In a startling critique of the ways

In a startling critique of the ways in which images of women’s bodies are consumed, the artist Jessica Ledwich presents “The Fanciful, Monstrous Feminine,” a collection of surreal photographs documenting the psychological consequences of contemporary beauty standards and practices. For Ledwich, female sexuality is viewed as “threatening” and is therefore oppressed; here, she exaggerates the femme fatale image, showing her red-lipped, square-nailed protagonist engaging in violence with her own body.
The female form, shiny and lacquered, appears like a hybrid, part human and part domestic cyborg; her youthful flesh is overtaken by the mechanics of beauty. In one image, severed and still-wriggling fingers are replaced with tweezers, and in another, she uses a vacuum cleaner to suction fat from her thighs, injecting it into her lips.
Improvements to the home and domestic realm take a literal toll on the female body and self; after awkwardly sculpting a just-budding lemon tree, a matriarch forces her own natural body into an hourglass with restrictive garments. The monotony of the daily grooming routine turns brutal and dehumanizing, and with each ritual, our subject sacrifices a bit of her identity until, like slabs of lifeless meat, her limbs, brains, and heart are sold off at a butcher shop cleverly referred to as “Limbsons.”
Tied to this endless pursuit of female perfection is the idea of motherhood, presented without an ounce of warmth or sentimentality. A C-section yields only an endless stream of identical plastic dolls, each removed with the same sterile, unfeeling determination that we see with the surgical implantation of breasts. The mother, robbed of her sexuality, is shown inserting biohazards material into a cooked egg, an uncomfortable action we might presume to represent her own impregnation. This bleak, unromantic portrayal of female beauty and fertility serves to remind us of the physically and psychologically painful demands placed on modern women’s bodies, leaving viewers yearning for a more humane world. (via Lost at E Minor and Design Taxi)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในคำวิจารณ์ที่น่าประทับใจของวิธีการที่มีใช้ภาพของร่างกายผู้หญิง ศิลปิน Jessica เล็ดวิชนำเสนอ "การ Fanciful ผู้หญิงมหึมา คอลเลกชันของภาพที่เหนือจริงบันทึกผลทางจิตวิทยาของมาตรฐานความงามร่วมสมัยและการปฏิบัติ สำหรับเล็ดวิช เพศหญิงถูกมองว่า "คุกคาม" และเป็นดังนั้น อ่อนแอ ที่นี่ เธอ exaggerates