Silken peonies embroidered on a car

Silken peonies embroidered on a carpet of shallow red, lifelike dragons avariciously curled around looming pillars of gold and precious stones - a mere fraction the luxuriousness of Datong Dynasty's Forbidden City (Chinese palace). Although just a side hall, it was enough to accommodate a large crowd of commoners and their lords alike, all of whom could not help but gape, awestruck,at the grandeur of it all.

Lu Cang, however had neither the mood nor desire to admire this rare sight (of the emperor's house) like the rest of the plebeians. He knelt, head lowered, among the hundred champions of the Hero's Assembly, all the while having an internal debate over whether to return to Hangzhou by land or by water.

A well dressed chamberlain had ordered the crowd into the hall before giving a lengthy speech which only served to trouble Lu Cang more and more as it dragged on and on. Because of Jing's excessive demands on his body the previous night, as well as hthe awkward kneeling position, his whole body ached and he knew his knees were definitely not enough to support him. Lu Cang sneakily lowered his hips to rest on his ankle, finally relieving himself of some discomfort.

The chamberlain stood behind a thin floor length curtain and behind him sat Datong's well known yet mysterious Emperor Jing Zong. The curtain was just thick enough for the crowds to see a vague silhouette of their ruler.

Maybe he's so secretive about his appearances because he's uglier than a ghost? Lu Cang thought.

Being a mountain bandit, he never held emperors in high regard but looking at the repose of this Emperor Jing Zong somehow made Lu Cang's disgust for him triple.

"--Qin Ci!" (I have no idea how to translate this, it basically means the guy's done with his royal speech)

The chamberlain finally finished his unnecessarily flowery speech, half of which the not-very-highly-educated comonners and martial artists couldn't understand anyway.

"Xie zhu long en--" (something like "thank you, your grace") the crown chanted. Lu Cang had no choice but to follow the masses and likewise bow lower.

--Thank you my ass. Lu Cang silently mouthed vulgarities as his head was lowered but reverted to a submissive look as he straightened his back.

Wu(sigh), it's finally over. Lu Cang took a deep breath: this should be the last item for the ceremony and then he could finally return to his old mountain bandit Lu Cang self. The thought gave him a sudden urge to laugh out loud.

The chamberlain stepped back but frustratingly, an official in ludicrously purple robes replaced him. Lu Cang looked around but found that everyone else was grinning as if they were about to become rich.

-- There was prize money?!?

The Lu Cang who hadn't paid an ounce attention before was suddenly filled with enthusiasm and straightened his almost broken back with much effort.

"In first place --Lu Xuanting of Changzhou."

A big bearded man stumbled out from the first row and knelt in front of the crowd as if he was afraid of something.

"Lu Xuanting of Changzhou, a reward of ten thousand liang, qin ci."

"Thank you you honour, thank you...." The crowd looked on with eyes of admiration while Lu Xuanting was moved to the point of not knowing what to do except for repeatedly professing his gratitude. Since times were peaceful, swordsmen had a very low standing in the social hierarchy. Now that he had received such a large amount of money, he was touched to the point of crying tears of joy.

"--bring the wine." Pretty ladies brought forth wine, and Lu Xuanting gulped it down, a proud smile slowly appearing on his face.

"Second place, Haowei from Shandong."

...........

The officials called the champions out in order of positioning, but even though the ranking decreasedd, the prize money was still a considerable amount, so everyone was of good cheer and thanked the officials and drank the wine.

Because Lu Cang just wanted to make it to the top hundred, he did not bother to strive for a better ranking and ended up in 90-somethingth position, so he still had a long time to wait before his turn. He estimated he'd have to wait approximately until his legs broke from kneeling. Lu Cang kept glancing at the silver pieces that would soon fall into his palm to quell his impatience.

"In fifty sixth place, Xizhen of Tongan."

Lu Cang perked up at hearing the name of an acquaintance. He craned his neck a little to watch that pretty youth step forward- Xizhen was clad in red and purple and scarcely looked like a martial arts hero, but having defeated thousands of opponents to obtain his ranking, he definitely had quite the talent.



"I pay my respects to his majesty." Xizhen said in a delicate tone as he knelt, taking the officials by surprise. After two awkward coughs, the official read out from the list in his hands,"Reward--"

"Wait a minute!" A clear male voice rang abruptly. It was Emperor Jing Zong, who hadn't said a word the whole time.

The officials flinched in surprise before bowing deeply,"What does his majesty command?"

"Xizhen, come up the steps so I can see you more clearly." Emperor Jing Zong's voice was neutral, but had undertones of a kind of stormy unhappiness.

But Xizhen, totally unfazed, wore a grin as he climbed the steps and knelt before the thin curtain between himself and the emperor. “Your majesty--" He slowly raised his head to look at Emperor Jing Zong through the veil- Lu Cang could well bet his life he saw a flash of coldness though the veil.

"Shameless!" (More accurately translated as "How dare you?!" but i feel "shameless!" is better for this context?) Jing Zong stared furiously at Xizhen through the veil and stood up and raised his hand to attack Xizhen.

