Risk is ubiquitous in decision-maki

Risk is ubiquitous in decision-making. The extent to which people are willing to take on risk constitutes their risk preferences.
Assessing and measuring the risk preferences of individuals is critical for economic analysis and policy prescriptions.
Hallmark theories of risk and uncertainty such as subjective expected utility (Savage, 1954) and prospect theory (Kahneman
and Tversky, 1979) leave risk attitudes as a free parameter, and individuals may have differing attitudes toward risk.
For example, when given a chance to purchase a lottery ticket with equal chances of winning either $10 or $0, a riskneutral
individual will be willing to pay up to $5—the expected value of the lottery. Individuals who are only willing to pay
less than $5 are considered to be risk-averse, while those willing to pay more are considered to be risk-seeking. Any of these
risk attitudes is consistent with all theories, given some risk-attitude parameters.
Economists and psychologists have developed a variety of experimental methodologies to elicit and assess individual
risk attitudes. Choosing which to utilize, however, is largely dependent on the question one wants to answer, as well as the
characteristics of the sample population. The goal of this paper is to present a series of prevailing methods for eliciting risk
preferences and outline the advantages and disadvantages of each. We do not attempt to give a comprehensive account of all
the methods or nuances of measuring risk, but rather to outline some advantages and disadvantages of different methods.
For a more comprehensive discussion (with different conclusions), see for example Cox and Harrison (2008).
We characterize elicitation methods according to their complexity. More complex methods are typically used for estimating
parameters corresponding to risk preferences of a model that makes particular functional form assumptions. These
parameters canthenbe used as evidence for or against particular theories of decision-making. Complexmethods also demand

Simple elicitation methods tend to be substantially easier for participants to understand. For example, the Balloon Analogue
Risk Task (Lejuez et al., 2002) presents subjects with a sequence of choices of whether or not to gain additional money
by pumping more air into a balloon, each pump coming with the risk of losing the accumulated gains if the balloon pops.
Other simple elicitation methods include a single choice of how much to allocate between a safe and risky asset (Gneezy and
Potters, 1997; Charness and Gneezy, 2012), a single choice between gambles (Eckel and Grossman, 2002; Dave et al., 2010),
and non-incentivized questionnaires (Weber et al., 2002; Dohmen et al., 2011). Simple methods are most useful when trying
to capture treatment effects and differences in individual risk preferences.
We wish to emphasize that we are not suggesting that one method is better than another. Rather, we simply highlight
the costs and benefits of different methods, urging researchers to take these into account when choosing the one that best
