Asian Century must begin with great

Asian Century must begin with great-power accommodation
29 June 2015
Author: Hugh White, ANU
US geo-strategic leadership has been the foundation of peace and stability in Asia for so long that most people can hardly imagine anything different, and many certainly don’t want anything different. But the Asia-Pacific is going to get something different, whether we like it or not. Geo-strategic leadership in Asia is changing fast, in ways that have profound implications for the political and economic future of the entire region. How that change occurs, and where it leads, matters deeply to everyone. Yet most are still in denial about the fact that it is happening and are therefore doing nothing to try to steer it in directions that might suit their interests or at least reduce the risk of disaster.
To understand the change we need to see what went before. The critical fact about Asia’s strategic order over the past 40 years has not been the United States’ position as the predominant regional power, but that this position has been uncontested by any other major regional country. It has been this very unusual situation of uncontested US leadership that has given Asia such a long era of peace and prosperity.
Now this era has come to an end. China is resuming the challenge to US power in Asia that it suspended in 1972. The US and its friends and allies in Asia have been slow to recognise the seriousness of this challenge. They have assumed that China would share their view that US leadership offered the only possible basis for peace and security in Asia and was therefore essential for China’s own stability and prosperity. And they have assumed that China still accepted that—despite its impressive growth—it remains too weak to confront the US in Asia directly. They think Chinese leaders accept that any conflict would impose far greater costs and risks on China than it would on the US, so it would be easy for Washington to deter Beijing from trying a test of strength.
But it has now become abundantly clear that both of these assumptions are wrong. Beijing does not believe that US leadership is essential for China’s interests. On the contrary, President Xi Jinping has forcefully asserted his belief that China’s interests would be better served by a new model of great power relations in Asia in which the US plays a much smaller leadership role and China plays a much larger one. More importantly, Beijing does not believe that the advantage of either economic or military power still lies with America—China seems to see the consequences of a potential clash being just as serious for the US as for China. China knows—and thinks the US does too—that what is at stake between the two matters more to China. China thinks that gives it an advantage—and it may well be right.
Not understanding this, the US and its allies have until recently underestimated the seriousness of China’s challenge to the US-led status quo. They believed that a firm statement of US resolve would force China to abandon its recent assertiveness. President Barrack Obama’s Asian Pivot was intended to do just that. But the Pivot has not made China step back; instead China has become even more assertive.
This explains China’s current approach to issues like the maritime sovereignty disputes in the South and East China Seas. These issues are not simply about who owns these inherently insignificant rocks and reefs—China has chosen them as the arena in which the contest for the geo-strategic leadership of Asia is being conducted.
By using armed force to confront US allies over conflicting sovereignty claims, Beijing directly tests the United States’ willingness to risk an armed clash with China in these waters, which have, until now, been a US domain. The construction of military facilities in disputed islands is just the latest of China’s encroachments. Failing to stand up to these actions undermines the credibility of US alliances in Asia. And, because these alliances are the foundation of US leadership in Asia, this ultimately undermines US regional leadership.
China is very deliberately asking whether the US is so determined to preserve the status quo in Asia that it would go to war with China. President Obama has said that he would, at least over the Senkaku/Daioyu Islands. But who really believes him when a clash is unlikely to produce a quick US victory and could conceivably escalate into a nuclear exchange? Clearly Beijing does not.
Perhaps China’s leaders are wrong. But that will be of little consolation if their error only becomes clear once the question is put to the test. And they are probably right. Of course America wants to retain leadership in Asia, but it does not want to preserve the status quo more deeply than China wants to change it. Given the growing equality in power between them, that means some change in Asian regional leadership is now inevitable. The question is: what does it change to?
It would be a mistake to assume that the only alternative to US leadership in Asia is Beijing taking over as regional hegemon. This is, of course, a possibility. But only if the US decides to withdraw from any substantial strategic role in Asia, and if Japan, India and other major players accept Chinese preponderance. It is just as likely that uncontested US primacy will be replaced by a long and bitter contest for regional strategic leadership among a number of great powers, with a real and growing risk of major war between them. This would be a disaster for Asia.
The only alternative is the construction of a new order in Asia in which leadership is shared on the basis of some kind of equal partnership between great powers. Many hope that this kind of order will emerge more or less organically over coming years as enlightened self-interest effortlessly guides leaders in Beijing, Washington, Tokyo and elsewhere to wise and moderate mutual accommodations.
Well, that too is possible, but we shouldn’t bet on it. Adam Smith’s invisible hand works much less deftly in geo-strategy than in economics, because leadership is ineluctably a zero-sum game. It is much more likely that a stable and collaborative new leadership order in Asia will only emerge if political leaders are willing to work hard and make real sacrifices to create it. As a first step, both the US and China would need to recognise and acknowledge the need for mutual accommodation. China’s leaders need to acknowledge that it cannot expect to be Asia’s uncontested leader in the future. US leaders need to acknowledge that they can’t either. Only then can the two largest powers, and the rest of us, start to think about what model of leadership will work best in the Asian Century.