"Your majesty--" The official hurried to his knees. "Your majesty, do you wish for the ceremony to continue?"

As if suddenly reminded of his surroundings, Jing Zong slowly sat down,"Reward Xizhen later, continue calling out the other heroes." He flicked his wrist behind the veil, gesturing the officials to continue.

"In fifty seventh place, Suzhou....."

As it dragged on, Lu Cang had long been concentrating on guessing Xizhen's true identity-- while still grinning, Xizhen knelt in front of the curtain, not one bit affected by Emperor Jing Zong's scary expression-- but looking at Jing Zong's angry face, it was as if Xizhen had no right whatsoever to participate in the Heroes' Assembly.

What's the story behind all this? Was Xizhen a royal? Was that why he's not allowed to participate?

But there were no restrictions to participating.

Lu Cang racked his brain but could not think of any possible reasons. But seeing Xizhen still kneeling there and smiling, he blinked at himself and let out a small laugh despite the situation.

"In ninety seventh place - Hangzhou Lu Cang."

Finally, his turn. Lu Cang rushed to the front to kneel, putting on his most submissive look. (....hah....) The official took a disconcertingly long time digging out his reward, but Lu Cang didn't mind as long as there's the prize.

"Reward -- you are to serve as a guard for the inner court, first class. Reward, one thousand liang."

Once said, the hall broke out in surprised gasps - it is known that such positions are only reserved for the super elite, and Lu Cang's promotion was thoroughly unexpected.

Lu Cang himself was greatly surprised, though not flattered. The reward tasted like bitter herbs to him. How he not only had to stay in the capital- but also had to stay very close to the emperor as an inner court guard.

Being near a monarch is like being next to a tiger; staying at the foot of the emperor isn't really a good thing, there was no freedom at all.

Damn that senile old emperor! Lu Cang was so excited to escape from Jing's evil clutches, but he never would've expected such an outcome. He stood frozen in shock.

"Please give your thanks." Apparently, the official was getting impatient with his prolonged silence.

"Thank you, your majesty--" Under the scrutiny of a large crowd, Lu Cang had no choice but to lower his body in a bow, but there was nothing sweet about his words.

"Bring the wine." The official's voice was a blur to Lu Cang's ears and his heart was filled with unspeakable hate. He just wanted it all to end. He hurriedly swallowed the strange tasting green liquid he was served. Who wants to guard whoever's ass can do whatever they like, Lu Cang was going to abscond.

"In ninety eighth place....." The annoying programme went on, but none of the other champions had Lu Cangs "fantastic luck" of getting awarded with such an high position.

A short while later, after all hundred heroes had been called out, the official put the long list of names away and turned to the emperor. Bowing,"Your majesty, all hundred heroes have been rewarded, please give your command."

"Raise the curtain." The emperor did not announce it like a command, but rather quietly instructed female attendants standing by his side to roll up the thin curtain in front of him.

The official was shocked; he had always thought the emperor liked to keep his appearances a mystery, and now he wanted to reveal himself in front of so many people?

Ugh, who wants to look at your ugly face?! After hearing the stupid emperor's pointless command, Lu Cang grew extremely impatient- his legs hurt like hell and he wanted nothing more than to return to his mountain and see his brothers. Every second more in that gorgeous hall was like a special kind of torture in itself. He didn't bother to raise his head even as he heard the curtains being pulled aside, or as the collective gasps of the people filled the air around him.

Could it be that the emperor is so ugly that even all the martial arts heroes are shocked?

Lu Cang finally busied himself with lifting his head, but found that the emperor had already walked down the steps. Emperor Jing Zong was standing a mere three paces from Lu Cang. Inevitably, two pairs of eyes collided-

"Aah--"

In that moment, Lu Cang coul

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซิลค์เค่น peonies ที่ปักบนพรมแดงตื้น มังกร lifelike avariciously โค้งรอบปรากฏเสาหินทองคำ และอัญมณีมีค่า - เพียงเศษ luxuriousness เมืองต้าถงราชวงศ์พระราชวังต้องห้าม (พระราชวังจีน) แม้เพียงการข้างฮอลล์ มันถูกพอที่จะรองรับฝูงชนขนาดใหญ่ของไพร่ของขุนนางเหมือนกัน ทุกคนไม่สามารถช่วยแต่ gape ตระการที่รู้สึกว่าหมด

Lu คาง อย่างไรก็ตามก็ไม่มีอารมณ์หรือความต้องชมภาพนี้หายาก (ของเอ็มเพอเรอร์เฮ้าส์) เหมือนกับที่ plebeians เขา knelt ลดลง ระหว่างแชมป์ร้อยของแอสเซมบลีของฮีโร่ ในขณะมีการอภิปรายภายในมากกว่าว่าจะกลับไปยังหางโจว โดยที่ดิน หรือน้ำหัว