เกิดภาพ การแสดงของเธอแดงปาก เอกตอกสแควร์ในความรุนแรงกับร่างกายของเธอเองแบบฟอร์มหญิง เงางาม และเคลือบ เงา ปรากฏเช่นไฮบริการ ส่วนมนุษย์ และหุ่น ยนต์ในประเทศส่วนหนึ่ง เนื้อของเธออ่อนเยาว์ถูกแซง โดยกลไกของความงาม ในภาพเดียว นิ้วมือนั้น และ wriggling ยังคงถูกแทนที่ ด้วยแหนบ และอื่น ก็ใช้เครื่องดูดฝุ่นจะดูดไขมันจากต้นขาของเธอ มันฉีดเข้าไปในริมฝีปากของเธอปรับปรุงขอบเขตบ้าน และภายในประเทศใช้เป็นตัวอักษรบนร่างกายหญิงและตัวเอง หลังจากการขึ้นชิ้นงานต้นไม้มะนาวรุ่นใหม่เพียงเก้ ๆ matriarch การบังคับร่างกายของตนเองตามธรรมชาติเป็น hourglass มีเสื้อผ้าจำกัด บคคลเหล่าทุกวันดูแลกิจวัตรประจำวันจะโหดร้าย และ dehumanizing และ มีพิธีกรรมแต่ละ วัตถุเครื่องสังเวยบิตของข้อมูลประจำตัวของเธอจนกระทั่ง เช่นแผ่นเนื้อตาย แขนขา สมอง และเธอหัวใจขายออกที่ร้านเนื้อถนัดเรียกว่า "Limbsons"ต้องแสวงหาความสมบูรณ์แบบหญิงนี้โคตรเป็นความคิดของมารดา นำเสนอ โดยออนซ์ของความอบอุ่นหรือ sentimentality C-section มีผลผลิตเพียงกระแสสิ้นสุดของตุ๊กตาพลาสติกเหมือนกัน แต่ละออก ด้วยการกำหนดเป็นหมัน unfeeling เดียวที่ฝังผ่าตัดทรวงอก แม่ ปล้นของเพศของเธอ แสดงการแทรก biohazards วัสดุลงในไข่สุก การกระทำอึดอัดที่เราอาจเข้าใจถึงตนเองทำให้มีขึ้น วาดภาพนี้เลือนลาง unromantic ของหญิงงามและความอุดมสมบูรณ์ให้บริการให้เรานึกถึงความเจ็บปวดทางร่างกาย และจิตใจที่วางไว้บนร่างกายของผู้หญิงทันสมัย ออกผู้โหยหาโลกมีมนุษยธรรม (ผ่านหายไปที่ E ไมเนอร์ และการออกแบบรถแท็กซี่)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการวิจารณ์ที่น่าตกใจของวิธีการที่ภาพของร่างกายของผู้หญิงที่มีการบริโภคศิลปินเจสสิก้า Ledwich นำเสนอ "ความเพ้อฝัน, หญิงมหึมา" คอลเลกชันของภาพเหนือจริงเอกสารผลทางจิตวิทยาของมาตรฐานความงามร่วมสมัยและการปฏิบัติ สำหรับ Ledwich เพศหญิงถูกมองว่าเป็น "คุกคาม" และถูกกดขี่จึง; ที่นี่เธอแสดงออกภาพประหารแสดงตัวเอกแดงน้อยของเธอตารางตอกมีส่วนร่วมในการใช้ความรุนแรงกับร่างกายของเธอเอง.
รูปแบบหญิงเงาและเคลือบปรากฏเช่นไฮบริดของมนุษย์เป็นส่วนหนึ่งและเป็นส่วนหนึ่งหุ่นยนต์ภายในประเทศ เนื้ออ่อนเยาว์ของเธอคือการครอบงำโดยกลไกของความสวยความงาม หนึ่งในภาพตัดและยังคงบิดตัวไปมานิ้วมือจะถูกแทนที่ด้วยแหนบและในอีกเธอใช้เครื่องดูดฝุ่นไขมันดูดจากต้นขาของเธอฉีดมันเข้าไปในริมฝีปากของเธอ.
การปรับปรุงบ้านและดินแดนในประเทศใช้โทรอักษรบน ร่างกายของสตรีและตนเอง; หลังจากที่เชื่องช้าแกะสลักต้นไม้มะนาวเพียงรุ่นเป็นปูชนียบุคคลบังคับร่างกายตามธรรมชาติของเธอเองเป็นนาฬิกาทรายด้วยเสื้อผ้าที่เข้มงวด ความน่าเบื่อของกิจวัตรประจำวันกรูมมิ่งในชีวิตประจำวันจะเปลี่ยนโหดร้ายและทวนและมีพิธีกรรมแต่ละเรื่องของเราเสียสละบิตของตัวตนของเธอจนเหมือนแผ่นเนื้อสัตว์ตายแขนขาของเธอสมองและหัวใจจะขายออกไปที่ร้านขายเนื้อเรียกอย่างชาญฉลาด ขณะที่ "Limbsons."
