Tobi and I have been friends for as

Tobi and I have been friends for as long as I can remember. Our mothers were friends when they were our age, if you can believe that! Mom says that being a loyal friends isn't always easy, and she's right

I found this out last year when Tobi was chosen for the varsity soccer player, and I'm just okay. I wanted to feel good about Tobi being chosen for the elite team, but somehow I couldn't. I felt jealous and decided not to play soccer the next season. Tobi asked me to come to a few of her games, but I was always "busy.

I developed friendships with new people. My new friends and I went to movies and shopped. We talked on the phone and had slumber parties. Tobi didn't have time for us. She was always at soccer practice.

The next school year Tobi and I were not in many classes together. That's okay with me, I thought. Tobi and I never do anything together anymore anyway. In fact, the only time I ever saw Tobi was when our families gathered for picnics or birthdays. We still had fun, but it wasn't the same as it used to be.

Sometimes I felt as if a part of me was missing, but most of the time I continued doing the things I always did. I liked school – particularly math. Some students thought math was just impossible, but I didn’t. I could figure out most math problems as easily as some people can kick a soccer ball!

One day I saw Tobi sitting at a long lunch table all by herself. That was unusual because these days Tobi and the girls who play soccer were stuck together like glue. Where one went, the others went too. Tobi had her math book open and was intently figuring and erasing over and over again. A puzzled look shadowed her face.

I’m still not sure why, but I decided to sit down beside Tobi. I saw that she was working on some of the hardest math problems I’d ever seen. Before I realized it, I was showing Tobi shortcuts for working the problems. Math wasn’t as easy for Tobi as it was for me, but she caught on rather quickly.

When we were finished, we went to the library and spent some time together. Ms. Potter didn’t care as long as we talked quietly. Tobi started chattering away about something silly her brother had done, and I had a few brother stories of my own. Before long we were both laughing out loud. It felt just like old times.
I felt really good as I headed back to class. I wondered if Tobi felt the same way. I didn’t have to wonder long. When I went out to my bus that afternoon, Tobi was waiting on the sidewalk. We sat together on the bus, chatted incessantly, and made up for lost time.

Winter came and went. Tobi and I hung out with our new friends and with each other. Things were getting back to normal again when soccer season rolled around. Just like last year, Tobi was on the varsity team, and I wasn’t.


Unlike, I didn't feel jealous. I decided to play on my old team, the Rockets. The first game of the year was in mid-March, and the wind whipped around the soggy soccer field. Even though it was cold, I felt warm and excited because this was the first chance I'd ever had to play the goalie position.

The game hadn't gone on for long when a ball flew at me. I jumped, caught the ball, and fell flat on my face. I expected to hear Mom cheering from the bleachers, and I did. I heard another voice too. "Wahoo!" the voice yelled. "That's my friend who just caught that ball!"