แชมเบอร์เลนแต่งตัวดีมีสั่งฝูงชนเข้าไปในห้องโถงก่อนให้เสียงยาวจะเท่า กับปัญหาคางลูมากเป็นลาก และ เนื่องจากความต้องการมากเกินไปของจิงบนร่างกายของเขา ในคืนก่อนหน้านี้ เป็น hthe ตกใจนั่งตำแหน่ง ร่างกายของเขาทั้ง ached และเขารู้ว่า เข่าของเขาได้แน่นอนไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนเขา คางลูลับ ๆ ล่อ ๆ ลดลงสะโพกของเขาที่เหลือบนข้อเท้าของเขา ในที่สุดก็ ปลดปล่อยตัวเองของบางสบาย

แชมเบอร์เลนที่ยืนอยู่เบื้องหลังม่านยาวบางชั้น และด้านหลังเขานั่งตงของรู้จัก Zong จิงจักรพรรดิยังลึกลับ ม่านมีเพียงหนาพอสำหรับฝูงชนเห็นภาพเงาของตนไม้คลุมด้วย

บางทีเขาเป็นความลับดังนั้นเกี่ยวกับลักษณะของเขาเพราะเขา uglier กว่าผี คางลูคิด

ถูกโจรภูเขา เขาไม่เคยจัดจักรพรรดิหเคารพ แต่มองหาที่พักผ่อนของ Zong นี้จิงจักรพรรดิอย่างใดทำชังลูคางเขาสาม

"-Ci ชิน! " (ฉันมีความคิดวิธีการแปลนี้ โดยทั่วไปหมายถึง คนของกระทำกับคำพูดของเขารอยัล)

แชมเบอร์เลนสุดเสร็จสิ้นคำพูดของเขาโดยไม่จำเป็นดอก ครึ่งหนึ่งซึ่งไม่มากสูงศึกษา comonners และศิลปินนักรบไม่สามารถเข้าใจหรือ

"เจียซูยาวน้ำ-" (บางสิ่งบางอย่างเช่น "ขอบคุณ คุณเกรซ") มงกุฎร้อง คางลูก็ไปตามฝูง และในทำนองเดียวกัน โบว์ต่ำกว่า

- ขอขอบคุณคุณตูดของฉัน ลูคางเงียบ ๆ มาแล้วด้วย vulgarities เป็นหัวหน้าของเขาลดลง แต่แปลงกลับเป็นแบบยอม ตามเขา straightened back.

Wu(sigh) ของเขา มันเป็นที่สุดผ่าน ลูคางเอาลมหายใจ: ควรเป็นรายการสุดท้ายในพิธีแล้ว เขาสามารถสุดท้ายกลับไปเขาโจรภูเขาเก่าลูคางตัวเอง ความคิดให้เขากระตุ้นฉับพลันหัวเราะดัง ๆ

แชมเบอร์เลนก้าวกลับ แต่ frustratingly อย่างเป็นทางการในเสื้อคลุมสีม่วง ludicrously แทนเขา ลูคางมองรอบ ๆ แต่พบว่า ทุกคนมี grinning ว่า พวกเขาจะกลายเป็น คนรวย

-มีเงินรางวัล?!?

คางลูที่ไม่ได้รับค่าจ้างสนใจออนซ์ก่อนทันใดนั้นก็เต็มไป ด้วยความกระตือรือร้น และ straightened เขาเกือบแตก ด้วยความพยายามมากด้วย

"ที่แรก - Xuanting ฉางลู"

คนเบียร์ดดราใหญ่ stumbled ออกจากแถวแรก และ knelt หน้าฝูงชนเหมือนกับว่าเขากลัวอะไร

"ลู Xuanting ของฉางโจว รางวัลของหมื่นเหลียง เซียวชิน"

"ขอบคุณคุณเกียรติ คุณ..."ฝูงชนมองใน ด้วยสายตาชื่นชมขณะ Xuanting ลูถูกย้ายไปยังจุดไม่ทราบว่าจะยกเว้นสำหรับซ้ำ ๆ professing กตัญญู เนื่องจากเวลาเงียบสงบ swordsmen ก็ยืนต่ำมากในลำดับชั้นทางสังคม หลังจากที่เขาได้รับเช่นจำนวนเงิน เขาสัมผัสจุดร้องไห้น้ำตาของความสุข

"-นำไวน์"ผู้หญิงสวยนำออกไวน์ และลู Xuanting gulped ลง ช้าปรากฏบนใบหน้าของเขายิ้มภูมิใจ

"สองส Haowei จากมณฑลซานตง "

...

