GAIT IMPAIRMENTS AMONG elderly adul

GAIT IMPAIRMENTS

AMONG elderly adults are correlated loss of physical function, admission to nursing homes, and increased risk of falling.

Thus, the maintenance of gait is an integral component of interventions aimed at maintaining mobility and independence. Therefore, an understanding of the specific neuromuscular factors that alter gait is important to develop and evaluate effective interventions for those at greatest risk of disability. Reductions in muscle strength and power capacity may
contribute to age-related changes in gait. In particular, ankle plantarflexors generate significant power during normal gait,
such that impairments to these muscles could induce changes in the coordination of walking. Indeed, ankle muscle power capacity decreases significantly with age, with healthy elders showing power reductions of 20% to 40% relative to young
adults. These decrements may contribute to the most consistently observed kinetic change in elderly gait, which is reduced
ankle power generation during late stance.4,7-9 Evidence in support of this relation is a high correlation between ankle
power output during gait and measures of lower-extremity strength.

Furthermore, Judge et al7 found that healthy elderly adults tended to increase hip flexor power rather than ankle plantarflexor power to increase walking speed, suggesting a potential compensatory mechanism for plantarflexor weakness. McGibbon and Krebs11,12 showed that elderly adults with physical impairments tend to exhibit even more pronounced reductions in ankle power output during walking. In a related study, they showed that functionally limited elderly generated more energy from the hip and low back as a possible compensation for reduced plantarflexor power ouptut. However, it remains unclear whether the reduced power output, relative to healthy elderly, is actually attributable to limitations in muscle power development or to other reasons such as reduced flexibility. Discerning the relative effects of these factors is highly relevant for informing interventions to improve walking
performance.

The purpose of the present study was to compare peak joint powers and joint angles between comfortable and fast walking speeds among a group of elderly adults who exhibit reductions in physical performance. We tested our hypothesis that peak ankle powers would not change when impaired elderly increase walking speed, but that peak hip power output would increase significantly with speed. Support for this hypothesis would suggest that ankle power capacity may be saturating and thus may be a limiting impairment in this population. We also compared joint powers and kinematics of the low-performance elderly with a healthy elderly cohort to provide additional data by which to understand the kinematic and kinetic changes that can arise with impairment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไหวสามารถเดิน ผู้ใหญ่ผู้สูงอายุหมู่สูญเสียฟังก์ชันทางกายภาพ สถานพยาบาลเข้า correlated และเสี่ยงตก ดังนั้น การบำรุงรักษาของเดินเป็นส่วนประกอบสำคัญของงานวิจัยที่มุ่งรักษาความคล่องตัวและความเป็นอิสระ ดังนั้น ความเข้าใจเกี่ยวกับปัจจัยกล้ามเฉพาะที่เปลี่ยนแปลงการเดินเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนา และประเมินงานวิจัยที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ที่มีความเสี่ยงมากที่สุดของความพิการ อาจลดในกำลังความแข็งแรงและพลังกล้ามเนื้อนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับอายุในการเดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง plantarflexors ข้อเท้าสร้างพลังงานอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการเดินปกติเช่นว่าไหวสามารถให้กล้ามเนื้อเหล่านี้อาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในการประสานงานการเดิน แน่นอน ความจุพลังงานของกล้ามเนื้อข้อเท้าลดมากอายุ กับแสดงพลังงานลดของ 20% ถึง 40% เมื่อเทียบกับหนุ่มสาวผู้สูงอายุมีสุขภาพดีผู้ใหญ่ Decrements เหล่านี้อาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเดิม ๆ อย่างสม่ำเสมอมากที่สุดพบในผู้สูงอายุเดิน ซึ่งจะลดลงข้อเท้าไฟฟ้าระหว่าง stance.4,7 9 หลักฐานที่สายสนับสนุนความสัมพันธ์นี้เป็นความสัมพันธ์ระหว่างข้อเท้าสูงกำลังแสดงผลในระหว่างการเดินและวัดความแข็งแรงต่ำกว่าส่วนปลาย นอกจากนี้ ผู้พิพากษาและ al7 พบว่า ผู้ใหญ่สุขภาพผู้สูงอายุมีแนวโน้มเพิ่มเนื้อเฟลกเซอร์ฮิพลังงานแทนพลังงาน plantarflexor ข้อเท้าเพื่อเพิ่มความเร็วในการเดิน แนะนำกลไกชดเชยศักยภาพสำหรับจุดอ่อน plantarflexor McGibbon และ Krebs11, 12 แสดงให้เห็นว่า ผู้ใหญ่สูงอายุกับไหวสามารถจริงมักแสดงลดยิ่งออกเสียงในการออกกำลังข้อเท้าระหว่างเดิน ในการศึกษาที่เกี่ยวข้อง พวกเขาพบว่า ผู้สูงอายุจำกัดฟังก์ชันสร้างพลังงานมากขึ้นจากด้านหลังสะโพก และต่ำเป็นค่าตอบแทนที่เป็นไปได้สำหรับ ouptut plantarflexor ลดพลังงาน อย่างไรก็ตาม มันยังคงไม่ชัดเจนว่า การลดพลังงาน สัมพันธ์กับสุขภาพผู้สูงอายุ เป็นจริงรวม ถึงข้อจำกัดในการพัฒนาพลังกล้ามเนื้อ หรือ เพื่อเหตุผลอื่น ๆ เช่นลดความยืดหยุ่น ฉลาดสัมพันธ์ผลกระทบของปัจจัยเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับสูงแจ้งมาตรการเพื่อปรับปรุงการเดินประสิทธิภาพของวัตถุประสงค์ของการศึกษานำเสนอการ เปรียบเทียบอำนาจร่วมสูงสุดและมุมร่วมระหว่างความสะดวกสบาย และรวดเร็วเดินเร็วในกลุ่มผู้ใหญ่สูงอายุที่แสดงลดประสิทธิภาพการทำงานจริงได้ เราทดสอบสมมติฐานของเราที่ช่วงข้อเท้าอำนาจจะไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อผู้สูงอายุพิการเพิ่มความเร็วในการเดิน แต่ให้ผลผลิตทันพลังงานสูงสุดจะเพิ่มอย่างมีนัยสำคัญกับความเร็ว สนับสนุนสมมติฐานนี้จะแนะนำว่า กำลังกำลังข้อเท้าอาจ saturating และอาจดัง ผลจำกัดในประชากรนี้ นอกจากนี้เรายังเทียบอำนาจร่วม และ kinematics ผู้สูงอายุประสิทธิภาพต่ำกับผู้ผ่านผู้สูงอายุมีสุขภาพดีให้ข้อมูลเพิ่มเติมซึ่งจะเข้าใจจลน์ และเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงที่สามารถเกิดขึ้นได้กับผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคงที่ของผู้ใหญ่ผู้สูงอายุ

