A falling star is really a Meteor a

A falling star is really a Meteor and is a form of space debris. They are not really stars at all. There are cases where meteors have entered the Earth’s atmosphere. In most cases, Meteors burn up upon entry into the atmosphere and never make it to the surface of the planet. There are times when the meteor starts to burn up, but because the mass is big enough, it makes it to the surface, smaller then when it started out. Through both means, the meteor deals with some measure of resistance upon entering the atmosphere. The main resistance that the meteor encounters is air resistance (or drag). Due to this collision with the atmosphere, the meteor’s surface begins to melt and vaporize causing the meteor to start breaking apart at its outer layers.

When a meteor enters Earth’s atmosphere, they enter at a minimum velocity. This minimum velocity is about 11km per second (25,000 miles per hour). That is quicker then a bullet being fired from a gun. That is only the minimum; there are meteors that can get going much faster. Another comparison to this is that a space shuttle moves around the Earth roughly at about 8km per second.

Most meteors burn up when they enter Earth’s atmosphere. There are a few meteors however, that make it to the surface. The ones that make it to the ground are called meteorites.

Not all meteors are the same material wise. Some meteors are made out of rock, while others are made out of iron. Some even have a mixture of both, but in most cases, it is one or the other.

A fun fact that came up is that as much a 4 billion meteors fall to the Earth each day. Most of them are not significant enough for anyone to notice. Another one is that the Earth gains about a million kilograms of mass a day from meteors.