เจ้าหน้าที่เรียกแชมป์ออกตามลำดับของการวางตำแหน่ง แต่แม้ decreasedd จัดอันดับ เงินรางวัลยังยอดมาก เพื่อให้ทุกคนมี ดีให้กำลังใจ และขอบคุณเจ้าหน้าที่ และดื่มไวน์

เพราะคางลูเพียงต้องการให้ด้านบนร้อย เขาไม่รำคาญไม่แข่งจัดอันดับดีขึ้น และสิ้นสุดในตำแหน่ง 90 somethingth ดังนั้นยังมีเวลานานในการรอก่อนเขาเปิด เขาประเมินจะต้องรอประมาณจนขาของเขายากจนจากนั่ง ลูคางเก็บทิวทัศน์ในส่วนเงินที่จะตกอยู่ในปาล์มของเขาเพื่อ quell ความอดทนของเขาเร็ว ๆ นี้

"ที่สิบหก Xizhen ของตองกา"

คางลู perked ที่ได้ยินชื่อของคนที่รู้จัก เขา craned คอเขาชมว่า สวยเยาวชนขั้นตอน Xizhen ไปห่มสีแดงและสีม่วง และแทบเหมือนพระเอกศิลปะ แต่มีพ่ายแพ้พันของฝ่ายตรงข้ามได้รับการจัดอันดับของเขา เขาแน่นอนได้มากความสามารถน้อย


"จ่ายประการให้พระฉัน"Xizhen กล่าวในโทนสีอ่อนเขา knelt การเจ้าหน้าที่ ด้วยความประหลาดใจ หลังจากสอง coughs ตกใจ อย่างเป็นทางการอ่านออกจากรายชื่อในมือของเขา "รางวัล-"

"รอสักครู่" เสียงใสชายรังทันที มันเป็นจักรพรรดิจิง Zong ที่ไม่ได้กล่าวคำนี้ทั้งเวลา

เจ้าหน้าที่ flinched ในความประหลาดใจก่อนโค้งลึก, "อะไรพระคำสั่งหรือไม่? "

"Xizhen มาขั้นตอนเพื่อให้สามารถเห็นคุณได้ชัดเจนยิ่งขึ้น" เสียงของจักรพรรดิจิง Zong คือเป็นกลาง แต่มี undertones ชนิดของพายุทุกข์

แต่ Xizhen, unfazed ทั้งหมด สวมรอบ ๆ ไร้เขาปีนขั้นตอน และ knelt ก่อนม่านบาง ๆ ระหว่างตัวเองและจักรพรรดิ "คุณพระ-" เขายกศีรษะของเขาดูที่จักรพรรดิจิง Zong ผ่านม่าน - ลูคางได้ช้าอาจดีเดิมพันชีวิตเขาเห็นแฟลชของทั้งแม้ว่าม่านได้

"Shameless " (แปลได้แม่นยำมากขึ้น "อย่างไรกล้าคุณ!" แต่ "shameless " รู้สึกเป็นดีในบริบทนี้?) Zong จิงจ้องไปอย่างดุเดือดที่ Xizhen ผ่านม่าน และลุกขึ้นยืน และยกมือตี Xizhen

"คุณพระ-" อย่างเป็นทางการรีบให้หัวเข่าของเขา "มหาบพิตร คุณต้องการสำหรับพิธีต่อ"

ถ้าสภาพแวดล้อมของเขาพลันนึกถึง Zong จิงช้านั่งลง "รางวัล Xizhen ภายหลัง ต่อโทรออกฮีโร่อื่น ๆ " เขา flicked ข้อมือของเขาอยู่เบื้องหลังม่าน gesturing เจ้าหน้าที่เพื่อดำเนินต่อ

"ในอันดับเจ็ดสิบ ซู..."

เป็นมันลากบน คางลูมียาวถูก concentrating บนการคาดเดาของ Xizhen จริงตัวตน-ในขณะที่ยังคง grinning, Xizhen knelt หน้าม่าน ไม่หนึ่งบิตได้รับผลกระทบ โดย Zong จักรพรรดิจิงน่ากลัวนิพจน์ - แต่มองที่ใบหน้าโกรธจิง Zong ก็ว่า Xizhen มีไม่ใด ๆ เข้าร่วมในแอสเซมบลีของวีรบุรุษ

เรื่องราวเบื้องหลังทั้งหมดนี้คืออะไร มี Xizhen รอยัลเป็น นะทำไมเขายังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม?

แต่มีข้อจำกัดไม่ให้เข้าร่วม

ลูคาง racked สมอง แต่ไม่สามารถคิดของเหตุผลใด ๆ แต่เห็น Xizhen ยังคงนั่งมี และยิ้ม เขาคันนั้นกะพริบที่ตัวเอง และให้ออกเสียงหัวเราะเล็ก ๆ แม้มีสถานการณ์

"ใน 90 อันดับเจ็ด - คางหางลู"

สุดท้าย เขาเปิด คางลูวิ่งไปข้างหน้าคุกเข่า วางไว้ในลักษณะของเขาที่สุดยอมแพ้ (...ไร...) อย่างเป็นทางการใช้เวลานาน disconcertingly ขุดออกรางวัลของเขา แต่คางลูไม่สนใจตราบใดที่มีรางวัล

"รางวัล - คุณได้ทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ในศาลภายใน เลิศ รางวัล หนึ่งพันเหลียง"

เคยกล่าว ศาลาร้องไห้ใน gasps แปลกใจ - เป็นที่รู้จักกันว่า ตำแหน่งดังกล่าวเท่านั้นสงวนไว้สำหรับชนชั้นนำซุปเปอร์ และโปรโมชั่นลูคางได้อย่างไม่คาดคิด

