1.BACKGROUND Agricultural land use

1.BACKGROUND
Agricultural land use planning requires spatial information of the suitability of land for a number of economic
crops within the areas. To date, the FAO guideline on the land evaluation system (FAO, 1983) is widely accepted
for the evaluation. The system is based primarily on an integration of land qualities as related to individual crop
requirements. The similar system developed by Sys et al. (1991) reports the crop requirements based on the
experiments/ experiences for the land in the tropics. To formulate the land use planning, the evaluation has to
provide the alternatives with less marketing risk. To lessen the risk the combination of economic crops within the
area should be evaluated. Rice, cassava, sugar-cane and rubber tree are important export crops and products from
Thailand. The crop area covers extensively or over 70% of the total cultivated land in Northeast Thailand. In
Thailand, land classification has been conducted since the past three decades. The classification system included
land capability for field crops and land suitability for rice (Land Development Department (LDD), 1996) To date,
the land suitability maps are defined as the inherent capacity of a soil to grow crops. The overall map production is
still used the inherent capacity of soils for the suitability land unit. Recently, those maps were digitally encoded in
GIS database. In addition a number of pilot projects were undertaken to test the land evaluation using GIS. There
still needs to establish the modeling of land suitability, considering the integration of the land qualities concerned.
With the advent of technology, the establishment and integration of land qualities for the evaluation are effectively
conducted using satellite data and GIS functionalities (Yamamoto et al., 2003, Thavone et al., 1999, Quang Duc,
1999, Mongkolsawat et al., 1999 and Mongkolsawat et al. 1997). The reports mostly provided the similar concept,
using different modeling for the land quality integration. The land qualities defined may vary from region to region
depending upon the information available and techniques used. In the study area, the land utilization types include
rice, cassava and sugar-cane, as well as a promising rubber tree recently the expansion of the planted areas is
evident. The misuse of land is commonly practiced, the unsuitable land, forest reserves and sloping lands have been
encroached on for agriculture. This study will provide GIS-based information about the suitability of land for
individual crop, a combination of selected economic crops. Based on which the agricultural land use planning can
be formulated with higher reliable and informative and eventually to lessen the marketing risk. The objective of this
study is then to undertake the GIS-based information including land suitability for integrating economic crops at
watershed level, to support agricultural land use planning

