McHarg developed a scientific theor

McHarg developed a scientific theory called creative fitting that both explained and validated designing with nature. McHarg’s method was ecological not only because it used ecological data but also because the outcomes it produced matched the processes of adaptation and evolution. It helped determine where proposed human uses, such as buildings and roads, intrinsically fit on the land. Since this design method located the fittest environment for various land uses, it also fulfilled the basic principles of adaptation” (Herrington 2010, 6). According to McHarg, good design is a result of the successful adaption of human land uses to nature. The effect is beautiful nature as a stable ecosystem, and the perfect example for this design is the English landscape garden: “Moreover, to represent nature’s design at a larger scale, McHarg consistently referred to 18th-century English landscape gardens, which he viewed as representing ecological concepts. Humans creating these gardens were designing with nature, while earlier Western gardens were not designed with nature” (Herrington 2010, 5). McHarg understands the human adaption to nature through design as the integration of humans into an organism, which incarnates itself in the form of the English landscape garden. Local characteristics and the singularity of cultural landscapes do not seem to attract his attention much, which might be due to the fact that the liberal political model of the United States, withstanding all criticism related to “American failure” (McHarg 1969, 77), remains the ideal one for McHarg and that this system does not express itself in unique and, consequently, site-specific cultural landscapes but in picturesque scenery as a ubiquitous concept of beauty, following the model of the English landscape garden.
McHarg’s great influence on the self-perception and praxis of landscape architects as ecological planners was then countered by the critique of a new generation of landscape architects, who turned mainly against McHarg’s ecological aesthetic and his rigid planning method.* Marc Treib comments, “McHarg’s method insinuated that if the process were correct, the consequent form would be good, almost as if objective study automatically gave rise to an appropriate aesthetic. In response to his strong personality and ideas, landscape architects jumped aboard the ecological train, becoming analysts rather than creators, and the conscious making of form and space in the landscape subsequently came to a screeching halt” (Treib 1999, 31). As a protagonist of a new “artistic” self-conception of landscape architecture, James Corner challenges the idea of scenery: “… the landscape idea throughout much of this century has come mostly in the form of picturesque, rural scenery, whether for nostalgic, consumerist purposes or in the service of environmentalist agendas” (Corner 1999, 8). He turns against the rightly identified core of the hitherto existing tradition (and dialectics) of American landscape architecture in order to liberate himself from the weight of the picturesque design traditions as well as those of ecological planning and of preservation. Landscape architecture needs to dedicate itself again to visionary projects; it needs to experiment and invent, and most of all, the return to relevantly contributing to urban development is called for. The alternative