Lu คางตัวเองมากมาก แต่แข้งไม่ รางวัลลิ้มรสเช่นสมุนไพรขมเขา ว่าเขาไม่ ได้อยู่ในเมืองหลวง แต่ยัง มีห้องพักมากจักรพรรดิเป็นการรักษาภายในศาล

อยู่ใกล้กับพระมหากษัตริย์เป็นเช่นการติดเสือ พักเท้าของจักรพรรดิไม่ได้จริง ๆ เป็นสิ่งที่ดี มีเสรีภาพไม่มีที่ทั้งหมด

ไอ้จักรพรรดิเก่าว่า senile คางลูคือตื่นเต้นเพื่อหลบหนีจาก clutches ของความชั่วร้ายของจิง แต่เขาไม่เคยจะได้คาดว่าผลดังกล่าว เขายืนแช่ในช็อต

"ขอให้ขอบคุณคุณ" เห็นได้ชัด อย่างเป็นทางการคือการรักกับความเงียบของเขานาน

"ขอบคุณ มหาบพิตร-" ภายใต้ scrutiny ของฝูงชนขนาดใหญ่ ลูคางก็ไปลดร่างกายของเขาในธนู แต่ไม่มีอะไรหวานเกี่ยวกับคำพูดของเขา

"นำไวน์" เสียงของเจ้าหน้าที่ถูกเบลอไปลูคางหู และหัวใจของเขาก็เต็มไป ด้วยเกลียด unspeakable เขาแค่อยากให้หมดสิ้น เขารีบกลืนกินแปลกชิมสีเขียวของเหลวเขาแนะนำ ใครอยากรักษาอยู่ตูดสามารถทำสิ่งที่พวกเขาชอบ ลูคางไป abscond กัน

"ที่ 90 แปด..." โปรแกรมน่ารำคาญไป แต่ไม่มีแชมป์อื่น ๆ มี Lu Cangs "โชคดี" ของการรับรางวัลดังกล่าวสูงตำแหน่ง

ชั่วขณะภายหลัง หลังจากทั้งหมดได้รับเรียกวีรบุรุษร้อย เป็นการเก็บรายชื่อยาว และกลายเป็นจักรพรรดิ โค้ง, "มหาบพิตร วีรบุรุษร้อยทั้งหมดได้รับรางวัล ขอให้สั่งการ"

"ฉากนั้น" จักรพรรดิไม่ได้ไม่ประกาศดังกล่าวเช่นคำสั่ง แต่ค่อนข้างเงียบ ๆ คำแนะนำผู้เข้าอบรมหญิงที่ยืนอยู่เคียงข้างเขาถลกผ้าม่านบาง ๆ หน้าเขา

เป็นตกใจ เขามีความคิดเสมอจักรพรรดิที่ชอบให้เขานัดลึกลับ และตอนนี้ เขาอยากเปิดเผยตัวเองหน้าผู้คนจำนวนมาก?

Ugh ใครต้องดูใบหน้าของคุณน่าเกลียด หลังจากได้ยินคำสั่งของจักรพรรดิโง่อวกาศ ลูคางโตรักมาก- ขาเจ็บเช่นนรก และเขาต้องการอะไรมากไปกว่าการกลับไปยังภูเขาของเขา และเห็นพี่ ๆ ทุกวินาทีเพิ่มเติมในห้องโถงที่สวยงามเป็นเหมือนทรมานตัวเองในชนิดพิเศษ เขาไม่ได้รำคาญยกศีรษะของเขาแม้ในขณะที่เขาได้ยินม่านถูกดึงไว้ หรือเป็นกลุ่ม gasps ของ คนเติมอากาศรอบ ๆ เขา

มันอาจเป็นว่าจักรพรรดิเพื่อให้น่าเกลียดที่วีรบุรุษศิลปะทั้งหมดจะตกใจ?

Lu คางจน busied ตัวเอง ด้วยการยกศีรษะของเขา แต่พบว่า จักรพรรดิได้เดินก้าวลงได้ Zong จิงจักรพรรดิถูกยืนก้าวสามเพียงจากคางลู ย่อม ตาสองคู่ฮาล์-

"Aah-"

ในขณะนั้น คางลู coul

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไหมปักลายดอกโบตั๋นบนพรมสีแดงเวกเตอร์ avariciously ตื้น มังกรขดปรากฏเสาทองและอัญมณีมีค่าเพียงเศษทั้งอันของ Datong พระราชวังต้องห้าม ( วังของราชวงศ์จีน ) ถึงแม้ว่าแค่ข้างหอประชุม มันก็เพียงพอที่จะรองรับฝูงชนขนาดใหญ่ของสามัญชนและเจ้านายของพวกเขาเหมือนกัน ทั้งหมดของบุคคลที่ไม่สามารถช่วย แต่จะมี ) , ,ที่บารมีเลย

ลู่ ชาง อย่างไรก็ตามมีทั้งอารมณ์และความปรารถนาที่จะชื่นชมภาพนี้หายาก ( บ้านจักรพรรดิ ) เช่นที่เหลือของ plebeians . เขาคุกเข่า ศีรษะลดลงในหมู่ร้อยแทนสภาของฮีโร่ทั้งหมดในขณะที่มีการอภิปรายภายในกว่าจะกลับไปที่หางโจวทางบกหรือทางน้ำ