Hugh White is Professor of Strategic Studies at the Strategic and Defence Studies Centre at the Australian National University.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซ็นจูรี่เอเชียต้องเริ่มต้น ด้วยที่พักของมหาอำนาจ29 2015 มิถุนายนผู้เขียน: ฮิวจ์ขาว ANUสหรัฐอเมริกาภูมิศาสตร์เชิงกลยุทธ์ความเป็นผู้นำได้เป็นพื้นฐานของสันติภาพและเสถียรภาพในเอเชียสำหรับตราบที่คนส่วนใหญ่ไม่สามารถคิดอะไรที่แตกต่างกัน และหลายอย่างแน่นอนไม่ต้องการอะไรที่แตกต่างกัน แต่เอเชียแปซิฟิกจะได้รับบางสิ่งบางอย่างแตกต่างกัน ว่าเราชอบ หรือไม่ ภูมิศาสตร์เชิงกลยุทธ์ความเป็นผู้นำในเอเชียมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว วิธีที่มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งในอนาคตทางการเมือง และเศรษฐกิจของภูมิภาคทั้งหมด วิธีที่เปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น และจะนำไปสู่ เรื่องลึกให้ทุกคน แต่ส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในการปฏิเสธเกี่ยวกับข้อเท็จจริงว่า มันเกิดขึ้น และจึงทำอะไรพยายามที่จะคัดท้ายในทิศทางที่อาจเหมาะสมกับความสนใจ หรือลดความเสี่ยงภัยน้อยเราต้องการดูอะไรไปก่อนที่จะเข้าใจการเปลี่ยนแปลง สำคัญข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเอเชียกลยุทธ์สั่ง 40 ปีผ่านมาได้รับตำแหน่งในสหรัฐอเมริกาเป็นอำนาจภูมิภาคกัน แต่ว่า ตำแหน่งนี้ได้ uncontested โดยหลักภูมิภาคประเทศอื่น ๆ แล้วสถานการณ์นี้มากผิดปกติของผู้นำสหรัฐฯ uncontested ที่ให้เอเชียนานเช่นยุคสันติภาพและความมั่งคั่งตอนนี้ ยุคนี้มาเป็น จีนจะดำเนินต่อการท้าทายอำนาจของสหรัฐในเอเชียที่จะหยุดชั่วคราวใน สหรัฐ และเพื่อน และพันธมิตรในเอเชียได้รับรู้ความรุนแรงของความท้าทายนี้ช้า พวกเขาได้สันนิษฐานว่า จีนจะใช้ร่วมกันมุมมองของผู้นำสหรัฐเสนอพื้นฐานเท่าเพื่อสันติภาพและความปลอดภัยในเอเชีย และจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับความมั่นคงของจีนและความเจริญรุ่งเรือง และพวกเขาสันนิษฐานว่า จีนยังยอมรับที่ — แม้ มีการเจริญเติบโตที่น่าประทับใจซึ่งยังคงอ่อนแอเกินไปประจันหน้าสหรัฐอเมริกาในเอเชียโดยตรง พวกเขาคิดว่า ผู้นำจีนยอมรับว่า ความขัดแย้งจะกำหนดต้นทุนที่ไกลมากขึ้นและความเสี่ยงในจีนต้องในสหรัฐอเมริกา ดังนั้นมันจะง่ายสำหรับวอชิงตันขัดขวางปักกิ่งจนการทดสอบความแข็งแรงแต่ตอนนี้เป็นอุดมสมบูรณ์ชัดเจนว่า สมมติฐานเหล่านี้ทั้งสองไม่ถูกต้อง ปักกิ่งไม่เชื่อว่า สหรัฐอเมริกาเป็นผู้นำเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อประโยชน์ของประเทศจีน ดอก ประธาน Xi Jinping มีประคนเขาเชื่อว่า ผลประโยชน์ของจีนจะดีกว่าบริการรูปแบบใหม่ของความสัมพันธ์ทางอำนาจในเอเชียซึ่งสหรัฐอเมริกามีบทบาทมากน้อยเป็นผู้นำ และจีนเล่นหนึ่งขนาดใหญ่ ที่สำคัญ ปักกิ่งไม่เชื่อว่า ประโยชน์ของอำนาจทางเศรษฐกิจ หรือทางทหารยังคงอยู่กับอเมริกา-จีนน่าจะ เห็นผลของการปะทะอาจถูกเพียงร้ายแรงสำหรับสหรัฐอเมริกากับจีน จีนรู้ — และคิดว่า สหรัฐอเมริกาไม่เกินตัวว่า สิ่งที่เดิมพันระหว่างเรื่องที่สองขึ้นไปจีน จีนคิดที่ทำให้มันเป็นประโยชน์ — และมันอาจจะดีด้านขวาไม่เข้าใจนี้ สหรัฐอเมริกาและพันธมิตรของได้จนล่าสุด underestimated ความรุนแรงของสภาพนำสหรัฐฯ ท้าทายของจีน พวกเขาเชื่อว่า