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.พื้นหลัง การวางแผนการใช้ที่ดินทางการเกษตรต้องการข้อมูลปริภูมิเหมาะสมของที่ดินสำหรับตัวเลขของเศรษฐกิจ พืชในพื้นที่ วันที่ ผลงาน FAO ในระบบประเมินที่ดิน (FAO, 1983) เป็นที่ยอมรับกัน สำหรับการประเมิน ระบบตามหลักการรวมของคุณภาพดินที่สัมพันธ์กับพืชแต่ละ ความต้องการ ระบบคล้ายที่พัฒนาโดย Sys และ al. (1991) รายงานตามความต้องการพืช ทดลอง / ประสบการณ์สำหรับที่ดินในเขตร้อน การกำหนดการวางแผนการใช้ที่ดิน การประเมินผลได้ ทางเลือกมีความเสี่ยงน้อยกว่าตลาด เพื่อลดความเสี่ยงรวมของพืชเศรษฐกิจในการ ควรมีประเมินพื้นที่ ข้าว มันสำปะหลัง อ้อย- และต้นยางเป็นพืชส่งออกสำคัญและผลิตภัณฑ์จาก ไทย พื้นที่เพาะปลูกครอบคลุมอย่างกว้างขวาง หรือกว่า 70% ของยอดรวมเรือกสวนไร่นาในอุดร ใน มีการดำเนินการไทย ประเภทที่ดินตั้งแต่ทศวรรษที่สาม ระบบการจัดประเภทรวม ความสามารถของดินสำหรับพืชไร่และที่ดินเหมาะสมสำหรับข้าว (ที่ดินพัฒนาแผนก (LDD), 1996) วันที่ แผนที่ความเหมาะสมที่ดินกำหนดฐานะความสามารถโดยธรรมชาติของดินเป็นการปลูกพืช การผลิตแผนที่โดยรวมอยู่ ยัง ใช้กำลังการผลิตโดยธรรมชาติของดินเนื้อปูนสำหรับหน่วยที่ดินเหมาะสม ล่าสุด แผนที่เหล่านั้นถูกเซ็นชื่อแบบดิจิทัลเข้าใน ฐานข้อมูล GIS นอกจากนี้ โครงการนำร่องที่ดำเนินการทดสอบการประเมินที่ดินโดยใช้ GIS มี ยัง ต้องการสร้างโมเดลของความเหมาะสมของที่ดิน พิจารณาการบูรณาการคุณภาพที่ดินที่เกี่ยวข้อง ด้วยการมาถึงของเทคโนโลยี ก่อตั้งและรวมที่ดินคุณภาพสำหรับการประเมินได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดำเนินการโดยใช้ข้อมูลดาวเทียมและฟังก์ชันการทำงานของ GIS (ยามาโมโตะและ al., 2003, Thavone et al., 1999, Quang Duc ปี 1999, al. et Mongkolsawat, 1999 และ Mongkolsawat et al. 1997) รายงานส่วนใหญ่มีแนวคิดคล้ายกัน ใช้โมเดลที่แตกต่างกันสำหรับการที่ดินคุณภาพรวม คุณภาพของที่ดินที่กำหนดอาจแตกต่างไปจากภูมิภาคภูมิภาค ขึ้นอยู่กับข้อมูลและเทคนิคที่ใช้ ในพื้นที่ศึกษา รวมแบบการใช้ประโยชน์ที่ดิน ข้าว มันสำปะหลัง และ อ้อย- ตลอดจนต้นไม้ยางสัญญาล่าสุดขยายพื้นที่ planted เป็น เห็นได้ชัด โดยทั่วไปมีประสบการณ์ผิดที่ดิน ที่ดินไม่เหมาะสม สำรองป่า และที่ดินลาดได้รับ encroached เพื่อการเกษตร การศึกษานี้จะให้ข้อมูล GIS ตามความเหมาะสมของที่ดิน แต่ละพืช การรวมกันของพืชเศรษฐกิจที่เลือก ตามที่วางแผนการใช้การเกษตรสามารถ จะถูกกำหนด ด้วยข้อมูล และความน่าเชื่อถือสูงขึ้น และในที่สุด เพื่อลดความเสี่ยงทางการตลาด วัตถุประสงค์นี้ ศึกษาจากนั้นจะรู้ข้อมูลใช้ GIS รวมทั้งความเหมาะสมของที่ดินสำหรับพืชเศรษฐกิจที่รวม ระดับลุ่มน้ำ เพื่อสนับสนุนการวางแผนการใช้ที่ดินทางการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.BACKGROUND
การวางแผนการใช้ที่ดินเพื่อการเกษตรต้องใช้ข้อมูลเชิงพื้นที่ของความเหมาะสมของที่ดินสำหรับจำนวนของเศรษฐกิจ
พืชที่อยู่ในพื้นที่ ในวันที่แนวทางของ FAO ในระบบการประเมินที่ดิน (FAO, 1983) ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง
สำหรับการประเมินผล ระบบจะขึ้นอยู่กับหลักในการบูรณาการคุณภาพที่ดินที่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่พืช
ต้องการ ระบบที่คล้ายกันพัฒนาโดย Sys และคณะ (1991) รายงานความต้องการพืชที่ขึ้นอยู่กับ
การทดลอง / ประสบการณ์สำหรับที่ดินในเขตร้อน กำหนดวางแผนการใช้ที่ดินและการประเมินผลที่มีการ
ให้ทางเลือกที่มีความเสี่ยงน้อยกว่าตลาด เพื่อลดความเสี่ยงจากการรวมกันของพืชเศรษฐกิจใน
พื้นที่ควรได้รับการประเมิน ข้าวมันสำปะหลังอ้อยและยางพาราเป็นพืชส่งออกที่สำคัญและผลิตภัณฑ์จาก
ประเทศไทย พื้นที่เพาะปลูกอย่างกว้างขวางครอบคลุมหรือกว่า 70% ของพื้นที่เพาะปลูกทั้งหมดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใน
ประเทศไทยการจำแนกประเภทที่ดินที่ได้รับการดำเนินการตั้งแต่สามทศวรรษที่ผ่านมา ระบบการจำแนกรวม
ศักยภาพของที่ดินสำหรับพืชไร่และความเหมาะสมของที่ดินสำหรับข้าว (พัฒนาที่ดินกรม (LDD), 1996) ในวันที่
แผนที่ความเหมาะสมของที่ดินที่มีการกำหนดให้เป็นความจุโดยธรรมชาติของดินที่จะเติบโตพืช การผลิตแผนที่โดยรวม
ยังคงใช้กำลังการผลิตโดยธรรมชาติของดินที่เหมาะสมสำหรับหน่วยที่ดิน เมื่อเร็ว ๆ นี้แผนที่เหล่านั้นถูกเข้ารหัสแบบดิจิทัลใน
ฐานข้อมูลระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ นอกจากนี้จำนวนของโครงการนำร่องกำลังดำเนินการในการทดสอบการประเมินที่ดินโดยใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ มี
ยังคงต้องการที่จะสร้างแบบจำลองของความเหมาะสมของที่ดินพิจารณาบูรณาการในคุณภาพที่ดินที่เกี่ยวข้อง.
