วิลเลียม เชกสเปียร์ (อังกฤษ: Willia

วิลเลียม เชกสเปียร์ (อังกฤษ: William Shakespeare; รับศีล 26 เมษายน ค.ศ. 1564 - 23 เมษายน ค.ศ. 1616) เป็นกวีและนักเขียนบทละครชาวอังกฤษ ได้รับยกย่องทั่วไปว่าเป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ของอังกฤษและของโลกมักเรียกขานกันว่าเขาเป็นกวีแห่งชาติของอังกฤษ และ "Bard of Avon" (กวีแห่งเอวอน) งานเขียนของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่ถึงปัจจุบัน ประกอบด้วยบทละคร 38 เรื่อง กวีนิพนธ์แบบซอนเน็ต 154 เรื่อง กวีนิพนธ์อย่างยาว 2 เรื่อง และบทกวีแบบอื่นๆ อีกหลายชุด บทละครของเขาได้รับการแปลออกไปเป็นภาษาต่างๆ มากมาย และเป็นที่นิยมนำมาแสดงมากที่สุดในบรรดาบทละครทั้งหมด
เชกสเปียร์เกิดและเติบโตที่เมืองสแตรทฟอร์ด ริมแม่น้ำเอวอน เมื่ออายุ 18 ปี เขาสมรสกับแอนน์ ฮาธาเวย์ มีบุตรด้วยกัน 3 คนคือ ซูซานนา และฝาแฝด แฮมเน็ตกับจูดิธ ระหว่างช่วงปี ค.ศ. 1585-1592 เขาประสบความสำเร็จในการเป็นนักแสดงในกรุงลอนดอน รวมถึงการเป็นนักเขียน ได้ร่วมเป็นหุ้นส่วนในคณะละครลอร์ดเชมเบอร์เลน (Lord Chamberlain's Men) ซึ่งในภายหลังมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในชื่อ King's Men เชกสเปียร์เกษียณตัวเองกลับไปยังสแตรทฟอร์ดในราวปี ค.ศ. 1613 และเสียชีวิตในอีกสามปีต่อมา ไม่ค่อยมีบันทึกใดเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์มากนัก จึงมีทฤษฎีมากมายที่คาดกันไปต่างๆ นานา เกี่ยวกับชีวิตส่วนตัว ความเชื่อทางศาสนา และแรงบันดาลใจในงานเขียนของเขา
ผลงานที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่ของเชกสเปียร์ประพันธ์ขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 1590 ถึง 1613 ในยุคแรกๆ บทละครของเขาจะเป็นแนวชวนหัวและแนวอิงประวัติศาสตร์ ซึ่งเป็นแนวทางบทละครที่เป็นที่นิยมอย่างมากในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ต่อมาเขาเขียนบทละครแนวโศกนาฏกรรมหลายเรื่อง รวมถึงเรื่อง แฮมเล็ต King Lear และ แม็คเบธ ซึ่งถือว่าเป็นบทละครตัวอย่างชั้นเลิศของวรรณกรรมอังกฤษ ในช่วงปลายของการทำงาน งานเขียนของเขาจะเป็นแนวสุข-โศกนาฏกรรม (tragicomedies) หรือแนวโรมานซ์ และยังร่วมมือกับนักเขียนบทละครคนอื่นๆ อีกมาก บทละครของเขาตีพิมพ์เผยแพร่ในหลายรูปแบบโดยมีรายละเอียดและเนื้อหาต่างๆ กันตลอดช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ ในปี ค.ศ. 1623 เพื่อนร่วมงานสองคนในคณะละครของเขาได้ตีพิมพ์หนังสือ "First Folio" เป็นการรวบรวมงานเขียนของเขาขึ้นเป็นครั้งแรก ซึ่งได้บรรจุบทละครที่ปัจจุบันเชื่อว่าเป็นงานเขียนของเชกสเปียร์เอาไว้ทั้งหมด (ขาดไปเพียง 2 เรื่อง)
