A long time passed, and slowly, the

A long time passed, and slowly, the ferocious aura emanating from Meng Hao’s body faded. Finally, he opened his eyes. His pupils looked normal, but deep in their recesses was a shocking profundity. They were like deep pools of water, or an endlessly starry night sky.

Meng Hao took a long, deep breath. Within his body, his eight Dao Pillars glowed with a violet aura. They rotated, emitting spiritual power throughout his body which far, far outmatched his previous power.

“It’s still not enough,” he thought. “But it’s the best I can do for now. Eight Dao Pillars. I don’t have quite enough to pass the critical juncture for the final Dao Pillar.” It wasn’t that he didn’t have enough medicinal pills. For some reason, he had the strange feeling that there was something about the ninth Dao Pillar that didn’t have anything to do with medicinal pills.

He felt as if he were in a bottleneck, and that at some point he would reach a turning point. Once that turning point arrived, he wouldn’t need any medicinal pills whatsoever. Instead, he would be able to rely on his eight Dao Pillars to create the ninth. Then he would have completed the great circle of Foundation Establishment.

He took a deep breath, and sat there thoughtfully for a long moment. Finally, he lifted his head and looked outside of the Immortal’s Cave. It was still raining. The murmur of the rainfall filled the land. Everything looked dim and hazy.

His secluded meditation had lasted for a long time, and he had no idea of the events which had transpired during that better part of a year. He also had no idea whether or not Zhou Dekun had escaped with his life.

For the moment, Meng Hao chose not to go out. His eyes shining, he looked down at his bag of holding and then produced a Spring and Autumn tree.

Having been in secluded meditation for more than half a year already, he didn’t really care much about how much time had passed. Once he did go out, he wanted to be prepared to make up for his previous defeat at the hands of the azure-masked Cultivator. With death!

Meng Hao took a deep breath. He lifted up the Spring and Autumn tree in his right hand. A blinding violet glow appeared in his palm. He employed the full, massive power of his eight Dao Pillars to begin the catalyzing process.

The violet light grew more and more intense, and the Spring and Autumn tree sucked it in. Soon, a second sprout appeared on its surface. At the same time, Meng Hao’s left hand performed the incantation to brand the Spring and Autumn tree with the Time locking magic.

“Including the test I performed in the Black Sieve Sect, twenty years of Time are now locked within this Spring and Autumn tree.” He pulled out a jade box, within which was the Primordial Heavenly Replenishing Pill. He examined it closely, comparing it to the Spring and Autumn tree.

“Time is like a poison, a poison which can be used to refine treasures. It melts away life force….” Within Meng Hao’s mind appeared the images of what had happened to Chen Jiaxi. After some time passed, he took a deep breath, and then once again picked up the Spring and Autumn tree and began to catalyze the Time within.

Time passed, ten days, in the blink of an eye. On this particular day, a look of concentration covered Meng Hao’s face. The Spring and Autumn tree in his hand was now half gray. However, locked within was nearly fifty years of Time. The further along he went, the more of his Cultivation base he had to use to perform the catalyzation, and the slower it went.

As of now, he was completing the last ten years of a sixty year cycle. When this catalyzation was completed, the Spring and Autumn tree would look completely different than it had before.

It was dusk, and the rain outside was still falling down in sheets. Meng Hao was completely focused on the Spring and Autumn tree. He continued catalyzing without pause. Suddenly, his expression flickered; the Spring and Autumn tree had begun to wither.

It seemed as if the tree couldn’t handle the fifty years of Time. Regardless of what mystical properties the Spring and Autumn tree had, at this moment it was decaying. Soon, it turned into gray ash, which collapsed through Meng Hao’s fingers.

An unsightly expression appeared on his face. He looked down at the ash, and then back at his right hand. His hand appeared to have aged as well. It wasn’t fifty years, but obviously the failure just now had resulted in a recoil.

Ignoring his hand, Meng Hao began to think.

“No wonder treasures like this are so rare; forging the Time treasure is extremely complex. One failure can negate all the previous successes. It’s possible to expend great cost, but then make a slight mistake in the very end. If that happens, all is for naught. Furthermore, every failure comes at the price of a Time recoil….” Meng Hao could clearly sense that the recoil just now had caused some of his life force to disappear.

