Small farmers, the green revolution and the global economy
The introduction of high external-input agriculture into Thailand has, for some crops, increased yields and reduced labour requirements and has allowed the production of certain nonindigenous crops that might otherwise be too difficult to grow. High external-input agriculture has not, however, generally improved quality of life for small farmers in Thailand.
The purchase of external inputs can trap farmers into a debt cycle that is almost impossible for them to escape. The use of pesticides further leads to noticeable deterioration in farmers’ health as well as that of the agro-ecosystem. In some cases, farmers who have been improperly trained in the use of pesticides, combined with an ineffective regulatory system, also put the health of consumers at risk.
More than these physical effects, the entry of Thailand’s small farmers into the global economy has completely revolutionised the countryside. Farmers who were once largely self-sufficient and owners of their own time and resources now adhere to the adage “time is money”. If the time and labour they once spent weeding their crop has now been reduced by herbicide use, for example, they must now use that time in an economically efficient manner. This is necessary mainly to earn cash to service their (usually) unsustainable debt. This change in the village economy has had particular implications for women’s agricultural roles in many communities.
Under the new economy, there are two main ways in which women’s roles have been marginalised. In areas far from an urban centre or with little seasonal labour demand, the introduction of labour-saving technology such as pesticides and chemical fertilisers (especially herbicides) has meant that women’s role in crop production is now reduced to planting and harvesting. This often means that women have more time to devote to reproductive work and women themselves consider their situation improved.
However, since in most Northern Thai households women are responsible for a significant proportion of productive work, in some cases women will find productive work elsewhere, such as factory work or day labour on other peoples’ farms, or else the men will find a permanent job off-farm, leaving their wives solely responsible for agricultural production (although perhaps not in control of it). In areas close to an urban centre with a demand for seasonal labour, men leave the village, usually after planting the dry season crop, and return in time to help with the harvest. This is often done in order to earn cash to finance the inputs needed for the dry-season crop production
เกษตรกร การปฏิวัติเขียว และเศรษฐกิจโลกแนะนำเกษตรเข้าภายนอกสูงในประเทศไทย ได้ ในบางพืช ผลผลิตเพิ่มขึ้น และลดความต้องการแรงงาน และได้รับอนุญาตการผลิตพืชบาง nonindigenous ว่ายากเกินไปที่จะเติบโต เกษตรเข้าภายนอกสูงมีไม่ อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปการปรับปรุงคุณภาพชีวิตสำหรับเกษตรกรในประเทศไทยซื้อของอินพุตภายนอกสามารถดักเกษตรกรในวงจรหนี้ที่เกือบเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาจะหลบหนี การใช้สารกำจัดศัตรูพืชเพิ่มเติมนำไปสู่การเสื่อมสภาพที่เห็นได้ชัดในเกษตรกรสุขภาพของระบบนิเวศเกษตร ในบางกรณี เกษตรกรที่ไม่ผ่านการอบรมมีการใช้สารกำจัดศัตรูพืช ใช้ร่วมกับระบบการกำกับดูแลผล ทำให้สุขภาพของผู้บริโภคที่มีความเสี่ยงมากกว่าผลกระทบเหล่านี้มีอยู่จริง รายการของเกษตรกรของประเทศไทยในเศรษฐกิจโลกได้อย่างสมบูรณ์ revolutionised ชนบท เกษตรกรที่เคยบางใหญ่และเจ้าของเวลาของตนเอง และทรัพยากรตอนนี้ยึดตามดิฉัน "เวลาคือ เงิน" ถ้าพวกเขาเมื่อใช้ weeding พืชของพวกเขาได้ตอนนี้ลดลงสารกำจัดวัชพืชโดยแรงงานและเวลาใช้ ตัวอย่าง พวกเขาตอนนี้ต้องใช้เวลาอย่างมีอย่างมีประสิทธิภาพ สิ่งนี้จำเป็นส่วนใหญ่จะได้รับเงินสดให้บริการหนี้สิน unsustainable (มักจะ) เปลี่ยนแปลงหมู่บ้านเศรษฐกิจได้มีผลเฉพาะสำหรับบทบาทของสตรีด้านการเกษตรในชุมชนหลายแห่งUnder the new economy, there are two main ways in which women’s roles have been marginalised. In areas far from an urban centre or with little seasonal labour demand, the introduction of labour-saving technology such as pesticides and chemical fertilisers (especially herbicides) has meant that women’s role in crop production is now reduced to planting and harvesting. This often means that women have more time to devote to reproductive work and women themselves consider their situation improved.However, since in most Northern Thai households women are responsible for a significant proportion of productive work, in some cases women will find productive work elsewhere, such as factory work or day labour on other peoples’ farms, or else the men will find a permanent job off-farm, leaving their wives solely responsible for agricultural production (although perhaps not in control of it). In areas close to an urban centre with a demand for seasonal labour, men leave the village, usually after planting the dry season crop, and return in time to help with the harvest. This is often done in order to earn cash to finance the inputs needed for the dry-season crop production
การแปล กรุณารอสักครู่..