ในยุคสมัยของเขา เชกสเปียร์เป็นกวีและนักเขียนบทละครที่ได้รับการยกย่องอยู่พอตัว แต่เขาได้รับการยกย่องเป็นอย่างสูงเช่นในปัจจุบันนี้นับตั้งแต่ราวคริสต์ศตวรรษที่ 19 กวียุคโรแมนติกยกย่องนับถือเชกสเปียร์ในฐานะอัจฉริยะ ขณะที่กวียุควิคตอเรียเคารพนับถือเชกสเปียร์อย่างยิ่ง กระทั่ง จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ เรียกเขาว่า Bardolatry (คำยกย่องในทำนอง "จอมกวี" หรือ "เทพแห่งกวี") ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 มีการดัดแปลงงานประพันธ์ของเขาออกไปเป็นรูปแบบแนวทางใหม่ๆ โดยเหล่านักวิชาการและนักแสดงมากมาย ผลงานของเขายังคงเป็นที่นิยมอย่างสูงจนถึงปัจจุบันและมีการแสดงออกในรูปแบบต่างๆ ในทุกประเทศทุกวัฒนธรรมทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิลเลียมเชกสเปียร์ (อังกฤษ: William เชกสเปียร์ รับศีล 26 เมษายนค.ศ. 1564-23 เมษายนค.ศ. 1616) และได้รับยกย่องทั่วไปว่าเป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ของอังกฤษและของโลกมักเรียกขานกันว่าเขาเป็นกวีแห่งชาติของอังกฤษเป็นกวีและนักเขียนบทละครชาวอังกฤษ "Bard ของเอวอน" (กวีแห่งเอวอน) งานเขียนของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่ถึงปัจจุบันประกอบด้วยบทละคร 38 เรื่องกวีนิพนธ์แบบซอนเน็ต 154 เรื่องกวีนิพนธ์อย่างยาว 2 เรื่องและบทกวีแบบอื่น ๆ อีกหลายชุดบทละครของเขาได้รับการแปลออกไปเป็นภาษาต่าง ๆ มากมายและเป็นที่นิยมนำมาแสดงมากที่สุดในบรรดาบทละครทั้งหมดเชกสเปียร์เกิดและเติบโตที่เมืองสแตรทฟอร์ดริมแม่น้ำเอวอนเมื่ออายุ 18 ปีเขาสมรสกับแอนน์ฮาธาเวย์มีบุตรด้วยกัน 3 คนคือซูซานนาและฝาแฝดแฮมเน็ตกับจูดิธระหว่างช่วงปีค.ศ. 1585-1592 เขาประสบความสำเร็จในการเป็นนักแสดงในกรุงลอนดอนรวมถึงการเป็นนักเขียนได้ร่วมเป็นหุ้นส่วนในคณะละครลอร์ดเชมเบอร์เลน (ลอร์ดแชมเบอร์เลนคน) ซึ่งในภายหลังมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในชื่อคิงส์คนเชกสเปียร์เกษียณตัวเองกลับไปยังสแตรทฟอร์ดในราวปีค.ศ. 1613 และเสียชีวิตในอีกสามปีต่อมาไม่ค่อยมีบันทึกใดเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์มากนักจึงมีทฤษฎีมากมายที่คาดกันไปต่าง ๆ นานาเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวความเชื่อทางศาสนาและแรงบันดาลใจในงานเขียนของเขาผลงานที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่ของเชกสเปียร์ประพันธ์ขึ้นในช่วงปีค.ศ. 1590 ถึง 1613 ในยุคแรก ๆ บทละครของเขาจะเป็นแนวชวนหัวและแนวอิงประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นแนวทางบทละครที่เป็นที่นิยมอย่างมากในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ต่อมาเขาเขียนบทละครแนวโศกนาฏกรรมหลายเรื่องรวมถึงเรื่องแฮมเล็ต King Lear และแม็คเบธซึ่งถือว่าเป็นบทละครตัวอย่างชั้นเลิศของวรรณกรรมอังกฤษในช่วงปลายของการทำงานงานเขียนของเขาจะเป็นแนวสุข-โศกนาฏกรรม (tragicomedies) หรือแนวโรมานซ์และยังร่วมมือกับนักเขียนบทละครคนอื่น ๆ อีกมากบทละครของเขาตีพิมพ์เผยแพร่ในหลายรูปแบบโดยมีรายละเอียดและเนื้อหาต่าง ๆ กันตลอดช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ในปีค.