Colonilism and Postcolonialism Ther

Colonilism and Postcolonialism
There are a bewildering number of terms refer to the history of colonialism. These include: imperialism,and Postcolonialism: Of these, imperialism is the broadest. It describes the domination of one society by another. Thus, we can talk of French or American imperialism in terms of the sphere of control that each country exercises over other parts of the world. Colonialism describes more direct control by settlement and military subjugation. Examples are the Spanish colonisation of south America or the British colonization of india. In practice, however, the terms “imperialism” and “colonialism” are often used interchangeably.
Neocolonialism and postcolonialism refer to the period after decolonization and the end of formal colonial rule. Most North and south Americam states gained independence in the nineteenth century. In the decades after the second world war, nations in Africa and Asia assumed control over their affairs. Neocolonialism refers to the continuing control of such countries (sometimes referrsd to as the “third world”) by imperial powers. through military, political and economic means, despite their formal independence. Neocolonialism is characterized by domination of former colonies’ economies by large transnational corporations and their dependence on the export of natural resources and the import of manufactured goods.
Postcolonial theory, by contrast, is a catch-all term for the theories that have analysed at least four distinct areas: (1) imperial cultures; (2) the cultures of resistance that opposed imperialism; (3) the cultures of decolonised states; (4) the relationship between first world metropolitan and third world (sometimes called peripheral) cultures. Postcolonial theory now finds its origins in those intellectuals who were the champions of the national liberation movements that fought fought for independence, for example: Frantz Fanon, C.L.R. James (p. 191) and Amil cabral. However, the first example of what is now called postcolonional criticism was Edward said’s (p. 168) Orientalism (1978). Said used a combination of Gramscian Marxism (p.38) and Foucauldian discourse (p.28) theory to identify a colonial discourse, orientailsm that denied and misrepresented Eastern and to identify a colonial discourse, orientalism that denied and misrepresrnted Eastern and particularly Arabic culture. Subsequent theorists have also used poststructurelism and psychoanalysis to analyse imperial cultures. Howerer, equal emphasis is now given to the problems of understanding colonized cultures. Gayatri Spivak has questioned the ability of finding the voice of the “subaltern” when, of necessity, that voice is heard through the academic discourses of western metropolitan culture (Spivak, 1994). Homi Bhabha has attempted to understand the stereotyping that occurs ni colonial discourse, for example “racial” stereotyping, in relation to psychoanalytic theory. He argues that need to repeat a “racial” insult indicates an unconscious ambivalence in the mail of the coloniser Repetion demontstrates the need to continually remake the relaionaship of dominance between the coloniser and the colonized (Bhabha, 1994). Postcolonial literature describes writing that has emerged in the aftermath of decolonisation. It reflects on the colonial period, as in the Nigerian novelist Chinua Achebe’s Thnings Fall Apart; it criticizes the impact of neocolonialism, as in the novels of the Kenyan writer Ngugi we’ thiongo; or, as in novels like Salman Rushdie’s The Satanic verses (see Chapthr 6), it explores the increasingly interrelated cultures of the First and Third worlds, in this case between lndia and Britain. These kinds of relationships mean that there are strong theoretical commonalities between postcolonial theory and some strands of potmodern theory.
Further reading
Chrisman, L. and Williams, P. (eds) (1993) Colonial Discourse and post-colonial theory, hemel Hempstad: Harvester Wheatsheaf.