“However, if there’s anyone who can actually forge this treasure… then that person

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ่านเวลานาน และช้า กลิ่นอายดุร้ายเล็ดลอดออกมาจากร่างกายเมงเฮาจางหายไป ในที่สุด เขาเปิดตาของเขา นักเรียนของเขาดูปกติ แต่ลึกในซอกของพวกเขาเป็นซึ้งน่าตกใจ พวกเขาได้เช่นสระว่ายน้ำลึกน้ำ หรือการไม่รู้จบท้องฟ้ากลางคืนเมงเฮาเอาลมหายใจยาว ลึก ภายในร่างกายของเขา เขาหลักดาวแปดสวมมีออร่าสีม่วง พวกเขาหมุน เปล่งพลังทางจิตวิญญาณทั่วร่างกายของเขาที่ห่างไกล ไกล outmatched อำนาจก่อนหน้าเขาคิดว่า "ก็ยังไม่เพียงพอ " แต่มันเป็นที่ดีสุดที่ฉันสามารถทำในขณะนี้ แปดดาวเสา ผมไม่มีมากพอที่จะส่งผ่านระหว่างหัวต่อสำคัญสำหรับดาวเสาสุดท้าย" มันไม่ได้ว่า เขาไม่มียาพอยา เหตุผลบางอย่าง เขามีความรู้สึกแปลกว่า มันมีบางอย่างเกี่ยวกับเสาดาวเก้าที่ไม่ได้มีอะไรที่จะทำกับยาสมุนไพรเขารู้สึก ว่าเขามีในคอขวด และ ว่าในบางจุด เขาจะถึงจุดเปลี่ยน เมื่อมาถึงจุดเปลี่ยนที่ เขาจะไม่ต้องการยาสมุนไพรใด ๆ ก็ตาม แทน เขาจะสามารถพึ่งพาเขาเสาดาวแปดสร้าง 9 แล้ว เขาจะได้เสร็จสมบูรณ์วงกลมใหญ่ที่ก่อตั้งมูลนิธิเขาเอาลมหายใจลึก และนั่งอย่างประณีตสำหรับช่วงเวลายาวนาน สุดท้าย เขายกศีรษะของเขา และมองภายนอกถ้ำของอมตะ มันยังคงมีฝนตก เสียงฟู่ของปริมาณน้ำฝนเต็มแผ่นดิน ทุกอย่างดูมัว และฟ้าหลัวการทำสมาธิที่เงียบสงบของเขามีกินเวลานาน และเขาความคิดของเหตุการณ์มีข้อในระหว่างปีหนึ่งดีกว่า นอกจากนี้เขายังมีความคิดว่าโจว Dekun หนีไปกับชีวิตของเขาหรือไม่สำหรับช่วงเวลา เมงเฮาเลือกไม่ให้ออกไป ตาส่องแสง เขามองลงไปที่ถือถุงของเขาแล้ว ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ด้วยมีประสบการณ์ในการทำสมาธิที่เงียบสงบมากกว่าครึ่งปีแล้ว เขาไม่ได้จริง ๆ ดูแลมากเกี่ยวกับระยะเวลาที่ล่วงเลย เมื่อเขาไม่ไป เขาต้องการเตรียมพร้อมที่จะทำขึ้นสำหรับความพ่ายแพ้ของเขาก่อนหน้านี้ราว ๆ เกษตรกรการมาสก์ azure กับความตายเมงเฮาเอาลมหายใจลึก เขายกขึ้นต้นไม้ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงในมือขวาของเขา การเรืองแสงสีม่วงจ้าปรากฏในปาล์มของเขา เขาใช้อำนาจเต็มรูปแบบ ขนาดใหญ่เสาดาวแปดของเขาเพื่อเริ่มต้นกระบวนการ catalyzingแสงไวโอเลตขยายตัวรุนแรงมากขึ้น และฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ดูดมัน เร็ว ๆ นี้ งอกสองที่ปรากฏบนพื้นผิวของมัน ในเวลาเดียวกัน เมงเฮาซ้ายมือทำอาคมแบรนด์ต้นฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ด้วยเวลาล็อคเมจิก'รวมทั้งการทดสอบที่ผมทำในดำตะแกรงนิกาย เวลายี่สิบปีได้ตอนนี้ล็อกภายในต้นฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงนี้' เขาดึงออกกล่องหยก ซึ่งถูกแรกสวรรค์เติมยา เขาตรวจสอบได้อย่างใกล้ชิด เทียบกับฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้“Time is like a poison, a poison which can be used to refine treasures. It melts away life force….” Within Meng Hao’s mind appeared the images of what had happened to Chen Jiaxi. After some time passed, he took a deep breath, and then once again picked up the Spring and Autumn tree and began to catalyze the Time within.Time passed, ten days, in the blink of an eye. On this particular day, a look of concentration covered Meng Hao’s face. The Spring and Autumn tree in his hand was now half gray. However, locked within was nearly fifty years of Time. The further along he went, the more of his Cultivation base he had to use to perform the catalyzation, and the slower it went.As of now, he was completing the last ten years of a sixty year cycle. When this catalyzation was completed, the Spring and Autumn tree would look completely different than it had before.It was dusk, and the rain outside was still falling down in sheets. Meng Hao was completely focused on the Spring and Autumn tree. He continued catalyzing without pause. Suddenly, his expression flickered; the Spring and Autumn tree had begun to wither.It seemed as if the tree couldn’t handle the fifty years of Time. Regardless of what mystical properties the Spring and Autumn tree had, at this moment it was decaying. Soon, it turned into gray ash, which collapsed through Meng Hao’s fingers.An unsightly expression appeared on his face. He looked down at the ash, and then back at his right hand. His hand appeared to have aged as well. It wasn’t fifty years, but obviously the failure just now had resulted in a recoil.Ignoring his hand, Meng Hao began to think.“No wonder treasures like this are so rare; forging the Time treasure is extremely complex. One failure can negate all the previous successes. It’s possible to expend great cost, but then make a slight mistake in the very end. If that happens, all is for naught. Furthermore, every failure comes at the price of a Time recoil….” Meng Hao could clearly sense that the recoil just now had caused some of his life force to disappear.“However, if there’s anyone who can actually forge this treasure… then that person