I turned toward the excited crowd, and I wasn't the least bit surprised to see Tobi. I think we had both learned that true friends are loyal to each other, no matter what happens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tobi และได้เพื่อนตราบใดที่ฉันสามารถจำ มารดาของเราถูกเพื่อนขณะอายุของเรา ถ้าคุณสามารถเชื่อว่า แม่บอกว่า เป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์เสมอไม่ง่าย และเธออยู่พบนี้ออกปีเมื่อถูกเลือก Tobi varsity ฟุตบอล และฉันเพียงไร อยากจะรู้สึกดีเกี่ยวกับ Tobi ที่ถูกเลือกสำหรับทีม elite แต่ฉันไม่อย่างใด ฉันรู้สึกอิจฉา และตัดสินใจไม่ไปเล่นฟุตบอลในฤดูกาลถัดไป Tobi ถามผมมากี่เกมของเธอ แต่ฉันได้เสมอ "ไม่ว่างพัฒนามิตรภาพกับคนใหม่ เพื่อนใหม่ของฉันและฉันไปที่ภาพยนตร์ และ shopped เราคุยกันทางโทรศัพท์ และมีสมที่สุด Tobi ไม่มีเวลาสำหรับเรา เธอได้ตลอดเวลาที่ฝึกฟุตบอลปีโรงเรียนถัดไป Tobi และได้หลายชั้นเข้าด้วยกัน ก็มี ฉันคิดว่า Tobi และไม่เคยมีอะไรกันอีกต่อไป ในความเป็นจริง เวลาเท่านั้นที่เคยเห็น Tobi นั้นเมื่อครอบครัวของเรารวบรวมสำหรับปิกนิกหรือวันเกิด นอกจากนี้เรายังมีความสนุก แต่มันไม่ได้เหมือนกัน ตามควรจะเป็น บางครั้งฉันรู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งของฉันหายไป แต่ส่วนใหญ่เวลาผมต่อสิ่งเสมอไม่ได้ เสียดายโรงเรียน – คณิตศาสตร์โดยเฉพาะ นักเรียนบางคนคิดว่า คณิตศาสตร์เป็นเพียง แต่ฉันไม่ได้ ฉันสามารถเข้าใจปัญหาคณิตศาสตร์ส่วนใหญ่ได้เป็นบางคนสามารถเตะลูกฟุตบอลวันหนึ่งผมเห็น Tobi ที่นั่งที่กลางวันยาวตาราง ด้วยตนเอง ที่ไม่ปกติเนื่องจากวันนี้ Tobi และหญิงผู้เล่นฟุตบอลที่ติดกันเช่นกาว หนึ่งไป อื่นไปเกินไป Tobi มีคณิตศาสตร์ของเธอเปิดจอง และถูก intently หา และลบเล่า ดูพิศวงแรเงาใบหน้าของเธอผมยังไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ฉันตัดสินใจที่จะนั่งลงข้าง ๆ Tobi เห็นว่า เธอกำลังทำงานอยู่ของปัญหาคณิตศาสตร์ที่ยากที่สุดที่ฉันได้เคยเห็น ก่อนที่ฉันรู้ ฉันถูกแสดง Tobi ลัดสำหรับการทำงานปัญหา คณิตศาสตร์ไม่ได้เป็นง่าย Tobi ก็สำหรับฉัน แต่เธอติดค่อนข้างรวดเร็วเมื่อเราได้เสร็จสิ้นแล้ว เราไปรี และใช้เวลาร่วมกัน พอตเตอร์นางสาวไม่สนใจตราบเท่าที่เราคุยกันอย่างเงียบ ๆ Tobi เริ่ม chattering ไปติดโง่พี่ชายของเธอได้ทำ และฉันมีกี่เรื่องพี่ชายของตัวเอง เมื่อก่อนนานมา เรามีทั้งหัวเราะดัง ๆ มันรู้สึกเหมือนครั้งเก่าฉันรู้สึกดีจริง ๆ ฉันมุ่งหน้ากลับไปเรียน สงสัยว่า ถ้า Tobi รู้สึกเหมือน ฉันไม่ได้คิดนาน เมื่อผมไปออกรถของฉันที่ยามบ่าย Tobi รอคอยในสารพัด เรานั่งด้วยกันบนรถเมล์ chatted incessantly และทำเวลาหายไปหนาวมา และไป Tobi และแขวนออก กับเพื่อนใหม่ของเรา และกัน สิ่งที่ได้รับกลับเป็นปกติอีกครั้งเมื่อฤดูกาลฟุตบอลสะสมสถาน เหมือนปีที่แล้ว Tobi ทีม varsity และไม่ค่อยไม่เหมือน ฉันไม่ได้รู้สึกอิจฉา ฉันตัดสินใจที่จะเล่นในทีมของฉันเก่า จรวด เกมแรกของปีคือในช่วงกลางเดือนมีนาคม และลมได้พัดเอาสถานสนามฟุตบอล soggy ถึงแม้ว่ามันเป็นเย็น ฉันรู้สึกตื่นเต้น และอบอุ่นเนื่องจากนี่เป็นโอกาสแรกที่ผมเคยมีเคยเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตูเกมไม่ได้หายไปในระยะยาวเมื่อลูกบินที ฉันไป จับลูกบอล และแบนหน้าใบหน้าของฉัน ผมคาดว่าจะได้ยินเสียงเชียร์จาก bleachers ที่หม่อม และฉันไม่ ฉันได้ยินเสียงอื่นเกินไป "ปลาวาฮู" เสียง yelled "ที่เป็นเพื่อนของฉันที่เพิ่งจับลูกบอลนั้น"ฉันหันไปทางฝูงชนตื่นเต้น และไม่ค่อยจะบิตอย่างน้อยประหลาดใจเพื่อดู Tobi ผมคิดว่า เราได้ทั้งเรียนรู้ว่า เพื่อนแท้จะซื่อสัตย์กัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tobi และฉันได้รับเพื่อนให้นานที่สุดเท่าที่ผมจำได้ แม่ของเราเป็นเพื่อนเมื่อพวกเขาอายุของเราถ้าคุณสามารถเชื่อว่า! แม่บอกว่าเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายเสมอและเธอเหมาะสมฉันพบนี้ออกมาในปีที่ผ่านมาเมื่อโทบิเป็นทางเลือกสำหรับผู้เล่นฟุตบอลตัวแทนและฉันเพียงแค่โอเค