เป็นดีแต่งตัว แชมเบอร์เลน ได้สั่งให้ฝูงชนเข้าไปในฮอลล์ก่อนให้ยาวกล่าวว่า หน้าที่เพียงปัญหาลู่ชางมากขึ้นขณะที่มันลากไปบนและบน เพราะความต้องการมากเกินไปจิงบนร่างกายของเขาคืนก่อนหน้านี้ รวมทั้ง hthe อึดอัดแบบคุกเข่า ร่างกายของเขาเจ็บปวด และเขารู้ดีว่าเข่าของเขาไม่เพียงพอที่จะสนับสนุนเขาลู่ ชางแอบลดสะโพกของเขาที่เหลือในข้อเท้าของเขา ในที่สุด relieving ตัวเอง ของบางอย่างไม่ .

แชมเบอร์เลนยืนอยู่หลังผ้าม่านความยาวพื้นบางและหลังเขานั่ง Datong เป็นรู้จักกันดียังลึกลับจักรพรรดิจิ้งซ้ง . ม่านก็หนาพอสำหรับฝูงชนเห็นเงาเลือนลางของผู้ปกครองของพวกเขา .

บางทีเขาอาจจะให้ความลับเกี่ยวกับลักษณะของเขาเพราะเขาเลวร้ายกว่าผี ลู่ ชางคิด

ถูกโจรภูเขา เขาไม่เคยจับจักรพรรดิในเรื่องสูงแต่ดูอบอุ่นของจักรพรรดิจิ้งซ้งทำให้ของลู่ชางน่ารังเกียจสำหรับเขาสาม

" -- ฉินไช่ ! ( ฉันมีความคิดที่ไม่มีวิธีการแปล นี่ก็หมายความว่า หมอนั่นพูดจบองค์ )

การขจัดในที่สุดพูดจบเป็นดอกไม้ของเขา ครึ่งหนึ่งของที่ไม่สูงมากและการศึกษา comonners ศิลปะศิลปินก็ไม่เข้าใจอยู่ดี . . . .

" Xie Zhu ยาว en . . . " ( บางอย่างเช่น " ขอบคุณ เกรซ " ) มงกุฎ สวดมนต์ ลู่ ชางมี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะตามฝูงและเช่นเดียวกันโบว์า .

. . . ขอบคุณที่ก้นลู่ ชางเงียบปาก vulgarities เป็นหัวต่ำ แต่กลับไปดูว่าง่ายเมื่อเขาตรงหลังของเขา

หู ( ถอนหายใจ ) , มันจบแล้ว ลู่ ชางเอาลมหายใจลึก : นี้น่าจะเป็นรายการสุดท้ายพิธี จากนั้นเขาก็กลับไปที่โจรภูเขาเก่าของเขาลู่ชางด้วยตนเอง คิดให้มันเป็นแรงกระตุ้นที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ .

ส่วนแชมเบอร์เลนก้าวถอยหลังแต่เฉื่อยชา , อย่างเป็นทางการใน ludicrously สีม่วงผ้าแทนเขา ลู่ ชางดู แต่ก็พบว่าทุกคนกำลังยิ้มราวกับว่าพวกเขาจะกลายเป็นที่อุดมไปด้วย

-- มีรางวัลมั้ยคะ ? ! ?

ลู่ ชาง ที่ไม่ได้จ่ายออนซ์สนใจก่อนก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและตรงของเขาเกือบจะพัง

ด้วยความพยายามมาก" ในสถานที่แรก . . . ลู่ xuanting : "

ใหญ่ชายไว้เคราเดินโซเซออกมาจากแถวแรก และคุกเข่าต่อหน้าฝูงชนว่า เขากลัวอะไร

" ลู่ xuanting ของ Changzhou รางวัลหมื่นเลี่ยง ฉินไช่ "

" ขอบคุณคุณเกียรติ ขอบคุณ . . . . . . ." ผู้คนมองด้วยสายตาชื่นชม ในขณะที่ลู่ xuanting ถูกย้ายไปยังจุดที่ไม่รู้จะทำอะไรนอกจากซ้ำ professing ความกตัญญูของเขา ตั้งแต่เวลาที่เงียบสงบ นักดาบต้องยืนต่ำมากในลำดับชั้นทางสังคม ตอนนี้เขาได้รับเงินมากขนาดนั้น เขาสัมผัสได้ถึงจุดที่ร้องไห้น้ำตาของความสุข

" -- นำไวน์" สาวสวยนำองุ่นและลู xuanting gulped มันลง รอยยิ้มค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ภูมิใจ

" ที่สอง Haowei จากมณฑลซานตง "

10

เจ้าหน้าที่เรียกแทนออกเพื่อวาง แต่ถึงแม้ว่า decreasedd อันดับ เงินรางวัลยังจํานวน มาก เพื่อให้ทุกคนได้ชื่นใจ และขอบคุณเจ้าหน้าที่และดื่มไวน์