คำสั่งของบริษัทของสหรัฐอเมริกาแก้ไขจะบังคับจีนสละยืนกรานของล่าสุด สาระสำคัญเอเชียประธานาธิบดี Barrack Obama เพียงที่สร้างขึ้น แต่สาระสำคัญได้ทำขั้นตอนจีนกลับ แต่ จีนได้กลายเป็นยิ่งทำนี้อธิบายวิธีการปัจจุบันของจีนปัญหาเช่นข้อพิพาทอธิปไตยทางทะเลใต้และทะเลจีนตะวันออก ปัญหาเหล่านี้จะไม่เพียงเกี่ยวกับเจ้าก้อนหินที่มีความสำคัญและแนวปะการังเหล่านี้ — จีนได้เลือกให้เป็นเวทีที่เป็นการดำเนินการประกวดนำภูมิศาสตร์เชิงกลยุทธ์ของเอเชียโดยใช้แสนยานุภาพเพื่อเผชิญหน้าพันธมิตรสหรัฐอเมริกาเหนือเรียกร้องอำนาจอธิปไตยความขัดแย้ง ปักกิ่งทดสอบยินดีที่สหรัฐอเมริกาจะเสี่ยงต่อการปะทะอาวุธจีนในน่านน้ำแห่งนี้ ป่านนี้ ได้โดสหรัฐอเมริกา โดยตรง การก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกทางทหารในหมู่เกาะมีข้อโต้แย้งเป็นเพียงล่าสุดของ encroachments ของจีน การยืนการกระทำเหล่านี้ทำลายความน่าเชื่อถือของพันธมิตรของสหรัฐฯ ในเอเชีย ก เนื่องจากพันธมิตรเหล่านี้เป็นพื้นฐานของความเป็นผู้นำของสหรัฐอเมริกาในเอเชีย นี้สุดทำลายสหรัฐอเมริกาเป็นผู้นำภูมิภาคจีนเป็นความจงใจถามว่า สหรัฐฯ จะถูกกำหนดดังนั้นเพื่อรักษาสภาพในเอเชียที่จะไปสงครามกับประเทศจีน ประธานาธิบดี Obama กล่าวว่า เขาจะ น้อยกว่าเกาะเซ็งกะ กุ/Daioyu แต่ที่จริง ๆ เชื่อเขาเมื่อปะทะกับไม่น่าจะผลิตเป็นชัยชนะสหรัฐอเมริกาอย่างรวดเร็ว และสามารถเลื่อนระดับดักรอเข้าแลกนิวเคลียร์ ชัดเจนปักกิ่งไม่ผู้นำของจีนอาจไม่ถูกต้อง แต่ที่จะปลอบโยนน้อยถ้าข้อผิดพลาดเฉพาะชัดเจนเมื่อคำถามถูกนำไปทดสอบ และพวกเขาจะอาจจะขวา แน่นอนว่าอเมริกาต้องการรักษาความเป็นผู้นำในเอเชีย แต่มันไม่ต้องการรักษาสภาพเพิ่มเติมลึกกว่าจีนอยากเปลี่ยน ให้ความเสมอภาคที่เติบโตในอำนาจระหว่างพวกเขา นั่นหมายความว่า เปลี่ยนแปลงบางอย่างในความเป็นผู้นำภูมิภาคเอเชียขณะนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้ คำถาม: อะไรเปลี่ยนแปลงไปหรือไม่It would be a mistake to assume that the only alternative to US leadership in Asia is Beijing taking over as regional hegemon. This is, of course, a possibility. But only if the US decides to withdraw from any substantial strategic role in Asia, and if Japan, India and other major players accept Chinese preponderance. It is just as likely that uncontested US primacy will be replaced by a long and bitter contest for regional strategic leadership among a number of great powers, with a real and growing risk of major war between them. This would be a disaster for Asia.The only alternative is the construction of a new order in Asia in which leadership is shared on the basis of some kind of equal partnership between great powers. Many hope that this kind of order will emerge more or less organically over coming years as enlightened self-interest effortlessly guides leaders in Beijing, Washington, Tokyo and elsewhere to wise and moderate mutual accommodations.