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเวลานานผ่านไปและช้ากลิ่นอายดุร้ายเล็ดลอดออกมาจากร่างกายเม้งเฮาจางหายไป ในที่สุดเขาเปิดตาของเขา นักเรียนของเขาดูปกติ แต่ลึกลงไปในหลืบของพวกเขาเป็นความลึกซึ้งที่น่าตกใจ พวกเขาเป็นเหมือนสระว่ายน้ำลึกของน้ำหรือท้องฟ้ายามค่ำคืนเต็มไปด้วยดวงดาวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด. เม้งเฮาเอายาวหายใจเข้าลึก ๆ ภายในร่างกายของเขาเสาแปดดาวส่องแสงของเขามีออร่าสีม่วง พวกเขาหมุนเปล่งพลังทางจิตวิญญาณทั่วร่างกายของเขาที่ห่างไกล outmatched ไกลอำนาจหน้าที่ของเขา. "มันยังไม่พอ" เขาคิดว่า " แต่มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันจะทำตอนนี้ เสาแปดดาว ฉันไม่ได้มีมากพอที่จะผ่านช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญสำหรับเสา Dao สุดท้าย. "มันไม่ได้ว่าเขาไม่ได้มียาสมุนไพรเพียงพอ ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขามีความรู้สึกแปลก ๆ ว่ามีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเสาดาวเก้าที่ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับยาสมุนไพร. เขารู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในคอขวดและว่าในบางจุดที่เขาจะไปถึงเปลี่ยน จุด. เมื่อจุดเปลี่ยนที่มาถึงเขาจะไม่จำเป็นต้องกินยาสมุนไพรใด ๆ แต่เขาจะสามารถที่จะพึ่งพาเสาแปดดาวของเขาในการสร้างที่เก้า แล้วเขาก็จะได้เสร็จสิ้นการวงกลมที่ดีของมูลนิธิจัดตั้ง. เขาเอาลมหายใจลึกและนั่งอยู่ที่นั่นอย่างพิถีพิถันสำหรับช่วงเวลาที่ยาว ในที่สุดเขาเงยหน้าขึ้นและมองไปนอกถ้ำอมตะของ มันก็ยังคงมีฝนตก บ่นของปริมาณน้ำฝนที่เต็มแผ่นดิน ทุกอย่างมองสลัวและหมอก. การทำสมาธิที่เงียบสงบของเขาได้นานเป็นเวลานานและเขาก็มีความคิดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซึ่งได้ transpired ในระหว่างที่ส่วนที่ดีของปีไม่มี นอกจากนี้เขายังมีความคิดหรือไม่ว่าโจว Dekun ได้หลบหนีกับชีวิตของเขา. สำหรับขณะนี้เม้งเฮาเลือกที่จะไม่ออกไปข้างนอก ดวงตาของเขาส่องแสงเขามองลงไปที่กระเป๋าของเขาของการถือครองแล้วผลิตฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้. ได้รับในการทำสมาธิที่เงียบสงบมานานกว่าครึ่งปีแล้วที่เขาไม่ได้จริงๆสนใจมากเกี่ยวกับวิธีการมากเวลาที่ผ่านมา เมื่อเขาทำออกไปเขาอยากจะได้เตรียมที่จะทำขึ้นสำหรับความพ่ายแพ้ของเขาก่อนหน้านี้ที่อยู่ในมือของเกษตรกร Azure-สวมหน้ากาก กับความตาย! เม้งเฮาเอาลมหายใจลึก เขายกขึ้นในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ในมือข้างขวาของเขา เรืองแสงสีม่วงแสนปรากฏในฝ่ามือของเขา