เพราะลู่ชางแค่อยากให้มันไปด้านบนร้อย เขาไม่ต้องมุ่งมั่นสำหรับการจัดอันดับที่ดีกว่าและจบลงใน 90 somethingth ตำแหน่งแล้ว เขายังได้นานเพื่อรอก่อนตาของเขา เขาคาดว่าเขาจะต้องรอประมาณ จนขาของเขาหักจากคุกเข่า ลู่ ชางเก็บ glancing ที่เหรียญนั้นจะตกอยู่ในอุ้งมือเพื่อระงับความใจร้อนของเขา

" ห้าสิบหกสถานที่ xizhen ของอังกฤษ "

ลู่ชาง perked ขึ้นที่ได้ยินชื่อของคนรู้จัก เขาแหงนคอดูว่าเป็นเยาวชนสวยก้าว - xizhen ห่มสีแดง และสีม่วง และจะดูเหมือนพระเอกนักบู๊เล็กน้อย แต่ต้องพ่ายแพ้พันของฝ่ายตรงข้ามที่จะได้รับการจัดอันดับของเขา เขามีความสามารถมาก



" ฉันจ่ายเงินของฉันเคารพฝ่าบาท ." xizhen กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ละเอียดอ่อนในขณะที่เขาคุกเข่า เอาเจ้าหน้าที่แปลกใจ หลังจากสองนะไอ เจ้าหน้าที่อ่านจากรายชื่อในมือของเขา , " รางวัล . . . "

" เดี๋ยว ! " เสียงผู้ชายดังขึ้นชัดเจนในทันที มันเป็นจักรพรรดิจิ้งซ้งที่ไม่พูดอะไรตลอดเวลา

เจ้าหน้าที่ตกใจประหลาดใจก่อนโค้งลึก " แล้วฝ่าบาทสั่ง ? " xizhen

" ,มาขั้นตอนดังนั้นฉันสามารถเห็นเธอได้ชัดเจนมากขึ้น " เสียงของจักรพรรดิจิ้งซ้ง เป็นกลาง แต่มี undertones ของชนิดของพายุทุกข์

แต่ xizhen unfazed ทั้งหมด สวมยิ้มขณะที่เขาปีนขั้นตอนและคุกเข่าก่อนที่ม่านบาง ๆระหว่างตัวเองและจักรพรรดิ" ฝ่าบาท . . . " เค้าค่อยๆยกศีรษะมองจักรพรรดิจิ้งซ้งผ่านม่าน - ลู่ชางอาจเดิมพันด้วยชีวิตของเขา เขาเห็นแฟลชของความหนาวเย็นแม้ว่าม่าน

" หน้าไม่อาย " ( ถูกต้องแปลว่า " กล้าดียังไง ? " แต่ผมก็ " หน้าด้าน " ดีกว่าสำหรับบริบทนี้ ) ? จิงซง xizhen คึกที่จ้องมองผ่านม่านและยืนขึ้นและยกมือของเขาที่จะโจมตี xizhen .

" ฝ่าบาท . . . " อย่างเป็นทางการ รีบคุกเข่าลง . ฝ่าบาท , เจ้าต้องการพิธีต่อไป ? "

ถ้าอยู่ๆก็นึกถึงสภาพแวดล้อมของเขา คยองซองค่อยๆนั่งลง " รางวัล xizhen ต่อมายังคงเรียกวีรบุรุษอื่น ๆ " เขาสะบัดข้อมือของเขาอยู่หลังม่าน สั่งเจ้าหน้าที่ต่อ

" ห้าสิบเจ็ดในสถานที่ , ซูโจว . . . . "

มันลากบนลู่ ชางได้ถูก concentrating บนการคาดเดาตัวตนที่แท้จริง xizhen -- ในขณะที่ยังปิ้งๆย่างๆ xizhen คุกเข่าต่อหน้าม่าน ไม่หนึ่งบิตต่อจักรพรรดิจิ้งซ้งน่ากลัวแสดงออก . . แต่มองใบหน้าโกรธของจองซอง มันเป็นถ้า xizhen ไม่มีสิทธิใด ๆที่จะเข้าร่วมในการประกอบ
วีรบุรุษ '
มีเรื่องอะไรอยู่เบื้องหลัง ? คือ xizhen ราช ?ทำไมเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมแข่งขัน

แต่ไม่มีข้อ จำกัด ที่จะเข้าร่วม

ลู่ชาง racked สมองของเขา แต่ไม่ได้คิดว่าเป็นไปได้ใด ๆทั้งสิ้น แต่เห็น xizhen ยังคงคุกเข่าและยิ้ม เขากระพริบตาที่ตัวเองและปล่อยหัวเราะออกมาเล็กๆ แม้สถานการณ์

" เก้าสิบเจ็ดสถานที่ - หางโจวลู่ชาง "