ผมอยากที่จะรู้สึกดีเกี่ยวกับ Tobi ถูกเลือกสำหรับทีมที่ยอดเยี่ยม แต่อย่างใดผมไม่สามารถ ผมรู้สึกอิจฉาและตัดสินใจที่จะไม่เล่นฟุตบอลในฤดูกาลหน้า Tobi ถามฉันที่จะมาถึงไม่กี่เกมของเธอ แต่ฉันถูกเสมอ "ไม่ว่าง. ผมพัฒนามิตรภาพกับผู้คนใหม่ ๆ . เพื่อนใหม่ของฉันและฉันไปดูหนังและซื้อ. เราได้พูดคุยทางโทรศัพท์และมีบุคคลนอนหลับ. โทบิ didn ' ได้มีเวลาสำหรับเรา. เธออยู่เสมอในการปฏิบัติฟุตบอล. โรงเรียนในปีถัดไป Tobi และผมไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนจำนวนมากร่วมกัน. ที่โอเคกับผมผมคิดว่า. Tobi และฉันไม่เคยทำอะไรด้วยกันอีกต่อไปต่อไป. ในความเป็นจริงเท่านั้น ทุกครั้งที่ผมเคยเห็นโทบิก็คือตอนที่ครอบครัวของเรารวมตัวกันเพื่อการปิกนิกหรือวันเกิด. เรายังมีความสนุกสนาน แต่มันก็ไม่เหมือนกับที่เคยเป็น. บางครั้งฉันรู้สึกราวกับว่าส่วนหนึ่งของฉันหายไป แต่ส่วนใหญ่ของเวลา . ฉันยังคงทำในสิ่งที่ฉันมักจะทำผมชอบโรงเรียน - โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางคณิตศาสตร์ที่นักเรียนบางคนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ทางคณิตศาสตร์เพียง แต่ฉันไม่ได้ฉันจะคิดออกส่วนใหญ่ปัญหาทางคณิตศาสตร์ได้อย่างง่ายดายเช่นบางคนสามารถเตะลูกฟุตบอล.. วันหนึ่ง ผมเห็น Tobi นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกลางวันตลอดทั้งด้วยตัวเอง. นั่นเป็นเรื่องผิดปกติเพราะวันนี้ Tobi และสาว ๆ ที่เล่นฟุตบอลที่ถูกติดอยู่ด้วยกันเหมือนกาว ที่หนึ่งไปคนอื่น ๆ ไปมากเกินไป Tobi มีหนังสือคณิตศาสตร์ของเธอได้รับการเปิดและตั้งใจหาและลบซ้ำแล้วซ้ำอีก ดูงงเงาใบหน้าของเธอ. ฉันยังคงไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ฉันตัดสินใจที่จะนั่งลงข้าง Tobi ผมเห็นว่าเธอเป็นคนที่ทำงานในบางส่วนของปัญหาทางคณิตศาสตร์ที่ยากที่สุดที่ผมเคยเห็น ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามันผมก็แสดงทางลัดสำหรับการทำงาน Tobi ปัญหา คณิตศาสตร์ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับ Tobi มันเป็นสำหรับฉัน แต่เธอติดอยู่บนค่อนข้างรวดเร็ว. เมื่อเราเสร็จเราไปที่ห้องสมุดและใช้เวลาร่วมกัน นางสาวพอตเตอร์ไม่สนใจตราบใดที่เราได้พูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ Tobi เริ่มต้นการพูดพล่อยไปเกี่ยวกับสิ่งที่โง่พี่ชายของเธอเคยทำมาและผมมีไม่กี่เรื่องพี่ชายของตัวเอง อีกไม่นานเราทั้งคู่หัวเราะออกมาดัง ๆ มันให้ความรู้สึกเหมือนครั้งเก่า. ฉันรู้สึกดีจริงๆที่ฉันมุ่งหน้ากลับไปเรียน ฉันสงสัยว่าโทบิรู้สึกแบบเดียวกัน ผมไม่ต้องสงสัยนาน เมื่อฉันออกไปรถบัสของฉันบ่ายวันนั้น Tobi กำลังรออยู่บนทางเท้า เรานั่งกันบนรถบัสที่พูดคุยอย่างไม่หยุดหย่อนและทำขึ้นสำหรับเวลาที่หายไป. ฤดูหนาวมาและไป Tobi และผมแขวนออกไปกับเพื่อนใหม่ของเราและกับแต่ละอื่น ๆ สิ่งที่ได้รับกลับไปอีกครั้งตามปกติเมื่อฤดูกาลฟุตบอลกลิ้งไปรอบ ๆ เช่นเดียวกับปีที่ผ่านมา Tobi อยู่ในทีมตัวแทนและฉันก็ไม่ได้. ซึ่งแตกต่างจากผมไม่ได้รู้สึกอิจฉา ฉันตัดสินใจที่จะเล่นในทีมเก่าของฉันจรวด เกมแรกของปีนี้อยู่ในช่วงกลางเดือนมีนาคมและลมวิปปิ้งรอบสนามฟุตบอลเปียก แม้ว่ามันจะเป็นเย็นผมรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกตื่นเต้นเพราะนี่คือโอกาสแรกที่ฉันเคยเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู. เกมไม่ได้ไปนานเมื่อลูกบอลบินมาที่ฉัน ฉันกระโดดจับบอลและแบนลดลงบนใบหน้าของฉัน ผมคาดว่าจะได้ยินแม่เชียร์จากอัฒจันทร์และฉันไม่ ผมได้ยินเสียงอื่นมากเกินไป "ฮู!" เสียงตะโกน "นั่นคือเพื่อนของฉันที่เพิ่งจับลูกว่า!" ผมหันไปทางฝูงชนที่ตื่นเต้นและผมก็ไม่ได้เป็นบิตอย่างแปลกใจที่เห็น Tobi ผมคิดว่าเราทั้งสองได้เรียนรู้ว่าเพื่อนแท้มีความภักดีต่อกันและกันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทบิและฉันได้รับเพื่อนสำหรับตราบเท่าที่ฉันสามารถจำ แม่ของเราเป็นเพื่อนเมื่อพวกเขาอายุของเรา ถ้าคุณเชื่ออย่างนั้น แม่บอกว่า มีเพื่อนที่ซื่อสัตย์ไม่เสมอง่าย และเธอก็ได้

