Lightning heart began to beat faste

Lightning heart began to beat faster, could it be that this was the location marked on the map?

She slowly flew several rounds around the tower but didn’t discover any unusual circumstances, so she decided to take a closer look to see what she could detect.

After landing, the witch only found out that it wasn’t right to call it a white stone tower.

Its surface was covered with vines and moss, during the passing of time the tower had now become a gray-green. The tower was slightly tilted to the side, giving the impression that it had been hit by a huge force, which had filled the surrounding with scattered stones. These stones were made from the same material and color as the stone tower and must have been fragments from the tower’s former top. The larger pieces were still clear to see, but the smaller ones had already been buried under soil and weeds. The former stone tower was certainly huge. Even now, the bottom area was still as large as Border Town’s castle. Ruins like this would usually have a basement.

Logically speaking, the right thing to do was to record the location of the remains and then immediately return to the Border Town.

The various adventures she had heard also all reminded her, that stepping into an already for hundreds of years sleeping ruin wasn’t the right choice, for example the stale air in the sealed basement could have become toxic and would quickly end her short life.

Knowing all this, Lightning still didn’t move one bit, her own curiosity was constantly nagging her: go in and take a look, it won’t take long.

Once more, she looked up at the sky, seeing that the formerly relatively blue sky had turned a gloomy dark, apparently, a storm was coming.

With this it’s decided, she told herself, flying through the rain would be very uncomfortable, so I can’t help it and have to hide in the tower and if I’m already there, I can also take a quick look. In case I actually discover the basement, I absolutely won’t go in by myself.

After thinking about it, Lightning’s obedience had been suppressed by her curiosity, so she went to the vines and began to search for the entrance. When she found it, she pulled out a knife from her waist and cleaned out a small hole, it was only big enough that she could crawl through it. The door which was previously made out of wood had already been eroded away long ago, thus she could now successfully enter the tower.

As the top was torn off, she wasn’t in need of a torch to see clearly. After circling the bottom of the tower, Lightning had still not discovered anything that was exciting. Apparently, over time all traces of items had been erased by nature. In addition to the remnants of the old walls, there was nothing else left on the ground. Behind a still standing wall, she discovered a hole in the ground, which should be the place of the former stairs, but every trace of them had already been erased.

The access to the basement seemed very conspicuous, it was built in the southwest direction of the floor, facing the entrance of the stone tower. Lightning suspected, that if she moved along this path into the Wild Lands, she would discover the ancient Tower City Taqila.

At this time, the rain begun to fall from the sky, hitting Lightning on the nose. To keep herself dry and no better option, she entered the hole and slowly walked into the channel that extended underground, when she turned around a corner, she was stopped by a wooden door. Although the door wasn’t completely corroded, it still looked dilapidated, as long as it was only touched a little, the door would surely be torn apart.

Soon, the outside rain turned into a downpour, and the crackling sound of the rain hitting the ground gradually became one, turning the chaos into an inseparable sound. Where she stood now, she was safe from the rain, but the water began to flow down into the hole. To avoid getting her shoes wet, Lightning lifted her feet from the ground and began to slowly float upwards.

Suddenly, she could vaguely hear a cry, mixed with the rain, it was almost indistinguishable.

The sudden sound let all her hairs stand up, and the young girl began to look panicky around. But within the narrow passage, she couldn’t detect anything besides the scattered stones. With the help of the faint light coming from outside, she opened her bag and took out a torch and flint from inside. Wanting to use some fire to take a better look.