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

McHarg พัฒนาทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ที่เรียกว่าสร้างสรรค์ที่เหมาะสมที่สามารถอธิบาย และตรวจสอบการออกแบบกับธรรมชาติ วิธีของ McHarg ระบบนิเวศไม่ได้เท่านั้นเนื่องจากใช้ข้อมูลระบบนิเวศแต่เนื่องจากกระบวนการของการปรับตัวและวิวัฒนาการตรงผลมันผลิต มันช่วยตรวจสอบที่ใช้มนุษย์เสนอ เช่นอาคารและถนน ความพอดีกับแผ่นดิน วิธีการออกแบบนี้อยู่สภาพแวดล้อมสำหรับการใช้ที่ดินต่าง ๆ fittest มันยังปฏิบัติตามหลักการพื้นฐานของการปรับตัว" (Herrington 2010, 6) ตาม McHarg ออกแบบที่ดีเป็นผลจาก adaption ประสบความสำเร็จของการใช้ที่ดินมนุษย์กับธรรมชาติ ผลที่ได้คือ ธรรมชาติที่สวยงามเป็นระบบนิเวศมีเสถียรภาพ และเป็นแบบอย่างสำหรับการออกแบบนี้เป็นสวนที่มีภูมิทัศน์อังกฤษ: "นอกจากนี้ การแสดงออกของธรรมชาติที่ขนาดใหญ่ McHarg สม่ำเสมอเรียกสวนภูมิทัศน์อังกฤษศตวรรษที่ 18 ซึ่งเขาดูได้เป็นตัวแทนแนวคิดระบบนิเวศ มนุษย์สร้างสวนเหล่านี้ถูกออกแบบ ด้วยธรรมชาติ ในขณะที่สวนตะวันตกก่อนหน้านี้ไม่สามารถรองรับกับธรรมชาติ" (Herrington 2010, 5) McHarg เข้าใจ adaption มนุษย์กับธรรมชาติผ่านการออกแบบเป็นการรวมกลุ่มของมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิต ที่ incarnates เองในรูปแบบของสวนภูมิทัศน์อังกฤษ ลักษณะเฉพาะและเป็นเอกเทศของภูมิทัศน์วัฒนธรรมดูเหมือนจะไม่ ดึงดูดความสนใจของเขามาก ซึ่งอาจจะเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าการเมืองแบบเสรีนิยมของสหรัฐอเมริกา ทนต่อการวิจารณ์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ "อเมริกันล้มเหลว" (McHarg 1969, 77), ยังคงเป็น หนึ่งเหมาะสำหรับ McHarg และระบบนี้แสดงตัวเองในไม่ซ้ำกัน และ จึง เฉพาะวัฒนธรรมภูมิทัศน์แต่ในทัศนียภาพที่งดงามเป็นแนวคิดแพร่หลายของความงาม ตามแบบสวนภูมิทัศน์อังกฤษแล้วถูกโต้ของ McHarg อิทธิพลดี self-perception และวิชาการของภูมิสถาปนิกเป็นผู้วางแผนระบบนิเวศ โดยการรุ่นใหม่ของภูมิสถาปนิก ที่เปิดส่วนใหญ่กับความงามทางนิเวศวิทยาของ McHarg และ method.* การวางแผนของเขาแข็งเห็น Marc Treib "วิธีของ McHarg insinuated ว่า ถ้ากระบวนการถูกต้อง แบบฟอร์มตที่ตามมาจะดี เกือบจะเป็นว่าวัตถุประสงค์ศึกษาโดยอัตโนมัติทำให้เกิดความเหมาะสมสวยงาม ตอบแข็งแรงบุคลิกและความคิดของเขา ภูมิสถาปนิกกระโดดบนเรือการรถไฟระบบนิเวศ เป็นนักวิเคราะห์ มากกว่าผู้สร้าง และจิตสำนึกทำให้พื้นที่ในแนวนอนและแบบฟอร์มในเวลาต่อมาต้องชะงัก screeching" (Treib 1999, 31) เป็นตัวเอก self-conception "ศิลปะ" ใหม่ของสถาปัตยกรรมภูมิทัศน์ เจมส์มุมท้าทายความคิดของทิวทัศน์: "...ความคิดภูมิทัศน์ทั่วมากของศตวรรษนี้ได้มาในรูปแบบของทิวทัศน์ที่งดงาม ชนบท ว่าอวบ consumerist เพื่อวัตถุประสงค์ หรือให้บริการของนักสิ่งแวดล้อมวาระ" (มุม 1999, 8) เขาเปิดกับหลักระบุถูกต้องของประเพณีที่มีอยู่มาจนบัดนี้ (และเก่งเปิดเผยเหตุ) สถาปัตยกรรมภูมิทัศน์อเมริกันเพื่อปลดปล่อยตัวเองจากน้ำหนักของประเพณีงดงามออกแบบตลอดจน การวางแผนระบบนิเวศ และ การอนุรักษ์ ภูมิสถาปัตยกรรมต้องอุทิศตัวเองอีกครั้งกับโครงการวิสัยทัศน์ มันต้องทดลอง และคิดค้น และ มากที่สุดเรียกว่าการ relevantly เอื้อต่อการพัฒนาเมืองสำหรับ ทางเลือก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

