While thinking “Kahuku is probably

While thinking “Kahuku is probably some kind of deer. Wait, they use the word ‘soup’ here?”, Kazura nodded to the village chief.

“By the way, this ‘rice’ we’re going to make porridge with, just what kind of thing is it?”

“Umm, it’s a grain-type food that doesn’t really have flavor, but it’s full of nutrients. Normally you don’t make porridge out of it but boil it instead, but since there are a lot of sick people I thought it was better to make porridge.”

While Kazura gave his explanations to the village chief, the two of them made a base for the cauldron using stone stored inside the shed, put the cauldron on it, and put 30 kg of rice inside the cauldron.

He thought it was too much, but it’s better than it running out of afterwards.

Afterwards Kazura completed the preparations and asked the chief about things like the situation in the village. As he was doing so, villagers started coming one by one holding firewood and buckets of water.

Among the villagers there were also the people who Kazura gave Lipo-D to back before sunrise.

“Kazura-san, thanks for the medicine earlier. Thanks to you I can already go walking about like this.”

The villager who said that while grabbing Kazura’s hand had a really healthy complexion.

It seems that Lipo-D can show some considerable effects in this world.

That’s good then. I’m now making a cauldron full of porridge, so eat to your heart’s content for your health.”

With the help of the villagers who came along, he put the water in the cauldron and set up the firewood.

The villagers all bowed to Kazura in unison, while one of the mothers whose baby had been given powdered milk grabbed his hand with tears in her eyes.

While Kazura was being thanked by the villagers surrounding him like that, Valleta came back, and everyone continued preparing the porridge noisily.

“This is good! I’ve never had porridge this delicious!”

“It’s true, there’s a lot of salt put in it, and this dried plum thing is really good even though it’s sour!”

Because of the size of the cauldron it took 2 hours for the porridge to cook, and as it was done Kazura sent Valletta to eat as he served the porridge to the villagers.

As the porridge touched their mouths, all the villagers unanimously said “delicious!” in surprise and delight.

“(Now that I think about it, yesterday’s Arcadian bug soup had almost no flavor in it. These people seem to have no flavoring whatsoever.)”

In this world where mere salt is traded as a highly prized commodity, it was probably the taste of the only barely usable flavor ingredient.

He felt that he could understand the feelings of Valletta and the village chief who was eating the Arcadian bug while saying “delicious! delicious!”

“Hey hey nii-chan, why do you look so weird?”

“Eh?”

As he was distributing the porridge to the villagers who were happily asking for seconds again and again while thinking about such matters, one 5~6 year old boy came by and pulled on Kazura’s clothes.

Having been asked that, Kazura started comparing his own clothes with that of the villagers.

Kazura was wearing a thin-striped white short-sleeved shirt and jeans, and a pair of slightly raised sneakers for shoes.

On the other hande, the villagers were wearing rough-seamed plain clothes top and bottom, and something like sandals made out of woven grass for their feet.

It was obvious that Kazura’s clothes were out of place.

“Umm, this is…”

“Kolz!!!” «TN: Korutsu»

While Kazura was at a loss as to how he would answer, a woman who looked like the boy’s mother came and took him in her arms in hot haste while bowing deeply, saying “I’m truly sorry!”, and ran off before Kazura could reply.

As he thought “what the hell was that” while watching the back of the woman who ran away, Kazura noticed the eyes of the villagers were all focused on him.

The hustle and bustle of just a few moments ago had turned to silence, and the villagers were for some reason wearing anxious expressions.

“Ka, Kazura-san, umm….”

“Uhh, what’s the matter everyone? Is there something on my face?”, Kazura replied to the panicked Valletta, then he felt the tense silence surrounding him unravel.

“Ah, no! It was nothing! Um, I was wondering if I could get seconds!”

“Ah, yeah, alright”

Even while serving porridge to Valletta, he could hear the villagers saying “phew” or “he didn’t notice” from far away, but he was hesitant to ask “about what?” to the obviously relieved Valletta and the villagers so he just let it pass.

“Right right, we have 7 bags of rice left, so after everyone finished eating I’ll teach everyone how to make porridge and share the dried plums and salt with everyone. I’ll be getting more rice and salt from my country so you don’t have to worry about food anymore.”

