In other words, a language user nee

In other words, a language user needs to use the language not only correctly (based on linguistic competence), but also appropriately (based on communicative competence). Of course, this approach does not diminish the importance of learning the grammatical rules of a language. In fact, it is one of the four components of communicative competence: linguistic, sociolinguistic, discourse, and strategic competence.

Linguistic competence is the knowledge of the language code, i.e. its grammar and vocabulary, and also of the conventions of its written representation (script and orthography). The grammar component includes the knowledge of the sounds and their pronunciation (i.e. phonetics), the rules that govern sound interactions and patterns (i.e. phonology), the formation of words by means of e.g. inflection and derivation (i.e. morphology), the rules that govern the combination of words and phrases to structure sentences (i.e. syntax), and the way that meaning is conveyed through language (i.e. semantics).
Sociolinguistic competence is the knowledge of sociocultural rules of use, i.e. knowing how to use and respond to language appropriately. The appropriateness depends on the setting of the communication, the topic, and the relationships among the people communicating. Moreover, being appropriate depends on knowing what the taboos of the other culture are, what politeness indices are used in each case, what the politically correct term would be for something, how a specific attitude (authority, friendliness, courtesy, irony etc.) is expressed etc.
Discourse competence is the knowledge of how to produce and comprehend oral or written texts in the modes of speaking/writing and listening/reading respectively. It’s knowing how to combine language structures into a cohesive and coherent oral or written text of different types. Thus, discourse competence deals with organising words, phrases and sentences in order to create conversations, speeches, poetry, email messages, newspaper articles etc.
Strategic competence is the ability to recognise and repair communication breakdowns before, during, or after they occur. For instance, the speaker may not know a certain word, thus will plan to either paraphrase, or ask what that word is in the target language. During the conversation, background noise or other factors may hinder communication; thus the speaker must know how to keep the communication channel open. If the communication was unsuccessful due to external factors (such as interruptions), or due to the message being misunderstood, the speaker must know how to restore communication. These strategies may be requests for repetition, clarification, slower speech, or the usage of gestures, taking turns in conversation etc.