Situation: Bob is in Taiwan visitin

Situation: Bob is in Taiwan visiting his friend Karen. They spend the day shopping around Taipei. Bob and Karen see a street vendor.

Bob: Hey, these are nice belts. Maybe I should get one for my dad. Excuse me. How much do you sell these belts for?

Vendor: Six hundred dollars.

Karen: Six hundred? That’s expensive!

Vendor: They’re made from real leather. Feel them. My belts are better quality than any other seller’s around here. Six hundred dollars is a good price.

Bob: That’s only about twenty U.S. dollars – not bad.

Karen: It’s too expensive. You can find cheaper belts elsewhere.

Vendor: Here, try it on. It looks good.

Bob: Oh, I like this black belt, too. Maybe I should get two of them.

Karen: We’ll give you seven hundred for two.

Vendor: Oh, no! I can’t do that. Give me a little more. I will lose money if I sell them to you for such a low price.

Karen: How much for two then?

Vendor: One thousand. That’s as low as I can go. This is a special price just for you; don’t tell anyone I sold them to you at this price.

Karen: Eight hundred – that’s our final offer.

Vendor: Eight hundred! No, I can’t.

Karen: Thanks anyway. Come on, Bob. Let’s go.

Vendor: OK OK! Eight hundred – it’s a deal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถานการณ์: Bob อยู่ไต้หวันเยี่ยมเพื่อนของเขาคาเรน พวกเขาใช้จ่ายวันช้อปปิ้งไทเป บ๊อบ และคาเรนดูขายของข้างถนนบ๊อบ: Hey เหล่านี้เป็นเข็มขัดที่ดี บางทีฉันควรได้รับสำหรับพ่อ ขอโทษ คุณขายเข็มขัดเหล่านี้สำหรับได้อย่างไหร่ผู้ขาย: หกร้อยดอลลาร์กะเหรี่ยง: หกร้อยหรือไม่ ที่มีราคาแพงผู้ขาย: พวกเขากำลังทำจากหนังแท้ ความรู้สึกเหล่านั้น เข็มขัดของฉันมีคุณภาพดีกว่าใด ๆ อื่น ๆ ผู้เดิน หกร้อยดอลลาร์เป็นดีบ๊อบ: ที่เท่านั้นประมาณยี่สิบเหรียญ – ไม่เลวกะเหรี่ยง: ก็แพงเกินไป คุณสามารถค้นหาราคาถูกกว่าเข็มขัดอื่น ๆผู้ขาย: ที่นี่ ลองบน มันดูดีบ๊อบ: โอ้ ชอบเข็มขัดนี้ดำ เกินไป บางทีฉันควรได้รับสองของพวกเขากะเหรี่ยง: เราจะให้เจ็ดร้อยสองผู้ขาย: โอ้ ไม่ ฉันทำไม่ ให้ฉันน้อย ฉันจะสูญเสียเงินถ้าผมขายให้คุณในราคาต่ำกะเหรี่ยง: เท่าใดสำหรับสองแล้วผู้ขาย: พัน ที่ได้ต่ำสุดเท่าที่จะไป นี้เป็นราคาพิเศษสำหรับคุณ ไม่บอกใครผมขายให้คุณในราคานี้กะเหรี่ยง: แปดร้อยที่สุดท้ายของเราผู้ขาย: แปดร้อย ไม่ไม่กะเหรี่ยง: ขอบคุณ มาบน บ๊อบ ไปกันเถอะผู้ขาย: ตกลง OK แปดร้อย – เป็นการจัดการการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานการณ์ : บ๊อบอยู่ในไต้หวันมาเยี่ยมเพื่อนกะเหรี่ยง พวกเขาใช้จ่ายวันช้อปปิ้งทั่วไทเป บ๊อบและคาเรนเห็นผู้ขายที่ถนนคนเดิน

บ๊อบ : เฮ้ พวกนี้เป็นเข็มขัดสวย บางทีฉันควรจะได้รับหนึ่งสำหรับพ่อ ขอโทษครับ เท่าไหร่คุณขายเข็มขัดเหล่านี้ ? ผู้ขาย : หกร้อยเหรียญ

.

กะเหรี่ยง : หกร้อย ? มันแพงนะ

แม่ค้า : พวกเขากำลังทำจากหนังแท้ รู้สึกว่าพวกเขาเข็มขัดของฉันมีคุณภาพที่ดีกว่าใด ๆอื่น ๆของผู้ขายที่นี่ หกร้อยเหรียญ คือราคาดี

นั่นมันแค่ยี่สิบดอลล่าห์สหรัฐ –ไม่เลว

กะเหรี่ยง : มันแพงมากด้วย ท่านสามารถค้นหาเข็มขัดถูกกว่าที่อื่น

แม่ค้าค่ะ ลองดู มันดูดีจัง

บ๊อบ : ผมชอบเข็มขัดสีดำด้วย บางทีฉันควรจะได้รับพวกเขาสองคน

กะเหรี่ยง : เราจะให้คุณเจ็ดแสนสอง

ผู้ขาย : โอ้ไม่ ! ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ ให้ฉันอีกหน่อย ผมจะสูญเสียเงินถ้าผมขายให้คุณ สำหรับเช่นราคาต่ำ

กะเหรี่ยง : เท่าไหร่สำหรับสอง ?

แม่ค้า : หนึ่งพัน นั่นเป็นต่ำเป็นฉันสามารถไป นี่คือราคาที่พิเศษสำหรับคุณ อย่าบอกใคร ฉันขายให้คุณในราคานี้

กะเหรี่ยง : แปดร้อย–เป็นข้อเสนอสุดท้ายของเรา

ผู้ขาย : แปดแสน ! ไม่ ผมทำไม่ได้หรอก

กะเหรี่ยง : ยังไงก็ขอบคุณเอาน่า บ๊อบ ไปกันเถอะ

ผู้ขาย : โอเค โอเค ! แปดแสน - ตกลง