At this point, the cries sounded again, but this time it actually seemed like it had come from behind the door. Lightning couldn’t help it, she flinched and quickly turned around. Losing her hold on her torch, dropping it to the ground, where it with a loud splash entered the water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟ้าผ่าหัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้น มันอาจจะเป็นว่า นี่คือตำแหน่งที่ทำเครื่องหมายบนแผนที่เธอค่อย ๆ บินหลายรอบรอบหอ แต่ไม่พบสถานการณ์ที่ผิดปกติใด ๆ ดังนั้นเธอตัดสินใจที่จะมองใกล้จะเห็นสิ่งที่เธอสามารถตรวจพบหลังจากลงจอด แม่มดเท่านั้นพบว่า มันไม่ได้ถูกเรียกว่าหอคอยหินขาวพื้นผิวของมันถูกปกคลุม ด้วยเถาวัลย์และตะไคร่น้ำ ในช่วงที่ผ่านมาของเวลาที่หอตอนนี้กลายเป็น สีเทาสีเขียว ทาวเวอร์แก้ไขเล็กน้อยเอียงไปด้านข้าง ให้มีความรู้สึกว่ามันเคยโดนแรงมาก ซึ่งได้ไปโดยรอบ ด้วยหินกระจาย หินเหล่านี้ทำจากวัสดุเดียวกันและสีเป็นหอหิน และต้องมีการกระจายจากด้านบนของอาคารเก่า ชิ้นใหญ่ยังคงความใสเพื่อดู แต่คนเล็กแล้วก็ถูกฝังอยู่ใต้ดินและวัชพืช หอหินอดีตแน่นอนใหญ่มาก ป่านนี้ บริเวณล่างก็ยังคงมีขนาดใหญ่เป็นปราสาทเมืองชายแดน ซากปรักหักพังเช่นนี้มักจะมีชั้นใต้ดินพูดเหตุผล สิ่งที่ถูกต้องคือการ บันทึกตำแหน่งที่ตั้งของซากแล้ว ก็กลับไปเมืองชายแดนการผจญภัยต่าง ๆ ที่เธอได้ยินยังทั้งหมดนึกถึงเธอ ที่ก้าวอันแล้วร้อยปีนอนทำลายไม่เลือก เช่นอากาศเก่าในห้องใต้ดินปิดสนิทอาจได้กลายเป็นพิษ และจะจบชีวิตของเธอสั้นอย่างรวดเร็วรู้ทั้งหมดนี้ ฟ้าผ่ายังไม่ได้ย้ายหนึ่งบิต อยากรู้อยากเห็นของตนเองอย่างต่อเนื่องคือจู้จี้เธอ: ไป และดู มันจะไม่ใช้เวลานานเมื่อมากขึ้น เธอมองขึ้นท้องฟ้า เห็นว่า ท้องฟ้าสีฟ้าค่อนข้างเดิมหันมืดอึมครึม เด่นชัด มีพายุมาด้วยวิธีนี้เป็นการตัดสินใจ เธอบอก ตัวเองบินฝนจะอึดอัดมาก ดังนั้นฉันไม่สามารถช่วยได้ และต้องซ่อนใน tower และผมมี ฉันยังสามารถใช้ดูอย่างรวดเร็ว ในกรณีที่จริงพบห้องใต้ดิน แน่นอนจะไม่เข้าไป ด้วยตนเองหลังจากคิดเกี่ยวกับมัน ได้รับการปราบปรามของฟ้าผ่าเชื่อฟัง ด้วยความอยากรู้ของเธอ เพื่อเธอไปเถา และเริ่มที่จะหาทางเข้า เมื่อเธอพบว่ามัน เธอดึงมีดจากเอวของเธอ และทำความสะอาดในการเจาะรูขนาดเล็ก ก็ใหญ่พอที่เธอสามารถคลานผ่านมัน ประตูซึ่งก่อนหน้านี้ทำจากไม้มีแล้วถูกกัดเซาะมานาน ดังนั้น เธอสามารถสำเร็จป้อนทาวเวอร์ตามด้านบนถูกฉีกออก เธอไม่ต้องการไฟฉายเพื่อดูให้ชัดเจน หลังจากขั้วด้านล่างของหอคอย ฟ้าผ่าได้ยังไม่ค้นพบอะไรที่น่าตื่นเต้น เห็นได้ชัด ช่วงเวลา ร่องรอยทั้งหมดของรายการที่ได้ถูกลบ โดยธรรมชาติ นอกจากเศษของกำแพงเก่า ได้อะไรซ้ายบนพื้นดิน หลังยังคงยืนผนัง เธอค้นพบหลุมในพื้นดิน ซึ่งควรเป็นสถานที่ของบันไดอดีต แต่ทุกการติดตามของพวกเขามีแล้วถูกลบถึงชั้นใต้ดินดูเหมือนชัดเจนมาก มันถูกสร้างขึ้นในทิศตะวันตกเฉียงใต้ของชั้น หันหน้าเข้าตึกหิน ฟ้าผ่า สงสัยว่าถ้าเธอย้ายไปตามเส้นทางนี้เป็นที่ดินป่า เธอจะพบเมือง Taqila โบราณของทาวเวอร์ในเวลานี้ ฝนที่เริ่มตกจากท้องฟ้า ตีฟ้าผ่าชิม เพื่อให้ตัวเองแห้งและไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่า เธอเข้าหลุม และค่อย ๆ เดินเข้าไปในช่องสัญญาณที่ขยายใต้ดิน เมื่อเธอหันมุม เธอถูกหยุด โดยมีประตูไม้ แม้ว่าประตูไม่ได้อย่างสมบูรณ์สึก มันยังคง มองศัทธา ตราบใดที่มันเฉพาะเดิม ๆ เล็กน้อย ประตูก็จะฉีกขาดออกจากกันเร็ว ๆ นี้ ฝนอยู่นอกกลายเป็นฝน และเสียงเสียงแตก ๆ ฝนตีพื้นดินค่อย ๆ กลายเป็นหนึ่ง เปลี่ยนความวุ่นวายเป็นการแยกออกเสียง เธอยืนอยู่ตอนนี้ เธอปลอดภัยจากฝน แต่น้ำเริ่มไหลลงลงหลุม เพื่อหลีกเลี่ยงรองเท้าเปียก ฟ้าผ่ายกเท้าของเธอจากพื้นดิน และเริ่มที่จะค่อย ๆ ลอยขึ้นไปทันใดนั้น เธออาจได้ยินร้องไห้ ผสมกับฝนคลับ มันเป็นนั้นเกือบเสียงฉับพลันให้ทุกเส้นขนของเธอยืนขึ้น และเด็กสาวเริ่มมอง panicky รอบ แต่ในทางแคบ เธอไม่สามารถตรวจสอบอะไรนอกจากหินกระจาย ด้วยความช่วยเหลือมาแสงจาง ๆ จากด้านนอก เธอเปิดกระเป๋าของเธอ และเอาไฟฉายและหินเหล็กไฟจากภายใน ต้องการใช้ไฟบางอย่างจะดูดีกว่าที่จุดนี้ เสียงร้องไพเราะอีกครั้ง แต่เวลานี้จริง ๆ เหมือนมาจากด้านหลังประตู ฟ้าผ่าไม่ช่วย เธอ flinched และหันไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว สูญเสียของเธอไว้บนไฟฉายของเธอ วางพื้น ที่มันเสียงดังด้วยป้อนน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวใจสายฟ้าเริ่มที่จะเต้นเร็วขึ้นก็อาจจะเป็นได้ว่านี่คือสถานที่ทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่หรือไม่

