The respective prevalence of opisth

The respective prevalence of opisthorchiasis in
Thailand in 1991, 1996, 2001 and 2009 was 15.2, 11.8,
9.6 and18.6 (Wongsaroj et al., 2009). Rather than curbing
consumption of infested fish, rising infection rates suggest sub-area was between 19.4 and 41.9%. Sithithaworn et al.
(2012) found that in Thailand prevalence was highest up
country and in low-lying areas. Wattanayingcharoenchai et
al. (2011) confirmed that those at highest risk ate raw fish
and uncooked fermented fish and lived near wetlands and
canals. Male socialization patterns have men eating raw
fish more than females: consequently, an infection rate in
males is higher than females (Kaewpitoon et al., 2012a;
2012b). The age group with the highest prevalence was
between 20 and 35, possibly as this group resists changes
to patterned socialization (Saengsawang et al., 2012). An
important fact was that after eating risky food people could
take praziquantel, they return to eating cultural dishes
which are likely to lead to a further ov infection. (Wongba
et al., 2011). Therefore, the cycle is perpetuated. Previous
studied found that the past use of praziquantel associated
with OV infection (Saengsawang et al., 2013) and in
hamsters infected with ov reported repeated infection and
drug treatment can increase the risk of CCA (Charoensuk
et al., 2011). Contrast with study of supot kamsa-ard et al.
(2013) found that praziquantel treatment and CCA was not statistical significant with a pooled OR of 1.8 (95%CI;
0.81 to 4.16).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชุกของ opisthorchiasis ในที่เกี่ยวข้องแห่งประเทศไทยในปี 1991, 1996, 2001 และ 2009 เป็น 15.2, 11.8and18.6 9.6 (Wongsaroj et al. 2009) มากกว่าสเหนี่ยวรั้งการบริโภคปลารบกวน อัตราการติดเชื้อเพิ่มขึ้นแนะนำให้เป็นพื้นที่ย่อยระหว่าง 19.4% 41.9 ร้อยละ Sithithaworn et al(2012) พบว่า ในประเทศไทย ความชุกสูงขึ้นประเทศ และ ในพื้นที่ต่ำ Wattanayingcharoenchai ร้อยเอ็ดal. (2011) ได้ยืนยันว่า ผู้ที่มีความเสี่ยงสูงกินปลาดิบและปลาร้าดิบและอาศัยอยู่ใกล้พื้นที่ชุ่มน้ำ และคลอง รูปชายขัดเกลาทางสังคมมีคนกินดิบปลามากกว่าเพศหญิง: ดังนั้น อัตราการติดเชื้อในเพศชายมีมากกว่าเพศหญิง (Kaewpitoon et al. 2012a2012b) . กลุ่มอายุที่ มีความชุกสูงสุดคือระหว่าง 20 และ 35 อาจจะเป็นกลุ่มนี้ทนทานต่อการเปลี่ยนแปลงการขัดเกลาทางสังคมมีลาย (Saengsawang et al. 2012) มีสำคัญจริงนะหลังจากรับประทานอาหารที่มีความเสี่ยงไม่มีใช้ praziquantel พวกเขากลับไปกินอาหารที่ทางวัฒนธรรมซึ่งมีแนวโน้มที่จะนำไปสู่การติดเชื้อ ov เพิ่มเติม (Wongbaet al. 2011) ดังนั้น ชุลมุนรอบ ก่อนหน้านี้ศึกษาพบว่าในอดีตใช้ praziquantel ที่เกี่ยวข้องOV ติดเชื้อ (Saengsawang et al. 2013) และในแฮมสเตอร์ที่ติดเชื้อกับ ov รายงานการติดเชื้อซ้ำ และรักษาด้วยยาสามารถเพิ่มความเสี่ยงของมะเร็งท่อน้ำดี (เจริญสุขet al. 2011) ความแตกต่างกับการศึกษาของสุพจน์ตุง kamsa ard et al(2013) พบว่า การรักษา praziquantel และ CCA ไม่ทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญกับแบบหรือ pooled ของ 1.8 (95% CI0.81 ไป 4.16)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชุกที่เกี่ยวข้องของ opisthorchiasis ใน
ประเทศไทยในปี 1991 ปี 1996 ปี 2001 และปี 2009 เป็น 15.2, 11.8,
9.6 and18.6 (Wongsaroj et al., 2009) แทนที่จะเหนี่ยวรั้งการ
บริโภคปลารบกวนเพิ่มขึ้นอัตราการติดเชื้อแนะนำพื้นที่ย่อยอยู่ระหว่าง 19.4 และ 41.9% สิทธิถาวร et al.