McHarg พัฒนาทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ที่เรียกว่ากระชับความคิดสร้างสรรค์ที่ทั้งอธิบายและตรวจสอบการออกแบบกับธรรมชาติ วิธี McHarg เป็นระบบนิเวศไม่เพียงเพราะมันใช้ข้อมูลในระบบนิเวศ แต่ยังเป็นเพราะผลผลิตที่ตรงกับกระบวนการของการปรับตัวและวิวัฒนาการ มันช่วยให้กำหนดตำแหน่งที่นำเสนอการใช้งานของมนุษย์เช่นอาคารและถนนภายในพอดีกับที่ดิน ตั้งแต่วิธีการออกแบบนี้ตั้งอยู่สภาพแวดล้อม fittest สำหรับการใช้ที่ดินต่าง ๆ ก็ยังปฏิบัติตามหลักการพื้นฐานของการปรับตัว "(Herrington 2010 6) ตามที่ McHarg การออกแบบที่ดีเป็นผลมาจากการปรับตัวที่ประสบความสำเร็จของที่ดินที่ใช้มนุษย์กับธรรมชาติ ผลที่ได้คือธรรมชาติที่สวยงามเป็นระบบนิเวศที่มีเสถียรภาพและตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบสำหรับการออกแบบนี้เป็นสวนภูมิทัศน์อังกฤษ: "นอกจากนี้เพื่อเป็นตัวแทนของการออกแบบของธรรมชาติที่มีขนาดใหญ่, McHarg อย่างต่อเนื่องเรียกว่าศตวรรษที่ 18 สวนภูมิทัศน์ภาษาอังกฤษซึ่งเขามองว่าเป็น เป็นตัวแทนของแนวคิดของระบบนิเวศ มนุษย์สร้างสวนเหล่านี้ได้รับการออกแบบกับธรรมชาติในขณะที่ก่อนหน้านี้เวสเทิร์สวนไม่ได้ถูกออกแบบกับธรรมชาติ "(Herrington 2010 5) McHarg เข้าใจการปรับตัวของมนุษย์กับธรรมชาติผ่านการออกแบบที่เป็นการบูรณาการของมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตซึ่ง incarnates ตัวเองในรูปแบบของสวนภูมิทัศน์ภาษาอังกฤษ ลักษณะท้องถิ่นและความแปลกประหลาดของภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมดูเหมือนจะไม่ดึงดูดความสนใจของเขามากซึ่งอาจจะเนื่องมาจากความจริงที่ว่ารูปแบบทางการเมืองเสรีนิยมของสหรัฐอเมริกาอดทนต่อคำวิจารณ์ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับ "อเมริกันล้มเหลว" (McHarg 1969 77) ยังคงเป็นหนึ่งที่เหมาะสำหรับ McHarg และว่าระบบนี้ไม่ได้แสดงตัวเองในที่ไม่ซ้ำกันและดังนั้นภูมิทัศน์วัฒนธรรมเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจง แต่ในฉากที่งดงามเป็นแนวคิดที่แพร่หลายของความงามตามแบบของสวนภูมิทัศน์ภาษาอังกฤษ.
อิทธิพลอย่างมาก McHarg บน การรับรู้ของตนเองและ Praxis ของภูมิสถาปนิกผู้วางแผนระบบนิเวศถูกโต้แล้วโดยบทวิจารณ์ของคนรุ่นใหม่ของภูมิสถาปนิกที่เปิดส่วนใหญ่กับความงามของระบบนิเวศ McHarg และวิธีการวางแผนของเขาแข็ง. * ความคิดเห็นมาร์ค Treib "วิธี McHarg ของเปรียบเปรยว่าหาก ขั้นตอนที่ถูกต้องในรูปแบบที่เกิดขึ้นจะดีเกือบจะเป็นถ้าศึกษาวัตถุประสงค์โดยอัตโนมัติให้สูงขึ้นเพื่อความงามที่เหมาะสม ในการตอบสนองกับบุคลิกที่แข็งแกร่งของเขาและความคิดภูมิสถาปนิกกระโดดบนรถไฟระบบนิเวศกลายเป็นนักวิเคราะห์มากกว่าผู้สร้างและทำสติของรูปแบบและพื้นที่ในแนวนอนต่อมามาหยุดร้องเสียงกรี๊ด "(Treib ปี 1999 31) ในฐานะที่เป็นตัวเอกของใหม่ "ศิลปะ" ตัวตนความคิดของภูมิสถาปัตยกรรม, James มุมท้าทายความคิดของฉาก: " ... ความคิดที่ภูมิทัศน์ตลอดศตวรรษนี้ได้มาส่วนใหญ่จะเป็นในรูปแบบของภาพวาดทิวทัศน์ชนบทไม่ว่าจะเป็นความคิดถึง วัตถุประสงค์ในการบริโภคหรือในบริการของวาระการประชุมสิ่งแวดล้อม "(ยมุมปี 1999 8) เขาหันหลังให้กับแกนระบุถูกต้องของประเพณีที่มีอยู่จนบัดนี้ (และเหตุ) ของภูมิสถาปัตยกรรมอเมริกันเพื่อปลดปล่อยตัวเองจากน้ำหนักของประเพณีการออกแบบที่งดงามเช่นเดียวกับบรรดาของการวางแผนระบบนิเวศและการดูแลรักษา ภูมิสถาปัตยกรรมความต้องการที่จะอุทิศตัวเองอีกครั้งกับโครงการที่มีวิสัยทัศน์; จะต้องมีการทดลองและคิดค้นและส่วนใหญ่ของทั้งหมดกลับไปยังประเด็นที่เอื้อต่อการพัฒนาเมืองจะเรียก ทางเลือก