If you let N equal the number of stone meteorites, which fall on one km2 of the surface of the Earth during a one-year period and N, includes all meteorites with a mass greater then or equal to m kg. The rate of the number of meteorites that touches down is:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดาวตกจริง ๆ ดาวตก และเป็นรูปแบบของเศษพื้นที่ พวกเขาไม่ได้จริง ๆ ดาวทั้งหมด มีกรณีที่สะเก็ดป้อนชั้นบรรยากาศของโลก ในกรณีส่วนใหญ่ สะเก็ดเขียนขึ้นเมื่อเข้าสู่บรรยากาศ และไม่ทำให้พื้นผิวของดาวเคราะห์ มีครั้ง เมื่อดาวตกเริ่มเขียนขึ้น แต่เนื่อง จากมวลที่มีขนาดใหญ่เพียงพอ มันทำให้พื้นผิว เล็ก แล้วเมื่อมันเริ่มออก โดยทั้งสองวิธี ดาวตกดีกับบางวัดความต้านทานเมื่อเข้าสู่บรรยากาศ ความต้านทานหลักที่พบดาวตกคือ ต้าน (หรือลาก) เนื่องจากนี้ในบรรยากาศ พื้นผิวของดาวตกเริ่มละลาย และระเหยจุกระบายก่อให้เกิดดาวตกเริ่มทำลายกันที่ชั้นนอกของมัน เมื่อดาวตกเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก พวกเขาใส่ความเร็วต่ำสุด ความเร็วขั้นต่ำนี้จะประมาณ 11 กิโลเมตรต่อวินาที (25,000 ไมล์ต่อชั่วโมง) ได้เร็ว แล้วกระสุนถูกยิงจากปืน ที่เป็นเพียงขั้นต่ำ มีสะเก็ดที่สามารถรับไปได้เร็วมาก เปรียบเทียบอื่นนี้คือ กระสวยอวกาศเคลื่อนรอบโลกประมาณที่ประมาณ 8 กิโลเมตรต่อวินาที อุกกาบาตส่วนใหญ่เขียนขึ้นเมื่อชั้นบรรยากาศของโลก อย่างไรก็ตามมีบางสะเก็ด ที่ทำให้ผิว คนที่ทำกับพื้นดินเรียกว่าอุกกาบาต สะเก็ดไม่มีฉลาดวัสดุเดียวกัน อุกกาบาตบางที่ทำจากหิน ในขณะที่คนอื่น ๆ ทำมาจากเหล็ก บางห้องมีส่วนผสมของทั้งสอง แต่ในกรณีส่วนใหญ่ เป็นหนึ่งหรืออื่น ๆ ความสนุกมาคือที่เป็นมากเป็นสะเก็ด 4 พันตกโลกแต่ละวัน ส่วนใหญ่ไม่สำคัญพอที่ทุกคนให้ทราบ อีกหนึ่งคือ ว่า โลกกำไรประมาณล้านกิโลกรัมของมวลวันจากอุกกาบาต ถ้าคุณให้เท่ากับอุกกาบาตทั้งหมด มีมวลมากกว่านั้น หรือเท่ากับกิโลกรัมเมตรรวมจำนวนอุกกาบาตหิน ที่อยู่กม. 2 หนึ่งของพื้นผิวโลกในช่วงระยะเวลาหนึ่งปีและ N, N จำนวนอุกกาบาตที่ลงมี:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดาวตกดาวตกเป็นจริงและเป็นรูปแบบของเศษพื้นที่ พวกเขาไม่ได้จริงๆดาวที่ทั้งหมด มีหลายกรณีที่อุกกาบาตได้เข้าชั้นบรรยากาศของโลกมี ในกรณีส่วนใหญ่สะเก็ดดาวเผาไหม้ขึ้นเมื่อเข้าสู่ชั้นบรรยากาศและไม่เคยทำให้มันไปยังพื้นผิวของดาวเคราะห์ มีครั้งเมื่อดาวตกเริ่มที่จะเผาไหม้ขึ้น แต่เนื่องจากมวลมีขนาดใหญ่พอก็จะทำให้มันกับพื้นผิวที่มีขนาดเล็กแล้วเมื่อมันเริ่มออก ทั้งหมายถึงข้อเสนอที่ดาวตกที่มีตัวชี้วัดของความต้านทานบางเมื่อเข้าชั้นบรรยากาศ ความต้านทานหลักที่ดาวตกพบเป็นแรงต้านของอากาศ (หรือลาก) เนื่องจากการปะทะกันนี้กับชั้นบรรยากาศพื้นผิวดาวตกที่เริ่มละลายและระเหยก่อให้เกิดฝนดาวตกที่จะเริ่มต้นการแตกที่ชั้นนอกของมัน. เมื่อดาวตกเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลกที่พวกเขาใส่ที่ความเร็วต่ำสุด ความเร็วขั้นต่ำนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 11km ต่อวินาที (25,000 ไมล์ต่อชั่วโมง) นั่นคือเร็วแล้วกระสุนถูกยิงออกมาจากปืน ที่เป็นเพียงขั้นต่ำ; มีอุกกาบาตที่สามารถรับไปได้เร็วขึ้นมาก เมื่อเปรียบเทียบกับการนี้ก็คือว่ากระสวยอวกาศเคลื่อนรอบโลกโดยประมาณที่ 8km ต่อวินาที. อุกกาบาตส่วนใหญ่เผาไหม้ขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลก มีเพียงไม่กี่อุกกาบาต แต่ที่ทำให้มันไปยังพื้นผิว คนที่ทำให้มันไปที่พื้นดินจะเรียกว่าอุกกาบาต. อุกกาบาตไม่ได้ทั้งหมดเป็นวัสดุเดียวกับที่ชาญฉลาด อุกกาบาตบางคนทำออกมาจากหินในขณะที่คนอื่น ๆ ที่ทำจากเหล็ก บางแห่งอาจมีส่วนผสมของทั้งสอง แต่ในกรณีส่วนใหญ่ก็เป็นหนึ่งหรืออื่น ๆ . ความจริงสนุกที่ขึ้นมาก็คือว่าเท่า 4 พันล้านอุกกาบาตตกสู่พื้นโลกในแต่ละวัน ที่สุดของพวกเขาไม่ได้มีนัยสำคัญพอสำหรับทุกคนทราบ อย่างใดอย่างหนึ่งก็คือการที่โลกได้รับประมาณล้านกิโลกรัมมวลวันจากอุกกาบาตได้. ถ้าคุณให้ n เท่ากับจำนวนของอุกกาบาตหินซึ่งตกอยู่ในหนึ่งกิโลเมตร 2 ของพื้นผิวของโลกในช่วงระยะเวลาหนึ่งปีและไม่มีรวมถึง อุกกาบาตทั้งหมดที่มีมากขึ้นมวลแล้วหรือเท่ากับ M กก. อัตราจำนวนของอุกกาบาตที่สัมผัสลงคือ: