการ cognitions เชิงลบเกี่ยวกับความพิการอาจจะเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อครอบครัว. มีหลายวิธีในการที่ผู้ปกครองสามารถมีวางใหม่ประสบการณ์ความพิการเป็นบวกหนึ่ง ในการศึกษาเชิงคุณภาพที่ผู้ปกครองมีรายงานว่าความพิการของเด็กได้ให้แก่พวกเขาความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของวัตถุประสงค์(สเตนและ Besser, 1998); เจริญเติบโตส่วนบุคคล(Scorgie Sobsey & 2000; & สเตน Besser, 1998); ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นและสังคมเครือข่าย (Scorgie และ Sobsey, 2000 สเตนและBesser ;, 1998 ยั่วยุและเฮสติ้งส์, 2002); จิตวิญญาณที่เพิ่มขึ้น (สเตนและ Besser, 1998; ยั่วยุและเฮสติ้งส์, 2002); เพิ่มขึ้นความอดทนและความไว (Scorgie และ Sobsey, 2000; ยั่วยุและเฮสติ้งส์, 2002); และอื่น ๆแนวโน้มในอนาคตในเชิงบวก (คิง Zwaigenbaum, คิงแบ็กซ์เตอร์ Rosenbaum, และเบตส์, 2006) มุมมองเชิงบวกเกี่ยวกับความพิการในวัยเด็กมีความสัมพันธ์กับความรู้สึกลดลงของความเครียดและภาระ(Ylven, Björck-Åkesson & Granlund 2006) การให้ความช่วยเหลือครอบครัวในการหาความหมายในเชิงบวกต่อความพิการของเด็กอาจพิสูจน์ให้เป็นการแทรกแซงที่สำคัญในการบรรเทาความเครียดของผู้ปกครอง แต่ต่อไปการวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจสิ่งที่ประเภทของการประเมินในเชิงบวกที่มีความแข็งแกร่งพยากรณ์ของการเผชิญปัญหาในเชิงบวกและวิธีการที่ความเครียดมีผลต่อพฤติกรรมหรือความสัมพันธ์ของพ่อแม่พฤติกรรมเช่นความถี่ของการบวกเสริมใช้. แม่ / พ่อของความแตกต่างของการวิจัยแสดงให้เห็นว่ามารดาและบรรพบุรุษอาจพบผลกระทบที่แตกต่างกันของความพิการวัยเด็กและมีความต้องการที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการรับมือกับความพิการ ในการเปรียบเทียบกับพ่อแม่ของเด็กที่มีความพิการได้รับพบว่าแสดงอาการที่เพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้า(เฮสติ้งส์et al, 2005. โอลส์สันและฮวาง, 2001) เพิ่มภาระในการดูแล(. เฮลเลอร์, et al, 1997) และความเครียดที่เพิ่มขึ้น(Dellve , Samuelsson, Tallborn, ฟาสธ์และ Hallberg 2006; แฮร์ริ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิการ ความคิดเชิงลบเกี่ยวกับ
พิการอาจเป็นตัวแทนของปัจจัยเสี่ยง

ครอบครัว มีหลายวิธีที่พ่อแม่สามารถ

ประสบการณ์ความพิการ Reframe เป็นบวกหนึ่ง ในการศึกษาเชิงคุณภาพ ผู้ปกครอง
ได้รายงานว่า ความพิการของเด็กได้
ให้ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของวัตถุประสงค์
( สตันเติ้น&เบเซอร์ , 1998 ) ;
การเจริญเติบโตส่วนบุคคล ( scorgie & sobsey , 2000 ;เบเซอร์สตันเติ้น& , 1998 ) ;
ปรับปรุงความสัมพันธ์และเครือข่ายทางสังคม
( scorgie & sobsey , 2000 ; สตันเติ้น
&เบเซอร์ ; 1998 ยั่วยุ&เฮสติงส์ , 2002 ) ;
เพิ่มจิตวิญญาณ ( สตันเติ้น&เบเซอร์
, 1998 ; เหน็บแนม&เฮสติงส์ , 2002 ) ; เพิ่มความอดทนและความไว ( scorgie

sobsey & , 2000 ; เหน็บแนม&เฮสติงส์ , 2002 ) ; และมากกว่า
บวก outlook ในอนาคต ( กษัตริย์ zwaigenbaum
แบ็กซ์เตอร์ โรเซนบอม , กษัตริย์ ,& Bates , 2006 ) เป็นแนวโน้มบวกในวัยเด็ก

มีความสัมพันธ์กับการลดลงในความรู้สึกของความเครียดและภาระ ( ylven

granlund & bjorck เ คส น , , , 2006 ) การช่วยเหลือครอบครัวในการหาความหมายเชิงบวก


ความพิการของเด็กของพวกเขาอาจพิสูจน์ให้เป็นนโยบายสำคัญใน
alleviating ความเครียดหลัก อย่างไรก็ตาม การวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจสิ่งที่ประเภท

การประเมินผลบวกที่แข็งแกร่ง
ทำนายการบวกและวิธีการ
ความเครียดมีผลต่อพฤติกรรมของผู้ปกครองหรือความสัมพันธ์
พฤติกรรมเช่นความถี่ของการใช้การเสริมแรงบวก
.
แม่ / พ่อ การวิจัยแสดงให้เห็นว่าความแตกต่าง

พ่อมารดา และอาจพบผลกระทบที่แตกต่างกันของความพิการและมีความต้องการที่แตกต่างกันในวัยเด็ก

ที่เกี่ยวข้องที่จะเผชิญกับ ที่พิการ ใน
เปรียบเทียบกับบิดา มารดาของเด็ก
คนพิการได้รับพบว่ามีเพิ่มขึ้น อาการของภาวะซึมเศร้า ( เฮสติ้งส์

et al . , 2005 ; โอลส์สัน&ฮวาง , 2001 ) เพิ่มขึ้น
ภาระการดูแล ( เฮลเลอร์ et al . , 1997 ) และความเครียดที่เพิ่มขึ้น ( dellve samuelsson

tallborn 225 , , , , & ลเบิร์ก , 2006 ; ปลาชนิดหนึ่ง