“Probably one can of plums per house will be alright”, Kazura thought, and as he was doing so, Valletta whispered at him “…. thank you very much Greiciore-sama” in a low voice so that he didn’t hear. «TN: Gureishiooru»

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่คิด "Kahuku ได้คงบางชนิดของสัตว์ รอ ใช้คำ 'ซุป' ที่นี่? เป็นที่ Kazura พยักหน้ากับหัวหน้าหมู่บ้าน"โดยวิธีการ 'ข้าว' นี้เรากำลังจะไปทำโจ๊ก เพียงสิ่งอะไรเป็น""อึม เป็นอาหารชนิดเม็ดที่จริง ๆ ไม่มีรส แต่ก็เต็มไปด้วยสารอาหาร โดยปกติคุณไม่ทำข้าวต้มไม่ได้ แต่ต้มแทน แต่เนื่องจากมีคนป่วยมาก คิดแล้วก็ให้ทำข้าวต้ม"Kazura ให้คำอธิบายของเขาไปยังหมู่บ้านประธาน ทั้งสองของพวกเขาทำฐานสำหรับหม้อน้ำไปเล่นใช้หินที่เก็บไว้ภายในโรง ย้ายหม้อน้ำไปเล่นที่นั้น และ 30 กก.ของข้าวภายในหม้อน้ำไปเล่นที่ใส่เขาคิดว่า มันมากเกินไป แต่ก็ดีกว่าทำความภายหลังหลังจากนั้น Kazura เสร็จสิ้นการจัดเตรียม และถามหัวหน้าเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ เช่นสถานการณ์ในหมู่บ้าน เขาไม่ทำเช่นนั้น ชาวบ้านเริ่มมาทีหนึ่งถือฟืนและถังน้ำในหมู่ชาวบ้าน ได้คน Kazura ให้ Lipo-D จะกลับไปเที่ยว"Kazura-ซาน ขอบคุณสำหรับยาก่อนหน้านี้ ขอบคุณคุณ ฉันสามารถแล้วไปเดินเกี่ยวกับเช่นนี้"ชาวบ้านที่กล่าวว่า ในขณะที่มือของ Kazura โลภมีผิวสุขภาพดีจริง ๆดูเหมือนว่า Lipo D สามารถแสดงผลบางอย่างในโลกนี้ดีแล้ว ฉันตอนนี้ทำเป็นหม้อน้ำไปเล่นให้เต็มไปด้วยข้าวต้ม กินดังนั้นเนื้อหาของใจเพื่อสุขภาพของคุณ"ด้วยความช่วยเหลือของชาวบ้านที่มาเที่ยว เขาใส่น้ำในหม้อน้ำไปเล่น และตั้งค่าการฟืนชาวบ้านทั้งหมดลงไป Kazura พริบ ขณะหนึ่งของมารดาทารกได้รับนมผงคว้ามือของเขา ด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอในขณะที่ Kazura เป็นการขอบคุณ โดยชาวบ้านรอบเขาเช่นนั้น Valleta กลับมา และทุกคนต่อไปเตรียมข้าวต้มฟ้าลั่นครืน"นี่คือดี ฉันจะไม่เคยมีข้าวต้มอร่อยนี้""มันเป็นความจริง มีจำนวนมากย้ายเกลือใน และสิ่งนี้พลัมแห้งดีจริง ๆ แม้ว่าจะเป็นเปรี้ยว"ขนาดของหม้อน้ำไปเล่นใช้ 2 ชั่วโมงสำหรับข้าวต้มเพื่อปรุงอาหาร และที่ ทำ Kazura ส่งวัลเลตตากินเขาเสิร์ฟข้าวต้มที่ให้ชาวบ้านเป็นข้าวต้มที่สัมผัสปากของพวกเขา ที่ชาวบ้านมีมติเป็นเอกฉันท์ว่า "อร่อย" ในความประหลาดใจและความสุข"(ที่คิดเกี่ยวกับมัน ซุปบักอาร์คาเดียนของเมื่อวานนี้ได้รสชาติแทบไม่มัน คนเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ flavoring เลย)"ในโลกนี้ซึ่งการซื้อขายเพียงเกลือเป็นสินค้า prized สูง ได้คงรสชาติของส่วนผสมเท่านั้นแทบไม่ได้รสเขารู้สึกว่า เขาสามารถเข้าใจความรู้สึกของวัลเลตตาและผู้ใหญ่บ้านที่ได้รับประทานแมลงอาร์คาเดียนในขณะที่พูด "อร่อย อร่อย""เฮ้ เฮ้ nii-จันทร์ ทำไมคุณดูแปลกมาก? ""เอ๊ะ"เป็นเขาได้กระจายข้าวต้มกับชาวบ้านที่ได้อย่างมีความสุขขอวินาทีอีกครั้งและอีกครั้งในขณะที่ความคิดเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว หนึ่ง 5 ~ 6 ปีเด็กเก่ามาโดยดึงเสื้อผ้าของ Kazuraมีการถามที่ Kazura เริ่มเปรียบเทียบเสื้อผ้าของตัวเองกับของชาวบ้านKazura ถูกสวมใส่แบบบางลายเสื้อสีขาวแขนสั้น และกางเกงยีนส์ และคู่ของรองเท้าสำหรับรองเท้าที่ยกขึ้นเล็กน้อยบนอากาศยานอื่น ๆ ชาวบ้านได้สวมใส่เสื้อผ้าธรรมดา seamed หยาบด้านบน และด้านล่าง และเหมือนรองเท้าแตะที่ทำจากหญ้าทอในเท้าของพวกเขาชัดเจนว่า เสื้อผ้าของ Kazura ถูกออกจากตำแหน่งได้"อึม เป็น... ""Kolz !" « TN: Korutsu »ขณะ Kazura ขาดทุนเป็น อย่างไรเขาจะตอบ ผู้หญิงที่ดูเหมือนว่าแม่ของเด็กมา และเขาใช้ในอ้อมแขนของเธอรีบร้อนขณะโค้งลึก พูดว่า "ฉันเสียใจอย่างแท้จริง" และวิ่งออกก่อน Kazura สามารถตอบเขาคิดว่า "อะไรนรกนะ" ในขณะที่ดูด้านหลังของผู้หญิงที่วิ่งหนีไป Kazura สังเกตเห็นสายตาของชาวบ้าน ได้ทั้งหมดเน้นเขาความวุ่นวายของช่วงเวลาเพียงไม่กี่ที่ผ่านมามีเปิดให้เงียบ และชาวบ้านได้ใส่นิพจน์ที่กระตือรือร้นด้วยเหตุผลบางอย่าง" Ka, Kazura ซัง อึม...""เสียหาย เป็นอะไรทุกคน มีบางสิ่งบางอย่างบนใบหน้าของฉัน? Kazura ตอบกลับวัลเลตตา panicked นั้นเขารู้สึกตึงเงียบรายล้อมด้วยเขาคลี่คลาย"อา ไม่ มันเป็นอะไร อึม ผมสงสัยว่า ถ้า ไม่ได้รับวินาที""อา ใช่ ครับ"แม้ในขณะที่ให้บริการข้าวต้มวัลเลตตา เขาสามารถได้ยินชาวบ้านพูดว่า "ทัศนียภาพ" หรือ "เขาไม่ได้สังเกต" จากไกล แต่กำลังลังเลที่จะถาม "เกี่ยวกับอะไร" วัลเลตตาเบาอย่างชัดเจนและชาวบ้านให้เขาเพียงแค่ปล่อยให้มันผ่าน"ทางขวา เราได้ 7 ถุงข้าวซ้าย ดังนั้นหลังจากกินเสร็จทุกคน ผมจะสอนทุกวิธีการทำข้าวต้ม และพลัมแห้งและเกลือร่วมกับทุกคน ฉันจะได้รับเพิ่มเติมข้าวและเกลือจากประเทศดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอาหารอีกต่อไป""คงได้ของพลัมต่อบ้านจะครับ" Kazura คิด และขณะที่เขาทำนั้น วัลเลตตากระซิบว่า "...ขอบคุณมาก Greiciore-sama " ในเสียงต่ำดังนั้นเขาไม่ได้ยิน « TN: Gureishiooru »