Barker, F ., Hulme, p. and lverson, M. (1994) colonial Discourse/postcolonial theory, Manchester: Manchester University press.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Colonilism และ Postcolonialism มีจำนวนชาวเงื่อนไขหมายถึงประวัติศาสตร์ของลัทธินี้ เหล่านี้รวมถึง: ลัทธิจักรวรรดินิยม และ Postcolonialism: เหล่านี้ ลัทธิจักรวรรดินิยมเป็นรับ อธิบายการครอบงำทางสังคมหนึ่ง โดยอีก ดังนั้น เราสามารถพูดคุยของลัทธิจักรวรรดินิยมฝรั่งเศส หรืออเมริกันในทรงกลมของที่แต่ละประเทศการออกกำลังกายส่วนอื่น ๆ ของโลก ลัทธิอธิบายควบคุมโดยตรงมากขึ้น โดยการชำระเงินและทหาร subjugation ตัวอย่างคือ อาณานิคมสเปนของอเมริกาใต้หรืออาณานิคมบริติชอินเดีย ในทางปฏิบัติ อย่างไร ตามเงื่อนไข "ลัทธิจักรวรรดินิยม" และ "ลัทธิ" มักใช้สลับกัน Neocolonialism และ postcolonialism หมายถึงระยะเวลาหลังจากการให้เอกราชและสิ้นสุดของกฎทางโคโลเนียล เหนือและใต้ Americam อเมริกาส่วนใหญ่ได้รับเอกราชในศตวรรษ ในทศวรรษที่ผ่านมาหลังจากสงครามโลกครั้งสอง ประเทศในแอฟริกาและเอเชียถือว่าควบคุมกิจการของพวกเขา Neocolonialism อ้างถึงตัวควบคุมต่อเนื่องของประเทศดังกล่าว (บางครั้ง referrsd จะเป็น "โลกที่สาม") โดยอำนาจที่อิมพีเรียล ทางทหาร การเมือง และเศรษฐกิจหมายถึง แม้มีความเป็นอิสระของพวกเขาอย่างเป็นทางการ Neocolonialism ลักษณะเป็นการครอบงำทางเศรษฐกิจอดีตอาณานิคม โดยบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่และการพึ่งพาการส่งออกของทรัพยากรธรรมชาติและการนำเข้าสินค้า ทฤษฎีวาท โดยคมชัด เป็นทั้งหมดสำหรับทฤษฎีที่มี analysed น้อยสี่พื้นที่แตกต่างกัน: วัฒนธรรมอิมพีเรียล (1) (2) วัฒนธรรมของความต้านทานที่เทียบลัทธิจักรวรรดินิยม (3) วัฒนธรรมของอเมริกา decolonised (4) ความสัมพันธ์ระหว่างมหานครโลกแรกและวัฒนธรรมโลกที่สาม (บางครั้งเรียกว่าอุปกรณ์ต่อพ่วง) ทฤษฎีวาทขณะนี้พบว่ากำเนิดในนักวิชาการเหล่านั้นที่ได้แชมป์ของการเคลื่อนไหวปลดปล่อยชาติที่สู้สู้รบสำหรับเอกราช เช่น: Frantz Fanon, James C.L.R. (p. 191) และ Amil cabral อย่างไรก็ตาม ตัวอย่างแรกของสิ่งนี้เรียกว่า postcolonional วิจารณ์ถูกเอ็ดเวิร์ดกล่าวว่า ของ Orientalism (p. 168) (1978) กล่าวว่า ใช้ Gramscian ลัทธิมากซ์ (p.38) และทฤษฎีวาทกรรม (p.28) Foucauldian ระบุการอภิปรายโคโลเนียล orientailsm ที่ปฏิเสธ และ misrepresented ตะวันออก และวาทกรรมอาณานิคม orientalism ที่ปฏิเสธ และ misrepresrnted ตะวันออก และอาหรับโดยเฉพาะอย่างยิ่งวัฒนธรรมการ ต่อมา theorists ยังใช้ poststructurelism และ psychoanalysis การวิเคราะห์วัฒนธรรมที่อิมพีเรียล Howerer