ฉันพบนี้เมื่อปีที่แล้ว โทบิก็เลือกตัวแทนนักฟุตบอล และฉันก็โอเค ฉันต้องการที่จะรู้สึกดีเกี่ยวกับโทบิได้รับเลือกสำหรับทีมชั้นยอด แต่ผมทำไม่ได้ผมรู้สึกอิจฉา และตัดสินใจที่จะไม่เล่นฟุตบอลต่อไปในฤดูกาลหน้า โทบิถามฉันไปไม่กี่เกม แต่ผมมักจะยุ่ง "

ผมพัฒนามิตรภาพกับผู้คนใหม่ เพื่อนของฉันและฉันไปที่ภาพยนตร์และซื้อของ . เราคุยกันทางโทรศัพท์ และมีการนอนหลับของฝ่าย โทบิไม่ได้มีเวลาสำหรับเรา เธอถูกเสมอ

ซ้อมฟุตบอลโรงเรียนปีถัดไปโทบิและผมไม่ได้เรียนหลายๆอย่างด้วยกัน ไม่เป็นไร ผมคิด โทบิ และฉันไม่เคยทำอะไรด้วยกันได้อีกแล้ว ในความเป็นจริง เวลาเดียวเท่านั้นที่ผมเคยเห็นโทบิคือเมื่อครอบครัวรวมตัวกันเพื่อการปิกนิกหรือวันเกิด เรายังคงสนุก แต่มันไม่เหมือนที่เคยเป็น

บางครั้งฉันรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของฉันหายไปแต่ส่วนใหญ่ของเวลาที่ฉันยังคงทำในสิ่งที่ฉันมักจะทำ ผมชอบ–โรงเรียนโดยเฉพาะคณิตศาสตร์ นักเรียนคิดว่า คณิตศาสตร์ก็เป็นไปไม่ได้ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันสามารถคิดออกปัญหาคณิตศาสตร์มากที่สุดได้อย่างง่ายดายเช่นที่บางคนสามารถเตะลูกฟุตบอล !