เธอค่อย ๆ บินหลายรอบรอบหอคอย แต่ไม่พบสถานการณ์ที่ผิดปกติใด ๆ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะใช้เวลามองใกล้ที่จะเห็นสิ่งที่เธอจะได้ตรวจสอบ

หลังจากที่เชื่อมโยงไปถึงแม่มดเท่านั้นที่พบว่ามันไม่ถูกต้องที่จะเรียกว่าหอหินสีขาว

พื้นผิวของมันถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์และตะไคร่น้ำในช่วงเวลาที่ผ่านหอได้ตอนนี้กลายเป็นสีเทาสีเขียว หอคอยเอียงเล็กน้อยไปทางด้านข้างให้รู้สึกว่าได้รับผลกระทบจากแรงขนาดใหญ่ซึ่งเต็มไปด้วยหินโดยรอบมีฝนฟ้าคะนองกระจาย ก้อนหินเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาจากวัสดุเดียวกันและสีเป็นหอคอยหินและจะต้องได้รับชิ้นส่วนจากหอคอยของอดีตด้านบน ชิ้นส่วนที่มีขนาดใหญ่ก็ยังคงชัดเจนจะเห็น แต่คนเล็กได้รับการฝังอยู่ใต้พื้นดินและวัชพืช หอหินอดีตเป็นอย่างมากแน่นอน แม้ตอนนี้พื้นที่ด้านล่างก็ยังคงมีขนาดใหญ่เป็นปราสาทชายแดนของเมือง ซากปรักหักพังเช่นนี้มักจะมีชั้นใต้ดิน

เหตุผลพูดสิ่งที่ถูกต้องที่จะทำคือการบันทึกสถานที่ตั้งของซากและจากนั้นทันทีกลับไปยังเมืองชายแดน