fits their needs. Elicitation approaches should be tailored to the underlying question being asked, with attention paid to the
abilities of the participants to understand the questions.
We now proceed to examine specific elicitation techniques that have been used in the literature, discussing the relative
advantages and disadvantages of each

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเสี่ยงในการตัดสินใจได้ ขอบเขตที่ผู้คนเต็มใจที่จะใช้บนความเสี่ยงถือกำหนดลักษณะของความเสี่ยงประเมิน และวัดความเสี่ยงการกำหนดลักษณะของบุคคลเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการวิเคราะห์เศรษฐกิจและนโยบายแผนจุดเด่นของความเสี่ยงและความไม่แน่นอนเช่นโปรแกรมอรรถประโยชน์การคาดตามอัตวิสัย (Savage, 1954) ทฤษฎี และทฤษฎี (Kahneman โน้มและ Tversky, 1979) ทัศนคติความเสี่ยงปล่อยพารามิเตอร์ฟรี และบุคคลที่อาจมีเจตคติแตกต่างกันความเสี่ยงได้ตัวอย่าง เมื่อได้รับโอกาสในการซื้อตั๋วสลากเท่าโอกาสชนะ $10 หรือ $0, riskneutral เป็นแต่ละตัวจะยินดีจ่ายถึง $5 — ค่าคาดหมายของสลากกินแบ่ง ผู้ที่มีเฉพาะยินดีจ่ายน้อยกว่า $5 จะถือเป็นความเสี่ยง averse ขณะที่ยินดีจ่ายเพิ่มเติมจะถือว่ามีความเสี่ยงการหา ใด ๆ เหล่านี้ทัศนคติความเสี่ยงสอดคล้องกับทฤษฎีทั้งหมด กำหนดพารามิเตอร์บางทัศนคติความเสี่ยงได้นักเศรษฐศาสตร์และนักจิตวิทยาได้พัฒนาหลากหลายวิธีการทดลอง การรับประเมินแต่ละทัศนคติความเสี่ยง เลือกที่จะใช้ อย่างไรก็ตาม เป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับคำถามที่ใครอยากตอบ ตลอดจนลักษณะของประชากรตัวอย่าง จุดประสงค์ของเอกสารนี้จะนำเสนอชุดความเสี่ยง eliciting เป็นวิธีของลักษณะ และเค้าร่างข้อดีและข้อเสียของแต่ละคน เราไม่พยายามที่จะให้บัญชีครอบคลุมทั้งหมดวิธีการหรือความแตกต่าง ของการวัดความเสี่ยง แต่ค่อนข้างร่างบางข้อดีและข้อเสียของวิธีการต่าง ๆสนทนา (กับบทสรุปที่แตกต่างกัน) ครอบคลุมมากขึ้น การเช่นค็อกซ์และแฮร์ริสัน (2008)เรากำหนดลักษณะวิธี elicitation ตามความซับซ้อนของพวกเขา วิธีการซับซ้อนมักจะใช้สำหรับการประเมินพารามิเตอร์ที่สอดคล้องกับลักษณะความเสี่ยงรุ่นที่ทำให้ฟอร์มทำงานเฉพาะสมมติฐาน เหล่านี้canthenbe พารามิเตอร์ที่ใช้เป็นหลักฐานสำหรับ หรือ กับทฤษฎีการตัดสินใจ Complexmethods ยังต้อง วิธีง่าย ๆ elicitation มักจะง่ายมากสำหรับผู้เรียนเพื่อทำความเข้าใจ ตัวอย่าง อนาล็อกบอลลูนงานความเสี่ยง (Lejuez et al., 2002) นำเสนอเรื่อง มีลำดับของการเลือกว่าจะได้รับเงินเพิ่มเติมหรือไม่โดยการสูบอากาศเพิ่มมากขึ้นในแต่ละปั๊มมา ด้วยความเสี่ยงของการสูญเสียกำไรสะสมถ้าปรากฏบอลลูน บอลลูนวิธีการอื่น ๆ อย่าง elicitation รวมเป็นทางเลือกเดียวของจำนวนการปันส่วนระหว่างสินทรัพย์ที่ปลอดภัย และมีความเสี่ยง (Gneezy และพอตเตอร์ส 1997 Charness และ Gneezy, 2012), ทางเดียวระหว่าง gambles (Eckel และ Grossman, 2002 เดฟ et al., 2010),และไม่ใช่โดยมีคิมแบบสอบถาม (แบ่งแยกและ al., 2002 Dohmen et al., 2011) วิธีการง่าย ๆ มีประโยชน์มากที่สุดเมื่อพยายามการเก็บรักษาลักษณะและความแตกต่างในลักษณะความเสี่ยงแต่ละเราต้องการเน้นว่า เราจะไม่แนะนำว่า วิธีหนึ่งดีกว่าอีก ค่อนข้าง เราก็เน้นต้นทุนและประโยชน์ของวิธีการต่าง ๆ กระตุ้นให้นักวิจัยใช้บัญชีเหล่านี้เลือกที่ดีที่สุดเหมาะกับความต้องการ วิธี elicitation ควรสามารถปรับคำถามพื้นฐานที่ถูกถาม พร้อมชำระเงินความสามารถของผู้เรียนที่จะเข้าใจคำถามเราดำเนินการตรวจสอบเทคนิค elicitation เฉพาะที่ใช้ในวรรณคดี สนทนาญาติข้อดีและข้อเสียของแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเสี่ยงเป็นที่แพร่หลายในการตัดสินใจ ขอบเขตที่ผู้คนมีความเต็มใจที่จะใช้ในการตั้งค่าความเสี่ยงที่ถือว่าเป็นความเสี่ยงของพวกเขา.