ผูกติดอยู่กับการแสวงหานี้ไม่มีที่สิ้นสุดของความสมบูรณ์แบบหญิงเป็นความคิดของแม่ที่นำเสนอโดยไม่ต้องต่อออนซ์ของความอบอุ่นหรือความเห็นอกเห็นใจ อัตราผลตอบแทนส่วน C-เพียงกระแสที่ไม่รู้จบของตุ๊กตาพลาสติกเหมือนกันแต่ละลบออกแบบเดียวกับที่ผ่านการฆ่าเชื้อความมุ่งมั่นไม่มีความรู้สึกที่เราเห็นกับการฝังผ่าตัดหน้าอก แม่ปล้นของเพศของเธอแสดงให้เห็นว่าการใส่วัสดุ biohazards เป็นไข่สุกการกระทำอึดอัดเราอาจจะคิดว่าจะเป็นตัวแทนของการทำให้เธอเอง นี้เยือกเย็นภาพเฉื่อยชาของความงามของผู้หญิงและความอุดมสมบูรณ์ทำหน้าที่ในการทำให้เรานึกถึงความต้องการที่เจ็บปวดร่างกายและจิตใจที่วางอยู่บนร่างกายของผู้หญิงทันสมัยออกโหยหาผู้ชมสำหรับโลกที่มีมนุษยธรรมมากขึ้น (ผ่านลืมที่ E ไมเนอร์และการออกแบบรถแท็กซี่)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการวิจารณ์ที่น่าตกใจของวิธีการที่ภาพของร่างกายผู้หญิงมีการบริโภค , ศิลปิน Jessica ledwich เสนอ " เพ้อฝันมหึมา , ผู้หญิง , " คอลเลกชันของภาพภาพเอกสารผลทางจิตวิทยาของมาตรฐานความงามร่วมสมัยและการปฏิบัติ สำหรับ ledwich , หญิงเพศถูกมองว่า " ขู่ " และดังนั้นจึงถูกกดขี่ ; ที่นี่ , เธอ exaggerates Femme Fatale ภาพที่แสดงของเธอแดง lipped สี่เหลี่ยมตอกตัวเอกมีส่วนร่วมในความรุนแรงกับร่างกายของเธอเองรูปแบบหญิงเงาและเคลือบ ปรากฏเหมือนลูกผสม ส่วนมนุษย์และหุ่นยนต์ส่วนภายในประเทศ ; เนื้อสาวของเธอคือ overtaken โดยกลศาสตร์ของความงาม 1 ภาพ , ตัดและยังคงบิดตัวนิ้วจะถูกแทนที่ด้วยแหนบ และในอีก เธอใช้เครื่องดูดฝุ่น ดูดไขมันจากต้นขาเธอฉีดมันเข้าไปในปากของเธอการปรับปรุงบ้านและดินแดนในประเทศจะโทรตามตัวอักษรในร่างกายหญิงและตนเอง หลังจากยักแย่ยักยันแกะสลักรูประบัดต้นมะนาว , เจ้าเเม่บังคับร่างกายของเธอเองตามธรรมชาติในนาฬิกาทรายกับเสื้อผ้าจำกัด . ความน่าเบื่อของทุกวันกรูมมิ่งประจำผลัด โหด และทวน และกับแต่ละพิธีกรรม เรื่องของเราสละบิตของตัวตนของเธอจนเหมือนก้อนเนื้อ ตาย แขนขาของเธอ สมอง และ หัวใจ มีขายที่ร้านถนัดเรียกว่า " limbsons ”เชื่อมโยงกับการแสวงหานี้ไม่มีที่สิ้นสุดของหญิงที่สมบูรณ์ คือ แนวคิดของการ นำเสนอโดยไม่มีออนซ์ของความอบอุ่นหรือความเห็นอกเห็นใจ . คลอดผลผลิตเพียงกระแสที่ไม่รู้จบของตุ๊กตาพลาสติกเหมือนกัน แต่ละยกกับหมันังความมุ่งมั่นที่เราเห็นกับการศัลยกรรมหน้าอก . แม่ ขโมยของเพศของเธอแสดงการแทรกวัสดุ biohazards เป็นไข่สุก , อึดอัด การกระทำที่เราอาจเหมาเอาว่าเป็นตัวแทนฝังเธอเอง มันเลือนลาง ภาพความงามของผู้หญิงเฉื่อยชาและความอุดมสมบูรณ์หน้าที่เตือนเราของร่างกายเจ็บปวดทางจิตใจและความต้องการวางไว้บนร่างกายของผู้หญิงสมัยใหม่ ปล่อยให้ผู้ชมโหยหาโลกมีมนุษยธรรมมากกว่า ( ผ่านหายไปใน e เล็กน้อย และออกแบบรถแท็กซี่ )