การผจญภัยต่าง ๆ ที่เธอเคยได้ยินทั้งหมดทำให้เธอนึกถึงที่ก้าวลงไปแล้วสำหรับหลายร้อยปีที่ทำลายการนอนหลับไม่ได้เป็นทางเลือกที่เหมาะสมเช่นอากาศค้างอยู่ในห้องใต้ดินที่ปิดสนิทจะได้กลายเป็นสารพิษได้อย่างรวดเร็วและจะจบชีวิตอันแสนสั้นของเธอ

รู้ทั้งหมดนี้สายฟ้ายังไม่ได้ย้ายไปหนึ่งบิตอยากรู้อยากเห็นของเธอเองอย่างต่อเนื่องจู้จี้ของเธอไปในและใช้เวลาดูก็จะใช้เวลาไม่นาน

อีกครั้งที่เธอมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเห็นว่าท้องฟ้าสีฟ้าเดิมค่อนข้างได้หันมืดมืดมนเห็นได้ชัดว่าพายุกำลังจะมา

ด้วยวิธีนี้ก็ตัดสินใจที่เธอบอกตัวเองบินผ่านฝนจะอึดอัดมากดังนั้นผมจึงไม่สามารถช่วยได้และมีการซ่อนตัวอยู่ในหอคอยและถ้าผมมีอยู่แล้วฉันยังสามารถใช้ดูอย่างรวดเร็ว ในกรณีที่จริงผมค้นพบชั้นใต้ดินที่ฉันอย่างจะไม่ไปด้วยตัวเอง

หลังจากที่คิดเกี่ยวกับมันเชื่อฟังคำสั่งฟ้าผ่าได้รับการปราบปรามด้วยความอยากรู้ของเธอเพื่อให้เธอเดินไปเถาและเริ่มที่จะค้นหาทางเข้า เมื่อเธอพบว่าเธอดึงมีดออกมาจากเอวของเธอและทำความสะอาดออกรูเล็ก ๆ มันก็เป็นเพียงขนาดใหญ่พอที่เธอจะได้รวบรวมข้อมูลผ่านมัน ประตูซึ่งถูกสร้างขึ้นมาก่อนหน้านี้ออกมาจากไม้ได้รับแล้วกร่อนไปนานที่ผ่านมาดังนั้นเธอจะประสบความสำเร็จในขณะนี้เข้าสู่หอ

ขณะที่ด้านบนถูกฉีกทิ้งเธอไม่ได้อยู่ในความต้องการของไฟฉายเห็นได้อย่างชัดเจน หลังจากที่วงด้านล่างของหอสายฟ้าก็ยังไม่ได้ค้นพบสิ่งที่น่าตื่นเต้น เห็นได้ชัดว่าเมื่อเวลาผ่านไปร่องรอยของรายการที่ได้รับการลบโดยธรรมชาติ นอกเหนือไปจากเศษของผนังเก่ามีอะไรอย่างอื่นที่เหลืออยู่บนพื้นดิน หลังกำแพงยังคงยืนอยู่เธอค้นพบหลุมในพื้นดินซึ่งควรจะเป็นสถานของอดีตบันได แต่ร่องรอยของพวกเขาทุกได้รับแล้วลบ

การเข้าถึงไปที่ห้องใต้ดินดูเหมือนชัดเจนมากมันถูกสร้างขึ้นในทิศทางตะวันตกเฉียงใต้ของพื้นหันหน้าไปทางประตูทางเข้าของอาคารหิน สายฟ้าสงสัยว่าถ้าเธอเดินไปตามเส้นทางนี้เข้าไปในดินแดนป่าเธอจะค้นพบโบราณทาวเวอร์เมือง Taqila

ในเวลานี้ฝนเริ่มตกจากฟ้าตีสายฟ้าบนจมูก เพื่อให้ตัวเองแห้งและไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่าเธอเดินเข้าไปในหลุมและค่อยๆเดินเข้ามาในช่องทางที่ขยายใต้ดินเมื่อเธอหันไปรอบ ๆ มุมเธอก็หยุดโดยประตูไม้ แม้ว่าประตูก็ไม่สึกกร่อนอย่างสมบูรณ์ก็ยังดูทรุดโทรมตราบเท่าที่มันได้สัมผัสเพียงเล็กน้อยประตูก็จะถูกฉีกออกจากกัน