เน้นเท่าตอนนี้ได้ปัญหาของการทำความเข้าใจวัฒนธรรมที่ยึดครอง กายาตริแวคค์ได้สอบสวนความสามารถในการหาเสียงของ "subaltern" เมื่อ จำเป็น ให้เสียงได้ยินผ่านประการศึกษาวัฒนธรรมตะวันตกนคร (แวคค์ 1994) Homi Bhabha ได้พยายามทำความเข้าใจในทัศนคติทั่วไปต่อที่เกิด ni อาณานิคมวาทกรรม สำหรับตัวอย่าง "เชื้อชาติ" ทัศนคติทั่วไปต่อ เกี่ยวกับทฤษฎี psychoanalytic เขาจนที่จำเป็นต้องทำซ้ำดูถูก "เชื้อชาติ" บ่งชี้ว่า ambivalence มีสติใน mail ของ coloniser demontstrates Repetion ต้อง remake relaionaship ของการครอบงำระหว่างการยึดครอง (Bhabha, 1994) และ coloniser ที่อย่างต่อเนื่อง วาทประกอบการอธิบายเขียนที่มีชุมนุมตามมา decolonisation แสดงให้เห็นในยุคอาณานิคม ในการรีคนเขียน Chinua Achebe ของ Thnings ตกห่างกัน มันถูกนับผลกระทบของ neocolonialism ในนวนิยายของนักเขียนที่เคนยา Ngugi เรา ' thiongo หรือ ในนวนิยายเช่นข้ออำมหิตของ Salman Rushdie (ดู Chapthr 6), มันสำรวจวัฒนธรรมเกี่ยวข้องมากขึ้นของโลกครั้งแรกและที่สาม ในกรณีนี้ระหว่าง lndia และสหราชอาณาจักร ความสัมพันธ์ต่าง ๆ เหล่านี้หมายความ ว่า มี commonalities ทฤษฎีแรงระหว่างทฤษฎีวาทและบาง strands ของทฤษฎี potmodernอ่านเพิ่มเติมChrisman, L. และวิลเลียมส์ P. (eds) (1993) อาณานิคมวาทกรรม และ ทฤษฎีโพสต์โคโลเนียล hemel Hempstad: Wheatsheaf เก็บเกี่ยวบาร์คเกอร์ F., Hulme, p. และ lverson ม. (1994) อาณานิคมวาทกรรม/วาททฤษฎี แมนเชสเตอร์: ข่าวมหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ colonilism Postcolonialism
มีกับจำนวนของข้อตกลงกล่าวถึงประวัติความเป็นมาของการล่าอาณานิคม เหล่านี้รวมถึง : ลัทธิจักรวรรดินิยมและ Postcolonialism : เหล่านี้ จักรวรรดินิยม คือกว้าง . มันอธิบายถึงการปกครองของสังคมหนึ่งโดยอีก ดังนั้นเราจึงสามารถพูดฝรั่งเศสหรืออเมริกันจักรวรรดินิยมในแง่ของขอบเขตของการควบคุมที่แต่ละประเทศใช้มากกว่าส่วนอื่น ๆของโลกอาณานิคมอธิบายการควบคุมโดยตรงมากขึ้น โดยการตั้งถิ่นฐานและการปราบปรามของทหาร ตัวอย่างเป็นภาษาสเปนอาณานิคมอเมริกาใต้ หรือการล่าอาณานิคมของอังกฤษในอินเดีย ในการปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม คำว่า " จักรวรรดินิยม " และ " ลัทธิอาณานิคม " มักจะใช้สลับ และ
neocolonialism Postcolonialism อ้างถึงระยะเวลาหลังจากการปลดปล่อยและการสิ้นสุดของการปกครองอาณานิคมอย่างเป็นทางการเหนือสุดและใต้ americam อเมริกาได้รับเอกราชในศตวรรษที่สิบเก้า ในทศวรรษหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ประเทศในแอฟริกาและเอเชียถือว่าควบคุมกิจการของพวกเขา neocolonialism หมายถึงการควบคุมของประเทศ ( บางครั้ง referrsd เป็น " โลก " ที่ 3 ) โดยอำนาจของจักรพรรดิ ผ่านทหาร หมายความว่า การเมือง และเศรษฐกิจแม้จะมีความเป็นอิสระอย่างเป็นทางการของพวกเขา neocolonialism เป็นลักษณะการปกครองของอดีตอาณานิคม ' เศรษฐกิจของบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่ และการพึ่งพาการส่งออกทรัพยากรธรรมชาติและนำเข้าของสินค้าที่ผลิต
วรรณคดีทฤษฎี ในทางตรงกันข้าม คือ จับยาวสำหรับทฤษฎีที่วิเคราะห์อย่างน้อยสี่พื้นที่ที่แตกต่างกัน ( 1 ) วัฒนธรรมหลวง ;( 2 ) วัฒนธรรมของความต้านทานที่ต่อต้านลัทธิจักรวรรดินิยม ; ( 3 ) วัฒนธรรมของ decolonised อเมริกา ; ( 4 ) ความสัมพันธ์ระหว่างโลก กรุงเทพมหานคร และสามแรก ( บางครั้งเรียกว่าอุปกรณ์ต่อพ่วง ) วัฒนธรรม ทฤษฎีวรรณคดีขณะนี้พบว่าต้นกำเนิดของมันในปัญญาชนผู้เป็นตัวแทนของขบวนการปลดปล่อยแห่งชาติที่ต่อสู้ต่อสู้เพื่อเอกราช ตัวอย่างเช่น : ฟรานซ์ ฟานอง . . .แอลอาร์เจมส์ ( หน้า 191 ) และ amil ก . อย่างไรก็ตาม ตัวอย่างแรกของสิ่งที่เรียกว่าตอนนี้วิจารณ์ postcolonional คือเอ็ดเวิร์ดบอกว่า ( หน้า 168 ) ตะวันออก ( 1978 ) บอกว่า ใช้การรวมกันของ gramscian ลัทธิมากซ์ ( p.38 ) และ foucauldian วาทกรรม ( P.28 ) ทฤษฎีการระบุอาณานิคมวาทกรรม orientailsm ที่ปฏิเสธทุนตะวันออกและระบุอาณานิคมวาทกรรมตะวันออกที่ปฏิเสธและ misrepresrnted วัฒนธรรมตะวันออก และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาษาอาหรับ นักทฤษฎีจิตวิเคราะห์ และต่อมาก็มี poststructurelism วิเคราะห์วัฒนธรรมหลวง howerer เน้นเท่ากันคือตอนนี้ให้กับปัญหาของความเข้าใจที่ยึดครองวัฒนธรรม กายาตรีสปีเวิกได้สอบสวนความสามารถในการหาเสียงของ " subaltern " เมื่อความจําเป็นเสียงที่ได้ยินผ่านวาทกรรมวิชาการวัฒนธรรมตะวันตกของกรุงเทพมหานคร ( สปีเวิก , 1994 ) โฮมิ Bhabha ได้พยายามที่จะเข้าใจ stereotyping ที่เกิดขึ้นผมวาทกรรมอาณานิคม ตัวอย่างเช่น " เชื้อชาติ " ไปกันใหญ่ ในความสัมพันธ์กับทฤษฎีจิตวิเคราะห์ .เขาแย้งว่า ต้องย้ำ " ดูถูกเชื้อชาติ " บ่งชี้ว่า มีความสับสนอยู่ในจดหมายของ coloniser repetion demontstrates ต้องอย่างต่อเนื่อง remake relaionaship ของการปกครองระหว่าง coloniser และอาณานิคม ( Bhabha , 1994 ) วรรณกรรมวรรณคดีอธิบายการเขียนที่ได้เกิดในผลพวงของการบำเพ็ญทุกรกิริยา . มันสะท้อนให้เห็นในยุคอาณานิคมในนิยายของชาวไนจีเรีย Chinua thnings กระจุย มันวิจารณ์ผลกระทบของ neocolonialism ในนวนิยายของนักเขียนเคนยา Ngugi เรา Thiongo หรืออย่างในนิยายเหมือนซัลแมน รัชดี เป็นบทกลอนของซาตาน ( ดู chapthr 6 ) , จะพิจารณามากขึ้น ความเชื่อมโยงระหว่างวัฒนธรรมของโลกครั้งแรกและที่สามใน คดีนี้ระหว่างอินเดียและอังกฤษ .