ดี ที่จะเป็นไปได้ แต่เราไม่ควรเดิมพันนั้น อาดัมสมิธมือมองไม่เห็นทำงานมากน้อย deftly ในแก้วกลยุทธ์กว่าเศรษฐศาสตร์ เนื่องจากนำ ineluctably เกมผลรวมศูนย์– ก็มีแนวโน้มมากขึ้นที่มีเสถียรภาพ และทำงานร่วมกันเป็นผู้นำสั่งใหม่ในเอเชียจะเท่านั้นเกิดถ้าเมืองยินดีที่จะทำงานหนัก และทำให้จริงใจจะสร้าง เป็นขั้นตอนแรก สหรัฐอเมริกาและจีนจะต้องรู้ และยอมรับจำเป็นต้องพักร่วมกัน ผู้นำของจีนต้องยอมรับว่า ไม่คาดหวังให้เป็นผู้นำ uncontested ของเอเชียในอนาคต ผู้นำสหรัฐต้องยอมรับว่า พวกเขาไม่สามารถอย่างใดอย่างหนึ่ง หลังจากนั้น สามารถทั้งสองอำนาจที่ใหญ่ที่สุด และส่วนเหลือของเรา เริ่มต้นคิดเกี่ยวกับรุ่นใดของภาวะผู้นำจะทำงานดีที่สุดในศตวรรษเอเชียฮิวจ์ขาวเป็นศาสตราจารย์ของยุทธศาสตร์การศึกษาที่การเชิงกลยุทธ์และป้องกันศูนย์ศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศตวรรษที่เอเชียต้องเริ่มต้นด้วยที่พักที่ดีพลังงาน
29 มิถุนายน 2015
ผู้แต่ง: ฮิวจ์สีขาว, ANU
สหรัฐเป็นผู้นำทางภูมิศาสตร์เชิงกลยุทธ์ได้รับการวางรากฐานของสันติภาพและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชียมานานว่าคนส่วนใหญ่แทบจะไม่สามารถคิดอะไรที่แตกต่างและหลายอย่างแน่นอน Don ' ต้องการอะไรที่แตกต่าง แต่ในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกจะได้รับบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกันไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ เป็นผู้นำทางภูมิศาสตร์เชิงกลยุทธ์ในเอเชียที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในรูปแบบที่มีความหมายลึกซึ้งสำหรับอนาคตทางการเมืองและเศรษฐกิจของทั้งภูมิภาค วิธีที่มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นและที่จะนำไปสู่เรื่องอย่างล้ำลึกให้กับทุกคน แต่ส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในการปฏิเสธเกี่ยวกับความจริงที่ว่ามันจะเกิดขึ้นและจะทำอะไรจึงจะพยายามที่จะคัดท้ายในทิศทางที่อาจจะเหมาะกับความสนใจของพวกเขาหรืออย่างน้อยก็ลดความเสี่ยงจากภัยพิบัติ.
เพื่อให้เข้าใจถึงการเปลี่ยนแปลงที่เราต้องการจะเห็นสิ่งที่ไปก่อน . ความเป็นจริงที่สำคัญเกี่ยวกับการสั่งซื้อเชิงกลยุทธ์ของเอเชียที่ผ่านมา 40 ปียังไม่ได้รับตำแหน่งที่สหรัฐอเมริกาเป็นพลังงานภูมิภาคที่โดดเด่น แต่ที่ตำแหน่งนี้ได้รับการไม่มีใครโต้แย้งตามประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคที่สำคัญ จะได้รับนี้สถานการณ์ที่ผิดปกติมากไม่มีใครโต้แย้งของการเป็นผู้นำสหรัฐที่ได้ให้เอเชียเช่นยุคที่ยาวนานของความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรือง.
ตอนนี้ยุคนี้ได้มาถึงจุดจบ จีนจะกลับมาทำงานที่ท้าทายสู่อำนาจของสหรัฐในเอเชียที่จะถูกระงับในปี 1972 สหรัฐอเมริกาและเพื่อนและพันธมิตรในเอเชียได้รับช้าที่จะยอมรับความรุนแรงของความท้าทายนี้ พวกเขาได้สันนิษฐานว่าประเทศจีนจะแบ่งปันมุมมองของพวกเขาที่เป็นผู้นำสหรัฐที่นำเสนอพื้นฐานที่เป็นไปเพียงเพื่อสันติภาพและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชียและดังนั้นจึงจำเป็นเพื่อความมั่นคงของตัวเองของจีนและความเจริญรุ่งเรือง และพวกเขาได้สันนิษฐานว่าประเทศจีนยังคงได้รับการยอมรับว่าแม้จะมีการเจริญเติบโต-มันน่าประทับใจยังคงอ่อนแอเกินกว่าที่จะเผชิญหน้ากับสหรัฐในเอเชียโดยตรง พวกเขาคิดว่าผู้นำจีนยอมรับว่ามีความขัดแย้งใด ๆ ที่จะกำหนดค่าใช้จ่ายมากขึ้นและความเสี่ยงในประเทศจีนกว่าจะสหรัฐดังนั้นมันจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับวอชิงตันที่จะยับยั้งปักกิ่งจากการพยายามทดสอบความแข็งแรง.