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่คิด " kahuku อาจเป็นบางชนิดของกวาง เดี๋ยว เขาใช้คำว่า ' ' ซุป ' ที่นี่ " ที่ คาซึระก็พยักหน้ากับหัวหน้าหมู่บ้าน

" โดยวิธีนี้ ' ข้าว ' เรากำลังทำข้าวต้ม กับ มันคือเรื่องอะไร "

" เอ่อ . . . มันเป็นประเภทอาหารเม็ดที่ไม่ต้องปรุงแต่ง แต่มันเต็มไปด้วยสารอาหาร ปกตินายไม่ทำข้าวต้มนะ แต่เอาไปต้มแทนแต่เนื่องจากมีจำนวนมากของผู้คนที่ป่วย ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะทำข้าวต้ม "

ขณะที่ คาซึระให้เขาอธิบายให้หัวหน้าหมู่บ้าน เขาสองคนทำฐานสำหรับหม้อใช้หินเก็บไว้ในโรงเก็บของ วางหม้อบนและใส่ 30 กิโลกรัม ข้าวในหม้อ

เขาคิดว่ามันมากเกินไป แต่มันก็ดีกว่าหมด

หลังจากนั้นหลังจากนั้น คาซึระเสร็จสิ้นการเตรียมและถามท่านเกี่ยวกับเรื่องสถานการณ์ในบ้าน เมื่อเขาทำแล้ว ชาวบ้านเริ่มมาหนึ่งโดยหนึ่งถือฟืนและถังน้ำ

ของชาวบ้านก็มีคนที่ คาซึระให้ lipo-d กลับก่อนพระอาทิตย์ขึ้น คาซึระซัง

" ขอบคุณสำหรับยาก่อนหน้านี้ขอบคุณฉันแล้วสามารถไปเดินแบบนี้ "

ชาวบ้านคนที่กล่าวว่าในขณะที่โลภ คาซึระก็มือมีเลือดฝาดจริงๆ

ดูเหมือน lipo-d สามารถแสดงมากผลในโลกนี้

ก็ดีแล้ว ตอนนี้ผมกำลังทำข้าวต้มเต็มหม้อ กินไปที่เนื้อหาหัวใจของคุณเพื่อสุขภาพของคุณ . "

ด้วยความช่วยเหลือของชาวบ้านที่ตามมาเขาใส่น้ำในหม้อ และตั้งค่าฟืน

ชาวบ้านทั้งหมดคำนับ คาซึระพร้อมเพรียง ในขณะที่หนึ่งของมารดา ทารกที่ได้รับนมผงคว้ามือของเขากับน้ำตาคลอ . . . .

ขณะที่ คาซึระถูกตั้งขึ้นโดยชาวบ้านรอบเขาแบบนั้น วัลเลตตา กลับมา และทุกคนยังเตรียมข้าวต้มนี่

" นี่คือที่ดี !ผมไม่เคยมีข้าวต้มแสนอร่อยนี้ ! "

" มันจริง มีมากในเกลือใส่มัน และลูกพลัมแห้งสิ่งที่ดีจริงๆแม้ว่ามันเปรี้ยว ! "

เพราะขนาดของหม้อใช้เวลา 2 ชั่วโมงสำหรับโจ๊กทำอาหารและทำ คาซึระส่ง london กินตามที่เขาเสิร์ฟข้าวต้มให้ชาวบ้าน

เป็นโจ๊กสัมผัสปากของเขาชาวบ้านทุกคนพร้อมใจกันบอกว่า " อร่อย ! " แปลกใจและความสุข

" ( ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน เมื่อวานอาเคเดียนบักซุปแทบจะไม่มีกลิ่นเลย คนเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่มีรสใด ๆ . ) "

ในโลกนี้ที่เกลือเพียงซื้อขายเป็น prized สูงสินค้า มันอาจจะรสชาติเดียว เพิ่งใช้งาน

รสชาติส่วนผสมเขารู้สึกว่า เขาสามารถเข้าใจ ความรู้สึกของ วาเลตตา และหัวหน้าหมู่บ้านที่กำลังกินความไร้เดียงสา ข้อผิดพลาดในขณะที่พูดว่า " อร่อย ! อร่อย ! "

" เฮ้เฮ้ดังนั้นชาน ทำไมดูแปลกๆ "

" เอ๋ ? "

เขาก็แจกข้าวต้ม กับชาวบ้านที่เป็นสุขขอวินาทีอีกครั้งและอีกครั้งเมื่อคิดถึงมันเลย