(2012) พบว่าในประเทศไทยมีความชุกสูงสุดถึง
ประเทศและในพื้นที่ต่ำโกหก Wattanayingcharoenchai et
al, (2011) ได้รับการยืนยันว่าผู้ที่มีความเสี่ยงสูงสุดกินปลาดิบ
และปลาร้าดิบและอาศัยอยู่ใกล้กับพื้นที่ชุ่มน้ำและ
คลอง รูปแบบการขัดเกลาทางสังคมมีชายคนรับประทานอาหารดิบ
ปลามากกว่าเพศหญิง: ดังนั้นอัตราการติดเชื้อใน
เพศชายสูงกว่าเพศหญิง (Kaewpitoon, et al, 2012a.
2012b) กลุ่มอายุที่มีความชุกสูงสุดคือ
ระหว่างวันที่ 20 และ 35 อาจเป็นกลุ่มนี้ต่อต้านการเปลี่ยนแปลง
เพื่อการขัดเกลาทางสังคมที่มีลวดลาย (แสงสว่าง et al., 2012)
ความจริงที่สำคัญก็คือว่าหลังจากที่กินอาหารที่มีความเสี่ยงที่ผู้คนสามารถ
ใช้ praziquantel พวกเขากลับไปรับประทานอาหารจานวัฒนธรรม
ที่มีแนวโน้มที่จะนำไปสู่การติดเชื้อ OV เพิ่มเติม (Wongba
et al. 2011) ดังนั้นวงจรชุลมุน ก่อนหน้า
ศึกษาพบว่าการใช้ที่ผ่านมาของ praziquantel ที่เกี่ยวข้อง
กับการติดเชื้อ OV (แสงสว่าง et al., 2013) และใน
แฮมสเตอร์ที่ติดเชื้อซ้ำ OV รายงานการติดเชื้อและ
การรักษายาเสพติดสามารถเพิ่มความเสี่ยงของมะเร็งท่อน้ำดี (ที่เจริญสุข
et al. 2011) . ความคมชัดกับการศึกษาของสุพจน์ Kamsa อาด, et al
(2013) พบว่าการรักษา praziquantel และมะเร็งท่อน้ำดีไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่มีการรวบรวมหรือ 1.8 (95% CI;
0.81-4.16)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซึ่งความชุกของพยาธิใบไม้ตับในประเทศไทย ในปี 1991 , 1996 , 2001 และปี 2009 ได้ 15.2 11.8 , ,9.6 and18.6 ( วงศาโรจน์ et al . , 2009 ) มากกว่ามากขึ้นการบริโภครบกวนปลา อัตราการติดเชื้อที่เพิ่มขึ้นแนะนำพื้นที่ย่อยอยู่ระหว่าง 45 และ 41.9 % สุวรรณ และคณะ( 2012 ) พบว่า ประเทศไทยมีความชุกสูงสุดขึ้นประเทศและในพื้นที่ลุ่ม . wattanayingcharoenchai และอัล ( 2011 ) ยืนยันว่า ผู้ที่กินปลาดิบเสี่ยงสูงสุดและดิบปลาหมักและอาศัยอยู่ใกล้ชายเลน และคลอง ผู้ถ่ายทอดรูปแบบมีผู้ชายกิน ดิบปลามากกว่าเพศหญิง : จากนั้น มีอัตราการติดเชื้อเพศชายสูงกว่าเพศหญิง ( kaewpitoon et al . , 2012a ;2012b ) กลุ่มอายุที่มีความชุกสูงที่สุด คือระหว่าง 20 และ 35 , อาจเป็น กลุ่มต่อต้านการเปลี่ยนแปลงกับลวดลายการขัดเกลาทางสังคม ( ธานนท์ et al . , 2012 ) เป็นความจริงที่สำคัญคือว่า หลังจากรับประทานอาหารที่ผู้คนมีความเสี่ยงอาจเอาพราซิควอนเทล พวกเขากลับไปกินอาหารวัฒนธรรมซึ่งมีแนวโน้มที่จะนำไปสู่การติดเชื้อตับต่อไป ( wongbaet al . , 2011 ) ดังนั้น วงจร perpetuated ความ . ก่อนหน้านี้ศึกษาพบว่า การใช้ที่ผ่านมาของพราซิควอนเทลที่เกี่ยวข้องกับการติดเชื้อที่ตับ ( ธานนท์ et al . , 2013 ) และในแฮมสเตอร์ที่ติดเชื้อกับการติดเชื้อซ้ำ และตับ รายงานยาที่สามารถเพิ่มความเสี่ยงของมะเร็ง ( เจริญสุขet al . , 2011 ) ความคมชัดกับการศึกษาของ สุพจน์ kamsa รพช. et al .( 2013 ) พบว่า การรักษาและไม่มีนัยสำคัญทางสถิติพราซิควอนเทล CCA กับพูหรือ 1.8 ( 95% CI ;ให้เท่ากับ 4.16 )