แต่มันได้กลายเป็นตอนนี้อย่างล้นเหลือที่ชัดเจนว่าทั้งสอง สมมติฐานเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผิด ปักกิ่งไม่เชื่อว่าเป็นผู้นำสหรัฐเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผลประโยชน์ของจีน ในทางตรงกันข้ามประธานาธิบดีสีจิ้นผิงได้ยืนยันอย่างแข็งขันว่าเขาเชื่อว่าผลประโยชน์ของจีนจะได้รับการบริการที่ดีขึ้นโดยรูปแบบใหม่ของความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในเอเชียซึ่งในสหรัฐอเมริกามีบทบาทความเป็นผู้นำที่มีขนาดเล็กมากและจีนเล่นหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ ที่สำคัญปักกิ่งไม่เชื่อว่าประโยชน์จากทั้งอำนาจทางเศรษฐกิจหรือทางทหารยังคงอยู่กับอเมริกาจีนดูเหมือนว่าจะเห็นผลของการปะทะกันที่อาจเกิดขึ้นเป็นเพียงแค่เป็นที่ร้ายแรงสำหรับสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศจีน จีนรู้และคิดว่าสหรัฐไม่ว่ามากเกินไปสิ่งที่สัดส่วนการถือหุ้นระหว่างสองเรื่องอื่น ๆ ไปยังประเทศจีน ประเทศจีนคิดว่าให้มันได้เปรียบและมันอาจจะดีที่ถูกต้อง.
ไม่เข้าใจนี้สหรัฐและพันธมิตรได้จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ ประเมินความรุนแรงของความท้าทายของจีนที่จะสถานะที่นำโดยสหรัฐเดิม พวกเขาเชื่อว่าเป็นคำสั่งของ บริษัท มีมติสหรัฐจะบังคับให้ประเทศจีนที่จะละทิ้งอหังการล่าสุด ประธานค่าย Pivot เอเชียของโอบามาก็ตั้งใจจะทำแค่นั้น แต่สาระสำคัญไม่ได้ทำขั้นตอนที่จีนกลับมา แทนจีนได้กลายเป็นแม้กระทั่งการแสดงออกที่เหมาะสมมากขึ้น.
นี้จะอธิบายถึงวิธีการในปัจจุบันของจีนที่จะปัญหาเช่นข้อพิพาทอธิปไตยทางทะเลในภาคใต้และภาคตะวันออกของจีนทะเล ปัญหาเหล่านี้จะไม่เพียงเกี่ยวกับผู้ที่เป็นเจ้าของหินเหล่านี้ไม่มีนัยสำคัญโดยเนื้อแท้และแนวจีนได้เลือกพวกเขาเป็นเวทีในการประกวดซึ่งในการเป็นผู้นำทางภูมิศาสตร์เชิงกลยุทธ์ของเอเชียจะถูกดำเนินการ.
โดยการใช้กองกำลังติดอาวุธที่จะเผชิญหน้ากับพันธมิตรสหรัฐมากกว่าการเรียกร้องอำนาจอธิปไตยที่ขัดแย้งกัน ปักกิ่งโดยตรงทดสอบความตั้งใจของสหรัฐมีความเสี่ยงที่จะปะทะกับกองกำลังติดอาวุธของจีนในน่านน้ำเหล่านี้ซึ่งมีจนถึงขณะนี้ได้รับโดเมนสหรัฐ การก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกทางทหารในหมู่เกาะพิพาทเป็นเพียงล่าสุด encroachments ของจีน ล้มเหลวที่จะยืนขึ้นเพื่อการกระทำเหล่านี้ทำลายความน่าเชื่อถือของพันธมิตรของสหรัฐในเอเชีย และเนื่องจากพันธมิตรเหล่านี้เป็นรากฐานของความเป็นผู้นำของสหรัฐในเอเชียท้ายที่สุดนี้ทำลายสหรัฐเป็นผู้นำในระดับภูมิภาค.
ประเทศจีนเป็นอย่างจงใจถามว่าสหรัฐมีความมุ่งมั่นที่จะรักษาสภาพที่เป็นอยู่ในเอเชียว่ามันจะไปทำสงครามกับประเทศจีน ประธานาธิบดีโอบามาได้กล่าวว่าเขาจะอย่างน้อยในช่วงเซนกากุ / Daioyu เกาะ แต่ที่จริงเขาเชื่อว่าเมื่อมีการปะทะกันไม่น่าจะก่อให้เกิดชัยชนะอย่างรวดเร็วในสหรัฐอเมริกาและกลัวจะบานปลายเป็นแลกเปลี่ยนนิวเคลียร์? เห็นได้ชัดว่าปักกิ่งไม่ได้.
บางทีผู้นำของจีนเป็นสิ่งที่ผิด แต่ที่จะเป็นปลอบใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าข้อผิดพลาดของพวกเขากลายเป็นที่ชัดเจนเพียงครั้งเดียวคำถามที่นำไปทดสอบ และพวกเขาอาจจะเป็นที่เหมาะสม แน่นอนอเมริกาต้องการที่จะรักษาความเป็นผู้นำในเอเชีย แต่ก็ไม่ต้องการที่จะรักษาสภาพที่เป็นอยู่ลึกมากขึ้นกว่าประเทศจีนต้องการที่จะเปลี่ยนมัน ได้รับความเท่าเทียมกันในอำนาจที่เพิ่มขึ้นระหว่างพวกเขาที่หมายถึงการเปลี่ยนแปลงในการเป็นผู้นำในภูมิภาคเอเชียอยู่ในขณะนี้คงหนีไม่พ้น คำถามคือสิ่งที่ไม่ได้เปลี่ยนไป?