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในคำอื่น ๆ ผู้ใช้ภาษาต้องใช้ภาษาไม่ถูกต้องเท่านั้น (ตามความสามารถของภาษาศาสตร์), แต่ยังเหมาะสม (ตามความสามารถหลัก) แน่นอน วิธีการนี้ไม่ลดความสำคัญของการเรียนรู้กฎไวยากรณ์ของภาษา ในความเป็นจริง เป็นหนึ่งในสี่ส่วนประกอบของความสามารถหลัก: ภาษาศาสตร์ sociolinguistic วาทกรรม และความสามารถเชิงกลยุทธ์ความสามารถภาษาศาสตร์เป็นความรู้ ของ ภาษา เช่นของไวยากรณ์และคำศัพท์ และ การประชุมของตัวแทนเป็นลายลักษณ์อักษร (สคริปต์และ orthography) ส่วนประกอบของไวยากรณ์มีความรู้ด้านเสียงและการออกเสียง (เช่นสัทศาสตร์), กฎที่ควบคุมการโต้ตอบเสียงและรูปแบบ (เช่นวารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร), การก่อตัวของคำโดยใช้วิธีการเช่นการผันคำและมา (เช่นสัณฐานวิทยา), กฎที่ใช้ควบคุมคำและวลีที่โครงสร้างประโยค (เช่นไวยากรณ์), และวิธีว่า ความหมายจะสื่อความหมายผ่านทางภาษา (เช่นความหมาย)ความสามารถ sociolinguistic เป็นรู้กฎ sociocultural ใช้ เช่นรู้ใน การใช้ภาษาอย่างเหมาะสม ความขึ้นอยู่กับการตั้งค่าการสื่อสาร หัวข้อ และความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลการสื่อสาร นอกจากนี้ การที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับรู้ taboos วัฒนธรรมอื่น ๆ คืออะไร ดัชนีอะไร politeness จะใช้ในแต่ละกรณี คำ politically ถูกต้องอย่างบางสิ่งบางอย่าง วิธีท่าเฉพาะ (หน่วยงาน เป็นมิตร ความเอื้อเฟื้อ ประชดฯลฯ) จะแสดงเป็นต้นวาทกรรมความสามารถมีความรู้ด้านการผลิต และเข้าใจข้อเขียน หรือปากเปล่าในโหมดของการพูด/การเขียน และการฟัง/อ่านตามลำดับ มันจะรู้วิธีการรวมโครงสร้างภาษาไปควบ และ coherent ปากเปล่า หรือเขียนข้อความแตกต่าง ดังนั้น วาทกรรมความสามารถเกี่ยวข้องกับการจัดระเบียบคำ วลี และประโยคเพื่อสร้างบทสนทนา สุนทรพจน์ บทกวี ข้อ ความอีเมล หนังสือพิมพ์บทความฯลฯความสามารถเชิงกลยุทธ์คือ ความสามารถในการรู้ และซ่อมแซมสื่อสารแบ่งก่อน ระหว่าง หรือหลัง จากที่พวกเขาเกิดขึ้น ตัวอย่าง ลำโพงที่อาจรู้บาง จึง จะวางแผนการถอดความ หรือขอคำนั้นที่อยู่ในภาษาเป้าหมาย ในระหว่างสนทนา เสียงพื้นหลังหรือปัจจัยอื่น ๆ อาจขัดขวางการสื่อสาร ดังนั้น ลำโพงที่ต้องทราบวิธีการเปิดช่องทางการสื่อสาร ถ้าสื่อสารไม่สำเร็จเนื่อง จากปัจจัยภายนอก (เช่นขัดจังหวะ), หรือเนื่อง จากความเข้าใจผิด ผู้ต้องทราบวิธีการคืนค่าการสื่อสาร กลยุทธ์เหล่านี้อาจมีคำขอซ้ำ ชี้แจง พูดช้า หรือการใช้รูปแบบลายเส้น การเปิดในการสนทนาเป็นต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในคำอื่น ๆ ที่ผู้ใช้ภาษาที่จำเป็นต้องใช้ภาษาที่ไม่เพียง แต่ให้ถูกต้อง (ขึ้นอยู่กับความสามารถทางด้านภาษา) แต่ยังเหมาะสม (ขึ้นอยู่กับความสามารถในการสื่อสาร) แน่นอนว่าวิธีนี้ไม่ได้ลดความสำคัญของการเรียนรู้หลักไวยากรณ์ของภาษา ในความเป็นจริงมันเป็นหนึ่งในสี่ส่วนของความสามารถในการสื่อสาร. ภาษา sociolinguistic วาทกรรมและความสามารถเชิงกลยุทธ์ความสามารถทางภาษาคือความรู้ของรหัสภาษาเช่นไวยากรณ์และคำศัพท์ของตนและยังมีการประชุมของการเป็นตัวแทนการเขียน ( สคริปต์และการสะกดการันต์) องค์ประกอบไวยากรณ์รวมถึงความรู้ของเสียงและการออกเสียงของพวกเขา (เช่นการออกเสียง) กฎระเบียบที่ควบคุมการโต้ตอบเสียงและรูปแบบ (เช่น phonology) การก่อตัวของคำโดยการใช้วิธีการเช่นโรคติดเชื้อและรากศัพท์ (เช่นสัณฐานวิทยา) กฎระเบียบที่ควบคุม การรวมกันของคำและวลีประโยคโครงสร้าง (เช่นไวยากรณ์) และวิธีการที่มีความหมายที่จะสื่อผ่านภาษา (เช่นความหมาย). ความสามารถ sociolinguistic เป็นความรู้เกี่ยวกับกฎระเบียบทางสังคมวัฒนธรรมในการใช้งานคือรู้วิธีการใช้งานและตอบสนองต่อการใช้ภาษาอย่างเหมาะสม ความเหมาะสมขึ้นอยู่กับการตั้งค่าของการสื่อสาร, หัวข้อและความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนสื่อสาร นอกจากนี้ยังเป็นที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับการรู้ว่าข้อห้ามของวัฒนธรรมอื่น ๆ ที่มีสิ่งที่ดัชนีความสุภาพที่ใช้ในแต่ละกรณีสิ่งที่ถูกต้องทางการเมืองระยะจะมีบางสิ่งบางอย่างว่าทัศนคติที่เฉพาะเจาะจง (อำนาจง่ายดายมารยาทประชดอื่น ๆ ) จะแสดง