Historically, letters have existed

Historically, letters have existed from the time of ancient India, ancient Egypt and Sumer, through Rome, Greece and China, up to the present day. During the seventeenth and eighteenth century, letters were used to self-educate. Letters were a way to practice critical reading, self-expressive writing, polemical writing and also exchange ideas with like-minded others. For some people, letters were seen as a written performance. For others, it was not only seen as a performance but also as a way of communication and a method of gaining feedback. Nowadays, letters make up several of the books of the Bible. Archives of correspondence, whether for personal, diplomatic, or business reasons, serve as primary sources for historians. At certain times, the writing of letters has risen to be an art form and a genre of literature, for instance in Byzantine epistolography.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติ ตัวอักษรมีอยู่ตั้งแต่เมื่อครั้งโบราณอินเดีย และอียิปต์โบราณ สุ โรม กรีซและจีน จนถึงปัจจุบัน ระหว่าง seventeenth และศตวรรษ eighteenth อักษรใช้เองรู้ จดหมายมีวิธีการฝึกอ่านที่สำคัญ self-expressive เขียน เขียน polemical และยัง แลกเปลี่ยนความคิดกับการพบปะผู้อื่น สำหรับบางคน ตัวอักษรที่เห็นเป็นประสิทธิภาพที่เป็นลายลักษณ์อักษร ผู้อื่น มันถูกไม่ได้ เป็นการแสดง แต่ เป็นวิธีการสื่อสารและวิธีการได้รับผลป้อนกลับ ในปัจจุบัน ตัวอักษรประกอบกันหลายเล่มของพระคัมภีร์ คลังเก็บของการสื่อสาร สำหรับส่วนบุคคล ทูต หรือเหตุผลทางธุรกิจ ทำหน้าที่เป็นแหล่งหลักสำหรับนักประวัติศาสตร์ ในบางช่วงเวลา การเขียนตัวอักษรได้เพิ่มขึ้นเป็น ศิลปะรูปแบบและประเภทของวรรณคดี เช่นใน epistolography ไบแซนไทน์ [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อดีตตัวอักษรมีอยู่ครั้งของอินเดียโบราณอียิปต์โบราณและสุเมเรียนผ่านโรมกรีซและประเทศจีนขึ้นมาจนถึงปัจจุบัน ในช่วงศตวรรษที่สิบเจ็ดและสิบแปดตัวอักษรที่ใช้ในการให้ความรู้ด้วยตนเอง จดหมายเป็นวิธีการฝึกการอ่านเชิงวิเคราะห์การเขียนตัวเองที่แสดงออกเขียนถกเถียงและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนอื่น ๆ ที่มีใจเดียวกัน สำหรับบางคนตัวอักษรถูกมองว่าเป็นผลงานที่เป็นลายลักษณ์อักษร สำหรับคนอื่น ๆ มันก็ไม่ได้เห็นเพียง แต่เป็นผลการดำเนินงาน แต่ยังเป็นวิธีการสื่อสารและวิธีการดึงดูดความคิดเห็นที่ ปัจจุบันตัวอักษรที่ทำขึ้นหลายหนังสือของพระคัมภีร์ คลังเก็บของการติดต่อไม่ว่าจะเป็นส่วนบุคคลทางการทูตหรือเหตุผลทางธุรกิจให้บริการเป็นแหล่งที่มาหลักประวัติศาสตร์ ในบางช่วงเวลาการเขียนตัวอักษรได้เพิ่มขึ้นที่จะเป็นรูปแบบศิลปะและประเภทของวรรณกรรมตัวอย่างเช่นใน epistolography ไบเซนไทน์. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอดีต ตัวอักษรมีตัวตนจากเวลาของอินเดีย โบราณ อียิปต์และซากซูเปอร์โนวา ผ่านโรมกรีซจีน จนถึงปัจจุบัน ในศตวรรษที่สิบเจ็ด และสิบแปดตัวอักษรถูกใช้เพื่อตนเองความรู้ให้การศึกษา จดหมายเป็นวิธีที่จะฝึกการอ่านอย่างมีวิจารณญาณด้วยตนเองมากกว่าการเขียน polemical การเขียน และแลกเปลี่ยนความคิดกับคนอื่นเหมือนกัน สำหรับบางคนตัวอักษรที่ได้เห็นเป็นลายลักษณ์อักษร ) สำหรับคนอื่น ๆ มันไม่เพียง แต่เห็นเป็น ประสิทธิภาพ แต่ยังเป็นวิธีการของการสื่อสารและวิธีการดึงดูดความคิดเห็น ทุกวันนี้ ตัวอักษรสร้างหลายของหนังสือของพระคัมภีร์ จดหมายเหตุของจดหมาย ว่าบุคคล ทางการทูต หรือด้วยเหตุผลทางธุรกิจ เป็นแหล่งหลักสำหรับนักประวัติศาสตร์ ในบางครั้งการเขียนจดหมายได้เพิ่มขึ้นเป็นรูปแบบศิลปะและรูปแบบของวรรณกรรม ตัวอย่างเช่นในไบแซนไทน์ epistolography [ 5 ]