เขาจ้างเต็มพลังมหาศาลของเสาแปดดาวของเขาที่จะเริ่มต้นกระบวนการเร่งปฏิกิริยาได้. แสงสีม่วงเพิ่มขึ้นและรุนแรงมากขึ้นและฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ดูดใน. เร็ว ๆ นี้ Sprout สองปรากฏบนพื้นผิว ในขณะเดียวกันทางด้านซ้ายมือเม้งเฮาส์ดำเนินคาถากับแบรนด์ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ที่มีเวลาล็อคมายากล. "รวมทั้งการทดสอบผมดำเนินการในสีดำตะแกรงนิกายยี่สิบปีของเวลาจะถูกล็อคตอนนี้ภายในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงนี้ต้นไม้ . "เขาดึงออกมาจากกล่องหยกภายในซึ่งเป็นยาบำรุงลำดับบนสวรรค์ เขาตรวจสอบอย่างใกล้ชิดเปรียบเทียบกับฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้. "เวลาเป็นเหมือนยาพิษพิษซึ่งสามารถนำมาใช้ในการปรับแต่งสมบัติ จะละลายหายไปพลังชีวิต ... . "ภายในจิตใจเม้งเฮาปรากฏภาพของสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับเฉิน Jiaxi หลังจากเวลาผ่านไปเขาเอาหายใจลึก ๆ และจากนั้นอีกครั้งหยิบขึ้นมาฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้และเริ่มที่จะกระตุ้นภายในเวลา. เวลาผ่านไปสิบวันในพริบตา ในวันนี้โดยเฉพาะรูปลักษณ์ของความเข้มข้นคลุมหน้าเม้งเฮาส์ ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ในมือของเขาตอนนี้สีเทาครึ่ง แต่ล็อคภายในเป็นเวลาเกือบห้าสิบปีของเวลา ต่อไปตามเขาไปขึ้นของฐานการเพาะปลูกของเขาที่เขาจะต้องใช้ในการดำเนินการ catalyzation และช้าลงมันไป. ณ ตอนนี้เขาก็จบสิบปีที่ผ่านมาของรอบหกสิบปี เมื่อ catalyzation นี้เสร็จสิ้นฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้จะมีลักษณะที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์กว่าที่มันมีมาก่อน. มันก็มืดและด้านนอกฝนก็ยังคงล้มลงในแผ่น เม้งเฮาได้เน้นอย่างสมบูรณ์ในฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ เขายังคงเร่งโดยไม่ต้องหยุดการทำงานชั่วคราว ทันใดนั้นการแสดงออกของเขา flickered; ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ก็เริ่มเหี่ยวเฉา. มันดูราวกับว่าต้นไม้ไม่สามารถจัดการกับห้าสิบปีของเวลา โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่คุณสมบัติลึกลับฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ได้ในขณะนี้มันก็เน่าเปื่อย เร็ว ๆ นี้ก็จะกลายเป็นเถ้าสีเทาซึ่งทรุดตัวลงผ่านมือเม้งเฮาส์. สีหน้าน่าเกลียดปรากฏบนใบหน้าของเขา เขามองลงไปที่เถ้าและจากนั้นกลับมาที่มือข้างขวาของเขา มือของเขาดูเหมือนจะอายุได้เป็นอย่างดี มันไม่ได้เป็นห้าสิบปีที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ความล้มเหลวเพียงแค่ตอนนี้มีผลในการหดตัวได้. ละเว้นมือของเขาเม้งเฮาเริ่มคิด. "ไม่มีสมบัติสงสัยเช่นนี้เป็นของหายากดังนั้น; ปลอมสมบัติเวลาที่มีความซับซ้อนมาก