Changyang Hu snorted, and his gaze

Changyang Hu snorted, and his gaze at Luo Jian showed no trace of fear as he coldly said, “Luo Jian, that was trouble that you had brought onto yourself; there’s no way we are to blame for what happened. If you hadn’t first tried to steal our monster cores, then the following events wouldn’t have occurred. Everything was your own fault; if you want to blame something, you can only blame your lack of strength. You even got defeated by my fourth brother, who hadn’t even reached Sainthood yet.” Changyang Hu mocked, as he looked at Luo Jian in disdain.

“You…” Luo Jian was momentarily so indignant at Changyang Hu’s response that he couldn’t respond. The event that had occurred that night in the forest was a humiliation that he would never be able to wipe from his memory. Despite his strength as a middle-ranked Saint level, he had lost to a freshman that hadn’t yet become a Saint. In addition, the monster cores that he had spent 3 days of painstaking efforts to collect had all been taken away. This result was definitely something that the Young Master of the Luo clan couldn’t accept.

If word of his humiliation reached the clan, then Luo Jian would not be able to hold his head up high in the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Changyang Hu snorted และสายตาของเขาที่ Luo เจียนแสดงให้เห็นว่าไม่มีร่องรอยของความกลัวเขาจ้างงานกล่าว "Luo เจียน ที่เป็นปัญหาที่มีมาลงเอง มีวิธีที่เราจะติเตียนสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าคุณไม่ลองขโมยแกนมอนสเตอร์ของเรา แล้วเหตุการณ์ต่อไปจะไม่มีเกิดขึ้น ทุกอย่างเป็นความผิดของคุณเอง ถ้าคุณต้องติเตียนสิ่ง คุณสามารถเพียงตำหนิของคุณขาดความแข็งแรง คุณแม้ได้รับชนะ โดยสี่พี่ ใครไม่ได้แม้ถึง Sainthood " Changyang Hu เยาะเย้ย ตามเขามองที่ Luo เจียนในรังเกียจ"คุณ..." เจียน Luo ชั่วขณะจึงไม่พอใจที่ตอบสนอง Changyang หูที่เขาไม่สามารถตอบได้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่า กลางคืนในป่าเป็นความอัปยศอดสูที่เขาไม่เคยจะสามารถลบจากหน่วยความจำของเขา แม้ มีความแข็งแรงเป็นนักบุญระดับกลางอันดับ เขาได้หายไปที่ยังไม่ได้กลายเป็นนักบุญได้ประสบ นอกจากนี้ แกนมอนสเตอร์ที่เขาได้ใช้เวลา 3 วันของรอบคอบพยายามรวบรวม ได้ทั้งหมดถูกนำออกไป นี้ผลที่ได้แน่นอนสิ่งที่กองทัพ Luo ปริญญาหนุ่มไม่ยอมรับถ้ากองทัพของความอัปยศอดสูของเขา แล้ว Luo เจียนจะไม่สามารถกดศีรษะของเขาขึ้นสูงในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Changyang Hu snorted และจ้องมองของเขาที่ลูเจี้ยนแสดงให้เห็นร่องรอยของความกลัวไม่มีในขณะที่เขาเย็นชากล่าวว่า "ลูเจี้ยนที่เป็นปัญหาที่คุณได้นำเข้าสู่ตัวเอง มีวิธีที่เราจะตำหนิสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่มี หากคุณไม่ได้พยายามครั้งแรกที่จะขโมยแกนมอนสเตอร์ของเราแล้วเหตุการณ์ต่อไปนี้จะไม่ได้เกิดขึ้น ทุกอย่างเป็นความผิดของคุณเอง; ถ้าคุณต้องการที่จะตำหนิสิ่งที่คุณสามารถตำหนิขาดของความแข็งแรง คุณยังได้พ่ายแพ้โดยพี่ชายที่สี่ของฉันซึ่งยังไม่เคยถึงแม้ใจบุญยัง. "Changyang หูล้อเลียนในขณะที่เขามองไปที่ลูเจี้ยนในการดูถูกเหยียดหยาม

"คุณ ... " ลูเจี้ยนเป็นชั่วขณะเพื่อให้การตอบสนองที่ไม่พอใจ Changyang Hu ว่าเขาไม่สามารถตอบสนอง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้นในป่าเป็นความอัปยศอดสูว่าเขาจะไม่สามารถที่จะเช็ดจากความทรงจำของเขา แม้จะมีความแข็งแรงของเขาว่าเป็นนักบุญระดับกลางการจัดอันดับ เขาได้สูญเสียให้กับน้องใหม่ที่ยังไม่ได้กลายเป็นแซง นอกจากนี้แกนมอนสเตอร์ที่เขาได้ใช้เวลา 3 วันของความเพียรพยายามในการเก็บรวบรวมได้ทั้งหมดถูกพรากไป ผลที่ได้นี้เป็นสิ่งที่เจ้านายหนุ่มของตระกูล Luo ไม่อาจยอมรับแน่นอน

ถ้าคำพูดของความอัปยศอดสูของเขาถึงตระกูลแล้ว Luo เจี้ยนจะไม่สามารถที่จะถือศีรษะของเขาสูงขึ้นในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

changyang หู ได้กลิ่น และสายตาของเขาที่ Luo เจี้ยน ไม่พบร่องรอยของความกลัวเป็นเขาอย่างเย็นชาว่า " Luo เจี้ยน นั่นคือปัญหาที่คุณเคยทำกับตัวเอง ไม่มีทางที่เราจะไปโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าคุณยังไม่ได้พยายามขโมยคอร์มอนสเตอร์ของเราแล้วต่อไปนี้เหตุการณ์คงไม่เกิดขึ้น ทั้งหมดเป็นความผิดของคุณเอง ถ้าคุณต้องการที่จะโทษบางอย่าง คุณสามารถตำหนิขาดพลัง คุณต้องพ่ายแพ้พี่ชายที่สี่ของฉันที่ยังไม่ถึงความเป็นนักบุญยัง . " changyang Hu เย้ยหยัน เขามอง Luo เจี้ยนในรังเกียจ" คุณ . . . . . . . " Luo เจี้ยนได้ชั่วขณะ จึงไม่พอใจที่ changyang Hu เป็นคำตอบว่า เขาไม่ตอบสนอง เหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นในคืนนั้นในป่าคือความอัปยศที่เขาจะไม่สามารถลบจากความทรงจำ แม้จะมีความแข็งแรงเป็นอันดับกลาง ระดับเทพ เขาแพ้ให้กับน้องใหม่ที่ยังไม่กลายเป็นนักบุญ นอกจากนี้ สัตว์ประหลาด แกน ที่เขาได้ใช้เวลา 3 วันของความพยายามอดทนเก็บทั้งหมดถูกยึดไป ผลที่ได้นี้คือแน่นอนสิ่งที่คุณชายของตระกูลหลัว ไม่สามารถยอมรับได้ถ้าคำพูดของความอัปยศอดสูของเขาถึงตระกูลแล้ว Luo เจี้ยนจะไม่สามารถที่จะถือหัวขึ้นสูงในอนาคต