ประเมินการตั้งค่าและการวัดความเสี่ยงของบุคคลที่มีความสำคัญสำหรับการวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจและนโยบายยา.
ทฤษฎีตราเครื่องหมายของความเสี่ยงและความไม่แน่นอนดังกล่าวเป็นยูทิลิตี้คาดว่าอัตนัย (โหด 1954) และ ทฤษฎีความคาดหวัง (Kahneman
และ Tversky, 1979) ทัศนคติความเสี่ยงออกเป็นพารามิเตอร์ฟรีและบุคคลที่อาจมีความแตกต่างกันทัศนคติที่มีต่อความเสี่ยง.
ยกตัวอย่างเช่นเมื่อได้รับโอกาสที่จะซื้อตั๋วหวยที่มีโอกาสเท่าเทียมกันในการชนะทั้ง $ 10 หรือ $ 0, riskneutral
แต่ละคนจะยินดีที่จะจ่ายถึง $ 5 ค่าที่คาดหวังของการจับสลาก บุคคลที่มีเพียงเต็มใจที่จะจ่าย
น้อยกว่า $ 5 จะถือว่าไม่ชอบความเสี่ยงในขณะที่ผู้ที่เต็มใจที่จะจ่ายมากขึ้นจะถือว่าเป็นความเสี่ยงที่กำลังมองหา ใด ๆ เหล่านี้
มีความเสี่ยงทัศนคติที่มีความสอดคล้องกับทฤษฎีที่ได้รับบางพารามิเตอร์ที่มีความเสี่ยงทัศนคติ.
นักเศรษฐศาสตร์และนักจิตวิทยาได้มีการพัฒนาความหลากหลายของวิธีการทดลองที่จะล้วงเอาของแต่ละบุคคลและประเมิน
ทัศนคติความเสี่ยง เลือกที่จะใช้ประโยชน์ แต่เป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับคำถามใครอยากที่จะตอบเช่นเดียวกับ
ลักษณะของกลุ่มตัวอย่าง เป้าหมายของบทความนี้จะนำเสนอชุดของวิธีการแลกเปลี่ยนสำหรับทึ่งความเสี่ยง
การตั้งค่าและร่างข้อดีและข้อเสียของแต่ละ เราไม่ได้พยายามที่จะให้บัญชีที่ครอบคลุมทุก
วิธีการหรือความแตกต่างของการวัดความเสี่ยง แต่จะร่างข้อดีและข้อเสียของวิธีการที่แตกต่างกัน.
สำหรับการอภิปรายที่ครอบคลุมมากขึ้น (ที่มีข้อสรุปที่แตกต่างกัน) ดูตัวอย่างค็อกซ์และแฮร์ริสัน (2008 ).