มีการสูญเสียการทำงานของร่างกาย เรียนพยาบาล และความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการล้ม

ดังนั้นการบำรุงรักษาของการเดินเป็นส่วนหนึ่งของมาตรการที่มุ่งรักษาความคล่องตัวและเป็นอิสระ ดังนั้นความเข้าใจในเฉพาะส่วนปัจจัยที่ปรับเปลี่ยนเดินเป็นสิ่งสำคัญที่จะพัฒนาและประเมินมาตรการที่มีประสิทธิภาพสำหรับคนที่มีความเสี่ยงมากที่สุดของความพิการ ความสามารถในการลดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและพลังงานอาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงใน
ของการเดิน โดยเฉพาะ plantarflexors ข้อเท้าสร้างพลังในการเดินทางปกติ
เช่น กล้ามเนื้อเหล่านี้อาจทำให้เกิดความบกพร่องในการประสานงานของการเดิน แน่นอน กำลังการผลิตไฟฟ้ากล้ามเนื้อข้อเท้าลดลงอย่างมีนัยสำคัญกับอายุกับสุขภาพผู้สูงอายุแสดงพลังลด 20% ถึง 40% เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่

decrements เหล่านี้อาจนำไปสู่มากที่สุดอย่างต่อเนื่อง สังเกตจากการเปลี่ยนแปลงในผู้สูงอายุ การเดิน ซึ่งจะลดลง
ไฟฟ้าช่วงข้อเท้า ท่าทาง 4,7-9 หลักฐานในการสนับสนุนของความสัมพันธ์นี้คือความสัมพันธ์ระหว่างผลผลิตสูง ข้อเท้า
พลังในการเดิน และมาตรการลดสุดพลัง

นอกจากนี้ ผู้พิพากษาและ al7 ผู้ใหญ่ผู้สูงอายุสุขภาพดี พบว่ามีแนวโน้มเพิ่มสะโพก ขณะพลังมากกว่าข้อเท้า plantarflexor พลังงานเพื่อเพิ่มเดินเร็วเสนอกลไกการเกิด plantarflexor ความอ่อนแอ และพบว่าเมิ่กกิ๊บเบิ่น krebs11,12 ผู้ใหญ่ผู้สูงอายุที่มีความบกพร่องทางกายภาพมักจะมีมากขึ้นเด่นชัดในข้อเท้าลดพลังงานในการเดิน ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาพวกเขาพบว่า ผู้สูงอายุที่สร้างขึ้นโดยจำกัดพลังงานจากสะโพกและหลังส่วนล่าง เป็นค่าตอบแทนที่เป็นไปได้เพื่อลดพลังงาน plantarflexor ouptut . อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีความชัดเจนว่า การลดพลังงานที่สัมพันธ์กับสุขภาพ , ผู้สูงอายุ , เป็นจริงจากข้อ จำกัด ในการพัฒนาพลังกล้ามเนื้อ หรือเหตุผลอื่นๆ เช่น ลดความยืดหยุ่นฉลาดเทียบผลของปัจจัยเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องสูงสำหรับแจ้งมาตรการเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพเดิน


มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบยอดร่วมพลัง และมุมร่วมระหว่างที่สะดวกสบายและรวดเร็ว เดินเร็ว ในกลุ่มผู้สูงอายุ หรือผู้ใหญ่ที่จัดแสดงในงานทางกายภาพเราทดสอบสมมติฐานของเราที่ข้อเท้าพลังสูงสุดจะไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อบกพร่องผู้สูงอายุเพิ่มความเร็วในการเดิน แต่พลังงานที่สะโพกสูงสุดจะเพิ่มขึ้นด้วยความเร็ว สนับสนุนสมมติฐานนี้จะขอแนะนำให้มีความจุที่ข้อเท้าพลังอาจจะสูงและดังนั้นจึงอาจจะมีการบกพร่องในกลุ่มนี้ด้วยเรายังเทียบพลังร่วมและลักษณะการปฏิบัติงานต่ำ ผู้สูงอายุกับผู้สูงอายุที่มีสุขภาพดีเพื่อให้ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมที่เข้าใจการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง ที่สามารถเกิดขึ้นกับเสื่อม