เร็ว ๆ นี้มีฝนตกนอกกลายเป็นฝนที่ตกลงมาและเสียงประทุของฝนกระแทกพื้นค่อยๆกลายเป็นหนึ่งหันความวุ่นวายเป็นเสียงที่แยกกันไม่ออก ที่เธอยืนอยู่ตอนนี้เธอมีความปลอดภัยจากฝน แต่น้ำเริ่มไหลลงไปในหลุม เพื่อหลีกเลี่ยงการได้รับรองเท้าของเธอเปียกสายฟ้ายกเท้าของเธอจากพื้นดินและเริ่มที่จะค่อย ๆ ลอยขึ้นไป

ทันใดนั้นเธอรางสามารถได้ยินเสียงร้องไห้ผสมกับฝนมันก็แยกไม่ออกเกือบ

เสียงฉับพลันให้ทุกขนเธอลุกขึ้นยืนและเด็กสาวเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ หวาดกลัว แต่ในทางเดินแคบ ๆ เธอไม่สามารถตรวจสอบสิ่งที่นอกเหนือจากหินกระจัดกระจาย ด้วยความช่วยเหลือของแสงสลัวที่มาจากนอกเธอเปิดกระเป๋าของเธอและเอาไฟฉายและฟลินท์จากภายใน ที่ต้องการใช้ไฟบางที่จะดูดีกว่า