วันนึงผมเห็นโทบินั่งอยู่ที่โต๊ะยาวเที่ยงด้วยตัวเธอเองว่ามีอะไรผิดปกติ เพราะทุกวันนี้โทบิและพวกที่เล่นฟุตบอลอยู่ติดกันเหมือนกาว ที่หนึ่งไป คนอื่นก็เหมือนกัน โทบิมีหนังสือคณิตศาสตร์ของเธอเปิด และก็ตั้งใจแก้ไขและลบครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นงงดูเงาใบหน้าของเธอ

ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ฉันตัดสินใจนั่งลงข้างๆ โทบิ .ฉันเห็นว่าเธอทำงานในบางส่วนของปัญหาคณิตศาสตร์ที่ยากที่สุดที่ผมเคยเห็น กว่าจะรู้ตัว ฉันก็ให้โทบิทางลัดสำหรับการทำงานต่างๆ คณิตศาสตร์ไม่ง่ายสำหรับโทบิมันเป็นสำหรับฉัน แต่เธอจับบนอย่างรวดเร็ว

เมื่อเราเสร็จ เราก็ไปห้องสมุด และใช้เวลาร่วมกัน คุณนายพอตเตอร์ไม่ได้ดูแลเท่าที่เราคุยกันอย่างเงียบๆโทบิก็เริ่มคุยกันเรื่องไร้สาระที่น้องชายของเธอได้สำเร็จ และผมมีไม่กี่เรื่องของพี่ชายของผมเอง ไม่นานเราทั้งคู่หัวเราะออกมาเสียงดัง มันรู้สึกเหมือนครั้งเก่า
ฉันรู้สึกดีจริงๆที่ฉันมุ่งหน้ากลับไปเรียน ผมสงสัยว่า ถ้า โทบิก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ฉันไม่ได้สงสัยนาน เมื่อฉันไปรถเมล์ บ่าย ที่ โทบิ คือ รอ บนทางเท้าเรานั่งด้วยกันในรถ คุยกันไม่หยุดหย่อน และทำขึ้นสำหรับเวลาที่สูญเสียไป

ฤดูหนาวมาและไป โทบิ และสังสรรค์กับเพื่อนใหม่ของเราและกับแต่ละอื่น ๆ อะไรๆ ก็เริ่มกลับมาเป็นปกติอีกครั้งเมื่อฤดูกาลฟุตบอลกลิ้งรอบ เหมือนกับปีที่แล้ว โทบิเป็นหนึ่งในทีมตัวแทนและไม่ได้


ไม่เหมือน ผมไม่ได้รู้สึกหึง ฉันตัดสินใจที่จะเล่นกับทีมเก่าของผม จรวดเกมแรกของปีในช่วงกลางเดือนมีนาคม และสายลมพัดรอบสนามฟุตบอลค่ะ ถึงแม้ว่ามันจะหนาว ฉันรู้สึกอบอุ่นและตื่นเต้น เพราะนี่เป็นโอกาสแรกที่ผมเคยเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู

เกมไม่ได้ไปไม่นานเมื่อบอลลอยมา ผมกระโดด จับบอลและตกแบนบนใบหน้าของฉัน ผมคาดว่าจะได้ยินแม่เชียร์จากด้านล่าง และฉันจะทำฉันได้ยินเสียงอีกเหมือนกัน ว้าววว ! เสียงตะโกน " นั่นเพื่อนของฉันที่เพิ่งจับบอล !

ฉันหันไปทางฝูงชนตื่นเต้น และผมก็ไม่ได้แปลกใจเลยสักนิดที่เห็นโทบิ . ฉันคิดว่าเราทั้งคู่ได้เรียนรู้ว่าเพื่อนแท้จะซื่อสัตย์กับแต่ละอื่น ๆ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น