ศสถาปนาเพื่อนร่วมงานสองคนในคณะละครของเขาได้ตีพิมพ์หนังสือซึ่งได้บรรจุบทละครที่ปัจจุบันเชื่อว่าเป็นงานเขียนของเชกสเปียร์เอาไว้ทั้งหมดเป็นการรวบรวมงานเขียนของเขาขึ้นเป็นครั้งแรก "ก่อนใบแจ้งรายการของ" (ขาดไปเพียง 2 เรื่อง)ในยุคสมัยของเขา เชกสเปียร์เป็นกวีและนักเขียนบทละครที่ได้รับการยกย่องอยู่พอตัว แต่เขาได้รับการยกย่องเป็นอย่างสูงเช่นในปัจจุบันนี้นับตั้งแต่ราวคริสต์ศตวรรษที่ 19 กวียุคโรแมนติกยกย่องนับถือเชกสเปียร์ในฐานะอัจฉริยะ ขณะที่กวียุควิคตอเรียเคารพนับถือเชกสเปียร์อย่างยิ่ง กระทั่ง จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ เรียกเขาว่า Bardolatry (คำยกย่องในทำนอง "จอมกวี" หรือ "เทพแห่งกวี") ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 มีการดัดแปลงงานประพันธ์ของเขาออกไปเป็นรูปแบบแนวทางใหม่ๆ โดยเหล่านักวิชาการและนักแสดงมากมาย ผลงานของเขายังคงเป็นที่นิยมอย่างสูงจนถึงปัจจุบันและมีการแสดงออกในรูปแบบต่างๆ ในทุกประเทศทุกวัฒนธรรมทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลเลียมเชกสเปียร์ (อังกฤษ: วิลเลียมเชคสเปีย; รับศีล 26 เมษายน ค.ศ. 1564-23 เมษายน ค.ศ. 1616) เป็นกวีและนักเขียนบทละครชาวอังกฤษ และ "กวีของเอวอน" (กวีแห่งเอวอน) ประกอบด้วยบทละคร 38 เรื่องกวีนิพนธ์แบบซอนเน็ต 154 เรื่องกวีนิพนธ์อย่างยาว 2 เรื่องและบทกวีแบบอื่น ๆ อีกหลายชุด มากมาย
ริมแม่น้ำเอวอนเมื่ออายุ 18 ปีเขาสมรสกับแอนน์ฮาธาเวย์มีบุตรด้วยกัน 3 คนคือซูซานนาและฝาแฝดแฮมเน็ตกับจูดิ ธ ระหว่างช่วงปี ค.ศ. 1585-1592 รวมถึงการเป็นนักเขียน (ลอร์ดแชมเบอร์เลนของผู้ชาย) ทหารของพระราชา ค.ศ. 1613 และเสียชีวิตในอีกสามปีต่อมา จึงมีทฤษฎีมากมายที่คาดกันไปต่างๆนานาเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวความเชื่อทางศาสนา
ค.ศ. 1590 ถึง 1613 ในยุคแรก ๆ 16 รวมถึงเรื่องแฮมเล็ตกษัตริย์เลียร์และแม็คเบ ธ ในช่วงปลายของการทำงาน (tragicomedies) หรือแนวโรมานซ์ อีกมาก กันตลอดช่วงที่เขามีชีวิตอยู่ในปี ค.ศ. 1623 "ครั้งแรกที่ยก" (ขาดไปเพียง 2 เรื่อง)