เราลักษณะวิธีการสอบถามตามความซับซ้อนของพวกเขา วิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้นมักจะใช้สำหรับการประเมิน
ค่าพารามิเตอร์ที่สอดคล้องกับการตั้งค่าความเสี่ยงของรูปแบบที่ทำให้สมมติฐานโดยเฉพาะอย่างยิ่งรูปแบบการทำงาน เหล่านี้
พารามิเตอร์ canthenbe ใช้เป็นหลักฐานหรือต่อต้านทฤษฎีโดยเฉพาะอย่างยิ่งของการตัดสินใจ Complexmethods ยังเรียกร้องวิธีการสอบถามที่เรียบง่ายมีแนวโน้มที่จะง่ายขึ้นอย่างมากสำหรับผู้เข้าร่วมที่จะเข้าใจ ตัวอย่างเช่นอะนาล็อกบอลลูนความเสี่ยงงาน (Lejuez et al., 2002) ที่มีการจัดวิชาที่มีลำดับของการเลือกหรือไม่ที่จะได้รับเงินเพิ่มเติมโดยการสูบอากาศมากขึ้นในบอลลูนแต่ละปั๊มมาพร้อมกับความเสี่ยงของการสูญเสียกำไรสะสม . ถ้าปรากฏบอลลูนสอบถามวิธีการที่เรียบง่ายอื่น ๆ ได้แก่ ทางเลือกเดียวของวิธีการมากที่จะจัดสรรระหว่างสินทรัพย์ที่มีความปลอดภัยและมีความเสี่ยง (Gneezy และพอตเตอร์, 1997; Charness และ Gneezy 2012) เป็นทางเลือกเดียวระหว่าง gambles (Eckel และกรอสแมน, 2002; . เดฟ et al, 2010) และแบบสอบถามที่ไม่ใช่ incentivized (เวเบอร์, et al., 2002; Dohmen et al, 2011). วิธีการที่เรียบง่ายมีประโยชน์มากที่สุดในขณะที่พยายามที่จะจับผลกระทบการรักษาและความแตกต่างในการตั้งค่าความเสี่ยงของแต่ละบุคคล. เราต้องการที่จะเน้นว่าเราจะไม่ได้บอกว่าวิธีการหนึ่งที่ดีกว่าอีก แต่เราก็เน้นต้นทุนและผลประโยชน์ของวิธีการที่แตกต่างกันกระตุ้นให้นักวิจัยที่จะใช้เวลาเหล่านี้เข้าบัญชีเมื่อมีการเลือกหนึ่งที่เหมาะกับความต้องการของพวกเขา วิธีการสอบถามควรได้รับการปรับให้เหมาะสมกับคำถามพื้นฐานที่ถูกถามด้วยความสนใจที่จ่ายให้กับความสามารถของผู้เข้าร่วมจะเข้าใจคำถาม. ตอนนี้เราดำเนินการตรวจสอบเทคนิคการดึงเอาเฉพาะที่มีการใช้ในวรรณคดีเรื่องญาติข้อดีและข้อเสียของแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเสี่ยงทั่วไปในการตัดสินใจ ขอบเขตที่คนเต็มใจที่จะใช้ในความเสี่ยงถือเป็นลักษณะของความเสี่ยง .
ประเมินและวัดความเสี่ยงการตั้งค่าของแต่ละบุคคลเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการวิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์และนโยบายเกี่ยว
จุดเด่นทฤษฎีความเสี่ยงและความไม่แน่นอน เช่น อัตนัย อรรถประโยชน์ที่คาดหวัง ( โหดร้าย , 1954 ) และทฤษฎีของลูกค้า (
tversky Kahneman และ ,1979 ) ทิ้งทัศนคติความเสี่ยงเป็นพารามิเตอร์อิสระ และบุคคลอาจจะมีที่แตกต่างกันทัศนคติต่อความเสี่ยง
ตัวอย่างเช่นเมื่อได้รับโอกาสที่จะซื้อลอตเตอรี่ที่มีโอกาสเท่าเทียมกันในการชนะทั้ง $ 10 หรือ $ 0 , บุคคล riskneutral
จะเต็มใจที่จะจ่ายถึง $ 5-the คาดว่ามูลค่าของการจับสลาก บุคคลผู้ที่เต็มใจที่จะจ่าย
น้อยกว่า $ 5 ถือว่ามีความเสี่ยงไม่ชอบใจในขณะที่ผู้ที่เต็มใจที่จะจ่ายมากขึ้น ถือเป็นการเสี่ยง ใด ๆของความเสี่ยงเหล่านี้ทัศนคติ
สอดคล้องกับทฤษฎีทั้งหมด ระบุพารามิเตอร์บางทัศนคติความเสี่ยง .