มันจะเป็นความผิดพลาดที่จะคิดว่าเป็นทางเลือกเดียวที่จะเป็นผู้นำของสหรัฐในเอเชียปักกิ่งเอามาเป็นอิทธิพลในภูมิภาค นี้เป็นของหลักสูตรที่เป็นไปได้ แต่เฉพาะในกรณีที่สหรัฐตัดสินใจที่จะถอนตัวออกจากบทบาทเชิงกลยุทธ์ที่สำคัญใด ๆ ในเอเชียและถ้าญี่ปุ่นอินเดียและผู้เล่นที่สำคัญอื่น ๆ ยอมรับครอบงำจีน มันเป็นเพียงเป็นไปได้ว่าไม่มีใครโต้แย้งเป็นอันดับหนึ่งของสหรัฐจะถูกแทนที่ด้วยการประกวดยาวและขมในการเป็นผู้นำเชิงกลยุทธ์ระดับภูมิภาคระหว่างจำนวนอำนาจที่ดีที่มีความเสี่ยงที่แท้จริงและการเจริญเติบโตของสงครามใหญ่ระหว่างพวกเขา นี้จะเป็นภัยพิบัติในเอเชีย.
ทางเลือกเดียวคือการก่อสร้างของคำสั่งซื้อใหม่ในเอเชียซึ่งเป็นผู้นำที่ใช้ร่วมกันบนพื้นฐานของชนิดของการเป็นหุ้นส่วนที่เท่าเทียมกันระหว่างอำนาจที่ดีบางอย่าง หลายคนหวังว่าจะมีการสั่งซื้อจะโผล่ออกมามากหรือน้อยอินทรีย์มากกว่าปีที่ผ่านมาเป็นพุทธะประโยชน์ของตนเองได้อย่างง่ายดายแนะนำนี้ผู้นำในปักกิ่ง, วอชิงตัน, โตเกียวและที่อื่น ๆ ไปยังที่พักซึ่งกันและกันฉลาดและปานกลาง.
ดีที่มากเกินไปเป็นไปได้ แต่เรา shouldn ' เสื้อเดิมพันกับมัน อดัมสมิ ธ มือที่มองไม่เห็นของการทำงานมากน้อยช่ำชองในทางภูมิศาสตร์กลยุทธ์กว่าในทางเศรษฐศาสตร์เพราะเป็นผู้นำ ineluctably เกมศูนย์รวม ก็มีโอกาสมากขึ้นที่เพื่อความเป็นผู้นำใหม่ที่มั่นคงและความร่วมมือในเอเชียจะโผล่ออกมาถ้าผู้นำทางการเมืองที่มีความเต็มใจที่จะทำงานหนักและเสียสละที่แท้จริงในการสร้างมันขึ้นมา เป็นขั้นตอนแรกทั้งสหรัฐฯและจีนจะต้องรับรู้และรับทราบความต้องการที่พักซึ่งกันและกัน ผู้นำของจีนจะต้องรับทราบว่ามันไม่สามารถคาดหวังที่จะเป็นผู้นำไม่มีใครโต้แย้งของเอเชียในอนาคต ผู้นำสหรัฐต้องยอมรับว่าพวกเขาไม่สามารถอย่างใดอย่างหนึ่ง เท่านั้นแล้วสามารถสองมหาอำนาจที่ใหญ่ที่สุดและส่วนที่เหลือของเราเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่รูปแบบของการเป็นผู้นำจะทำงานที่ดีที่สุดในศตวรรษเอเชีย.