ในที่สุด ตาของเขา ลู่ ชางรีบวิ่งไปข้างหน้าคุกเข่าใส่ดูว่าง่ายที่สุดของเขา ( . . . . ฮ่า . . . . . . . ) เจ้าหน้าที่ได้ disconcertingly นานขุดออกรางวัลของเขา แต่ลู่ชางไม่สนใจตราบใดที่มีรางวัล

" รางวัล . . . . . คุณจะเป็นยาม ศาลภายในชั้นแรก รางวัลหนึ่งหมื่นเลี่ยง "

เคยกล่าวไว้ว่าฮอลล์แตกออกในแปลกใจ . . มันเป็นที่รู้จักกันว่า ตำแหน่งดังกล่าวจะสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูงสุด และโปรโมชั่นของลู่ชางได้ทั่วถึงไม่คาดคิด

Lu กางตัวเองอย่างประหลาดใจ แต่ไม่ได้ปลื้มนะ รางวัลลิ้มรสขมสมุนไพรเช่นเขา เขาไม่เพียง แต่ต้องอยู่ในเมืองหลวง แต่ยังต้องอยู่ใกล้ชิดกับจักรพรรดิเป็นมหาดเล็กฝ่ายใน .

อยู่ใกล้พระราชาเปรียบเสมือนที่อยู่ถัดจากเสือ ; ที่อยู่ที่เท้าของจักรพรรดิไม่ได้จริงๆเป็นสิ่งที่ดีไม่มีอิสรภาพเลย

ไอ้แก่แก่จักรพรรดิ ลู่ ชางตื่นเต้นที่จะหนีจากเงื้อมมือของความชั่วร้ายจิง แต่เขาไม่เคยคิดเรื่องแพ้ชนะ เขายืนนิ่งตกใจ

" ขอขอบคุณคุณ " อย่างเห็นได้ชัดอย่างเป็นทางการเริ่มร้อนรนกับความเงียบเป็นเวลานานของเขา . . . . . .

" ขอบคุณ ฝ่าบาท . . . " ภายใต้การพิจารณาของฝูงชนขนาดใหญ่ ลู่ชางไม่มีทางเลือก แต่เพื่อลดร่างกายของเขาในคันธนู แต่ไม่มีอะไรหวานกับคำพูดของเขา

" เอาไวน์ " เสียงของเจ้าหน้าที่คือ เบลอกับหูของลู่ ชาง และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยเรื่องเลวร้ายเกลียด เขาแค่อยากให้ทุกอย่างจบเขารีบกลืนแปลกชิมของเหลวสีเขียวที่เขาให้บริการ ใครอยากจะปกป้องคนที่ก้นสามารถทำสิ่งที่พวกเขาชอบ ลู่ชางจะหลบหนี

" เก้าสิบแปดสถานที่ . . . . " โปรแกรมที่น่ารำคาญไป แต่ไม่มีของตัวแทนอื่น ๆมีลู่ cangs ยอดเยี่ยม " โชคดี " ได้รับรางวัลด้วยเช่นสูงตำแหน่ง

ในขณะที่ระยะสั้นในภายหลังหลังจากทั้งหมดร้อยวีรบุรุษได้เรียกเจ้าหน้าที่ให้รายการยาวของชื่อไปและกลายเป็นจักรพรรดิ คำนับ , " ฝ่าบาท ทั้งหมดร้อยวีรบุรุษที่ได้รับรางวัล กรุณาส่งคำสั่งของคุณ . "

" ม่าน " ฮ่องเต้ไม่ประกาศมันเหมือนสั่ง แต่สั่งให้พนักงานหญิงที่ยืนเงียบๆอยู่ข้างๆเขาจะม้วนม่านบาง ๆต่อหน้าเขา

เจ้าหน้าที่ตกใจ เขามักจะคิดว่า พระราชาชอบให้ลักษณะของเขาเป็นปริศนา และตอนนี้เขาต้องการที่จะเปิดเผยตัวเองต่อหน้าคนมากมาย ?

อ่า ใครอยากดูหน้าน่าเกลียดของคุณ ! หลังจากได้ยินคำสั่งของจักรพรรดิโง่งี่เง่าลู่ ชางก็ร้อนรุ่มมาก - ขาของเขาเจ็บ และเขาต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะกลับไปยังภูเขาของเขา และพี่น้องของเขา ทุกวินาทีในที่งดงาม ฮอลล์ เป็นชนิดพิเศษของการทรมานในตัวเอง เขาไม่คิดจะยกศีรษะของเขาขณะที่เขาได้ยินเสียงผ้าม่านถูกดึงออกไป หรือเป็นรูปรวมของคนเติมอากาศรอบตัวเขา .

อาจเป็นไปได้ว่า จักรพรรดิจะน่าเกลียดว่า ศิลปะการต่อสู้ ฮีโร่ เป็นตกใจ

ลู่ชางก็ busied ตัวเองด้วยการยกศีรษะของเขา แต่พบว่า พระราชาก็เดินลงตามขั้นตอน จักรพรรดิจิ้งซ้งยืนอยู่เพียงสามก้าวจากลู่ชาง . ย่อม สองคู่ของตาชนกัน -

" อ๊า . . . "

ตอนนั้น ลู่ชาง coul