กับการถือกำเนิดของเทคโนโลยีการจัดตั้งและการรวมตัวกันของคุณภาพที่ดินสำหรับการประเมินผลจะมีประสิทธิภาพการ
ดำเนินการโดยใช้ข้อมูลดาวเทียมและฟังก์ชันระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ (ยามาโมโตและคณะ 2003 Thavone et al., 1999, Quang Duc,
1999, Mongkolsawat et al., 1999 และ Mongkolsawat et al. 1997) รายงานส่วนใหญ่ให้แนวคิดที่คล้ายกัน
โดยใช้การสร้างแบบจำลองที่แตกต่างกันสำหรับการรวมที่มีคุณภาพที่ดิน คุณภาพที่ดินที่กำหนดไว้อาจแตกต่างจากภูมิภาคในพื้นที่
ขึ้นอยู่กับข้อมูลที่มีอยู่และเทคนิคที่ใช้ ในพื้นที่ศึกษาประเภทการใช้ประโยชน์ที่ดิน ได้แก่
ข้าวมันสำปะหลังและอ้อยเช่นเดียวกับต้นยางที่มีแนวโน้มการขยายตัวเมื่อเร็ว ๆ นี้พื้นที่เพาะปลูกที่เป็น
ที่เห็นได้ชัด ในทางที่ผิดของที่ดินมีประสบการณ์ปกติที่ดินไม่เหมาะสมป่าสงวนและที่ดินลาดได้รับการ
รุกรานเพื่อการเกษตร การศึกษาครั้งนี้จะให้ข้อมูล GIS ที่ใช้เกี่ยวกับความเหมาะสมของที่ดินเพื่อการ
เพาะปลูกของแต่ละบุคคลรวมกันของพืชเศรษฐกิจที่เลือก ตามที่การวางแผนการใช้ที่ดินเพื่อการเกษตรที่สามารถ
เป็นสูตรที่มีความน่าเชื่อถือที่สูงขึ้นและการให้ข้อมูลและในที่สุดก็จะช่วยลดความเสี่ยงด้านการตลาด วัตถุประสงค์ของการนี้
การศึกษาแล้วจะดำเนินการรวมทั้งข้อมูล GIS ตามความเหมาะสมของที่ดินสำหรับการบูรณาการปลูกพืชเศรษฐกิจใน
ระดับลุ่มน้ำเพื่อสนับสนุนการวางแผนการใช้ที่ดินเพื่อการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.background
แผนการใช้ที่ดินต้องใช้ข้อมูลเชิงพื้นที่ของความเหมาะสมของที่ดินสำหรับจำนวนของพืชเศรษฐกิจ
ภายในพื้นที่ วันที่ , FAO แนวทางระบบการประเมินที่ดิน ( FAO , 1983 ) เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง
สำหรับการประเมินผล เป็นระบบตามหลักในการบูรณาการคุณภาพที่ดินที่เกี่ยวข้องกับพืช
แต่ละความต้องการคล้ายกับระบบที่พัฒนาโดย SYS et al . ( 1991 ) รายงานว่าพืชที่ต้องใช้ในการทดลอง
/ ประสบการณ์ที่ดินในเขตร้อนชื้น เพื่อสร้างแผนการใช้ที่ดิน การประเมินได้

ให้ทางเลือกที่มีความเสี่ยงทางการตลาดน้อย เพื่อลดความเสี่ยงการรวมกันของพืชเศรษฐกิจภายใน
พื้นที่ควรจะเป็น ข้าว , มันสำปะหลังอ้อยและยางพาราเป็นสำคัญส่งออกพืชและผลิตภัณฑ์จาก