ฮิวจ์สีขาวเป็นศาสตราจารย์ด้านการศึกษายุทธศาสตร์ในเชิงกลยุทธ์และการป้องกันศูนย์ศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศตวรรษเอเชียต้องเริ่มต้นด้วยพลังยิ่งใหญ่ที่ 29 มิถุนายน 2015

เขียน : ฮิวจ์ขาว , Anu
เรากอภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ได้มูลนิธิสันติภาพและเสถียรภาพในภูมิภาคเอเชียมานาน คนส่วนใหญ่จะจินตนาการอะไรที่แตกต่างกันมากมาย และแน่นอน ไม่ต้องการอะไรที่แตกต่าง แต่เอเชียแปซิฟิกจะได้รับบางอย่างที่แตกต่างกัน ไม่ว่าเราจะชอบมันหรือไม่กอภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ในเอเชียมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในวิธีที่มีความหมายลึกซึ้งสำหรับอนาคตทางการเมืองและเศรษฐกิจของภูมิภาคทั้งหมด ว่า การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น และมันจะพาไปที่ไหน เรื่องลึกซึ้งให้ทุกคนแต่ส่วนใหญ่จะยังคงอยู่ในการปฏิเสธเกี่ยวกับความเป็นจริงว่ามันเกิดขึ้น และดังนั้นจึงไม่ทำอะไรเพื่อพยายามที่จะคัดท้ายในทิศทางที่อาจเหมาะกับความสนใจของพวกเขาหรืออย่างน้อยลดความเสี่ยงของภัยพิบัติ
เข้าใจเปลี่ยน เราต้องดูอะไรไปก่อนข้อเท็จจริงเกี่ยวกับวิกฤตเอเชียเชิงกลยุทธ์เพื่อตลอด 40 ปีได้รับตำแหน่งสหรัฐอเมริกา ' เป็นพลังงานในระดับภูมิภาคที่เหนือกว่า แต่ตำแหน่งนี้ได้ โดยหลักๆ ไม่มีใครในประเทศนี้ มันมีสถานการณ์ที่ผิดปกติมากไม่มีใครเป็นผู้นำของเราที่ได้ให้เอเชียเช่นความยาวของยุคสันติภาพและความเจริญรุ่งเรือง
ตอนนี้ยุคนี้ได้สิ้นสุดแล้วจีนจะเริ่มความท้าทายให้เราพลังงานในเอเชียที่แขวนลอยใน 1972 . เราและเพื่อนๆ และพันธมิตรในเอเชียได้ช้าที่จะยอมรับความท้าทายนี้ พวกเขาสันนิษฐานว่า จีนจะแบ่งมุมมองที่เรานำเสนอเพียงเป็นไปได้พื้นฐานเพื่อสันติภาพและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชียและดังนั้นจึงจำเป็นสำหรับเสถียรภาพและความมั่งคั่งของจีนเอง .และพวกเขาได้สันนิษฐานว่า จีน ยังยอมรับว่า แม้จะมีการเจริญเติบโตที่น่าประทับใจยังคงอ่อนแอเกินไปที่จะเผชิญหน้ากับเราในเอเชียโดยตรง พวกเขาคิดว่า ผู้นำจีนยอมรับว่า ความขัดแย้งจะผลักภาระต้นทุนที่ไกลมากขึ้นและความเสี่ยงในประเทศจีนกว่าจะตามเรา ดังนั้นมันจะง่ายสำหรับวอชิงตันเพื่อยับยั้งปักกิ่งพยายามทดสอบความแข็งแรง
แต่มันได้กลายเป็นชัดเจนว่าทั้งสองสมมติฐานเหล่านี้จะไม่ถูกต้อง ปักกิ่ง ไม่เชื่อว่าเราเป็นผู้นำที่จำเป็นสำหรับผลประโยชน์ของจีน ในทางตรงกันข้ามประธานาธิบดีสี จิ้นผิง ได้บังคับให้ยืนยันความเชื่อของเขาว่าผลประโยชน์ของจีนควรจะได้รับรูปแบบใหม่ของความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในเอเชียที่เราเล่นบทบาทความเป็นผู้นำที่มีขนาดเล็กมากและจีนเล่นใหญ่มาก ที่สำคัญปักกิ่งไม่เชื่อว่าประโยชน์ทั้งทางเศรษฐกิจ หรือกำลังทหารยังอยู่กับอเมริกา จีน ดูเหมือนจะเห็นผลของการปะทะเพียงศักยภาพร้ายแรงสำหรับเราสำหรับประเทศจีน จีนรู้จัก และคิดว่าเราไม่ได้เหมือนกัน ว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างสองที่สำคัญมากขึ้นในประเทศจีน จีนคิดว่าให้มันเป็นประโยชน์ มันอาจจะดีก็ได้
ไม่เข้าใจนี้ สหรัฐและพันธมิตรได้จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ ประเมินความรุนแรงของจีนท้าทายสหรัฐฯ ทำให้สถานภาพ . พวกเขาเชื่อว่า แถลงการณ์ของบริษัทเราแก้ปัญหา จะบังคับให้จีนทิ้งการกล้าแสดงออกล่าสุดของ เดือยเอเชีย ประธาน Barack Obama ได้ตั้งใจที่จะทำ แต่หมุนไม่ได้ทำให้จีนก้าวกลับแทนจีนได้กลายเป็นแม้กระทั่งกล้าแสดงออกมากขึ้น
นี้อธิบายของจีนปัจจุบันแนวทางปัญหาเช่นข้อพิพาทอธิปไตยทางทะเลในภาคใต้และตะวันออกจีนทะเล . ปัญหาเหล่านี้จะไม่เพียง แต่เกี่ยวกับผู้ที่เป็นเจ้าของหินโดยเนื้อแท้น้อยเหล่านี้และแนวปะการัง ประเทศจีนได้เลือกเป็นเวทีที่ประกวดกอภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของเอเชียจะถูกดำเนินการ
โดยการใช้กำลังอาวุธ เพื่อเผชิญหน้ากับเราพันธมิตรมากกว่าความขัดแย้ง การอ้างอธิปไตย , ปักกิ่งโดยตรง ทดสอบสหรัฐอเมริกาความเต็มใจที่จะเสี่ยงให้มีการปะทะกันด้วยอาวุธกับจีนในน่านน้ำเหล่านี้ ซึ่งจนถึงขณะนี้ได้รับโดเมนเรา การก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกในหมู่เกาะพิพาทเพียงล่าสุดป้องกันการรุกรานจากจีนความล้มเหลวที่จะยืนขึ้นเพื่อการกระทำเหล่านี้เป็นการทำลายความน่าเชื่อถือของ เรา พันธมิตร ในเอเชีย และ เนื่องจากพันธมิตรเหล่านี้เป็นรากฐานของเราเป็นผู้นำในเอเชีย สุดนี้เอง เราเป็นผู้นำในระดับภูมิภาค
ประเทศจีนเป็นอย่างมากจงใจถามว่าเราจึงมุ่งมั่นที่จะรักษาสภาพที่เป็นอยู่ในเอเชียจะทำสงครามกับจีน ประธานาธิบดีโอบามาได้กล่าวว่าเขาจะอย่างน้อยกว่า Senkaku / daioyu เกาะ แต่ใครจะเชื่อเขาเมื่อปะทะไม่น่าจะผลิตเร็วเราชัยชนะและน่ากลัวจะกลายเป็นตรานิวเคลียร์ ? ชัดเจนปักกิ่งไม่ได้ .