ฯลฯความสามารถสนทนาเป็นความรู้เกี่ยวกับวิธีการผลิตและเข้าใจตำราวาจาหรือลายลักษณ์อักษรในรูปแบบของการพูด / การเขียนและการฟัง / อ่านตามลำดับ ก็รู้วิธีที่จะรวมโครงสร้างภาษาที่เป็นข้อความเหนียวและสอดคล้องวาจาหรือลายลักษณ์อักษรที่แตกต่างกัน ดังนั้นวาทกรรมข้อเสนอความสามารถในการจัดคำวลีและประโยคเพื่อสร้างการสนทนา, การกล่าวสุนทรพจน์, บทกวี, ข้อความอีเมลบทความในหนังสือพิมพ์ ฯลฯความสามารถเชิงกลยุทธ์คือความสามารถในการรับรู้และการซ่อมแซมความเสียหายการสื่อสารก่อนระหว่างหรือหลังจากที่พวกเขาเกิดขึ้น ยกตัวอย่างเช่นลำโพงอาจไม่ทราบคำหนึ่งจึงจะวางแผนที่จะแปลความหมายอย่างใดอย่างหนึ่งหรือขอให้สิ่งที่คำที่อยู่ในภาษาเป้าหมาย ในระหว่างการสนทนาเสียงพื้นหลังหรือปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจเป็นอุปสรรคต่อการสื่อสาร จึงลำโพงจะต้องรู้วิธีที่จะทำให้เปิดช่องทางการสื่อสาร ถ้ามีการสื่อสารไม่ประสบความสำเร็จเนื่องจากปัจจัยภายนอก (เช่นการหยุดชะงัก) หรือเนื่องจากข้อความที่ถูกเข้าใจผิดลำโพงจะต้องรู้วิธีการคืนค่าการสื่อสาร กลยุทธ์เหล่านี้อาจจะมีการร้องขอซ้ำชี้แจงการพูดช้าหรือการใช้ท่าทางผลัดในการสนทนา ฯลฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในคำอื่น ๆที่เป็นภาษาที่ผู้ใช้ต้องการที่จะใช้ภาษา ไม่เพียง แต่ถูกต้อง ( ขึ้นอยู่กับความสามารถทางด้านภาษา แต่ยังเหมาะสม ( ตามความสามารถในการสื่อสาร ) แน่นอนว่าวิธีการนี้ไม่ลดทอนความสำคัญของการเรียนรู้กฎทางไวยากรณ์ของภาษา ในความเป็นจริงมันเป็นหนึ่งใน สี่ องค์ประกอบของความสามารถในการสื่อสาร : ภาษาศาสตร์เปรียบเทียบวาทกรรม , , ,และความสามารถเชิงกลยุทธ์

ความสามารถด้านภาษาศาสตร์ คือความรู้ของภาษารหัส เช่นของไวยากรณ์และคำศัพท์ และยังมีอนุสัญญาแทนการเขียน ( บทที่ 5 ) ไวยากรณ์ ส่วนประกอบ รวมถึงความรู้เกี่ยวกับเสียงและการออกเสียงของพวกเขา ( เช่นสัทศาสตร์ ) กฎที่ใช้ควบคุมการโต้ตอบเสียงและรูปแบบ ( เช่นระบบเสียง )การก่อตัวของคำโดยวิธีการเช่นโรคติดเชื้อและแหล่งที่มา ( เช่นสัณฐานวิทยา ) กฎที่ใช้ควบคุมการรวมกันของคำและวลีในประโยคโครงสร้าง ( เช่นไวยากรณ์ ) และ วิธีการที่ความหมาย สื่อผ่านภาษา ( เช่นความหมาย ) .
ความสามารถภาษา คือความรู้ของกฎทางสังคมวัฒนธรรมของการใช้ เช่น การรู้วิธีการการใช้ภาษาและตอบสนองอย่างเหมาะสมความเหมาะสมขึ้นอยู่กับการตั้งค่าของการสื่อสาร , หัวข้อ , และความสัมพันธ์ระหว่างผู้คน ติดต่อสื่อสาร นอกจากนี้ การที่เหมาะสมขึ้นอยู่กับการรู้ว่าข้อห้ามของวัฒนธรรมอื่น ๆเป็นสิ่งที่ดัชนีความสุภาพจะใช้ในแต่ละกรณี ว่าคำที่ถูกต้องทางการเมืองจะเป็นบางอย่าง มันเป็นเฉพาะทัศนคติ ( อำนาจ , เป็นมิตร , มารยาท , การประชดประชัน ฯลฯฯลฯ ) จะแสดงความสามารถคือ
วาทกรรมความรู้ วิธีการผลิต และเข้าใจด้วยปากเปล่าหรือเขียนข้อความในรูปแบบของการพูดและการฟัง / การอ่าน / การเขียน ตามลำดับ มันรู้วิธีที่จะรวมโครงสร้างภาษาในเหนียว และติดต่อกันด้วยปากเปล่าหรือเขียนข้อความต่างๆ ดังนั้น วาทกรรมที่เกี่ยวข้องกับความสามารถเพื่อคำวลีและประโยค เพื่อที่จะสร้างการสนทนา , การกล่าวสุนทรพจน์ , บทกวี , ข้อความอีเมล , บทความหนังสือพิมพ์ฯลฯ
เชิงกลยุทธ์ ความสามารถคือ ความสามารถในการจำและซ่อมแซม breakdowns การสื่อสารก่อน ระหว่าง หรือหลังได้ เช่น ผู้พูดอาจจะไม่รู้จักคำหนึ่งจึงจะวางแผนให้ถอดความ หรือถามว่า พูดในภาษาเป้าหมายในระหว่างการสนทนา เสียงพื้นหลังหรือปัจจัยอื่น ๆที่อาจขัดขวางการสื่อสาร ดังนั้น ผู้พูดจะต้องรู้วิธีที่จะเปิดช่องทางการสื่อสารให้ ถ้าการสื่อสารไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องจากปัจจัยภายนอก เช่น การหยุดชะงัก หรือเนื่องจากข้อความที่ถูกเข้าใจผิด ผู้พูดจะต้องรู้วิธีที่จะเรียกคืนการสื่อสาร กลยุทธ์เหล่านี้อาจจะขอๆชี้แจง พูดช้าลง หรือการใช้ท่าทาง ผลัดในการสนทนา ฯลฯ