หนึ่งในความล้มเหลวสามารถลบล้างทุกความสำเร็จก่อนหน้านี้ มันเป็นไปได้ที่จะใช้จ่ายค่าใช้จ่ายที่ดี แต่แล้วก็ทำผิดพลาดเล็กน้อยในท้ายสุด ถ้าเกิดว่าทั้งหมดเป็นความล้มเหลว นอกจากนี้ความล้มเหลวทุกมาในราคาของการหดตัวเวลา ... . "เม้งเฮาจะทำได้อย่างชัดเจนรู้สึกว่าการหดตัวเพียงแค่ตอนนี้ได้ก่อให้เกิดบางส่วนของพลังชีวิตของเขาจะหายไป. " แต่ถ้ามีใครก็ตามที่จริงสามารถปลอมสมบัตินี้ ... แล้วที่ คน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลานานผ่านไป และค่อยๆ รุนแรงที่เกิดจากร่างกายของเมิ่งเฮ่าออร่าจางๆ ในที่สุดเขาก็ลืมตาขึ้นมา นักเรียนของเขาดูธรรมดา แต่ลึกลงไปในส่วนลึกของตนเอง คือ ความรู้ความสามารถที่น่าตกใจ พวกเขาเป็นเหมือนสระน้ำลึก หรือไม่รู้จบคืนเต็มไปด้วยดาวฟ้าเมงเฮาเอายาวลึก , ลมหายใจ ภายในร่างกายของเขาแปดดาวเสาปูดแดงกับม่วง ออร่า มันหมุนได้เปล่งพลังทางจิตวิญญาณ ทั่วทั้งร่างกายของเขาซึ่งไกลกว่า พลังของเขาก่อนหน้านี้" มันยังไม่เพียงพอ " เขาคิด " แต่มันก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้ในตอนนี้ แปดเสาหลัก ดาว ฉันไม่ได้มีมากพอที่จะผ่านจุดวิกฤตสำหรับเสาดาวสุดท้าย " มันไม่ได้ว่าเขาไม่ได้มีเพียงพอยายา สำหรับเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับเก้าดาวเสาที่ไม่ได้ทำอะไรกับยาสมุนไพรเขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นคอขวด และในบางจุดที่เขาจะถึงจุดเปลี่ยน เมื่อมันมาถึงจุดเปลี่ยน เขาไม่ต้องการใด ๆ ยา ยาใด ๆ แต่เขาจะสามารถพึ่งพาเขาแปดดาวเสาเพื่อสร้าง 9 แล้วเขาจะได้สมบูรณ์วงกลมใหญ่ของการจัดตั้งมูลนิธิเขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และนั่งลงอย่างครุ่นคิดสักพักนาน ในที่สุด เขายกศีรษะของเขาและมองนอกถ้ำเป็นอมตะ มันก็ยังตก เสียงฝนเต็มแผ่นดิน ทุกอย่างดูพร่ามัว และไม่ชัดเจนการทำสมาธิที่เงียบสงบของเขาได้เป็นเวลายาวนาน และเขามีความคิดของเหตุการณ์ซึ่งได้เกิดขึ้นในระหว่างที่ส่วนดีของปี เขายังไม่มีความคิดหรือไม่ว่าโจว dekun หนีกับชีวิตของเขาสำหรับตอนนี้ เมิ่งฮ่าวเลือกที่จะไม่ไป ตาของเขาส่องประกาย เขาก้มลงมองกระเป๋าถือแล้วการผลิตฤดูใบไม้ผลิและต้นฤดูใบไม้ร่วงได้รับในที่เงียบสงบสมาธิเป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้ว เขาไม่ได้จริงๆดูแลมากเกี่ยวกับวิธีการมากเวลาที่ผ่านไปแล้ว เมื่อเขาออกไป เขาอยากจะเตรียมตัวเพื่อชดเชยความพ่ายแพ้ของเขาก่อนหน้านี้ในมือของสีฟ้าสวมหน้ากากกสิกร . กับความตาย !