นักเศรษฐศาสตร์และนักจิตวิทยาได้พัฒนาความหลากหลายของวิธีการทดลองเพื่อศึกษาทัศนคติความเสี่ยงแต่ละคน

การเลือกที่จะใช้ อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับคำถามที่ไม่มีใครอยากตอบเช่นเดียวกับ
ลักษณะของประชากรตัวอย่าง . เป้าหมายของบทความนี้คือการเสนอชุดของการตั้งค่าที่มีความเสี่ยงและวิธีการ eliciting
ร่างข้อดีและข้อเสียของแต่ละ เราไม่ได้พยายามที่จะให้บัญชีที่ครอบคลุมทั้งหมด
วิธีการหรือความแตกต่างของการวัดความเสี่ยง แต่ร่างบางข้อดีและข้อเสียของวิธีการที่แตกต่างกัน .
สำหรับการอภิปรายที่ครอบคลุมมากขึ้น ( กับข้อสรุปที่แตกต่างกัน ) เห็นตัวอย่าง Cox และแฮร์ริสัน ( 2551 ) .
เราศึกษาวิธีแสดงออกตามความซับซ้อนของพวกเขา วิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้นโดยทั่วไปใช้สำหรับการประมาณค่าพารามิเตอร์ที่สอดคล้องกับความเสี่ยง
ลักษณะของรูปแบบการทำงานที่ทำให้เฉพาะรูปแบบของสมมติฐาน เหล่านี้
พารามิเตอร์ canthenbe ใช้เป็นหลักฐานหรือต่อต้านทฤษฎีการตัดสินใจโดยเฉพาะ complexmethods ยังมีความต้องการ

ง่ายการวิธีการมีแนวโน้มที่จะมากได้ง่ายขึ้นสำหรับผู้เข้าร่วมที่จะเข้าใจ ตัวอย่างเช่นบอลลูนอนาล็อก
ความเสี่ยงงาน ( lejuez et al . , 2002 ) เสนอ วิชาที่มีลำดับของการเลือกหรือไม่ที่จะได้รับ
เงินเพิ่มเติมโดยการสูบอากาศในลูกโป่ง แต่ละปั๊มมากับความเสี่ยงของการสูญเสียกำไรสะสม ถ้าลูกโป่งป๊อป
วิธีการง่ายอื่น ๆรวมถึงทางเลือกเดียวของเท่าใดจัดสรรระหว่างความปลอดภัยและความเสี่ยงของสินทรัพย์ ( gneezy และ
Potters , 1997 ; charness และ gneezy , 2012 ) , ทางเลือกเดียวระหว่างการพนัน ( เอเคิล และ กรอสแมน , 2002 ; เดฟ et al . , 2010 ) ,
และไม่ incentivized แบบสอบถาม ( Weber et al . , 2002 ; dohmen et al . , 2011 ) วิธีการง่ายมีประโยชน์มากที่สุดเมื่อพยายาม
จับภาพผลการรักษาและความแตกต่างในการตั้งค่าความเสี่ยงของแต่ละบุคคล
เราต้องการเน้นว่า เราไม่ได้บอกว่าวิธีหนึ่งดีกว่าอีก แต่เราก็เน้น
ต้นทุนและประโยชน์ของวิธีการที่แตกต่างกันกระตุ้นให้นักวิจัยที่จะใช้เหล่านี้ลงในบัญชีเมื่อเลือกหนึ่งที่ดีที่สุด
เหมาะกับความต้องการของพวกเขา การวิธีที่ควรจะเหมาะกับพื้นฐานคำถามที่ถูกถามกับที่ให้ความสนใจ
ความสามารถของผู้เรียนให้เข้าใจคำถาม
ตอนนี้เราดำเนินการเพื่อศึกษาเทคนิคการเฉพาะที่มีการใช้ในวรรณคดี เรื่องญาติ
ข้อดีและข้อเสียของแต่ละ