The play is a comedy of manners, se

The play is a comedy of manners, set in a single dining room where 18 scenes from different households overlap and intertwine. Presumably, each story is focused around a different family during different time periods who has in their possession the same dining room furniture set, manufactured in 1898. The stories are about White Anglo-Saxon Protestant (WASP) families. Some scenes are about the furniture itself and the emotional attachment to it, while other scenes simply flesh out the culture of the WASPs. Overall, it tells the story of the dying and relatively short-lived culture of upper-middle class Americans, and the transition into a much more efficient society with less emphasis on tradition and more emphasis on progress. Some characters are made fun of, as is the culture itself, but there is also a genuine longing for the sense of stability, comfort and togetherness that the culture provides.

From the back of the playbook:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เล่นเป็นมารยาทของการตลก ชุดห้องอาหารเดียวที่ฉาก 18 จากครัวเรือนต่าง ๆ ซ้อนทับ และ intertwine เวบ แต่ละเรื่องราวจะเน้นสถานครอบครัวแตกต่างกันในระหว่างรอบระยะเวลาต่าง ๆ ที่มีในครอบครองของชุดเดียวกันที่ห้องอาหารเฟอร์นิเจอร์ ผลิตใน 1898 เรื่องราวที่เกี่ยวกับครอบครัวขาวชาวแองโกลโปรเตสแตนต์ (มดตะนอย) ฉากบางฉากได้เกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์เองและสิ่งที่แนบอารมณ์ไป ในขณะที่ฉากอื่น ๆ เพียงแค่เนื้อออกวัฒนธรรมของแตน โดยรวม ก็บอกเรื่องของวัฒนธรรมค่อนข้างสั้น และตายของชั้นบนกลางชาวอเมริกัน และการเปลี่ยนแปลงในสังคมอย่างมีประสิทธิภาพมากในประเพณีและความสำคัญต่อการดำเนิน อักขระบางตัวจะทำ ตามที่เป็นวัฒนธรรมตัวเอง แต่มีความปรารถนาที่แท้ความรู้สึก ของความมั่นคง ร่วมกันที่มีวัฒนธรรมจากด้านหลังยัง playbook:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเล่นเป็นเรื่องตลกของมารยาทที่ตั้งอยู่ในห้องรับประทานอาหารเดียวที่ 18 ฉากจากผู้ประกอบการที่แตกต่างกันที่ทับซ้อนกันและสาน สันนิษฐานว่าแต่ละเรื่องจะเน้นไปรอบ ๆ ครอบครัวที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างที่มีอยู่ในความครอบครองของพวกเขารับประทานอาหารชุดเฟอร์นิเจอร์ห้องเดียวกันที่ผลิตในปี 1898 เรื่องราวที่เกี่ยวกับสีขาวแองโกลแซกซอนโปรเตสแตนต์ (WASP) ครอบครัว บางฉากที่เกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์ตัวเองและสิ่งที่แนบอารมณ์มันในขณะที่ฉากอื่น ๆ เพียงแค่เนื้อออกวัฒนธรรมของตัวต่อ โดยรวมก็บอกเล่าเรื่องราวของความตายและวัฒนธรรมค่อนข้างสั้นของชาวอเมริกันที่ระดับบนกลางและการเปลี่ยนแปลงในสังคมที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นด้วยการให้ความสำคัญน้อยลงในประเพณีและเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับความคืบหน้า ตัวละครบางคนทำสนุกของการเป็นอยู่วัฒนธรรมของตัวเอง แต่ยังมีความปรารถนาของแท้สำหรับความรู้สึกของความมั่นคงความสะดวกสบายและการร่วมกันว่าวัฒนธรรมให้ได้. จากด้านหลังของ PlayBook นี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเล่นเป็นเรื่องตลกของมารยาท ในชุดเดียวห้องรับประทานอาหารที่ 18 ฉากจากครัวเรือนต่าง ๆทับซ้อนกันและสานเข้าด้วยกัน สันนิษฐานว่า แต่ละเรื่องเน้นไปที่ครอบครัวที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน ใครมีไว้ในครอบครองของตนเหมือนกัน ห้องอาหาร ชุดเฟอร์นิเจอร์ ผลิตใน 1898 . เรื่องราวเกี่ยวกับผิวขาวแองโกลแซ็กซอนโปรเตสแตนต์ ( ตัวต่อ ) ครอบครัว บางฉากที่เกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์ตัวเองและสิ่งที่แนบทางอารมณ์กับมัน ในขณะที่ฉากอื่น ๆเพียงแค่เนื้อออกวัฒนธรรมของแตน โดยรวม มันบอกเล่าเรื่องราวของการตาย และวัฒนธรรมค่อนข้างสั้นของสังคมชนชั้นกลางชาวอเมริกัน และเปลี่ยนเป็น มีประสิทธิภาพมากขึ้น สังคมที่มีความสำคัญน้อยลงในประเพณี และเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับความคืบหน้า ตัวละครบางตัวถูกล้อเลียนเป็นวัฒนธรรมของตัวเอง แต่ยังมีความปรารถนาของแท้สำหรับความรู้สึกของความมีเสถียรภาพ ความสบายและร่วมกันว่าวัฒนธรรมให้จากด้านหลังของเครื่อง :