เมงเฮาเอาลมหายใจลึก เขายกฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ในมือข้างขวาของเขา ซึ่งทำให้ไม่เห็นสีม่วงเรืองแสงที่ปรากฏอยู่ในฝ่ามือของเขา เขาใช้เต็มพลังมหาศาลของเขาแปดดาวเสาเพื่อเริ่มต้นการจัดการกระบวนการแสงสีม่วงที่เติบโตมากขึ้นและรุนแรงมากขึ้น และฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ดูดเข้าไป เร็ว แตกหน่อที่สองปรากฏบนพื้นผิว ในเวลาเดียวกัน คือ เหม็ง เฮามือซ้ายแสดงคาถาแบรนด์ฤดูใบไม้ผลิและต้นไม้ในฤดูใบไม้ร่วงที่มีเวลาล็อคมายากลรวมถึงการทดสอบดำเนินการในนิกายตะแกรงสีดำ ยี่สิบปีของเวลาตอนนี้ล็อคภายในฤดูใบไม้ผลินี้ และต้นไม้ในฤดูใบไม้ร่วง " เขาดึงออกกล่องหยก ภายใน ซึ่งเป็นกองทิพย์เติมยา เขาจะตรวจสอบอย่างใกล้ชิด และเปรียบเทียบกับฤดูใบไม้ผลิและต้นฤดูใบไม้ร่วง" เวลาเป็นเหมือนยาพิษ ยาพิษ ซึ่งสามารถนำมาใช้เพื่อปรับปรุงสมบัติ มันละลายไปบังคับชีวิต . . . . . . . " ภายในเมงเฮาใจปรากฏภาพของสิ่งที่เกิดขึ้นกับเฉิน jiaxi . หลังจากเวลาผ่านไป เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และจากนั้นอีกครั้งรับฤดูใบไม้ผลิ และต้นไม้ในฤดูใบไม้ร่วงและเริ่มที่จะเร่งเวลา ภายในเวลาผ่านไปสิบวัน ในชั่วพริบตา ในวันนี้โดยเฉพาะ ดูความเข้มข้นปกคลุมหน้าเมิ่งเฮ่า ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงต้นไม้ในมือของเขาตอนนี้ครึ่งสีเทา อย่างไรก็ตาม ล็อคภายในเกือบห้าสิบปีของเวลา เพิ่มเติมที่ตามเขาไป ยิ่งเขาฐานการเพาะปลูก เขาต้องใช้เพื่อดำเนินการ catalyzation และช้ากว่านั้นไปตอนนี้เขาจบสิบปีสุดท้ายของหกสิบปีรอบ เมื่อ catalyzation นี้เสร็จ ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ต้นไม้จะดูแตกต่างกว่าที่เคยมีมาก่อนมันมืด ฝนข้างนอกยังล้มลงในแผ่น เมิ่งฮ่าวต้องเน้นฤดูใบไม้ผลิและต้นฤดูใบไม้ร่วง เขาอย่างต่อเนื่องและไม่มีหยุด จู่ๆ สีหน้าของเขาริบหรี่ลง ; ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ต้นไม้ก็เริ่มเหี่ยวเฉาเหมือนต้นไม้ที่ไม่สามารถจัดการกับห้าสิบปีของเวลา ไม่ว่าสิ่งที่ลึกลับของฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วงมีต้นไม้ ตอนนี้มันก็สลายตัว ในไม่ช้าก็กลายเป็นขี้เถ้าสีเทา ซึ่งถล่ม ผ่านมือของเมิ่งเฮ่านิพจน์น่าดู ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา เขาก้มลงมองเถ้าและจากนั้นกลับไปที่มือขวาของเขา มือของเขาที่ปรากฏจะมีอายุได้เป็นอย่างดี ไม่ใช่ห้าสิบปี แต่เห็นได้ชัดว่าล้มเหลวแล้วมีผลในการหดตัวไม่สนใจ มือของเขา เมิ่งฮ่าวเริ่มคิด" ไม่สงสัยสมบัติแบบนี้หากินยาก การปลอมสมบัติเวลามีความซับซ้อนมาก หนึ่งความล้มเหลวสามารถลบล้างทั้งหมดก่อนหน้านี้ความสําเร็จ มันเป็นไปได้ที่จะใช้จ่ายค่าใช้จ่ายมาก แต่ก็ทำให้ผิดพลาดเล็กน้อยในตอนจบ ถ้ามันเกิดขึ้น ทุกอย่างก็ไม่มีความหมาย นอกจากนี้ ทุกความล้มเหลวมาที่ราคาเวลาถอยหลัง . . . . . . . " เมิ่งฮ่าวชัดเจนสามารถมีความรู้สึกที่หดตัวแล้วทำให้มีแรง ชีวิตของเขาจะหายไป" อย่างไรก็ตาม หากมี