“I am for the art of ice-cream cone

“I am for the art of ice-cream cones dropped on concrete... I am for the art of teddy-bears and guns and decapitated rabbits, exploded umbrellas, raped beds, chairs with their brown bones broken, burning trees, firecracker ends, chicken bones, pigeon bones …” –Claes Oldenburg

Everyday we are surrounded by and interact with countless objects that are so commonplace they often go unnoticed. While artists have included objects such as tableware, trinkets, and household goods in their work for centuries (especially in still lifes), it wasn't until the 1960s and Pop Art that artists like Oldenburg sought to place these daily items front and center in the realm of art. Perhaps the most iconic examples of everyday objects depicted in art are Andy Warhol’s Campbell’s soup can works (Warhol claimed he ate soup for lunch everyday for 20 years). Pop artists—and many artists in their wake—consistently sought out the most mundane, commercially manufactured items, at the same time abandoning any conventions around how such objects might be presented (as in a more traditional still life).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมศิลปะน้ำแข็ง–โคนลงบนคอนกรีต... ผมสำหรับศิลปะตุ๊กตาหมี และ กระต่าย decapitated ร่มกระจาย และปืนข่มขืนเตียง เก้าอี้กับของน้ำตาลกระดูกหัก การเขียนต้นไม้ ปลายเต้าหู้ยี้ กระดูกไก่ กระดูกนกพิราบ..." – Claes ลเดนบูร์กในชีวิตประจำวันเราถูกล้อมรอบด้วย และโต้ตอบกับวัตถุนับไม่ถ้วนที่ธรรมดาพวกเขามักจะไปส่ง ในขณะที่ศิลปินได้รวมวัตถุเช่นบนโต๊ะอาหาร เครื่องประดับ สินค้าครัวเรือน และทำงานมานานหลายศตวรรษ (โดยเฉพาะในสิ่งมีชีวิตยังคง), มันไม่ได้จนถึงปี 1960 สมัยศิลปินเช่นลเดนบูร์กพยายามวางหน้ารายการประจำวันและศูนย์เหล่านี้ในขอบเขตของศิลปะ บางทีตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดในศิลปะของชีวิตประจำวันมีแอนดี้วอร์ฮอลเบลส์ซุปสามารถทำงานได้ (Warhol อ้างว่า เขากินซุปสำหรับมื้อกลางวันทุกวัน 20 ปี) ศิลปินป๊อป — และศิลปินมากมายในปลุกของพวกเขา — ค้นหาอย่างสม่ำเสมอสินค้าทางโลกมากที่สุด ผลิตในเชิงพาณิชย์ การละทิ้งแบบแผนใด ๆ รอบวิธีอาจนำเสนอวัตถุดังกล่าวเช่นนิ่งแบบดั้งเดิม)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมสำหรับงานศิลปะของกรวยไอศครีมลดลงบนพื้นคอนกรีต ... ฉันสำหรับงานศิลปะของตุ๊กตาหมีและปืนและกระต่ายหัวขาด, ร่มระเบิดเตียงข่มขืน, เก้าอี้ที่มีกระดูกสีน้ำตาลของพวกเขาเสียการเผาไหม้ต้นไม้พลุปลาย กระดูกไก่กระดูกนกพิราบ ... "-Claes Oldenburg ทุกวันเราถูกล้อมรอบด้วยและโต้ตอบกับวัตถุมากมายที่เป็นธรรมดาดังนั้นพวกเขาจึงมักจะไปไม่มีใครสังเกตเห็น ในขณะที่ศิลปินได้รวมวัตถุเช่นบนโต๊ะอาหาร, เครื่องประดับและของใช้ในครัวเรือนในการทำงานของพวกเขามานานหลายศตวรรษ (โดยเฉพาะในภาพนิ่ง) มันไม่ได้จนกว่าทศวรรษที่ 1960 และศิลปะป๊อปที่ศิลปินที่ชอบ Oldenburg พยายามที่จะวางสิ่งของในชีวิตประจำวันเหล่านี้ด้านหน้าและศูนย์ใน ดินแดนแห่งศิลปะ บางทีอาจจะเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดในชีวิตประจำวันของวัตถุที่ปรากฎในศิลปะซุปแอนดี้วอร์ฮอแคมป์เบลสามารถผลงาน (ฮอลอ้างว่าเขากินซุปสำหรับมื้อกลางวันทุกวันเป็นเวลา 20 ปี) ป๊อปศิลปินและศิลปินหลายคนในพวกเขาปลุกอย่างต่อเนื่องขอออกทางโลกมากที่สุดรายการที่ผลิตในเชิงพาณิชย์ได้ในเวลาเดียวกันละทิ้งการประชุมใด ๆ รอบว่าวัตถุดังกล่าวอาจจะนำเสนอ (ในขณะที่แบบดั้งเดิมมากขึ้นยังคงมีชีวิต)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมเป็นศิลปะของไอศครีมโคนลงบนคอนกรีต . . . ผมเป็นศิลปะของตุ๊กตาหมีและปืน และระเบิดฆ่ากระต่าย , ร่ม , ข่มขืน เตียง เก้าอี้ กับ บราวน์ กระดูกหัก การเผาต้นไม้ , พลุจบ กระดูกไก่ นกพิราบ กระดูก . . . . . . . " –แคลส์โอลเดนบูร์กทุกวันนี้เราถูกล้อมรอบด้วย และโต้ตอบกับวัตถุที่นับไม่ถ้วนนั้นก็ธรรมดา พวกเขามักจะไปสังเกต ในขณะที่ศิลปินมีการรวมวัตถุ เช่น เครื่องใช้ เครื่องประดับ และของใช้ในครัวเรือน สินค้าในงานของพวกเขามานานหลายศตวรรษ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพนิ่ง ) , มันไม่ได้จนกว่าปี 1960 และศิลปะที่ศิลปินชอบ Oldenburg หาสถานที่เหล่านี้ทุกวันรายการที่ด้านหน้าและศูนย์ในขอบเขตของศิลปะ บางที iconic มากที่สุดตัวอย่างของวัตถุที่ปรากฎในงานศิลปะทุกวันของ Andy Warhol แคมป์เบลซุปสามารถทำงาน ( Warhol อ้างว่าเขาได้กินซุปสำหรับมื้อกลางวันทุกวันเป็นเวลา 20 ปี ) ศิลปินป๊อปและศิลปินมากมายในปลุกของพวกเขาอย่างต่อเนื่องแสวงหาออกทางโลกมากที่สุดผลิตในเชิงพาณิชย์ได้รายการในเวลาเดียวกันทิ้งใด ๆการประชุมรอบว่าวัตถุดังกล่าวจะนำเสนอ ( ในแบบดั้งเดิมยังคงชีวิต )