ในยุคสมัยของเขา 19 กระทั่งจอร์จเบอร์นาร์ดชอว์เรียกเขาว่า Bardolatry (คำยกย่องในทำนอง "จอมกวี" หรือ "เทพแห่งกวี") ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ในทุกประเทศทุกวัฒนธรรมทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลเลียมเชกสเปียร์ ( อังกฤษ : วิลเลียมเช็คสเปียร์ ; รับศีล 26 เมษายนค . ศ . เกมส์ - 23 เมษายนค . ศ .1616 ) เป็นกวีและนักเขียนบทละครชาวอังกฤษได้รับยกย่องทั่วไปว่าเป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ของอังกฤษและของโลกมักเรียกขานกันว่าเขาเป็นกวีแห่งชาติของอังกฤษและ " กวีแห่งเอวอน " ( กวีแห่งเอวอน )ประกอบด้วยบทละคร 38 เรื่องกวีนิพนธ์แบบซอนเน็ต 154 เรื่องกวีนิพนธ์อย่างยาว 2 เรื่องและบทกวีแบบอื่นๆอีกหลายชุดบทละครของเขาได้รับการแปลออกไปเป็นภาษาต่างๆมากมายเชกสเปียร์เกิดและเติบโตที่เมืองสแตรทฟอร์ดริมแม่น้ำเอวอนเมื่ออายุ 18 . เขาสมรสกับแอนน์ฮาธาเวย์มีบุตรด้วยกัน 3 คนคือซูซานนาและฝาแฝดแฮมเน็ตกับจูดิธระหว่างช่วงปีค . ศ .1585-1592 เขาประสบความสำเร็จในการเป็นนักแสดงในกรุงลอนดอนรวมถึงการเป็นนักเขียนได้ร่วมเป็นหุ้นส่วนในคณะละครลอร์ดเชมเบอร์เลน ( ลอร์ดแชมเบอร์เลนผู้ชาย ) ซึ่งในภายหลังมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักในชื่อกษัตริย์คนค .ศ . ของและเสียชีวิตในอีกสามปีต่อมาไม่ค่อยมีบันทึกใดเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์มากนักจึงมีทฤษฎีมากมายที่คาดกันไปต่างๆนานาเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวความเชื่อทางศาสนาและแรงบันดาลใจในงานเขียนของเขา
ผลงานที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่ของเชกสเปียร์ประพันธ์ขึ้นในช่วงปีค . ศ .ฝรั่งถึงของในยุคแรกๆบทละครของเขาจะเป็นแนวชวนหัวและแนวอิงประวัติศาสตร์ซึ่งเป็นแนวทางบทละครที่เป็นที่นิยมอย่างมากในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 16 ต่อมาเขาเขียนบทละครแนวโศกนาฏกรรมหลายเรื่องรวมถึงเรื่องแฮมเล็ตเลียร์ และแม็คเบธซึ่งถือว่าเป็นบทละครตัวอย่างชั้นเลิศของวรรณกรรมอังกฤษในช่วงปลายของการทำงานงานเขียนของเขาจะเป็นแนวสุข - โศกนาฏกรรม ( tragicomedies ) หรือแนวโรมานซ์และยังร่วมมือกับนักเขียนบทละครคนอื่นๆอีกมากกันตลอดช่วงที่เขามีชีวิตอยู่สามารถค .ศ .1623 เพื่อนร่วมงานสองคนในคณะละครของเขาได้ตีพิมพ์หนังสือ " ยก " เป็นการรวบรวมงานเขียนของเขาขึ้นเป็นครั้งแรกซึ่งได้บรรจุบทละครที่ปัจจุบันเชื่อว่าเป็นงานเขียนของเชกสเปียร์เอาไว้ทั้งหมด ( ขาดไปเพียง 2 เรื่อง )
ในยุคสมัยของเขาเชกสเปียร์เป็นกวีและนักเขียนบทละครที่ได้รับการยกย่องอยู่พอตัวแต่เขาได้รับการยกย่องเป็นอย่างสูงเช่นในปัจจุบันนี้นับตั้งแต่ราวคริสต์ศตวรรษที่ 19ขณะที่กวียุควิคตอเรียเคารพนับถือเชกสเปียร์อย่างยิ่งกระทั่งเมโยเบอร์นาร์ดชอว์เรียกเขาว่า bardolatry ( คำยกย่องในทำนอง " จอมกวี " ค็อค " เทพแห่งกวี " ) 20 ในคริสต์ศตวรรษที่โดยเหล่านักวิชาการและนักแสดงมากมายผลงานของเขายังคงเป็นที่นิยมอย่างสูงจนถึงปัจจุบันและมีการแสดงออกในรูปแบบต่างๆในทุกประเทศทุกวัฒนธรรมทั่วโลก