ณ จุดนี้เสียงร้องฟังอีกครั้ง แต่คราวนี้มันจริงดูเหมือนว่ามันได้มาจากด้านหลังประตู ฟ้าผ่าไม่สามารถช่วยมันเธอสะดุ้งและหันไปรอบ ๆ ได้อย่างรวดเร็ว การสูญเสียถือของเธอบนคบเพลิงของเธอทิ้งมันลงไปที่พื้นดินที่มีการสาดดังป้อนน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวใจสายฟ้าเริ่มเต้นเร็วขึ้น หรือว่านี่เป็นสถานที่เครื่องหมายบนแผนที่หล่อนค่อยๆ บินรอบหลายรอบอาคาร แต่ยังไม่พบเหตุการณ์ผิดปกติใด ๆ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะใช้มองใกล้เพื่อดูสิ่งที่เธอสามารถตรวจสอบหลังจากบิน แม่มด แต่พบว่ามันไม่ได้ถูกเรียกว่าหินขาวเวอร์พื้นผิวของมันถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์และตะไคร่น้ำ ในช่วงเวลาที่ผ่านไปหอคอยได้ตอนนี้กลายเป็นสีเทาสีเขียว หอคอยเล็กน้อยเอียงไปด้านข้างทำให้เข้าใจว่ามันถูกตีด้วยแรงที่มหาศาล ซึ่งมีกระจัดกระจายเต็มรอบด้วยหิน หินเหล่านี้ถูกทำจากวัสดุเดียวกันและสีเป็นหินหอคอย และต้องได้รับชิ้นส่วนจากอดีตยอดของหอคอย ชิ้นใหญ่ยังเห็นได้ชัด แต่คนเล็กก็ถูกฝังอยู่ใต้ดินและหญ้า อดีตหอคอยหินแน่นอน ใหญ่ แม้แต่ตอนนี้ พื้นที่ด้านล่างก็ยังคงมีขนาดใหญ่เป็นปราสาทเมืองชายแดนของ ซากปรักหักพังแบบนี้มักจะมีใต้ถุนพูดอย่างมีเหตุผล สิ่งที่ถูกต้องทำคือการบันทึกตำแหน่งของศพ และกลับไปชายแดนเมืองการผจญภัยต่าง ๆเธอได้ยินก็เตือนเธอ ว่าไปแล้วหลายร้อยปี นอนจมไม่ใช่ทางเลือกที่เหมาะสม ตัวอย่างอากาศเก่าในห้องใต้ดินปิดผนึกอาจกลายเป็นพิษ และจะรีบจบชีวิตอันแสนสั้นของเธอรู้ทั้งหมดนี้ สายฟ้ายังคงไม่ขยับสักนิด ความอยากรู้อยากเห็นของเธอเองอยู่ตลอดเวลาว่าเธอ : เข้าไปดู มันไม่ใช้เวลานานอีกครั้ง เธอเงยหน้ามองท้องฟ้า เห็นท้องฟ้าสีฟ้าเดิมได้กลายเป็นค่อนข้างมืด หม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด พายุกำลังจะมาเรื่องนี้มันตัดสินใจ หล่อนบอกตัวเอง บินผ่านฝนคงจะอึดอัดมากดังนั้นฉันไม่สามารถช่วยมันได้ และต้องซ่อนตัวในหอคอยและถ้าผมมีอยู่แล้ว ผมยังสามารถดูได้อย่างรวดเร็ว ในกรณีที่ผมค้นพบห้องใต้ดิน ฉันจะไม่ไปเองหลังจากที่คิดเกี่ยวกับมัน , สายฟ้าวินัยถูกปราบโดยความอยากรู้ของเธอ ดังนั้นเธอจึงไปค้าง และเริ่มค้นหาเข้า เมื่อเธอเจอมัน เธอดึงมีดออกจากเอวของเธอ และทำความสะอาดรูเล็กๆ มันใหญ่พอที่เธอจะคลานผ่าน ประตูที่เคยทำจากไม้ก็ถูกกัดเซาะไปนานแล้ว ดังนั้น เธอสามารถตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วเข้าหอที่ด้านบนก็ถูกฉีกออก เธอไม่ได้ต้องการไฟฉายที่เห็นได้อย่างชัดเจน หลังจากวนด้านล่างของหอคอยสายฟ้าก็ยังไม่พบอะไรที่น่าตื่นเต้น ปรากฎว่า เวลาผ่านไปร่องรอยทั้งหมดของรายการที่ถูกลบโดยธรรมชาติ นอกจากซากกำแพงเก่า ไม่มีอะไรเหลืออยู่บนพื้นดิน หลังยังยืนอยู่ติดผนัง เธอค้นพบหลุมในพื้นดิน ซึ่งควรเป็นสถานที่ของบันไดก่อน แต่ทุกร่องรอยของพวกเขาได้ถูกลบออกไปแล้วการเข้าถึงใต้ดินดูเด่นมาก มันถูกสร้างขึ้นในทิศตะวันตกเฉียงใต้ของชั้น หันหน้าไปทางประตูหินหอคอย สายฟ้าสงสัยว่าถ้าไปตามเส้นทางนี้เป็นดินแดนป่า เธอจะค้นพบ taqila ทาวเวอร์ เมืองโบราณในเวลานี้ ฝนเริ่มตกจากท้องฟ้า , ตีฟ้าผ่าบนจมูก เพื่อให้ตัวเองแห้งและไม่มีตัวเลือกที่ดี เธอเข้ามาในรูแล้วค่อยๆเดินเข้าไปในช่องทางนั้นขยายใต้ดิน เมื่อเธอหันไปรอบ ๆมุม เธอหยุดประตูไม้ แม้ว่าประตูไม่ได้สมบูรณ์สึกกร่อน มันยังคงดูทรุดโทรม , ตราบเท่าที่มันเป็นแค่สัมผัสเพียงเล็กน้อย ประตูก็จะถูกฉีกเป็นชิ้นๆในไม่ช้า ฝนข้างนอกกลายเป็นฝนห่าใหญ่ และเสียงแตกเสียงของฝนตีพื้นค่อยๆกลายเป็นหนึ่งเปลี่ยนความวุ่นวายเป็นเสียง แยกจากกันไม่ได้ ที่ที่เธอยืนอยู่ตอนนี้เธอปลอดภัยจากฝน แต่น้ำเริ่มไหลลงหลุม เพื่อหลีกเลี่ยงการได้รับรองเท้าของเธอเปียก สายฟ้ายกเท้าของเธอออกจากพื้นดินและเริ่มที่จะค่อยๆลอยสูงขึ้นทันใดนั้น เธอคลับคล้ายคลับคลาได้ยินเสียงร้องไห้ผสมกับฝน มันเกือบอกเสียงฉับพลันให้ขนเธอยืนขึ้น และหญิงสาวก็เริ่มดูมึนงงอยู่ แต่ภายในทางเดินแคบๆ ที่เธอไม่พบอะไรนอกจากโปรยหิน ด้วยความช่วยเหลือของลมแสงที่มาจากข้างนอก เธอเปิดกระเป๋าของเธอและเอาไฟฉายและฟลินท์จากข้างใน อยากจะใช้ไฟไปลองดูดีกว่าณจุดนี้ เสียงร้องดังขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้มันเหมือนมันได้มาจากหลังประตู ฟ้าผ่า ช่วยไม่ได้ เธอตกใจ และรีบหันกลับมา จะกอดเธอบนคบเพลิงของเธอวางลงกับพื้น ซึ่งมันดังตูมใหญ่ใส่น้ำ