ผู้นำของจีน อาจจะผิด แต่จะง่ายไปหน่อย ถ้าข้อผิดพลาดของพวกเขาเท่านั้นจะกลายเป็นชัดเจนเมื่อคำถามคือใส่เพื่อทดสอบ และพวกเขาอาจจะถูกหลักสูตรอเมริกาต้องการรักษาความเป็นผู้นำในเอเชีย แต่ไม่ได้ต้องการที่จะรักษาสภาพที่เป็นอยู่ลึกมากขึ้นกว่าจีนต้องการที่จะเปลี่ยนมัน ได้รับการเจริญเติบโตความเท่าเทียมกันในอำนาจ ระหว่างพวกเขา นั่นหมายความว่า มีการเปลี่ยนแปลงในการเป็นผู้นำในภูมิภาคเอเชียเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คำถามคือ แล้วมันจะมีอะไรเปลี่ยนไป ?
มันผิดพลาดที่สันนิษฐานว่า ทางเลือกเดียวที่เราเป็นผู้นำในเอเชีย ปักกิ่งจะเป็นเฮเกมอนภาค นี้ แน่นอน ความเป็นไปได้ แต่ถ้าเราตัดสินใจที่จะถอนตัวจากบทบาทสำคัญทางยุทธศาสตร์ในภูมิภาคเอเชีย และถ้า ญี่ปุ่น อินเดีย และผู้เล่นอื่น ๆ ที่สำคัญยอมรับจีนความเหนือกว่ามันเหมือนกับว่า เราๆ ไม่มีใครจะถูกแทนที่ด้วยที่ยาวนานและขมขื่นประกวดภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ในระดับภูมิภาคระหว่างหมายเลขของพลังอันยิ่งใหญ่ กับตัวจริง และเสี่ยงเพิ่มขึ้นของสาขาสงครามระหว่างพวกเขา นี้จะเป็นหายนะสำหรับเอเชีย
ทางเลือกเดียวคือการสร้างคำสั่งใหม่ในเอเชีย ซึ่งเป็นผู้นำร่วมกัน บนพื้นฐานของการเป็นหุ้นส่วนที่เท่าเทียมกันระหว่างพลังที่ยิ่งใหญ่ หลายคนหวังว่าชนิดของคำสั่งจะออกมามากหรือน้อย อินทรีย์ กว่าปีมาเป็นพุทธะประโยชน์ได้อย่างง่ายดายคู่มือผู้นำในปักกิ่ง , วอชิงตัน , โตเกียว และที่อื่น ๆ ปัญญาและปานกลาง
พักร่วมกันนั่นก็เป็นไปได้ แต่เราไม่ควรเสี่ยง มือที่มองไม่เห็นของอดัม สมิธได้คล่องแคล่วมากน้อยในกลยุทธ์กอกว่าในทางเศรษฐกิจ เพราะผู้นำเป็น ineluctably เป็นเกมผลรวมศูนย์ มันมีโอกาสมากขึ้นว่า มั่นคง และร่วมกันเพื่อความเป็นผู้นำใหม่ในเอเชียจะโผล่ออกมาถ้าผู้นำทางการเมืองที่ยินดีที่จะทำงานอย่างหนักและเสียสละที่แท้จริงที่จะสร้างมัน เป็นขั้นตอนแรกทั้งสหรัฐฯ และจีนจะต้องรับรู้และรับทราบความต้องการที่พักร่วมกัน ผู้นำจีนต้องการที่จะยอมรับว่ามันไม่สามารถคาดหวังเพื่อให้เอเชีย uncontested ผู้นำในอนาคต เรา ผู้นำต้องรับทราบว่าพวกเขาไม่ได้เหมือนกัน ได้สองที่ใหญ่ที่สุดอำนาจและส่วนที่เหลือของพวกเรา