ประเทศไทย พื้นที่การเพาะปลูกครอบคลุมอย่างกว้างขวาง หรือกว่า 70% ของทั้งหมด พื้นที่เพาะปลูกในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ไทยในการจำแนกที่ดินมีวัตถุประสงค์ตั้งแต่สามทศวรรษที่ผ่านมา . ระบบการจัดหมวดหมู่รวม
ที่ดินสำหรับพืชไร่ และความเหมาะสมของที่ดินสำหรับการปลูกข้าว ( กรมพัฒนาที่ดิน ( ldd )1996 ) วันที่
แผนที่ความเหมาะสมของที่ดินจะถูกกําหนดความสามารถโดยธรรมชาติของดินที่จะปลูกพืช การผลิตแผนที่โดยรวม
ยังคงใช้โดยธรรมชาติ สำหรับหน่วยความจุของดินความเหมาะสมของที่ดิน เมื่อเร็ว ๆนี้ , แผนที่นั้นเป็นแบบดิจิทัลเข้ารหัสใน
ฐานข้อมูลระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ นอกจากนี้จำนวนของโครงการนำร่องมีจุดมุ่งหมายเพื่อทดสอบการประเมินที่ดินโดยใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ มี
ยังคงต้องการที่จะสร้างแบบจำลองของความเหมาะสมของดิน โดยพิจารณาจากการบูรณาการคุณภาพที่ดินที่เกี่ยวข้อง
ด้วยการมาถึงของเทคโนโลยี การจัดตั้งและการบูรณาการคุณภาพที่ดิน เพื่อประเมินผลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ดำเนินการโดยใช้ข้อมูลดาวเทียมและระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ ฟังก์ชัน ( Yamamoto et al . , 2003 , thavone et al . , 1999 , Quang Duc
1999 รัตน์ มงคลสวัสดิ์ , et al . ,1999 และรัตน์ มงคลสวัสดิ์ และคณะ 1997 ) รายงานส่วนใหญ่มีแนวคิดคล้ายกัน
ใช้โมเดลแตกต่างกันสำหรับคุณภาพที่ดินรวม คุณภาพที่ดินที่กำหนดอาจแตกต่างจากภูมิภาคในพื้นที่
ขึ้นอยู่กับข้อมูลที่มีอยู่ และเทคนิคที่ใช้ ในพื้นที่ศึกษา ได้แก่ ประเภทการใช้ประโยชน์ที่ดิน
ข้าว มันสำปะหลัง และอ้อยเช่นเดียวกับสัญญายางพาราเมื่อเร็ว ๆนี้การขยายตัวของพื้นที่ปลูกเป็น
ประจักษ์ การใช้ที่ดินโดยทั่วไปปฏิบัติที่ดินไม่เหมาะสม สงวนป่าและพื้นที่ลาดเอียงได้
บุกรุกที่สำหรับการเกษตร การศึกษานี้จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ตามความเหมาะสมของที่ดินสำหรับปลูกพืช
บุคคล การรวมกันของปัจจัยทางเศรษฐกิจพืชอยู่ที่การวางแผนการใช้ที่ดินทางการเกษตร เป็นสูตรที่มีสูงกว่า
ที่เชื่อถือได้และข้อมูลและในที่สุดจะช่วยลดความเสี่ยงทางการตลาด วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้
แล้วรับฝากข้อมูลระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ รวมถึงความเหมาะสมของที่ดินสำหรับการปลูกพืชเศรษฐกิจในระดับลุ่มน้ำรวม
ตาม เพื่อสนับสนุนการวางแผนการใช้ที่ดินเพื่อเกษตรกรรม